Στη Λίμνη Δασίου συντροφιά με τα άγρια άλογα της Ζήρειας

Το καλοκαίρι έχει πάρει πια τον δρόμο του κι έρχεται για τα καλά. Σε λίγο υψηλές θερμοκρασίες θα πλήξουν τα πάντα στην ατμόσφαιρα και μαζί τους εμάς. Είναι δα κάτι που έχουμε συνηθίσει, ένα περιβάλλον που ο άνθρωπος έκανε να μοιάζει πλέον τοξικό, ίσως και να είναι κιόλας.

Αν υπάρχει ακόμη λίγη ομορφιά και μια νότα δροσιάς είναι στα βουνά. Εκεί λίγο ανασαίνεις καλύτερα, έρχονται μυρωδιές από λουλούδια, από το χώμα και νερό, από τα ψηλά έλατα να σου θυμίσουν πράγματα. Το πρόσφατο παρελθόν είναι σα να μας καταδιώκει, γιατί είναι εξαιρετικά πρόσφατο και πιο καθαρό.

Μια βόλτα με τη μηχανή χθες στα ορεινά της Κορινθίας με έκανε να αισθανθώ περισσότερο άνθρωπος. Δεν ήταν για πολύ, δύο – τρεις ώρες στάθηκαν υπερ – αρκετές. Για αρχη ανέβηκα στον προφήτη Ηλία στην Καρυά. Στην κορυφή του Μαύρου όρους. Εκεί στα ψηλά είδα τον κόσμο με καθαρό μάτι και διαισθάνθηκα αμέσως το λίγο μου.

Στην επιστροφή τράβηξα τον δρόμο για την “Λίμνη Δασίου”, στις πλαγιές της Ζήρειας και πολύ κοντά στα Τρίκαλα Κορινθίας. Η Λίμνη δεν είναι άλλο από μια “λούτσα” που τον χειμώνα γεμίζει με νερό και το καλοκαίρι κάθεται λιγάκι, λασπίζει, όμως παραμένει εξαιρετικά όμορφη. Μαζί μου για αρκετή ώρα ενώ έτρωγα το κολατσιό μου, παραδίπλα έκοβαν τις βόλτες τος μερικά από τα πανέμορφα άγρια άλογα της Ζήρειας. Αλήθεια, τα έχετε δει;

Γύρισα σπίτι γεμάτος και λιγότερο κατσούφης.

Μεγάλη προσοχή αυτή την περίοδο στους εκδρομείς για την πρόληψη των πυρκαγιών. Το δάσος είναι όση ζωή μας έχει απομείνει και πρέπει να το διαφυλλάξουμε πάση θυσία. Να προσέχουμε τις περιόδους απαγόρευσης κυκλοφορίας στις δασικές περιοχές, όπως επίσης σε κάθε περίπτωση που αντιληφθούμε το οτιδήποτε να ενημερώσουμε άμεσα τις αρμόδιες αρχές.