Θα χρειαστεί να κατανοήσεις στο πέρασμα του χρόνου ότι με το να έχεις προσδοκίες από τους ανθρώπους είναι εύκολο να πληγωθείς. Οι προσδοκίες σε αυτό το επίπεδο είναι πράγμα εγωϊστικό, καθότι κουβαλά μέσα του την εικόνα που έχουμε εμείς για τους ανθρώπους και ίσως όχι την πραγματική τους. Όλοι μας σχεδόν την πατάμε κάπως έτσι όμως θα πρέπει να έρχεται κάποια στιγμή που να καταλαβαίνουμε πως οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι, ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του, τις αξίες και τις ιδέες του, από τους πιο κοντινούς μέχρι τους λιγότερο κοντινούς μας.

Το να μην έχεις προσδοκίες απελευθερώνει. Προσοχή να μην παρεξηγηθεί η έκφραση και να μην μοιάζει ως κάτι γενικευμένο. Μόνο με τον εαυτό μας μπορούμε να δουλέψουμε, να του απαιτήσουμε, να τον συμβουλέψουμε, να γίνουμε η εικόνα που θα θέλαμε να δούμε στους άλλους. Μόνο ο εαυτός μας μπορεί να φέρει πίσω όλες τις προσδοκίες που αναζητούσαμε για χρόνια ολόκληρα από τους άλλους. Είναι σχεδόν τετριμμένο να λέγεται όμως αποτελεί τη μοναδική αλήθεια. Η συμπεριφορά μας και ο τρόπος που φερόμαστε, η διάθεσή μας απέναντι στα πράγματα και τη ζωή, η αντίληψη, η δράση μας, η οπτική, κάνουν αυτό τον κόσμο να φαίνεται.