– Για κοίτα τι καιρό έχει έξω. Μήπως συννέφιασε; Λες να βρέξει σήμερα;

Μπα, δεν θα βρέξει, πάλι ήλιο θα βγάλει και θα’ χει ζέστη το μεσημέρι, μην πάρεις μπουφάν.

Δεν βρέχει. Τα προγνωστικά μοντέλα δίνουν και παίρνουν. Μακροπρόθεσμα λέει, βραχυπρόθεσμα λέει, δεν πέφτει μέσα κανένα. Μα κι εκείνα τα μερομήνια της γιαγιάς που ανέφεραν για βροχάρικο φθινόπωρο και σφοδρό χειμώνα δεν φαίνεται να επαληθεύονται, προς το παρον. Ούτε πέρσι επαληθεύτηκαν δηλαδή, ούτε πρόπερσι. Κι αυτό είναι σοβαρό, γιατί τα μερομήνια δεν λαθεύουν κανονικά.

Δεν βρέχει κι έχουμε καταντήσει άνθρωποι, φυτά και ζώα σαν άνυδρες στέπες σκασμένες για νερό. Δεν ανθίζουμε, δεν χλοήζουμε, δεν κάνουμε τίποτα. Συγχωρέστε μου τις αδόκιμες λέξεις που τις καταγράφω έτσι λαϊκά όπως τις σκέφτομαι. Άνυδροι λοιπόν και καταϊδρωμένοι κοιτάζουμε τον ουρανό. Κάπου – κάπου μαθαίνουμε ότι λαμβάνουν χώρα επικλήσεις και λιτανείες, έχουν επιστρατευτεί τα μεγάλα μέσα μπας και πάρουμε άφεση να δούμε μια σταγόνα αλλά που.

Δεν βρέχει γενικώς. Ούτε μυαλά που θα ήταν μια κάποια λύση δεν πέφτουν πια προς τη γη. Τη δική μας γη για να ακριβολογώ. Γιατί είναι μεγάλο κακό η ανομβρία κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δυστοπία.

Τώρα τι μπορεί να φταίει για ετούτη την εξέλιξη κανείς μας δεν γνωρίζει. Το μόνο δεδομένο ότι διάγουμε φθινόπωρο με 25 βαθμούς κι έναν ήλιο καλοκαιρινό. Για την άλλη ανομβρία μόνο ίσως γνωρίζουμε σ’ ένα βαθμό τι έχει φταίξει. Του μυαλού που λέγαμε ντε. Μα ακόμη κι αν γνωρίζουμε λύση δεν δίνουμε κι ούτε θα δώσουμε μάλλον ποτέ.

Καλό τριήμερο συμπατριώτες.