Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη. Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω από πού προερχόταν. Ποτέ δεν κατάφερα να την αποτινάξω. Δοκίμασα να απαλλαγώ από αυτήν. Με ένα καλό κρασί, μια γυναίκα, μια θρησκεία, ένα φάρμακο, αλλά δεν τα κατάφερα. Μεγαλώνοντας αρχίζουν να εξασθενούν τα κύτταρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με το άγχος.

Με τα χρόνια το σύννεφο άρχισε να διαλύεται. Μέχρι που χάθηκε. Δεν είμαι το φως της γενιάς μου. Δεν είμαι εκπρόσωπος μιας νέας ευαισθησίας .Είμαι ένας τραγουδοποιός .Τραγουδάω σοβαρά τραγούδια. Η σοβαρότητα και όχι η κατάθλιψη είναι το χαρακτηριστικό της δουλειάς μου. Μοναδική μου φιλοδοξία ήταν να κάνω κάτι για να με θυμούνται.

Θα συνόψιζα την καριέρα μου ως ένα παράδειγμα απίστευτα καλής τύχης. Αισθάνομαι κερδισμένος από τη ζωή. Αισθάνομαι ευλογημένος. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από ”Ευχαριστώ”. Η μεγάλη αλλαγή έρχεται όταν συνειδητοποιείς πόσο κοντά είσαι στον θάνατο. Ελπίζω να μην είναι άβολο αυτό που λέω, αλλά είμαι έτοιμος να πεθάνω. Νομίζω πως μέχρι εδώ ήταν για μένα.

Λεοναρντ Κοεν (21 Σεπτεμβρίου 1934 – 7 Νοεμβρίου 2016)