«Νομίζω πως είναι πια πολύ αργά… εδώ που έχουμε φθάσει είναι παρά πολύ αργά πια… ίσως αυτή η βόμβα υδρογόνου να είναι τόσο τρομερή ώστε να καταφέρει να μας τρομάξει βαθιά όλους, όλους εμάς, και έτσι ίσως να συνειδητοποιήσουμε ότι φαινόμενα όπως ο τρόμος και το έθνος δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα – ζοφεροί ψαλμοί σ’ ένα άδειο παρεκκλήσι, και πως εμείς επιτρέπουμε στα ανδρείκελα, να κάνουν κουμάντο στα μυαλά μας, στα ανδρείκελα που πιθανό να κατακτήσουν το μέλλον μας, εάν αφεθούμε στον πόλεμο για τον οποίο μας έχουν εκπαιδεύσει όλους μας. Ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε και να εκφραστούμε όπως μας προστάζει αυτό το πελώριο θηρίο που έχουμε μέσα μας. Ήρθε η ώρα για πιο σημαντικά και μεγαλύτερα θαύματα και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γι’ αυτά, για να δούμε για ποιον λόγο μας είχαν πιάσει για τόσους αιώνες κορόιδα… αυτή είναι μια αρχή, όχι μια παράκληση. Η ειρήνη απαιτεί μονάχα την πραγμάτωση της.

Φεύγω τώρα, ειρήνη σε όλους, Τσαρλς Μπουκοβσκι.»

——————

• Από το διήγημα «Η ειρήνη δικέ μου δεν πουλάει». – «Η απουσία του ήρωα» (1945-1992).