Ο μικρόκοσμος που δεν είναι πάντα τόσο μικρός αλλά μάλλον μεγαλύτερος από ότι έχουμε φανταστεί. Ο μικρόκοσμος ως είθισται να τον αποκαλούμε και που περιλαμβάνει τον χώρο ή τους χώρους, μέσα στους οποίους περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας, χωρίς πάντα να το αντιλαμβανόμαστε ότι το κάνουμε ή ότι απλά συμβαίνει.

Εκεί μερικές φορές θα συναντήσεις αν το θέλεις υπέροχα πράγματα. Τα λεμόνια που ετούτη την εποχή έχουν λάβει το πλέον κίτρινο χρώμα τους και που μοσχομυρίζουν, κάποια λουλουδάκια του χειμώνα που δειλά – δειλά έχουν ξεπεταχτεί παρέα με τον ήλιο των αλκυωνίδων ημερών, μια κούνια του μικρού που έχει αρχίσει πια να χάνει αρκετό από το χρώμα της, μια μικρή τσάπα λερωμένη με χώματα και λάσπες, μια τσουγκράνα παιχνίδι, κάτι ψεύτικοι μα απίστευτα χαρούμενοι ήλιοι με ανθρώπινα πρόσωπα και η μπάλα με το σήμα της Μπαρτσελόνα παρά δίπλα.

Ένας μικρόκοσμος λοιπόν δεν είναι και τόσο μικρός αν σταματήσεις για λίγο να κινείσαι με ένταση. Σε κάτι που μπορεί να θεωρείς δεδομένο γιατί το βλέπεις στα πεταχτά κάθε ημέρα, αν το παρατηρήσεις σου φανερώνει, σε κάθε εποχή, μια άλλη εκδοχή της υπέροχης ζωής.

Γιατί είναι αλήθεια πως με όλη τη φαιδρότητα που μας έχει κατακλύσει από παντού καιρό τώρα, δεν είχαμε τον χρόνο να σκεφτούμε ή να δούμε ότι η ζωή είναι υπέροχη, είναι μαγεία, είναι πράσινη χλόη και ήλιος, είναι κίτρινα λεμόνια και παιδικά παιχνίδια. Η ζωή μπορεί να είναι και μια μπάλα με το σήμα της Μπαρτσελόνα. Μα ακόμη κι έτσι, είναι υπέροχη.