Η αγωνιστική σεζόν που τελειώσε πριν λίγο καιρό στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Κορινθίας είχε αρκετές ιδιαιτερότητες. Στα αξιοσημείωτα πάντως βρίσκεται η κοινή παραδοχή, πως φέτος στις ομάδες μας αγωνίστηκαν εξαιρετικά ταλέντα σε νεαρή ηλικία που πρέπει να αξιοποιηθούν, αλλά και πιο έμπειροι (όχι απαραίτητα ηλικιακά) αθλητές που είχαν να δώσουν και προσέφεραν όντως αρκετά. Αναδείχθηκε το Κορινθιακό στοιχείο σε μεγάλο βαθμό και αυτό είναι θετικό, αλλά υπήρξαν και αθλητές που δεν είναι κορίνθιοι και έδειξαν εξίσου σπουδαία πράγματα.

Ο Γιάννης Κούσης ήρθε το καλοκαίρι στην Μπάρτσα με στόχο να βοηθήσει την ιστορική ομάδα του Ισθμού για την επιστροφή της στις εθνικές κατηγορίες. Ένας επιθετικός με παραστάσεις και εμπειρία που ένιωσε το βάρος της φανέλας και σημείωσε 20 τέρματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο για τον ΠΑΣ Κόρινθος. Αν επιδιώξεις να συζητήσεις μαζί του θα καταλάβεις ότι πρόκειται για έναν ξεχωριστό και αξιόλογο άνθρωπο, που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο κάπως πιο “μπασκετικά”. Και αυτό όπως θα δείτε παρακάτω έχει την εξήγησή του.

Το revista.gr και η στήλη μας έκανε μια ωραία κουβέντα λοιπόν με τον Γιάννη Κούση και τον ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε. Του ευχόμαστε υγεία και επιτυχίες.

 

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας

__________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

 

• Τη σεζον που πέρασε αγωνίστηκες με τα χρώματα της Κορίνθου. Ποια τα συναισθήματα που αποκόμισες και πως ήταν να αγωνίζεσαι σε μια από τις ιστορικές ομάδες της ελληνικής επαρχίας;

Ήταν τρομερή εμπειρία, ειλικρινά. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα, μας ακολουθούσε εντός και εκτός έδρας, σε κάθε γήπεδο και κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες. Ο κόσμος είναι ουσιαστική βοήθεια για κάθε αθλητή, έστω κι αν καμιά φορά δημιουργεί πίεση και άγχος. Πρωταθλητισμός χωρίς αυτά όμως δεν μπορεί να υπάρξει.

 

• Πέτυχες πολλά τέρματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο όμως στο τέλος δεν κατάφερατε την άνοδο για ελάχιστους βαθμούς. Πως ήταν η χρονιά για εσένα προσωπικά, είσαι ικανοποιημένος από την προσπάθεια;

Κάναμε μια τεράστια ομαδική προσπάθεια, ειδικά στον 2ο γύρο που είχαμε 12 σερί νίκες. Μια ισοπαλία όμως στο Ξυλόκαστρο με τον Πανκαμαριακό ήταν εκείνη που ουσιαστικά μας στέρησε τον τίτλο και παρότι μέχρι τέλους βρισκόμασταν κοντά. Οι συμπαίκτες μου ήταν εκείνοι που με βοήθησαν να έχω μια παραγωγική χρονιά αφού πέτυχα 20 τέρματα.

 

• Είσαι αθλητής με εμπειρία. Ποιοι ήταν οι σταθμοί της μέχρι τώρα πορεία σου; Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Οι προηγούμενες ομάδες μου ήταν κυρίως στα πλαίσια του Πειραϊκού ποδοσφαίρου (Αναγέννηση Μοσχάτου, ΑΕ Νέου Φαλήρου, Αργοναύτης, Ικαρος Καλλιθέας, ΑΕ Περάματος, ΑΕ Μαύρος Αετός/Ολυμπιάδα, Νέοι Δραπετσώνας) και έχω αγωνιστεί και 2 χρονιές στον Άρη Ρεθύμνου παράλληλα με τις σπουδές μου στην Κρήτη. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική. Είναι μια προοπτική που μου αρέσει σίγουρα.

