Κλεισμένος εκεί που δεν μπορείς να ανασάνεις. Παλεύεις σκληρά να αποδείξεις μέσα σου ότι δεν είναι έτσι, όμως, να, δεν μπορείς να πάρεις ούτε μισή ανάσα. Χάνεις εσένα, τρέμουν τα πόδια σου, το στήθος πονάει απ’το άγχος. Εσύ ποτέ δεν ήσουν τόσο αδύναμος, γιατί συμβιβάστηκες;

Τι πίστεψες ότι θα κέρδιζες; Λίγη εφήμερη δόξα, κάτι από καλοπέραση; Υστεροφημία; Έτσι δεν σώζεις τον κόσμο. Δεν μπορείς να σώσεις πια ούτε τον εαυτό σου καλά καλά.

Για λίγο εκεί…