Διαδρομές. Μικρές ή μεγάλες. Ανάμεσα σε δουλειά και γυναίκα, παιδιά, ερωμένη, μοναξιά. Ανάμεσα σε χρέη και «χρέη», ανάμεσα σε άγχη επαγγελματικά και προσωπικά. Ανάμεσα στο “δε γαμιεται” και μερικά ακόμα ποτά. Ανάμεσα σε πόλεις γνωστές και άγνωστες ή πατρίδες χτισμένες και ξενικές. Ανάμεσα σε πολλούς άλλους μανιακούς απομονωμένους στα δικά τους κουβούκλια και τα δικά τους προβλήματα. Όμως η διαδρομή είναι πάντα μια γρήγορη νότα φευγιού. Και απ’ τα καλά και απ’ τα κακά. Είναι μια γρήγορη δόση ελευθερίας, που μοιάζει με το ρίσκο της ζωής.

Του Κωνσταντίνου Μίχου