 

• Πως βρήκες το επίπεδο στην Α’ κατηγορία Κορινθίας; Ήταν δύσκολο πρωτάθλημα σε σχέση με ότι έχεις συναντήσει πριν από αυτό; Διέκρινες ταλέντα που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε εθνικό επίπεδο;

Το επίπεδο φέτος ήταν αρκετά καλό και έγινε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Δεν το περίμενα να σου πω την αλήθεια. Είχε 3 διεκδικητές με αρκετά καλούς και γνωστούς ποδοσφαιριστές, τόσο σε ερασιτεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο Γ’ και Β’ Εθνικής. Η αλήθεια είναι ότι μου έκαναν εντύπωση 2 – 3 νεαροί αλλά θέλουν πολλή δουλειά κατά την άποψή μου, τακτικά και σωματικά για να σταθούν πιο ψηλά. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, ούτως ή άλλως όλοι από χαμηλά ξεκινούν και φθάνουν στην καταξίωση. Το σημαντικό είναι πιστεύω για έναν νέο, να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο μικρός σε επαγγελματικά αποδυτήρια.

 

• Το ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει μια βαθιά κρίση τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει σύγκριση με το παρελθόν; Μπορεί να ξεφύγει από το τέλμα από το οποίο έχει περιέλθει;

Το ποδόσφαιρο είναι καθρέπτης της κοινωνίας μας. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Η αλήθεια είναι ότι έχει απαξιωθεί αρκετά και δύσκολα βλέπω να ξαναγεμίζουν τα γήπεδα. Ήταν πιο αγνός ο φίλαθλος κόσμος παλαιότερα και περίμενε την Κυριακή να πάει γηπεδο. Όποιος δεν πήγαινε, ήταν με ένα ραδιοφωνο στο χέρι να ακούει τα ματς Α’, Β’, Γ’ Εθνικής, έχοντας μαζί του μόνο ένα δελτιάκι ΠΡΟΠΟ, μπας και πιάσει το 13αρι. Δεν υπάρχουν τώρα αυτά, ο ρομαντισμός έχει χαθεί στις ημέρες μας.

 

• Παρότι ποδοσφαιριστής δηλώνεις μπασκετικός. Αλήθεια πως μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στην Ελευθερία Μοσχάτου, από τα οκτώ μου χρόνια μέχρι τα δεκαοκτώ. Ήταν στις αρχές ης δεκαετίας του 90′, όταν έβλεπες στις γειτονιές όλα τα μικρά παιδιά να κυκλοφορούν με μια πορτοκαλί μπάλα στο χέρι. Πολλοί μου λένε ότι είμαι καλύτερος στο μπάσκετ, όμως για διάφορους λόγους συνέχισα με το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα μπάλα για αστείο στην αρχή, αλλά μετέπειτα δεν το μετάνιωσα, κυρίως γιατί έκανα 3 – 4 φίλους “αδέρφια” από τον χώρο αυτό, ξέχωρα απ’ τις υπόλοιπες ωραίες στιγμές.

 

• Είσαι σε μια ικανή ηλικία που έχεις την δυνατότητα να θυμάσαι διαφορετικές εποχές στον αθλητισμό. Ποια πιστεύεις πως ήταν η καλύτερη εποχή συνολικά που θυμάσαι;

Η καλύτερη 10ετία στον αθλητισμό (μπάσκετ – ποδόσφαιρο) ήταν αυτή του 1990-2000. Φανταστικές ομάδες ποσοτικά και ποιοτικά συγκριτικά με τώρα. Σπουδαίες προσωπικότητες αθλητών συγκριτικά με τώρα που είναι λιγάκι μονοπώλιο .Θα σου δώσω ένα σύντομο παράδειγμα, έβλεπες ας πούμε μικρές εθνικές ομάδες, να διαθέτουν τεράστια ονόματα. Όπως η  Ρουμανία με τον Χάτζι, η Βουλγαρία με τον Στόϊτσκοφ, ονόματα που καταλαβαίνετε πόσα έχουν καταγράψει στην πορεία τους και πόσο μεγάλα υπήρξαν. Αν αναφερθώ δε στις μεγάλες ομάδες, τότε σίγουρα δεν θα μας φθάσει η στήλη.

