<< Το χειρότερο απ’ όλα ότανες γερνάς πολύ είναι ότι χάνεις όλους όσους ξέρεις, είναι σαν να στέκεσαι σ’ ένα νησί που κάθε φορά κοβόνται κομμάτια του που βουλιάζουνε στη θάλασσα, στο τέλος βρίσκεσαι μόνος σου όρθιος σ’ ένα μικρό τόπο στη μέση της θάλασσας να στέκεσαι στο ένα πόδι>>.

( Ο αγριόγατος πηγαίνει πάντα μόνος, σελ. 54. )

 

Της Τέτης Παγκάλου