Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευρωστινης ΕΥ ΖΗΝ επιστρέφει δυναμικά έπειτα από τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν και όπου οι εκδηλώσεις δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν λόγω κοβιντ. Το 7ο Φεστιβαλ του συλλόγου είναι λοιπόν προ των πυλών και στις 7 Αυγούστου ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον αγαπητό σε όλους Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Δερβένι. Η προπώληση των εισιτηρίων έχει ήδη ξεκινήσει.
Η πιο κεφάτη συναυλία του καλοκαιριού έρχεται στη Συκιά!
Στις 9 Αυγούστου 2022, στις 9:30μμ υποδεχόμαστε στους Νίκο Ζιώγαλα και Γιάννη Γιοκαρίνη στην πλατεία της Συκιάς, για ένα τρελό ξεφάντωμα με τα αγαπημένα μας τραγούδια: η “Σταρ“, ο “Νοσταλγός του Ροκ εν ρολ“, η “Βασιλική“, το “Τσικαμπούμ“, το “Πάρε με απόψε“, η “Ευλαμπία“ θα μας ξεσηκώσουν κυριολεκτικά!
Σας περιμένουμε στην πλατεία της Συκιάς για μια νύχτα που θα μας μείνει αξέχαστη!
«Είμαστε απλοί και καθαροί – όπως απλός είναι κι ο κόσμος. Τι ζητάμε;
Μια γυναίκα τώρα -μεγαλώσαμε πια- απλή σαν κι εμάς, ένα σπιτάκι για μην κρυώνουμε το χειμώνα, σαν τα πουλιά στο δρυμό, μια ταπεινή εργασία, για να ταΐζουμε ψωμάκι και Θασίτικη ελιά τα παιδάκια που αύριο θα μας δώσει η θεία χάρη της ζωής. Και κάτι ακόμα, που δεν τόλεγα πολυτέλεια: να μπορούμε μια φορά τον χειμώνα να βλέπουμε τα χιονισμένα βουνά και μια φορά το θέρος να γνεφοχαιρετούμε το πρόσωπο της αρμυρής θάλασσας.
Αυτό είναι μια ολόκληρη ζωή, τόσο πλούσια, που καταντάει παραμύθι.»
Απόσπασμα επιστολής του Λιαντίνη σε κάποιο φίλο του, το 1971 από το Μόναχο όπου σπούδαζε.
Δύο από τους πιο αγαπητούς Έλληνες καλλιτέχνες φέρνει στο Κιάτο ο οικείος Εμπορικός Σύλλογος. Ειδικότερα, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων “Σικυώνια 2022” την Κυριακή 24 Ιουλίου στο 1ο Γυμνάσιο Κιάτου θα γίνει συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα και του συγκροτήματος «100ο C», ενώ στις 4 Αυγούστου στον ίδιο χώρο έρχεται ο Σταμάτης Κραουνάκης και η παρέα του.
Το πλέον ξεχωριστό και διαφορετικό από κάθε πλευρά φεστιβαλ επιστρέφει έπειτα από 3 ολόκληρα χρόνια. Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να είναι και η ίδια η επιτυχία του φεστιβαλ του βουνού, όπως μας αρέσει να το αποκαλούμε (ή φεστιβαλ της καρδιάς μας για άλλους), μα οι διοργανωτές δεν στάθηκαν εκεί. Το πρόγραμμα και οι δράσεις που ανακοινώνονται δείχνουν εξαιρετικά, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι για ακόμη μια φορά, αυτή η μοναδική μουσική συνάντηση θα είναι το λιγότερο μαγική. Πολλά περισσότερα θα μάθετε πατώντας ΕΔΩ και θα τα ξαναπούμε..
Ξαναδιαβάζω, σε μια από αυτές τις υπνηλίες δίχως ύπνο, όπου διασκεδάζουμε έξυπνα μα χωρίς εξυπνάδα, μερικές από τις σελίδες που θα φτιάξουν, όταν συγκεντρωθούν, το βιβλίο των ασυνάρτητων εντυπώσεων μου. Και μου έρχεται απ’ τα γραπτά μου, σαν τη μυρωδιά ενός πράγματος οικείου, μια εντύπωση ερημικής μονοτονίας.
