-Τι καιρό θα κάνει σήμερα;

-Έξω βρέχει. Πω, πω έναν αέρα που έχει.

-Ιούνιος μήνας και να σκεπάζεσαι το βράδυ;

Έχουμε σκεφθεί ποτέ τον χρόνο που καταναλώνουμε για να μιλάμε για τον καιρό; Είναι πολύς. Πολύς περισσότερος από τότε που ακόμη περιμέναμε τα δελτία ειδήσεων για να μας ενημερώσουν, αφού το ίντερνετ δεν είχε κατακλύσει την καθημερινότητά μας.

Άραγε, από την άλλη, να φταίνε τα καλαμάκια τα πλαστικά για ετούτα τα τερτίπια του καιρού, που έφθασε Ιούλιος κι ακόμη βρέχει; Πλέον έχω αρχίσει να το πιστεύω..

Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω πράγματα που κάποτε δεν πίστευα και τόσο. Κυρίως για εκείνα περί ατομικής ευθύνης. Για το περιβάλλον, για την κοινωνία, για την πολιτική, για τα πάντα εκεί έξω.

Ατομική ευθύνη φίλε. Η ασθένεια του παρόντος. Η ασθένεια του μέλλοντος.