 

• Πως είναι η ζωή ενός αθλητή που δεν αγωνίζεται σε Α’ ή Β’ Εθνική στην Ελλάδα του σήμερα; Πως μπορεί να συνδυαστεί ο αθλητισμός με την καθημερινότητα;

Με καλή διάθεση και αγάπη όλα συνδυάζονται και δουλειά και ποδόσφαιρο. Η εργασία είναι το νούμερο ένα για έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία. Άλλο το χαρτζιλίκι από την μπάλα και άλλο η εργασία. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να έχει αποσαφηνίσει κάθε ερασιτέχνης αθλητής.

 

 

• Πες μου τους 5 πρώτους αστέρες που σου έρχονται στο μυαλό σε ποδόσφαιρο και μπασκετ μέσα από τις δικές σου μνήμες, από την δεκαετία του 90′ που ήσουν παιδί μέχρι σήμερα.

Αστέρες του ποδοσφαίρου (Ρονάλντο “φαίνομενο”, Ρομπέρτο Μπάτζιο, Κλίνσμαν, Σεβτσένκο, Σαραβάκος (να πω και έναν έλληνα). Αστέρες Μπάσκετ (Μποντιρόγκα, Σαμπόνις, Τζόρνταν, Ρέτζι Μίλερ, Φάνης Χριστοδούλου (να πω και έναν ελληνα).

 

• Άνθρωποι που θυμάσαι από την ποδοσφαιρική σου πορεία. Αλήθεια, είναι εύκολο να κάνεις φιλίες στο ποδόσφαιρο;

Στον αθλητισμό συνήθως θα κάνεις έναν μεγάλο αριθμό από γνωστούς. Ήμουν από τους τυχερούς που έκακαν 3 – 4 αληθινούς και δυνατούς φίλους.

 

• Θα συνεχίσουμε να σε βλέπουμε στα Κορινθιακά γήπεδα και του χρόνου;

Θα είναι δύσκολο να μείνω και του χρόνου στην Κόρινθο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων κυρίως, γιατί όπως και να’χει, είναι πολλές οι ώρες που πρέπει να αφιερώνεις. Όπως και να έχει όμως, θα παρακολουθώ τις εξελίξεις ανελλιπώς, μια και έχω κρατήσει επαφή με όλα τα μέλη της ομάδας.

 

• Ποιές/ποιους ομάδες ή αθλητές ξεχώρισες φέτος στον Νομό μας όπου και αγωνίστηκες; Συναθλητές;

Σαφώς οι 3 διεκδικητές, ΠΑΣ Κόρινθος, Κόρινθος 2006, Πέλοπας Κιάτου, ήταν ένα κλικ παραπάνω σε ποιότητα οι καλύτερες ομάδες. Αρκετά ποιοτικοί ο Πανκαμαριακός και ο Αστέρας Δερβενίου, ομάδες με καλή οργάνωση. Για να μην αδικήσω κανέναν από τα παιδιά που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα, θα σου πω για έναν συμπαίκτη μου που τον έζησα κιόλας από κοντά. Ο Γρηγόρης Ράπτης διαθέτει και τα τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά και τον χαρακτήρα για να πάει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Του το εύχομαι κιόλας, πάντα με υγεία και σύντομα.

 

• Πες μας μια ατάκα, ένα γνωμικό ή μια σύντομη φράση που σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο.

Οι φίλοι μου με αποκαλουν “δημοσιογράφο”..τυχαίο;;

 

---

Αυτός ήταν ο Γιάννης Κούσης φίλες και φίλοι αναγνώστες και τον ευχαριστούμε ακόμη μια φορά για τον χρόνο του.