Οι εφημερίδες αναγγέλλουνε το θάνατό μου
Λεν, όμως, από «αμεροληψία» πως μπορεί και να μην πέθανα ακόμη
Κι ακόμη, από εξυπνάδα, πως ίσως γλιτώσω οριστικά
Αποσιωπούν, όμως, τη μόνη αλήθεια
Ότι ποτέ μου δεν υπήρξα άρρωστος
κι ότι θα ζήσω στους αιώνες
να ψάλλω το τραγούδι μου
Για σένα που δεν ξέρεις να διαβάζεις
Για σένα που δεν με ξέρεις
Για να μ’ αγαπάς.

Πρέπει να πω ότι δεν μ’ αρέσει η αναμνησιολογία. Την απεχθάνομαι. Είναι χειρότερη και από μνημόσυνο. Τι πάει να πει μνημόσυνο; Κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ. Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε τοποθετημένους καθημερινά μέσα μας και τους κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή. Η αναμνησιολογία σχετίζεται με το θάνατο και τον απεχθάνομαι.
Σκοτώστε τη μνήμη! Ξεκινείστε απ’ την αρχή! 
Άλλα δεν έχω να σας πω, προς το παρόν. Ίσως ξαναβρεθούμε, αν δεν βυθιστώ κι εγώ ζαλισμένος σε κάποιο κίτρινο ποτάμι, προσπαθώντας ν’ αγκαλιάσω ένα φεγγάρι.

Photo © Αρχείο Μάνου Χατζιδάκι