Τον Νοέμβρη του 1975 πατάει το πόδι του στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης ένα νεαρό 21χρονο παλικαράκι με φουντωτά μαλλιά. Το όνομά του Βασίλης Χατζηπαναγής. Όπως δήλωνε μετά από χρόνια ο Σάββας Κωφίδης : “Πήγα κι εγώ να συναντήσω μαζί με πλήθος κόσμου το νέο αστέρι από τη Ρωσία που έφερνε ο πρόεδρος του Ηρακλή (Ατματζίδης) στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν μόλις 15 χρόνων παιδάκι, είχαμε όλοι απορία για τον ποδοσφαιριστή που έσκασε σαν κομίτης. Που να φανταστούμε τι μας περίμενε..”. Και συνεχίζει: “Μόλις άρχισε να παίζει, καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται. Είχα την τύχη να είμαι συμπαίκτης του για 8 ολόκληρα χρόνια.”
Η πρώτη εμφάνιση του Βάσια στο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό έγινε στην Ημαθία. Σε έναν αγώνα όπου ο Ηρακλής λόγω τιμωρίας υποδέχτηκε τον Ατρόμητο στο γήπεδο της Βέροιας. Σαν σήμερα λοιπόν, 41 χρόνια πριν, 5000 χιλιάδες φίλαθλοι του γηραιού ακολούθησαν την αποστολή για το συγκεκριμένο ματς. Ήταν τέτοια η λαχτάρα για να δουν από κόντα το μεγάλο αστέρι από τις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες που μόνο ακουστά είχαν. Το συνοδευτικό του Νουρέγιεφ των ελληνικών γηπέδων ήταν αυτό που έλεγε ότι μπορούσε να ντριμπλάρει ακόμη και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο. Τα κόλπα του δε, μαγικά.
Όλα όμως επιβεβαιώθηκαν με τον καιρό και ο κορυφαίος έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. Ο μεγάλος Βάσια, ο “Ρούντολφ Νουρέγιεφ” του ελληνικού ποδοσφαίρου, που τόσο αγαπήθηκε από τους γονείς μας και συνέχισε να αγαπιέται μέσα από τις εξιστορήσεις των μαγικών του μέχρι σήμερα.
Στάθης Ντάγκας