Είπαμε ότι η ελευθερία του τύπου είναι ένα μεγάλο αγαθό το οποίο στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία του. Δεν έχουμε καταλάβει ότι η προστασία του επιβάλλει υπεύθυνη δουλειά, γιατί η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό. Έτσι λοιπόν δεν θα πρέπει να υπόκειται σε προσωπικές φιλοδοξίες, προπαγάνδα, εμπορία.

Με λίγα λόγια δεν μπορούμε να μεταδίδουμε ότι θέλουμε, όπως το θέλουμε και σύμφωνα με την δική μας γνώμη ή τα δικά μας συμφέροντα. Δεν μπορείς να ενημερώσεις με υπευθυνότητα τον κόσμο όταν είσαι χρωματισμένος πολιτικά ας πούμε κι όταν αυτό φροντίζεις σε κάθε σου βήμα να το διατυμπανίζεις.

Βέβαια εδώ έρχεται ο διαχωρισμός ανάμεσα στα ιστολόγια προσωπικής έκφρασης κι εκείνα των ΜΜΕ. Σε αυτή την περίπτωση κι εφόσον έχεις κάνει τον διαχωρισμό, τότε ναι, έχεις κάθε δικαίωμα να ασκείς κατά το δοκούν την προσωπική σου άποψη και να κρίνεσαι μέσα από αυτήν.

Τα όρια αντικειμενικότητας λοιπόν, ανάμεσα στις επαρχιακές φυλλάδες με τις οποίες καταπιάνεται το άρθρο είναι δυσδιάκριτα. Γι’αυτό καλό είναι να γίνει κάποια στιγμή ο διαχωρισμός που λέγαμε παραπάνω, ανάμεσα σε ιστολόγια προσωπική γνώμης και ιστολόγια υπεύθυνων ειδήσεων που πληρούν τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Να το κοιτάξουμε όμως ε. Να το κοιτάξουμε γιατί ο κόσμος πάει με 200 χλμ την ώρα μπροστά και είναι κρίμα να βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή των παγετώνων.

 

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας.