Αρχές της δεκαετίας του 50 η φωτογραφία σε συνοικία της Αθήνας…
Το πατίνι…
Ένα παιδικό παιχνίδι …χειροποίητο…
Κοιτάζοντας προσεχτικά βλέπουμε….
Το όχημα έχει δύο ρουλεμάν από δωρεά κάποιου μηχανουργείου …
Ένα σύρμα για κεραία …κάθισμα οδηγού….
Και φυσικά ο αριθμός κυκλοφορίας….
Για να κυκλοφορήσεις το δίκυκλό σου με τα ρουλεμάν έπρεπε να βρείς άσφαλτο και το κουβάλαγες στην πλάτη.
Η γειτονιά που είχε δρόμο ασφαλτοστρωμένο το καλοκαίρι υπέφερε από τις
πατινοδρομίες….ποιός θα βγεί πρώτος.
Φωνές από τους γείτονες…
“…μεσημέρι βρεεεεε πηγαίνετε παρακάτω να ησυχάσουμε…”
Λες και οι παρακάτω δεν ήθελαν να ησυχάσουν.
Το πατίνι ήταν εύκολο να το έχεις με την βοήθεια γειτόνων που έπιαναν
τα χέρια τους….το ποδήλατο ήταν το όνειρο.

Υπήρχαν τα μεγάλα που ήταν βαρειά και φυσικά δεν έφταναν τα πόδια σου
από την σέλα οπότε το κυκλοφορούσες με πατέντα.
Τα παιδικά δεν ήταν για όλους.
Όρθιος με τα πόδια ανάμεσα στα πετάλια τύπου ζογκλέρ και φυσικά
με αρκετές τούμπες.
Δεν ήταν δικό σου κάποιος θα το είχε και περίμενες στην ουρά με τους
άλλους για μια βόλτα.
Ποδήλατα χρησιμοποιούσαν οι ΕΒΓΑΤΖΗΔΕΣ και οι μπακάληδες με ένα συρμάτινο
καλάθι πίσω στην σχάρα για να βάζουν τα μπουκάλια με το γάλα και τα τρόφιμα.

Υπήρχαν και πατέντες ….μεγάλη καρότσα μπροστά με ρόδες για τα εμπορεύματα
και πίσω η σέλα με τα πετάλια και τον φουκαρά να αγκομαχάει στον ανήφορο.

Πηγή: Πίσω στα παλιά !