Μιλάμε συνέχεια για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τα παρελκόμενά της στις ζωές των ανθρώπων. Την δεινή οικονομική θέση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού, που πλέον φτάνουν στιγμές που αδυνατεί να εκπληρώσει και τις στοιχειώδεις ανάγκες του, τα ψέμματα της πολιτικής, τα λάθη που δεν διορθώνονται με κάνενα τρόπο αλλά διαιωνίζονται και πολλά ακόμη.
Μιλάμε σπάνια όμως για αυτό το πρωτοφανές πνευματικό έλλειμα που έχει προκύψει στην χώρα εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Ένα έλλειμα που διογκώνει το πρόβλημα και που το κάνει να φαντάζει ως δισεπίλυτο. Για να πούμε την άληθεια, αυτό πιστεύουμε κι εμείς. Χωρίς πολιτισμό, παιδεία, φρέσκιες ιδέες, δεν πας πουθενά.
Η κρίση γέννησε την ευκολία σε μερικές καταστάσεις. Έκανε την μετριότητα στάση ζωής που μας κατσικώθηκε στον σβέρκο. Δεν είναι δα η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που υπάρχει κρίση. Στο παρελθόν τα πράγματα υπήρξαν πιο ζόρικα. Πόλεμοι, καταστροφές, εμφύλιος. Όμως η πολιτισμική δημιουργία προσέφερε λύσεις και μια σανίδα σωτηρίας.
Σήμερα παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε ένα δυτικό πρότυπο που δεν μπορούμε να αγγίξουμε. Αντ’ αυτού, έχουμε ανασύρει από το παρελθόν ότι χειρότερο και το έχουμε αναγάγει σε τέχνη. Ίσως να είμαστε από τις λίγες γωνιές στη γη που μπορούν να καταφέρνουν κάτι τέτοιο. Δυτικά πρότυπα με ξεπερασμένα μέσα. Καρακιτσαριό.
Το κιτς το συναντάει κανείς όπου να’ναι. Στη μουσική, στη διασκέδαση, στην τέχνη που μόνο τέχνη δεν είναι, στο ντύσιμο, στην συμπεριφορά, στις ιδέες, στον ρατσισμό, στην τεχνολογία, στον τύπο, στην καθημερινότητα, στις συμπεριφορές σε φύση και ανθρώπους. Παντού. Δεν μπορεί να μην το βλέπετε δηλαδή. Όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση μάλιστα, τόσο περισσότερα σκατά μας περικυκλώνουν.
Έχουμε την αίσθηση ότι μπορούμε καλύτερα από αυτό που παρουσιάζουμε. Δεν μας αξίζει τέτοια πνευματική ένδοια σαν λαός. Γιατί με τέτοια φτώχεια πνευματική, βρίσκει έδαφος η φτώχεια η υλική και το ψέμα της πολιτικής. Οφείλουμε κάποια στιγμή να ενηλικιωθούμε και να αντικρίσουμε την αλήθεια κατάματα. Προφανώς και σε έναν μεγάλο βαθμό αξίζουμε τα δεινά που βιώνουμε. Όταν το παραδεχτούμε θα έχουμε κερδίσει την μισή λύση στο πρόβλημα.
Αξίζουμε πολλά περισσότερα σαν λαός από τα θλιβερά instagram stories τιγκαρισμένα στην βότκα και τα ναρκωτικά. Αξίζουμε πολλά περισσότερα από θλιβερά τηλεσκουπίδια τύπου επιβίωσης, γαμώτο..
_________
@revista.gr – Ιούλιος 2017
