Είμαστε όλοι εξαιρετικές περιπτώσεις. Θέλουμε όλοι μας ν’ απαιτήσουμε κάτι! Ο καθένας απαιτεί να είναι αθώος, πάση θυσία, ακόμα κι αν, για να το πετύχει αυτό, χρειάζεται να καταγγείλει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και τους θεούς.
Θα δώσετε ασήμαντη ευχαρίστηση σ’ έναν άνθρωπο, αν τον συγχαρείτε για τις προσπάθειες χάρη στις οποίες έγινε έξυπνος ή γενναιόδωρος. Θα χαρεί πολύ αντίθετα, αν θαυμάσετε την έμφυτη γενναιοδωρία του. Αντίστροφα, αν πείτε σ’ έναν εγκληματία πως το κρίμα του δεν οφείλεται στη φύση του ή στο χαρακτήρα του, αλλά σε διάφορες ατυχίες, θα σας είναι φοβερά ευγνώμων. Στη διάρκεια μάλιστα της αγόρευσης, θα διαλέξει αυτήν ακριβώς τη στιγμή για να κλάψει.
Ωστόσο, δεν έχει καμία αξία να είσαι τίμιος ή έξυπνος από γεννησιμιού σου. Όπως δεν είσαι, σίγουρα, περισσότερο υπεύθυνος που είσαι από την ίδια σου τη φύση εγκληματίας, παρά αν σε έκαναν οι περιστάσεις. Οι κατεργαραίοι, ωστόσο, αυτό θέλουν, τη χάρη, δηλαδή την ανευθυνότητα, και προβάλλουν αδιάντροπα δικαιολογίες για το χαρακτήρα τους ή περιστασιακά επιχειρήματα, ακόμα κι αν είναι αντιφατικά. Η ουσία είναι να θεωρηθούν αθώοι, οι αρετές τους, που τις έχουν από γεννησιμιού τους, να μη μπορούν να αμφισβητηθούν, και τα σφάλματά τους, που προκλήθηκαν από μια παροδική δυστυχία, να θεωρούνται πάντα πρόσκαιρα.
Σας το είπα, πρέπει να εμποδίζει κανείς να τον κρίνουν. Και καθώς είναι δύσκολο να τους εμποδίζει, και λεπτή δουλειά να θαυμάζουν και ταυτόχρονα να δικαιολογούν το χαρακτήρα του, όλοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι.
Γιατί; Αναρωτηθήκατε ποτέ; Για τη δύναμη, βέβαια. Ιδιαίτερα, ωστόσο, γιατί τα πλούτη σάς απαλλάσσουν από την άμεση κρίση, σας βγάζουν απ’ τον όχλο του υπόγειου μετρό, για να σας κλείσουν μέσα σε ένα επινικελωμένο αμάξι, σας απομονώνουν σε μεγάλα φυλασσόμενα πάρκα, σε βαγκόν-λι, σε καμπίνες πολυτελείας. Τα πλούτη, αγαπητέ φίλε, δεν είναι ακόμη η αθώωση, αλλά η αναβολή, κάτι που αξίζει πάντοτε τον κόπο να το παίρνουμε…
Ιδιαίτερα, μην πιστεύετε τους φίλους σας όταν σας ζητούν να είσαστε ειλικρινείς μαζί τους. Ελπίζουν απλά και μόνο πως θα τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την καλή ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους, δίνοντάς τους μια παραπάνω βεβαιότητα πως θα την αντλήσουν στην υπόσχεσή σας για ειλικρίνεια.
Πώς θα μπορούσε η ειλικρίνεια να είναι προϋπόθεση για τη φιλία; Η αγάπη για την αλήθεια με κάθε θυσία είναι ένα πάθος που δεν αφήνει τίποτα απείραχτο και στο οποίο τίποτα δεν αντιστέκεται. Είναι ένα βίτσιο, μία βοήθεια, καμιά φορά, ή ένας εγωισμός. Αν, λοιπόν, βρεθείτε σε μια τέτοια περίπτωση, μη διστάσετε: υποσχεθείτε πως θα λέτε αλήθεια και να λέτε όσα περισσότερα ψέματα μπορείτε. Θα ανταποκριθείτε στην ενδεχόμενη επιθυμία τους και θα τους αποδείξετε δυο φορές τη στοργή σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ “Η Πτώση”
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
