Εδώ είμαστε λοιπόν! Κάπου στο μέσον μιας εντελώς κατεστραμένης χώρας, με ξεχαρβαλωμένο τον κοινωνικό ιστό, με τον εθνικισμό να χτυπάει κόκκινα, με τον λαϊκισμό να στήνει πανηγύρια, με την οικονομία (αλήθεια τι είναι αυτό;) σε αθλία κατάσταση και την υπομονή τελειωμένη σε κάθε σόφρωνα άνθρωπο που κατοικεί σε τούτα τα χώματα.

Εδώ είμαστε και αφού πέρασαν οι γιορτές του Δεκεμβρίου και του Γενάρη, αφού νομοθετήθηκαν ονόματα γεωγραφικών εδαφών με “αμοιβαίες υποχωρήσεις”, αφού τα ληγμένα χημικά “ξεστοκαρίστηκαν”, αφού κάθε πικραμένος αιλινας που το μόνο που ξέρει από ιστορία είναι τίποτα έκανε το κομμάτι του, φθάνουμε σιγά – σιγά στο επόμενο επίπεδο. Η πίστα που έρχεται έχει τον κωδικό – όνομα : “Έθνικές και αυτοδιοικητές εκλογές”!

Μάλιστα! Μας είχανε λείψει τόσο που νόμιζα πως δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τον Μάϊο μήνα. Ξεκίνησε λοιπόν το γνωστό ιστοριάκι με τους συνδυασμούς και τις υποψηφιότητες. Πάλι τα ίδια. Πάλι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Προφίλ ξεπρόβαλαν στα μέσα κοιωνικής δικτύωσης. Άνθρωποι που είναι να απορεί κανείς που βρισκόντουσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είτε διοικούν ήδη είτε θέλουν να διοικήσουν. Ο καθένας από αυτούς θα κάνει τα πράγματα διαφορετικά. ΘΑ! Ο καθένας παρουσιάζει την πραγματικότητα με τον δικό του τρόπο. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως αυτό που μένει είναι πως.. αν εκλεγεί, θα κάνει μέχρι και τα κοκόρια να γεννήσουν!

Ο λόγος αγαπητοί αναγνώστες που παρουσιάζομαι διαχρονικά απαισιόδοξος για την χώρα μας είναι ο παραπάνω. Στην πολιτική (και η αυτοδιοίκηση πολιτική είναι στην Ελλάδα), πασχίζει κανείς να αναδείξει μια σταγόνα αλήθειας και δεν βρίσκει ούτε ίχνος. Κι όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο χειρότερα γίνεται το πράγμα. Μένω μακριά από όλο αυτό το πανηγυράκι λοιπόν, απέχω από κάθε λογής εκλογική διαδικασία. Ετσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.

Ήμουνα νιός και γέρασα που λέει και η γιαγιά μου..

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας