Θάνος Ανεστόπουλος: «Ζούμε όση ζωή θέλουμε να ζήσουμε»

Οι λέξεις είναι φτωχές, όταν προσπαθείς να περιγράψεις τον Θάνο Ανεστόπουλο. Μέσα στη «μικρή» ζωή του κατάφερε να ζήσει χίλιες ζωές. Αυθεντικός ροκ τραγουδιστής και τραγουδοποιός, και ίσως, ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ελληνικής μουσικής σκηνής. Στιχουργός, συνθέτης και λάτρης της ποίησης, κατάφερε μέσα από τη μουσική του να γνωρίσει στους ακροατές του, σπουδαία ελληνικά και ξένα ποιήματα, μελοποιημένα από τον ίδιο.

Έχασε τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο ένα χρόνο πριν, αλλά κατάφερε με τα τραγούδια του να είναι πάντα εδώ. Και θα είναι πάντα εδώ. Γιατί οι σπουδαίοι άνθρωποι δε χάνονται ποτέ.

Τώρα το ταξίδι
Όπως τελειώνει
Ένα καινούριο
Ξεκινά
Και μ’ ομορφαίνει.   

– Όπως έλεγε και ο ίδιος στο ποίημα του, «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ».


Η ζωή του σε λίγες γραμμές

Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη στις 3 Φεβρουαρίου του 1967. Η μουσική υπήρχε στη ζωή του από πολύ μικρή ηλικία. Ξεκίνησε, παίζοντας ακουστική κιθάρα, και πολύ σύντομα άρχισε να γράφει τα δικά του τραγούδια.
Το 1984 ιδρύει το συγκρότημα «Crazy Patatoel» και το 1990 το συγκρότημα «Πατατούφ». Και τα δύο μένουν στην αφάνεια, αλλά με την προσθήκη νέων μελών, μετονομάζει τους «Πατατούφ» σε «ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ» και καταφέρνει να γνωρίσει επιτυχία.

Εκτός από τη μουσική, αγαπούσε πολύ το θέατρο, γεγονός που τον ώθησε να γράψει μουσική για τα θεατρικά έργα «Δεσποινίς Τζούλια»«Σ’ αγαπώ και μου λείπεις» και «Δον Ζουάν» για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου. Τραγούδια του, επιπλέον, έχουν συμπεριληφθεί και σε πολλές ταινίες μικρού μήκους.

Επιμελήθηκε, επίσης, το βιβλίο «Ο Γύρος της μέρας σε 80 κόσμους», το οποίο συνοδευόταν από CD. Το βιβλίο ήταν διανθισμένο με δικά του σχέδια, τα οποία παρουσίαζε και σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση, προσπαθώντας να εικονοποιήσει τους στίχους του.

Το 2009 παρουσίασε το μουσικό project «ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΓΥΜΝΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ», το οποίο στήθηκε πάνω σε μελοποιήσεις αγαπημένων ποιημάτων, καθώς και σε ανέκδοτα τραγούδια των ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΚΡΙΝΩΝ.

Το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής, «Αρχίζω με το σ’ αγαπώ».

Το 2015 εκδόθηκε η συλλεκτική ποιητική έκδοση (1500 αντίτυπα) «ΑΡΧΙΖΩ ΜΕ ΤΟ Σ’ ΑΓΑΠΩ». Η συλλογή περιείχε ποιήματα και σκίτσα του ίδιου του Θάνου Ανεστόπουλου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της γραφής του, το παρακάτω ποίημα:

«Βιογραφία»

ΜΑΛΛΟΝ
ΜΟΝΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΟΥ ΖΗΤΑΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ

ΚΙ ΕΓΩ
ΖΗΤΑΩ ΕΝΑ
ΚΟΣΜΟ
Π Λ Α Τ Υ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΑΛΗΤΗ ΛΕΞΗ
ΜΙΑ ΣΟΝΑΤΑ ΑΠΑΛΗ
ΜΙΑ ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ
ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΗΔΟΝΗ
ΕΝΑ ΚΛΑΔΙ ΑΠ’ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΚΙ ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΟΥΛΙ.


