Ιταλογαλλική ταινία, σκηνοθεσία Πάολο Σορεντίνο με τους: Μάικλ Κέιν, Ρέιτσελ Βάις, Τζέιν Φόντα, Χάρβεϊ Καϊτέλ. Έτος: 2015
Βλέπω μια ταινία την ημέρα. Από αρκετά μικρή ηλικία. Θεωρώ τον εαυτό μου σινεφιλ και μου αρέσει να καταβροχθίζω χιλιόμετρα “φιλμ”. Όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο σπάνια ενθουσιάζομαι. Το σινεμά έχει αλλάξει και η πρωτοτυπία προϋποθέτει μάλλον απλότητα που στις ημέρες μας δείχνει να εκλείπει.
Ύστερα από πολύ καιρό λοιπόν κατάφερε ένα φιλμ να με κρατήσει μέχρι τέλους και να με συγκινήσει κιόλας. Ένα δραματικό έργο, με εξαίσια μουσική, τέλεια φωτογραφία και μαεστρική σκηνοθεσία. Πάολο Σορεντίνο είναι αυτός άλλωστε. Δεν έγινε τυχαία οσκαρικός με την “Τέλεια ομορφιά” του. Έτσι κι εδώ, σε ένα μοναδικό Αλπικό τοπίο διαπραγματεύεται την ιστορία του χρόνου. Του χρόνου που περνά πάνω από όλους μας και αφήνει τι σημάδι του. Η “νιότη” είναι μια σκληρή ταινία, παρά τις όποιες χιουμοριστικές σκηνές κουβαλά μέσα της. Ένα φιλμ ταρακούνημα για το τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος και μέχρι που μπορεί να φθάσει. Ένας άνθρωπος που στο τέλος παραμένει πάντα φθαρτός μα και μεγαλειώδης.
Ο Φρεντ, μουσικοσυνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, και ο Μικ, κινηματογραφικός σκηνοθέτης, είναι δυο ηλικιωμένοι φίλοι που απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε ένα πολυτελές θέρετρο των Άλπεων. Κι ενώ ο δεύτερος θέλει να τελειώσει το σενάριο της τελευταίας ταινίας-καλλιτεχνικής διαθήκης του, ο Φρεντ έχει αποφασίσει να αποσυρθεί οριστικά. Μέχρι που δέχεται μια απρόσμενη, υψηλού κύρους πρόσκληση…
Αφήνω τις ταινίες να διαγράψουν ένα μικρό κύκλο ζωής πριν τις δω. Ετσι κι εδώ, ενώ η “νιότη” κυκλοφόρησε το 2015 και βραβεύτηκε ουκ ολίγες φορές ως η καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία της χρονιάς, έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να καταλάβω τους λόγους. Και από ότι βλέπουμε το ευρωπαϊκό σινεμά κρατά ψηλά της σημαία της δημιουργίας. Όσο για τους πρωταγωνιστές.. τι να πούμε. Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα λόγια. Βρείτε το φίλμ και δείτε το.
©revista.gr
Δεκέμβριος 2017
