Η τραγωδία της Μάνδρας προειδοποιεί ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν είναι πολυτέλεια σε καιρούς κρίσης, ούτε αποτελούν μακρινή μόνο απειλή. Οι κίνδυνοι  καραδοκούν από απρόσμενες ίσως πλευρές.

Την περασμένη εβδομάδα στη Βόννη, ο Εμανουέλ Μακρόν παρεμβαίνοντας  στη Διεθνή Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα δεσμεύτηκε ότι μέχρι το τέλος του 2021 θα κλείσουν όλα τα γαλλικά εργοστάσια που λειτουργούν με άνθρακα.

Η Άνγκελα Μέρκελ απολογήθηκε για τις καθυστερήσεις στη Γερμανία ως προς την επίτευξη των στόχων για τη μείωση των ρύπων, αλλά διακήρυξε σε δραματικούς τόνους ότι η υπόθεση αφορά «το πεπρωμένο της ανθρωπότητας».

Την ίδια ώρα, ανάμεσα στα  προαπαιτούμενα για την τρίτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος φιγουράρει και «η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ»!

Κάτι δεν καταλαβαίνω. Ανοίγω το λεξικό για να φωτιστώ: «Ο λιγνίτης, καλούμενος και φαιάνθρακας, είναι οργανικής προελεύσεως πέτρωμα, του οποίου το κύριο στοιχείο είναι ο άνθρακας (με περιεκτικότητα από 50% έως 70%). Είναι χαμηλότερης περιεκτικότητας σε άνθρακα από τον λιθάνθρακα και θεωρείται το χειρότερης ποιότητας καύσιμο…» (Βικιπαιδεία).

Ας το αναλύσουμε λίγο: Προφανώς οι μελλοντικοί αγοραστές των λιγνιτικών μονάδων δεν προτίθενται να τις εκμεταλλευτούν μόνο για 3-4 χρόνια. Λογικά, ούτε η ΔΕΗ θα κλείσει τις μονάδες που θα της απομείνουν.

Κι όλ’ αυτά δεν είναι απλώς μια συζήτηση, αποτελούν μνημονιακή υποχρέωση! Ενδέχεται δηλαδή η Ελλάδα να πάρει την απόφαση, που λέει ο λόγος, να προχωρήσει επιτέλους στη διευθέτηση των ρεμάτων της Αττικής, αλλά οι λιγνιτικές μονάδες σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσουν να λειτουργούν εσαεί. Με εντολή των ευρωπαϊκών θεσμών.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μάς λένε με τον τρόπο τους, μέσω των υφισταμένων τους της τρόικας, ότι άλλο τα πεπρωμένο των μεγάλων χωρών της Ευρώπης και άλλο της πτωχής Ελλάδας. Κι εμείς απλώς παρακολουθούμε.

 

Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 22.11.2017

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Πηγή: kasdaglis.wordpress.com