Τα ασυμβίβαστα «ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ»

Καλοκαίρι του 1991 συναντιόνται ο Θάνος Ανεστόπουλος και ο Τάσος Μαχάς στο μπαλκόνι του Θάνου. Αιτία, η αναζήτηση νέων μουσικών δρόμων, η ανάγκη της δημιουργίας, η λαχτάρα να δημιουργήσουν μία καινούργια μουσική «μπάντα». Στις αρχές του χειμώνα βρίσκουν το όνομα «ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ» και μαζί με τα νέα μέλη ξεκινάνε την κοινή τους μουσική πορεία.

Ο Θάνος Ανεστόπουλος (φωνή, ακουστική κιθάρα, φυσαρμόνικα, πιάνο, όργανο), ο Νίκος Μπαρδής(κιθάρες, τρομπέτα, κρουστά, συνθετητές, μεταλλόφωνο), ο Κυριάκος Τσουκαλάς (κιθάρες, πλήκτρα, κρουστά, γεννήτρια ήχων), ο Παντελής Ροδοστόγλου (ηλεκτρικό μπάσο), ο Τάσος Μαχάς (τύμπανα, κρουστά) και ο Παναγιώτης Μπερλής (φωνή, πλήκρα, σύνθεση/ενορχήστρωση, 1995/2000).

Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1994 από τη δισκογραφική εταιρεία Wipe Out. Ήταν ένα single με τον τίτλο «Λιώνοντας μόνος/Κάτω απ’ το ηφαίστειο». Επόμενος σταθμός, ο δίσκος «Έγινε η απώλεια συνήθεια μας» το 1996, και το 1998 ο δίσκος «Κάτι σαράβαλες καρδιές». Την ίδια χρονιά πραγματοποιούν την πρώτη ζωντανή εμφάνιση τους στο club «ΡΟΔΟΝ». Έχουν ήδη συμμετάσχει το 1997 στη συναυλία «Rock of Gods» και το 1999ανοίγουν τη συναυλία του συγκροτήματος «Tindersticks».

Το 2000 αποχωρεί από το συγκρότημα ο Παναγιώτης Μπερλής και αποφασίζουν να διακόψουν τη συνεργασία τους με τη δισκογραφική «Wipe Out» και να ιδρύσουν τη δική τους, «This is my Voice Records», και κυκλοφορούν το single «Είναι που όλα ήρθαν αργά». Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί ο δίσκος τους «Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές» και προς το τέλος του 2000 διασκευάζουν το τραγούδι «Θάνατος» του Παύλου Σιδηρόπουλου, συμμετέχοντας στο δίσκο – συλλογή της ΕΜΙ «Στον Π – Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο».

Η επιτυχία συνεχίζεται για το συγκρότημα και το 2001 κυκλοφορεί, ως ένθετο στο περιοδικό Fractal Press, ο δίσκος τους «Καινούργιος τόπος/Κάτω απ’ το ηφαίστειο».

Στα μέσα του 2003 -και πάλι από την εταιρεία τους- κυκλοφορεί ο δίσκος «Ότι απέμεινε απ’ την ευτυχία».

Την 1η Ιουνίου του 2009 το συγκρότημα μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του ανακοινώνει τη διάλυση του. Ο ίδιος ο Θάνος Ανεστόπουλος, μέσα από ανακοίνωση του, θα εκφράσει την πίκρα και την οργή του για τη συμπεριφορά των υπόλοιπων τεσσάρων μελών της μπάντας, που τον ανάγκασε να διαλύσει, αυτό που είχε δημιουργήσει με αγάπη.

Χαρακτηριστικά σε κάποιο σημείο ανέφερε:

«[..] Θα συνεχίσω να διαγράφω τη δική μου πορεία μέσα από τον κήπο που σπείραμε κάποτε πέντε νέοι, αγνοί άνθρωποι. Ξέρω ότι πάντα υπήρξε ένας δύσκολος μα συνάμα και όμορφος σε κίνητρα και συγκομιδή δρόμος. Τώρα θα είναι πιο μοναχικός. Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια για ένα κεφάλαιο της ζωής μου που για μένα έκλεισε για πάντα.
Δε δύναμαι να σας συμβουλέψω για τίποτα, παρά μόνο να ευχηθώ, οι μουσικές που φτιάξαμε και οι στίχοι που γράψαμε να συνεχίσουν να σας εμπνέουν.
Παντοτινά φίλος σας.
Θα τα πούμε στη σκηνή, από την οποία δεν κατέβηκα ποτέ [..]».


Η άνιση μάχη με τον καρκίνο

Στις 5 Μαΐου του 2015 ο Θάνος Ανεστόπουλος -με μία ανάρτηση στο fb- ανακοινώνει την αρρώστια του.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:

Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, η συγκάλυψη της ασθένειάς μου περισσότερο κακό μου κάνει ψυχολογικά, παρά καλό.

Μέσα από την ανάρτηση αυτή, προσπαθεί να μεταδώσει στον κόσμο το πραγματικό νόημα της ζωής.

«Είμαι σε μια δύσκολη μάχη, μα νιώθω δυνατός και μαχητής και ελπίζω να βγω νικητής από αυτήν. Θέλω να σας στείλω όλη τη θετική μου ενέργεια. Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας, σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί, συχνά, στην καθημερινότητα μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα, παραμερίζοντας και ξεχνώντας, τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε.
Με αγάπη,
Θάνος Ανεστόπουλος».

Τον ίδιο μήνα, και συγκεκριμένα στις 26 Μαΐου, μια καινούργια ανάρτηση έρχεται να δηλώσει τη δίψα του για ζωή και τη δύναμη που έκρυβε μέσα του για να το παλέψει μέχρι τέλους.

[..] «Είμαι μια θνητή ύπαρξη.
Και δεν έχει ανάγκη η ψυχή μου, πια, να αφήνεται να δένεται στους φόβους της λογικής,
παρά σε μια παλίρροια θετικών σκέψεων και σε μια διαρκή κίνηση στο σύμπαν της δημιουργίας και του θετικισμού.
Η ψυχή μου θέλω να μην ακουμπάει στις γωνίες του φόβου, αλλά σε ό,τι λαχτάρα και σε ό,τι αγαπά.
Μου είναι αδύνατο, πια, να ακουμπάει σε περαστικά πράγματα.
Και ένα από αυτά, πλέον, είναι και η διάγνωση.
Η ψυχή διαλέγει τη ζωή.
Και εγώ διαλέγω να ζήσω.
Κόντρα στις διαγνώσεις».

Με την ανακοίνωση της ασθένειας του, αποφασίζει να έρθει σε επαφή με τα «Διάφανα Κρίνα», ζητώντας να διοργανωθεί μία συναυλία συμπαράστασης. Η μόνη του επιθυμία είναι το συγκρότημα να εμφανιστεί με την αρχική του μορφή, κι έτσι έρχεται σε επαφή με τον Παναγιώτη Μπερλή. Οι πρόβες ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2015.

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 2015 με τη συμμετοχή του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Γιάννη Αγγελάκα και του συγκροτήματος «The Last Drive». Η συναυλία ονομάστηκε «Η Αγάπη πάλι θα Καλεί!» και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τεράστια. Ο ίδιος ο Θάνος Ανεστόπουλος ανέβηκε στη σκηνή και ο κόσμος τον αποθέωσε.

Το παρακάτω βίντεο είναι από τη τελευταία εμφάνιση του συγκροτήματος στην Τεχνόπολη, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015.

Ένα χρόνο μετά, στις 3 Σεπτεμβρίου του 2016, ο Θάνος Ανεστόπουλος θα χάσει τη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, στο οποίο νοσηλευόταν για ένα μήνα.
Η μάχη ήταν άνιση και ο εχθρός ανίκητος. Όμως, οι στίχοι του θα συνεχίσουν να συντροφεύουν όλους εμάς, που τον αγαπήσαμε.

«Δε μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.


Ακολουθεί ένα τραγούδι του αγαπημένου μας Θάνου. (Τελευταίος Σταθμός)

Αντί για τα Χέρια, ας χάσω τα Μάτια.
Την ομορφιά τη θυμάμαι… θα βλέπω!

 

Πηγές

http://www.rocking.gr

http://tvxs.gr

http://www.diafanakrina.info