Τσουτσέκι. Μια λέξη που προέρχεται από την Τούρκικη διάλεκτο και την χρησιμοποιούμε στην χώρα μας μειωτικά, για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ποταπό, γλείφτη, παρατρεχάμενο ή οτιδήποτε τέτοιο.
Θα ήθελα να αφήσω στις νεότερες γενιές, κάποια στιγμή, ένα σύγγραμμα που θα καταπιάνεται με το “πως δεν θα γίνεις ποτέ τσουτσέκι κανενός”. Όμως είναι μια λεπτή υπόθεση η συγγραφή και δεν γνωρίζω αν θα τα καταφέρω.
Θέλει εξαιρετικά ελεύθερο και καλλιεργημένο πνεύμα για να μπορέσεις να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από την “τσουτσεκοποίηση” που του επιφυλάσουν οι ημέρες μας. Δύσκολη εποχή δεν λέω, όμως με την δικαιολογία αυτή, συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας οι χειρότερες αδικίες, από ανθρώπους “τσουτσέκια” που στο τέλος την βγάζουν καθαρή. Και είναι εξαιρετικά εκνευριστικό ρε γαμώτη μου να βλέπεις να βγαίνουν λάδι, μονίμως, οι ποταποί, τα μικρής ηθικής αξίας άτομα.
Τι γίνεται λοιπόν στις περιπτώσεις που αρνείσαι λόγω ιδιοσυγκρασίας να γίνεις το τσουτσέκι του οποιουδήποτε νομίζει ότι μπορεί να σε οδηγήσει εκεί; Γίνεσαι ο κακός της ιστορίας! Εδώ γελάμε και κλαίμε μαζί. Ναι, στη σύγχρονη κοινωνία όποιος δεν τα πηγαίνει καλά με τον μέσο όρο, την μετριότητα και το γλύψιμο, γίνεται “εχθρός του λαού”. Ενός “λαού” με καταβρόμικη φωλιά που έχει μάθει να στρουθοκαμηλίζει. Όπου “λαός” βάλτε δίπλα τις προσωπικές ιστορίες του καθενός απέναντι σε μικρότερες ή μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες, παρέες, σχέσεις.
Ε λοιπόν αυτή η λέξη, είναι ίσως η πιο σιχαμένη και μειωτική που υπάρχει στο λεξιλόγιο. Και μια ζωή τώρα είχα το άγχος και δεν κοιμόμουν τις νύχτες μόνο και στην ιδέα πως μπορεί να έχω γίνει το τσουτσέκι μιας ιστορίας. Και με αυτή μου την εμμονή τελικά τα έχω καταφέρει περίφημα και δεν έγινα ποτέ κάτι τόσο αηδιαστικό. Ίσως αν γινόμουν να ζούσα με μεγαλύτερη άνεση, οικονομική και διάφορα τέτοια. Όμως παρότι “εχθρός του λαού” σε μερικές περιπτώσεις, πέφτω τη νύχτα για ύπνο και κοιμάμαι σαν πουλάκι. Με καθαρότατη συνείδηση και το χαμόγελο στο πρόσωπο. Πολύ γουστάρω να κοιμάμαι σαν πουλάκι κι ας μην έχω ούτε για τσιγάρα την επόμενη.
Γι’ αυτό σου λέω με σιγουριά λοιπόν, ότι όλοι μπορούμε να την πατήσουμε είτε ενσυνείδητα είτε ασυνείδητα και να γίνουμε τσουτσέκια στη ζωή μας. Το νου σου και τα μάτια 14 γιατί οι εποχές πονηρές και ο κόσμος καργιόλης.
Κάτι σαν allert προς όλους μας λίγο πριν φύγει ακόμη μια χρονιά, ιδιαίτερη και πολυτάραχη όπως αυτή του 2016.
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