Νιώθω πως ακόμη κι όταν λέω πως είμαι πάντα διαφορετικός, επαναλαμβάνω ακατάπαυστα το ίδιο πράγμα· πως είμαι περισσότερο συνεπής στον εαυτό μου απ’ ό,τι ήθελα να ομολογήσω· πως, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν γνώρισα ούτε τη χαρά της νίκης ούτε την απελπισία της ήττας.
Είμαι η απουσία ισολογισμού στον εαυτό μου, μια αθέλητη έλλειψη ισορροπίας που με φέρνει σε απόγνωση και με μειώνει.
Όλα όσα έγραψα είναι γκριζωπά. θα ’λεγε κανείς πως ολόκληρη η ζωή μου, ακόμη και η πνευματική μου ζωή, ήταν μια ατελείωτη μέρα βροχερή, όπου όλα είναι μη γεγονότα και σκοτεινά, προνόμιο άδειο και αιτία ξεχασμένη. Η απελπισία μου είναι μια μεταξένια καταρράκωση. Η άγνοια του εαυτού μου φωτεινή και πληκτική.
Η ταπεινή μου προσπάθεια, να πω τουλάχιστον ποιος είμαι, να καταγράψω σαν μια μηχανή από νεύρα, τις ελάχιστες εντυπώσεις της υποκειμενικής κι υπερευαίσθητης ζωής μου, όλο αυτό άδειασε ξαφνικά μέσα μου, σαν ένας κουβάς νερό που αναποδογύρισε κι έβρεξε το χώμα όπως το νερό όλων των πραγμάτων.
Με κατασκεύασα με χρώματα ψεύτικα και να τι κατάντησα, μια αυτοκρατορία για γέλια. Η καρδιά μου, που της εμπιστεύτηκα όλα τα μεγάλα γεγονότα μιας πρόζας βιωμένης, μου μοιάζει σήμερα, όπως την έγραψε η απόμακρη απόσταση αυτών των σελίδων που ξαναδιαβάζω τώρα με άλλη ψυχή, με μια παλιά αντλία σε μιαν αυλή, στην επαρχία, που συναρμολόγησε το ένστικτο και χειρίστηκε η ανάγκη. Ναυάγησα χωρίς να πέσει θύελλα, σε μια θάλασσα όπου στεκόσουν όρθιος.
Και ρωτώ τη συνείδηση που μου απομένει, σ’ αυτήν τη συγκεχυμένη σειρά διαλειμμάτων ανάμεσα σε πράγματα που δεν υπάρχουν, σε τι μου χρησίμευσε να γεμίσω τόσες σελίδες με φράσεις που πίστεψα σαν δικές μου, με συναισθήματα που ένιωσα σαν σκέψεις, με σημαίες και λάβαρα στρατιών — και, τελικά, δεν είναι παρά κομμάτια χαρτί που κόλλησε με το σάλιο της η κόρη του ζητιάνου, για να κλείσει τις χαραμάδες.
Ρωτώ αυτό που απομένει από τον εαυτό μου σε τι αποσκοπούν αυτές οι άχρηστες σελίδες, οι αφιερωμένες στα υπολείμματα και στα σκουπίδια που χάθηκαν, προτού προλάβουν να υπάρξουν, ανάμεσα στα τσαλακωμένα χαρτιά του Πεπρωμένου.
Ρωτώ μα επιμένω. Γράφω την ερώτησή μου, την τυλίγω με καινούργιες φράσεις, την ξετυλίγω με καινούργιες συγκινήσεις. Κι αύριο θα γράψω πάλι, συνεχίζοντας το ηλίθιο βιβλίο μου, την κρύα καταγραφή των καθημερινών μου εντυπώσεων γι’ αυτά που δεν νομίζω.
Ας συνεχίσουν, λοιπόν, έτσι όπως είναι. Όταν η παρτίδα του ντόμινο τελειώσει, κερδισμένη η χαμένη, τα πιόνια γυρίζουν, και τότε όλο το παιχνίδι γίνεται μαύρο.
Από “Το Βιβλίο της Ανησυχίας” του Φερνάντο Πεσσόα
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς. Από τη μια θα μου πεις πως οκ, έχουμε γλιτώσει μέχρι τώρα αρκετό καύσωνα και αρκετές κιλοβατόρες, αν τις λέω και σωστά, που δεν καίμε ολημερίς τα ερκοντίσο. Από την άλλη θα σου πω ότι καλοκαίρι δεν είναι μόνο η εποχή και οι θερμοκρασίες. Είναι κυρίως το συναίσθημα, το ταξίδεμα του νου, το φεγγάρι στα γεμίσματα και η θάλασσα. Άντε και λίγο πεπόνι με καρπούζι και ο έρωτας.
Καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι με το μυαλό στα καύσιμα και το ηλεκτρικό. Με το μυαλό σε μια δικαιοσύνη με όχι και τόσο δικαιοσύνη, στα κρούσματα του κορονοϊού, στο θόλωμα το αιώνιο των νερών, στον τουρισμό και την απουσία ασθενοφόρων από τα νησιά. Καλοκαίρι με ολίγη από άρωμα εκλογών, από φιοριτούρες και ξύλινα στρατιωτάκια στα κανάλια. Καλοκαίρι με φωτιές και δυνατούς ανέμους, με ξεκαθάρισμα λογαριασμών τύπου φαρ ουεστ μέρα μεσημέρι στις πόλεις.
Ένα καλοκαίρι δίχως και τόσο καλοκαίρι λοιπόν, με την τρέλα μεταξύ άλλων να συνεχίζει να είναι το αγαπημένο μας σπορ. Σε ετούτη τη μεριά της γης, το αγαπημένο μας.
Γι’ αυτό φωτογραφίζω και μου μένουν στο μυαλό κάτι χρώματα πολύ περίεργα. Απόκοσμα θα έλεγε κανείς. Φωτογραφίζω γιατί ίσως έτσι νιώθω τις εποχές να διασώζονται κάπως μέσα μου. Και τέλος αυτό είναι που μετράει. Μέσα μας, μου, σου… κάτι να έχει απομείνει.
Σ.Ν. “Chinaski”
Με τα χρώματα του Ολυμπιακού θα αγωνίζεται τη νέα αγωνιστική σεζόν ο Νικόλας Παπαγγελόπουλος. Ο Ξυλοκαστρινός και πολύπειρος κεντρικός, έχει ήδη μια πλούσια σε παραστάσεις πορεία στο επαγγελματικό Βόλλευ, κάτι που τον κρατά σε υψηλότατο επίπεδο. Ευχόμαστε στον δικό μας Νίκο από το Ξυλόκαστρο καλή επιτυχία στη νέα του ομάδα!
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π. ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας του με τον Νικόλα Παπαγγελόπουλο. Ο Έλληνας κεντρικός (ημ. γέννησης 17/11/1988, ύψος 2,04μ.,) υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο και εντάσσεται στο ρόστερ της ομάδας βόλεϊ Ανδρών του συλλόγου.
Την περσινή σεζόν (2020-21), ο Νικόλας Παπαγγελόπουλος αγωνίστηκε στον Φοίνικα Σύρου και το 2018-20, έπαιξε στην Ελβετία, με την Biogas Volley Näfels.
Προηγούμενες ομάδες:
2020-21 Φοίνικας Σύρου
2018-20 Biogas Volley Näfels (Ελβετία)
2018 AO Κηφισιάς
2017 ΠΑΟΚ
2012-17 AO Κηφισιάς
2011-12 Φοίνικας Σύρου
2009-11 AO Κηφισιάς
2008-09 ΑΕΚ
2007-08 Παναθηναϊκός
2005-07 Ηρακλής
2004-05 Μακεδονικός
2003-04 ΕΑ Πατρών
2002-03 ΑΟ Ξυλοκάστρου
Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη πολεμικές συγκρούσεις από τη αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παγκόσμιους πολέμους, διακρατικούς, εμφύλιους, πολέμους κάθε είδους. Ο γνωστός ως Πόλεμος των Εμού (ή Μεγάλος Πόλεμος των Εμού/ Great Emu War) όμως αποτελεί μια λίγο διαφορετική και ιδιαίτερη περίπτωση, αφού οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με το ζωικό βασίλειο.
Στην Δυτική Αυστραλία του 1932 πραγματοποιήθηκε μια στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα πουλιά Εμού, που κατέστρεφαν τις αγροτικές περιουσίες της περιοχής.
____________________________________________
Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η κυβέρνηση της Αυστραλίας παρέδωσε αγροτικές περιοχές προς εκμετάλλευση σε αρκετούς βετεράνους του πολέμου. Ο ερχομός της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης από το 1929 άρχισε να δυσχεραίνει τις συνθήκες για τους γεωργούς, με μεγαλύτερο πρόβλημα την πτώση της τιμής του σιταριού.
Όμως τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τουλάχιστον 20.000 πουλιά Εμού, τα οποία κατέτρωγαν τις καλλιέργειες καταστρέφοντας χωρίς προηγούμενο τις αγροτικές περιουσίες.
Τα Εμού λόγω της φυσικής τους συμπεριφοράς ήταν ανέκαθεν μια απειλή για τις αγροτικές περιοχές, παρόλο που παράλληλα εκτρέφονταν από τον άνθρωπο για το κρέας, τα φτερά, το δέρμα, αλλά και το λίπος τους, που χρησιμοποιείται σε καλλυντικά και θεραπευτικά προϊόντα.
Η περίπτωση του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του 1932 ήταν η πιο ακραία στιγμή μεταξύ των Εμού και των Αυστραλών.
Η περιοχή του Campion της δυτικής Αυστραλίας κυριολεκτικά καταλήφθηκε από χιλιάδες πουλιά, που είχαν μεταναστεύσει εκεί μετά την αναπαραγωγική τους περίοδο και έβαλαν στόχο τις γεωργικές καλλιέργειες.
Για τα Εμού η περιοχή ήταν ένας ιδανικός βιότοπος. Η παρουσία τους εκεί όμως ήταν εφιάλτης για τους αγρότες κατοίκους. Τα γιγάντια πουλιά κατέτρωγαν τις καλλιέργειές τους, ενώ κατέστρεφαν επίσης και τις περιφράξεις των αγροκτημάτων, με αποτέλεσμα να μπαίνουν μέσα και κουνέλια, που αποτελείωναν με τη σειρά τους τις σοδειές.
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και δημιουργήθηκε κρίσιμο ζήτημα επιβίωσης για τους κατοίκους, που έχαναν τη μοναδική τους περιουσία. Αγανακτισμένοι ζήτησαν τη βοήθεια της κυβέρνησης, ώστε να λυθεί άμεσα το πρόβλημά τους.
Ο τότε Υπουργός Άμυνας Sir George Pearce αποφάσισε η κατάσταση να αντιμετωπιστεί με στρατιωτική επιχείρηση και χρήση των πολεμικών πολυβόλων όπλων. Η συμφωνία ήταν ότι η κυβέρνηση θα έστελνε μια μικρή ομάδα στρατιωτικού προσωπικού για την επιχείρηση και οι αγρότες θα τους πρόσφεραν διαμονή, τρόφιμα, καθώς και πληρωμή για τα πυρομαχικά.
Οι πρώτες επιχειρήσεις στις αρχές του Νοεμβρίου δεν στέφθηκαν με επιτυχία, καθώς το κυνήγι των δυνατών αυτών πτηνών δεν αποδείχθηκε η πιο εύκολη υπόθεση.
Τα Εμού συνήθιζαν να χωρίζονται σε πολλές μικρές ομάδες και όταν οι άνθρωποι άνοιγαν πυρ εναντίον τους, διασκορπίζονταν μέσα στη βλάστηση με μεγάλη ταχύτητα και ο εντοπισμός τους γινόταν ακόμη πιο δύσκολος. Επίσης, ως ικανότατοι αμυντικοί και ανιχνευτές, τα Εμού φαίνεται πως παρακολουθούσαν τη δραστηριότητα των ανθρώπων και με τον δικό τους τρόπο ειδοποιούσαν τις ομάδες τους για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν μέχρι και φορτηγά για να πλησιάσουν γρηγορότερα τα Εμού, όμως και πάλι χωρίς επιτυχία. Τα πτηνά συνέχισαν να υπερτερούν σε ταχύτητα, ενώ το ανώμαλο έδαφος δυσκόλευε τους στρατιώτες πάνω στα φορτηγά να τα σημαδέψουν και να βρουν το στόχο τους.
Σχεδόν 10 ημέρες είχαν περάσει και είχαν ξοδευτεί περισσότερες από 2.000 σφαίρες, ενώ είχαν σκοτωθεί μόλις μερικές δεκάδες από τα 20.000 πτηνά.
Οι συζητήσεις αυτές ανάγκασαν τελικά τον Υπουργό Άμυνας να αποσύρει τα στρατεύματά του στις 8 Νοεμβρίου.
Ο Ταγματάρχης G.P.W. Meredith είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σχετικά με την εντυπωσιακή ευελιξία των Εμού:
Η στρατιωτική ομάδα μπορεί να αποσύρθηκε, όμως οι καταστροφικές επιδρομές των πουλιών στις σοδειές δεν σταμάτησαν. Έτσι, οι ντόπιοι δεν άργησαν να ζητήσουν ξανά βοήθεια και η κυβέρνηση ενέκρινε να επαναληφθεί η επιχείρηση.
Με επικεφαλής και πάλι τον Ταγματάρχη Meredith, ο δεύτερος γύρος των επιχειρήσεων διήρκησε από τις 13 Νοεμβρίου ως τις 10 Δεκεμβρίου του 1932 και είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Σύμφωνα με την έκθεσή του, θανατώθηκαν 986 Εμού με 9.860 σφαίρες, με ακριβή αναλογία 10 σφαίρες για κάθε πουλί. Ισχυρίστηκε επίσης ότι 2.500 πουλιά είχαν πεθάνει εξαιτίας των τραυματισμών που υπέστησαν.
Η είδηση της ιδιότυπης μάχης ανθρώπων-πτηνών προκάλεσε αντιδράσεις και σε άλλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, με ομάδες οικολόγων να διαμαρτύρονται ότι το είδος των πτηνών θα απειλούταν με αφανισμό. Παρόλο που οι αγρότες της περιοχής ζήτησαν κι άλλες φορές βοήθεια μέσα στα επόμενα χρόνια, η κυβέρνηση αρνήθηκε να εγκρίνει ξανά ανάλογες επιχειρήσεις.
Το πρόβλημα με τις επιδρομές των Εμού τελικά βρήκε μια διαφορετική και πιο λογική λύση, καθώς αφέθηκε στα χέρια των αγροτών της περιοχής.
Από το 1932 επικηρύχθηκε αμοιβή για κάθε πτηνό που πιανόταν. Αναφέρεται πως μέσα στα επόμενα χρόνια θανατώθηκαν τουλάχιστον 57.000 πουλιά έναντι αμοιβής στους αγρότες. Κάποιοι αγρότες μάλιστα σκέφτηκαν να τα αναπαράγουν και να λάβουν έτσι αμοιβή για τα πουλιά που μεγάλωσαν.
Τη δεκαετία του 1940, η δημιουργία μιας μεγάλης περίφραξης αποκλεισμού των ζώων κράτησε κατά μεγάλο βαθμό τα Εμού σε απόσταση από τις γεωργικές περιοχές και αποδείχθηκε ο καλύτερος και πιο δίκαιος τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.
Μέχρι σήμερα πλέον τα δυνατά πουλιά Εμού και οι άνθρωποι της περιοχής έχουν καταφέρει να ζουν αρμονικά και ειρηνικά.
Πηγή: docuventa.gr
Σήμερα έγιναν προπονήσεις για την προετοιμασία της εθνικής ομάδας παίδων – κορασίδων, που θα συμμετάσχουν με την ελληνική αποστολή στο Βαλκανικό πρωτάθλημα παίδων – κορασίδων στο Βελιγράδι στις 4-6 Ιουνίου .
Οι προπονήσεις έγιναν με τους περιφερειακούς προπονητές κυρίους Δημήτρη Μελέτση και Βασίλη Μπέσση οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να δώσουν οδηγίες στους αθλητές τους.
Παρών και ο Γραμματέας νότιου Ελλάδος καράτε, κύριος Καπέλλος Δημήτρης, που δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την τελευταία συγκέντρωση ενόψει και του σημαντικού τουρνουά. Δεν παρέλειψε δε να ευχηθεί σε όλους τους προπονητές καλή επιτυχία και απόκτηση όμορφων εμπειριών για το μέλλον για όλους τους νεαρούς αθλητές.