Επιστρέφοντας σε τόπους που κάποτε είχαν ζωή, ενός άλλους είδους ζωή, με πράγματα κι ανθρώπους, βρίσκοντας μόνη τη φύση και βλέποντας ότι ο χρόνος έκανε τη δουλειά του, παίρνοντας τα πάντα πίσω, δεν μπορεί παρά να μη νιώσεις ένα συναίσθημα που πλησιάζει στη μοναξιά παρά οτιδήποτε άλλο. Ο χρόνος άλλωστε κάνει συνήθως τη δουλειά του, αλλάζει την εικόνα, της δίνει διάφορες μορφές στο πέρασμά του. Έτσι, εκεί που άλλοτε συναντούσες ανθρώπους, ζώα, μια άλλη δομή, τώρα συναντάς τη φύση να ανθίζει και ετούτη την άνοιξη μόνη, ελεύθερη, άγρια. Στέκεσαι για λίγο, προσπαθείς να αφομοιώσεις ότι βλέπεις, που είναι συχνά εντελώς διαφορετικό από εκείνο που ήξερες, που είχες δει κάποτε και φεύγεις. Πάντα φεύγεις.

• Οι φωτογραφίες είναι του Σ.Ν. “Chinaski”.