Καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς. Από τη μια θα μου πεις πως οκ, έχουμε γλιτώσει μέχρι τώρα αρκετό καύσωνα και αρκετές κιλοβατόρες, αν τις λέω και σωστά, που δεν καίμε ολημερίς τα ερκοντίσο. Από την άλλη θα σου πω ότι καλοκαίρι δεν είναι μόνο η εποχή και οι θερμοκρασίες. Είναι κυρίως το συναίσθημα, το ταξίδεμα του νου, το φεγγάρι στα γεμίσματα και η θάλασσα. Άντε και λίγο πεπόνι με καρπούζι και ο έρωτας.

Καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι με το μυαλό στα καύσιμα και το ηλεκτρικό. Με το μυαλό σε μια δικαιοσύνη με όχι και τόσο δικαιοσύνη, στα κρούσματα του κορονοϊού, στο θόλωμα το αιώνιο των νερών, στον τουρισμό και την απουσία ασθενοφόρων από τα νησιά. Καλοκαίρι με ολίγη από άρωμα εκλογών, από φιοριτούρες και ξύλινα στρατιωτάκια στα κανάλια. Καλοκαίρι με φωτιές και δυνατούς ανέμους, με ξεκαθάρισμα λογαριασμών τύπου φαρ ουεστ μέρα μεσημέρι στις πόλεις.

Ένα καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι λοιπόν, με την τρέλα μεταξύ άλλων να συνεχίζει να είναι το αγαπημένο μας σπορ. Σε ετούτη τη μεριά της γης, το αγαπημένο μας.

Γι’ αυτό φωτογραφίζω και μου μένουν στο μυαλό κάτι χρώματα πολύ περίεργα. Απόκοσμα θα έλεγε κανείς. Φωτογραφίζω γιατί ίσως έτσι νιώθω τις εποχές να διασώζονται κάπως μέσα μου. Και τέλος αυτό είναι που μετράει. Μέσα μας, μου, σου… κάτι να έχει απομείνει.

Σ.Ν. “Chinaski”