Πηγαίνω από μικρό παιδάκι στα γήπεδα και βλέπω μπάλα. Όταν μεγάλωσα λιγάκι (μικρός ήμουν και πάλι για να λέω την αλήθεια), πήγαινα στα γήπεδα και έβλεπα μπάλα για επαγγελματικούς λόγους, δημοσιογραφικά ή φωτογραφικά για τα Μέσα ενημέρωσης που συνεργαζόμουν κάθε φορά. Αυτό που ανέκαθεν μου προξενούσε εντύπωση ήταν το ότι κάποιος που βλέπει μπάλα, δημοσιογραφικά ή ως φίλαθλος, το κάνει με την δική του οπτική γωνία πάντα. Γι’αυτό η πολυφωνία και οι απόψεις. Όμως ξεχνάτε κάτι κύριοι μεγαλύτεροι και μικρότεροι, πιο έμπειροι ή πιο άπειροι. Ότι δεν γίνεται στο ποδόσφαιρο να βλέπουμε ότι εμείς θέλουμε. Στον αθλητισμό γενικότερα το προφανές είναι προφανές και το αθέατο είναι αθέατο. Όταν κάνουμε ρεπορταζ αγώνα λοιπόν, καταγράφουμε μόνο ότι μας είναι ορατό και ότι σίγουρα είδαν τα μάτια μας. Τα υπόλοιπα που ανήκουν στην αθέατη πλευρά, στην σφαίρα της πραγματικότητας ή την σφαίρα της φαντασίας μας, τα αφήνουμε για άλλου είδους ρεπορταζ, όχι για το καθαρά αγωνιστικό.

Έτσι μια σημείωση γιατί έχω τρίψει πολλές φορές τα μάτια μου την φετινή σεζόν για πράγματα που έχω διαβάσει. Να πάρω γυαλιά τελικά ή να αρκεστώ στα μάτια μου;