Ο “Βασιλιάς” του Νίκου Γραμματικού, αυτού του εξαιρετικού μυαλού και σκηνοθέτη, είναι μια αδυσώπητη ταινία. Προσωπικά την έχω κατατάξει ως την πρώτη σε ένα άτυπο βάθρο με τις καλύτερες ταινιές της νέας εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο “Βασιλιάς” έρχεται σε μια εποχή που ο έλληνας βιώνει την πλαστική ευμάρεια του εύκολου χρήματος, σε πόλεις και χωριά, με την αδιαφορία για την πραγματική ζώη, για την ηθική να εξελίσεται σε κύριο χαρακτηριστικό του.

Σύμφωνα με το στόρι, ο Βαγγέλης αποφυλακίζεται στα 35 του χρόνια και με την επιθυμία να αφήσει πίσω του τα παλιά, μετακομίζει σε ένα χωριό της επαρχίας, εκεί όπου ο παππούς του έχει αφήσει ένα σπίτι στην άκρη και μακριά από τον οικισμό. Μόλις οι χωριανοί αντιλαμβάνονται το παρελθόν του Βαγγέλη, ξεκινούν ένα ντόμινο άθλιας συμπεριφοράς απέναντί του με απώτερο στόχο να τον εκδιώξουν. Μοναδικός σύμμαχος του ήρωά μας, ο αστυνομικός του χωριού που παραδόξως γίνεται ο καλύτερός του φίλος.

Το φιλμ του Γραμματικού τονίζει τα χαρακτηριστικά που δυστυχώς μέχρι σήμερα τριγυρίζουν την ελληνική κοινωνία. Την αδιαφορία όπως προείπαμε, τον κοινωνικό ρατσισμό, την ξενοφοβία, το ανεξήγητο μίσος για τον διπλανό και για ότι δεν καταλαβαίνει, την ζήλεια και την κοντόφθαλμη αντίληψη για την ζωή.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο έξοχος Βαγγέλης Μουρίκης. Ένας ηθοποιός που έχει παίξει σε αριστουργήματα. Στον ρόλο του αστυνομικού ο αείμνηστος Μηνάς Χατζησάββας, που μαζί με τον Μουρίκη συνθέτουν ένα μοναδικό δίδυμο και πάνε την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα.

Αν δεν έχετε δεί τον “Βασιλιά” να τον δείτε. Είναι δεδομένο πως κάτι θα γίνει μέσα σας ύστερα από αυτή την ταινία. Είναι τόσο βαθιά κοινωνική που δεν μπορεί παρά να αγγίζει με την πρώτη τον θεατή.

Η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας