Η πρώτη συνέντευξη, ή μάλλον συζήτηση γιατί μας αρέσει καλύτερα ο όρος, θα έχει χρώμα αθλητικό για το νέο revista.gr. Θα θέλαμε από καιρό να έχουμε φιλοξενήσει αρκετές συζητήσεις από το περιοδικό, που παρότι ηλεκτρονικό και σε πείσμα των καιρών, προσπαθεί να χρησιμοποιεί την γραφή ως κύριο μέσο έκφρασης. Ένα ξεχασμένο στις ημέρες μας δηλαδή μέσο. Κοντά μας λοιπόν σήμερα θα έχουμε τον αρχηγό του ΠΑΣ Κόρινθος, Δημήτρη Σγούρο.

Τον Δημήτρη τον γνώρισα αρκετό καιρό πριν την επανέναρξη του revista στο διαδίκτυο. Είχαμε συνομιλήσει για διάφορα θέματα και κυρίως για τα αθλήματα των πολεμικών τεχνών, μια και η δουλειά του εκτός των γηπέδων, συνδέεται άμεσα με την φιλοσοφία των αθλημάτων που ανήκουν στον δικό μου “χώρο δράσης”, αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Ένα αξιόλογο παιδί με γνώσεις σε πολλά θέματα, καλός συνομιλητής, που σου αφήνει την αίσθηση όπως θα δείτε και παρακάτω, ότι καμία συζήτηση μαζί του δεν είναι χαμένος χρόνος. Απόδειξη όσων διατυπώνω είναι ο σεβασμός που εμπνέει σε συμπαίκτες και αντιπάλους.

Σαν ποδοσφαιριστής αγωνίζεται στην θέση του κεντρικού αμυντικού με επιτυχία. Έχει συνδέσει πλέον το όνομά του με το Κορινθιακό ποδόσφαιρο και εσχάτως ηγείται στα γήπεδα της ιστορικής Μπάρτσας. Παρακάτω θα μας μιλήσει για εκείνον, για τους στόχους του, για την Κόρινθο και πολλά ακόμη.

Πάμε να δούμε τι συζητήσαμε λοιπόν…

• Δημήτρη το Σάββατο ο ΠΑΣ Κόρινθος επικράτησε την Κορίνθου ’06 στο μεγάλο ντέρμπι του πρωταθλήματος της Α’ Κορινθίας. Ας ξεκινήσουμε από αυτή την νίκη και θέλω να μας πεις, πως επιδρά στον ψυχισμό σας και πως μπορεί να σας βοηθήσει στη συνέχεια;

Η νίκη αυτή ήταν μεγάλης σημασίας για εμας. Η δύσκολη συνέχεια με τα παιχνίδια που ακολουθούν, έκανε αναγκαία υπόθεση την νίκη, κυρίως για να παραμείνουμε κοντά στην επίτευξη του στόχου μας, που δεν είναι άλλος από το πρωτάθλημα και την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Ηταν ένα παιχνίδι με πάθος και ένταση για τις δύο ομάδες. Θεωρώ ότι το θέλαμε περισσότερο και αυτό φάνηκε από το ότι ακόμη και την στιγμή που ισοφαριστήκαμε, δεν μας πτόησε τίποτα και γνωρίζαμε πως από την έδρα μας πρέπει να φύγουμε νικητές. Θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια στους συμπαίκτες μου για τα τεράστια ψυχικά τους αποθέματα. Είναι καιρός που δέχονται τα άδικα πυρά από κάποιους που μόνο κακό θέλουν να κάνουν στην οικογένεια της Κορίνθου. Το χρωστούσαμε στους εαυτούς μας, το χρωστούσαμε στον κόσμο μας και έστω και στο 93′, πήραμε αυτό που πραγματικά μας άξιζε από το ματς. Τώρα όμως τα πανηγύρια τέλος, έχουμε ακόμη 7 τελικούς, 7 μεγάλες μάχες, αρχής γενομένης από το δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Πανκαμαριακό. Για να πιάσει τόπο η προχθεσινή μεγάλη νίκη οφείλουμε να επικρατήσουμε το Σάββατο στο Ξυλόκαστρο. Εκεί έχουμε επικεντρωθεί ήδη.

• Τι έχεις να πεις για τον κόσμο της ομάδας που ακολουθεί παντού, αλλά και που γέμισε το γήπεδο προχθές κι ενώ οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες; Δημιουργεί επιπλέον ευθύνη και “βάρος” στα πόδια σας;

Αυτό που νιώθω για τον κόσμο της Κορίνθου, δεν περιγράφεται με λόγια. Ο κόσμος μας έδωσε ώθηση για την προχθεσινή νίκη. Παρόλες τις άσχημες καιρικές συνθήκες, ήταν δίπλα και μας στήριξε μέχρι το τέλος. Πιστεύω πως και με κρύο ή με χιόνια, για εκείνους έχει πάντα λιακάδα όσο αγωνίζεται η αγαπημένη τους Μπάρτσα. Αφήνουν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους και μας ακολουθούν παντού. Μόνο και μόνο γι’αυτούς αξίζει να προσπαθείς και να δίνεις από το υστέρημα της ψυχής σου. Δεν μας δημιουργεί επιπλέον ευθύνη ο κόσμος. Όλοι γνωρίζουμε βέβαια πόσο απαιτητικός είναι, έχοντας ζήσει την Μπάρτσα στις μεγάλες κατηγορίες. Είναι ο δωδέκατος παίκτης, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό και μακάρι στο τέλος να κάνουμε τους φιλάθλους μας χαρούμενους όπως τους αξίζει.

• Πως είναι να φοράς το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Μπάρτσας;

Το να ηγείσαι μιας εκ των πλέον ιστορικών ομάδων της Ελληνικής επαρχίας και της μεγαλύτερης ομάδας του Νομού, γνωρίζοντας επίσης οτι το περιβραχιόνιο της Κορίνθου, το έχουν φορέσει αθλητές – μεγαθήρια, είναι αποτελεί εξαιρετική τιμή αλλά και μεγάλη ευθύνη. Γλυκιά ευθύνη. Είναι κάτι που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν. Προσπαθώ λοιπόν καθημερινά για να δικαιώσω τον προπονητή μου, που με επέλεξε, αλλά και κάθε Σάββατο τον κόσμο της Μπάρτσας. Επίσης έχω να σου πω πως με έχει μεγαλώσει μια μεγάλη μορφή της Κορίνθου, ο Χρήστος Πολύζος, οπότε με εχει συμβουλέψει καλά και ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ναι το να είσαι αρχηγός της Κορίνθου ειναι ωραίο, αλλά πιο σημαντικό είναι να φοράς την φανέλα της.

• Πιστεύεις ότι αυτή είναι μια χρονιά – αφετηρία για τον ιστορικό σύλλογο του Ισθμού, μια αναγέννηση;

Ναι, πιστεύω πως αυτή η χρονιά είναι η αρχή για κάτι όμορφο. Η αναγέννηση της Κορίνθου εχει ήδη ξεκινήσει από πέρυσι, μπήκαν τα σωστά θεμέλια. Απλά φέτος χτίζουμε για τις επόμενες χρονιές. Η ομάδα πιστεύω ότι θα επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει, με σωστά και σταθερά βήματα.

• Είναι εφικτή πλέον η κατάκτηση του φετινού μαραθωνίου της Α’ κατηγορίας Κορινθίας; Έμειναν επτά αγωνιστικές.
  

Όλα είναι ανοιχτά! Φαβορί είναι ο Πέλοπας Κιάτου. Έχει μια διαφορά 3 πόντων από εμάς. Γι ‘αυτό καλό είναι να κοιτάζουμε κάθε παιχνίδι στον δικό του χρόνο. Όπως σου είπα πιο πριν, έχουμε επτά τελικούς. Αν τους κερδίσουμε όλους θα πανηγυρίσουμε εμείς στο τέλος. Έχω εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες μου γιατί πραγματικά ξέρουν σε ποια ομάδα βρίσκονται. Γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν μέχρι τέλους. Προσωπικά αν με ρωτάς, πιστεύω πως ναι, εμείς θα πάρουμε το πρωτάθλημα.

• Γιάννης Βασιλόπουλος – ομάδα – συμπαίκτες, είσαστε αυτή η οικογένεια που βγαίνει προς τα έξω; Μίλησέ μου γι’αυτήν τη σχέση..

• Μίλησε μου για την ποδοσφαιρική σου πορεία μέχρι να φτάσεις να ηγείσαι της Κορίνθου..;
  

Ξεκίνησα από τον Ήφαιστο Περιστερίου όπου και ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά. Πήρα μεταγραφή στη Νίκη Δροσιάς στα Βόρεια Προάστια, κάθισα ένα χρόνο και ύστερα για ένα χρόνο πάλι έπαιξα στον Πανερυθραϊκό. Επέστρεψα όμως ξανά στον Ήφαιστο όπου και εκεί έκλεισα τον ποδοσφαιρικό μου κύκλο στην Αθήνα. Το 2007 πήρα μεταγραφή στον Παννεμεατικό και το 2008 πήγα στα Ιάαννινα για χάρη της Πίνδου Κόνιτσας, για να ολοκληρώσω και τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις παράλληλα. Μετά την Κόνιτσα επέστρεψα στον Παννεμεατικό. Την επόμενη σεζόν ξεκίνησα με την Κόρινθο στην Δ’Εθνική, αλλά λόγω διοίκησης αποφάσισα να μην συνεχίσω. Επέστρεψα έτσι στον Παννεμεατικό, όπου έμεινα για 6,5 χρόνια (σύνολο στη Νεμέα 7,5 χρόνια) κατακτώντας 1 κύπελλο Κορινθίας. Από πέρυσι τον Ιανουάριο αγωνίζομαι στην Κόρινθο και εύχομαι να κλείσω την πορεία μου όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου φορώντας αυτή την φανέλα.

• Θα μείνεις και του χρόνου στην Κόρινθο;

Ανεξάρτητα από το αν θα ανέβουμε στη Γ’Εθνική ή όχι, θέλω να μείνω στην ομάδα ακόμη και αν δεν παίζω. Όπως προείπα θα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στην Κόρινθο. Οπότε μένω μέχρι να μου πει ο προπονητής μου και η διοίκηση ότι δεν με χρειάζονται άλλο.

• Που χρωστάς ποδοσφαιρικά αυτό που είσαι τώρα;

Όπως ανέφερα πιο πριν, με μεγάλωσε ο Χρήστος Πολύζος τον οποίο οι Κορίνθιοι γνωρίζουν καλά. Χρωστάω πολλά στον “ποδοσφαιρικό μου πατέρα”, τον μεγάλο Γιώργο Στολίγκα, ο οποίος ήταν,είναι και θα είναι δίπλα μου και θα τον συμβουλεύομαι συνέχεια. Σε εκείνον όμως που χρωστάω το είναι μου,  είναι ο πατέρας μου, που μου κόλλησε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου και ήταν για εμένα ο πιο αυστηρός κριτής. Μπορεί να μην βρίσκεται πια στη ζωή, όμως ξέρω ότι με βλέπει και του υπόσχομαι ότι δεν θα πάψω να τον κάνω περήφανο μέχρι να σταματήσω το ποδόσφαιρο.

• Σαν κεντρικός αμυντικός, πες μας δύο λόγια για την θέση που αγωνίζεσαι..

Ο αμυντικός είναι ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής λόγω θέσης. Αυτό στο λέω γιατί στον κόσμο μένουν τα γκολ και οι επιθετικοί, κανείς δεν θυμάται ένα τακλιν σωτήριο, μια εναέρια σύγκρουση με επιθετικό, το πόσο σημαντικό είναι να αμύνεσαι για να μην δεχθεί η ομάδα σου γκολ. Φαίνεσαι μόνο αν σκοράρεις εσύ ο ίδιος, κάτι που σπάνια γίνεται.

• Αντίπαλοι ποδοσφαιριστές που εκτιμάς ποδοσφαιρικά;

Εκτιμώ και σέβομαι όλους τους ποδοσφαιριστές, αλλά είναι και κάποιοι που ξεχωρίζουν και με μερικούς από αυτούς είμαστε φίλοι. Ένας είναι ο Μάκης Μυργιώτης με τον οποίο ήμασταν συμπαίκτες στον Παννεμεατικό και τον φώναζα “killer“. Έχει απίστευτο χάρισμα στο σκοράρισμα. Ο Μάκης Κριαράς για τον οποίο δεν νομίζω πως χρειάζονται πολλά λόγια. Εξαιρετικό παιδί και απίστευτος ποδοσφαιριστής που μας διδάσκει πως όταν γουστάρεις κάτι πάρα πολύ, η ηλικία δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Ο Θοδωρής Ζήσης με τα απίστευτα προσόντα, (ειλικρινά στεναχωριέμαι που τραυματίστηκε γιατί είχε ακόμη πολλά να δώσει φέτος). Ο Δημήτρης Τσιάκος της Θύελλας Πετρίου που για εμένα είναι αδελφικός φίλος, κάνουμε παρέα από την 1η χρονιά μου στη Νεμέα και έχουμε ζήσει πολλά μαζί. Από τους ποδοσφαιριστές ψυχής που τα δίνουν όλα για την ομάδα τους. Όπως σου είπα εκτιμώ πολλούς, αλλά για να κλείσω, θα πω και τον Θοδωρή Βασιλάρη του Αστέρα, που εκτός από φίλος, είναι φοβερός αμυντικός.

• Το ποδόσφαιρο σε σχέση με την δουλειά σου. Πως μπορείς να τα συνδυάζεις; Ελευθερος χρόνος;