Σ.Ν. "Chinaski"

Ο Σ.Ν. "Chinaski" επιθυμεί να διατηρήσει το τετράδιο του γεμάτο με διάφορες ιστορίες. Λογοτεχνία, προσπάθεια έκφρασης, φωτογραφίες, μουσική και διάφορα άλλα που κάνουν τη ζωή να κυλάει πιο ανάλαφρα. Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιδέες, με χαρά του να τις φιλοξενήσει.

Ο τζίτζικας..

Save Environment, Περιβάλλον

Αν δεν ακούς τζιτζίκια να βγάζουν αυτό το μελωδικό κι άλλες φορές ενοχλητικό ίσως τραγούδι τους καλοκαίρι δεν είναι. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι φέτος δεν το ακούω όπως άλλες χρονιές. Καλοκαίρι δεν είναι αυτή η ανυπόφορη ζέστη της κλιματικής κρίσης που μας κατσικώθηκε στο σβέρκο. Καλοκαίρι είναι, κανονικά, άλλα μικρά πραγματάκια όμορφα. Τα τζιτζίκια, το καρπούζι, η ξυπολησιά, η άμμος από τη θάλασσα, η βόλτα με το ποδήλατο, το παγωτό και τόσα ακόμη. Όμως ανάμεσα σε αυτά το σημαντικότερο ήταν ανέκαθεν ο τζίτζικας, ο τεμπελάκος. Φαίνεται πως όλα αλλάζουν διαρκώς και δεν είναι ότι φοβάμαι την αλλαγή. Φοβάμαι εκείνα που μερικές φορές φέρνει μαζί της και όσα εξαφανίζει που είναι αναντικατάστατα.

Ο μακρύτερος δρόμος στον κόσμο..

Web, Τρίτη Ματιά

Ο μεγαλύτερος δρόμος στον κόσμο για να περπατήσετε, είναι από το Κέιπ Τάουν (Νότια Αφρική) στο Μαγκαντάν (Ρωσία).

Δεν χρειάζονται αεροπλάνα ή βάρκες, υπάρχουν γέφυρες.

Είναι 22.387 χιλιόμετρα και χρειάζονται 4.492 ώρες για να ταξιδέψετε.

Θα ήταν 187 ημέρες περπάτημα ασταμάτητα ή 561 ημέρες περπάτημα 8 ώρες την ημέρα.

Κατά μήκος της διαδρομής, περνάτε από 17 χώρες, έξι ζώνες ώρας και όλες τις εποχές του χρόνου.

Πηγή: Geografica

Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα

Αρθρογραφίες μας, Τρίτη Ματιά

Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα που κοιτάζει τον κόσμο από ψηλά και σίγουρα, σίγουρα βλέπει πράγματα που εδώ στα χαμηλά δεν φαίνονται καθαρά. Σαν το πουλί θα ήθελα να είμαι, πάνω στο σύρμα και να παρατηρώ τον κόσμο που ίσως να μοιάζει λίγο αστείος ή πιο όμορφος από ότι πραγματικά είναι. Άραγε τι από όλα θα θέλαμε να είναι ο κόσμος; Αστείος; Όμορφος; Ανθρώπινος; Τι από όλα όταν θα κοιτούσαμε από μια κάποια απόσταση;

Σίγουρα πάντως κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό ζηλεύω λιγάκι εκείνο το πουλί που κάθεται πάνω στο σύρμα. Είναι τόσο πιο έξυπνο από ‘ μένα. Είναι τόσο πιο τυχερό από’ μένα.

Το πρώτο μου βιβλίο..

Retro Stories, Μηχανή του χρόνου

Το πρώτο βιβλίο που διάβασα και ήταν καλοκαίρι στο χωριό, ήταν μια σκληρόδετη Ιλιάδα του Ομήρου, που μου την είχε αγοράσει η μάνα μου από το σουπερ Μαρκετ της γειτονιάς. Τότε τα μαρκετ έφερναν σειρές από βιβλία που μερικά ήταν εξόχως ενδιαφέροντα, είτε από την κλασσική είτε από τη σύγχρονη λογοτεχνία.

Ήταν λίγο μετά το τέλος του σχολείου στις μικρές τάξεις του δημοτικού. Θα πήγαινα όπως κάθε καλοκαίρι στο χωριό και το βιβλίο εκείνο, που ακόμη το έχω, έμοιαζε απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσω καλά.

Το διάβασα όλο στις διακοπές και παρότι ευρισκόμενος στο βουνό, ήταν σαν να ταξίδεψα εκείνο το καλοκαίρι σε όλα τα μέρη του Τρωϊκού Πολέμου, σε άγνωστους κόσμους, πάνω σε άμαξες που τις έσερναν γρήγορα άτια, παρέα με τον Αχιλλέα αλλά ακόμη και με τον Έκτορα.

Εκείνο το πρώτο βιβλίο που διάβασα στάθηκε η αφορμή να αγαπήσω τη λογοτεχνία τόσο που στη συνέχεια της ζωής μου δεν την αποχωρίστηκα ποτέ. Το διάβασμα αποτελεί πηγή ζωής, μια μαγική υπόθεση και η Ομήρου Ιλιάδα για εμένα η αφετηρία μέσα σε έναν κόσμο μαγικό που δεν γνωρίζει σύνορα.

Μίλτος Σαχτούρης – «Το χρυσάφι»

Authoring, Culture

Κάποτε
θὰ σταματήσουμε
σὰ μιὰ γαλάζια ἅμαξα
μέσ᾿ στὸ χρυσάφι
δὲ θὰ μετρήσουμε τὰ μαῦρα
ἄλογα
δὲ θά ῾χουμε τίποτα ν᾿ ἀθροίσουμε
δὲ θά ῾χουμε πιὰ τίποτα
γιὰ νὰ μοιράσουμε

κρατώντας
ἕνα ξύλο
θὰ περάσουμε
μέσ᾿ ἀπ᾿ τὴ μαύρη τρύπα
τοῦ ἥλιου
ποῦ θὰ καίει

Μίλτος Σαχτούρης – “Το χρυσάφι”.

Επιστροφή στην κανονικότητα..

News, Politics

Πάει, πέρασε κι αυτό. Μια ακόμη εκλογική διαδικασία από τις γνωστές τελευταίες, τις ολίγον ή πολύ γελοίες, ανούσιες, ψεύτικες και θα μπορούσαν κάπου εδώ να συμπληρωθούν δεκάδες επίθετα, στο ίδιο κλίμα. Δύο ημέρες μετά η σκόνη έχει καθίσει, τα προβλήματά μας δείχνουν να έχουν λυθεί, οι τιμές έχουν πέσει στα τάρταρα και τα λεφτά δεν έχουμε τι να τα κάνουμε, που να τα ξοδέψουμε. Δύο ημέρες μετά και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μας εκπροσωπούν σπουδαία πρόσωπα των επιστημών, των γραμμάτων, της πολιτικής. Τι όχι;

Κάθισε ήδη η σκόνη για ένα θεσμό που δεν συγκινεί ούτε κατ’ ελάχιστο κανένα σοβαρό άνθρωπο. Δεν μπορεί να εκφράσει τίποτα ουσιώδες αυτό το τσίρκο που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Δεν μπορεί να λύσει κανένα σοβαρό θέμα στον σύγχρονο κόσμο παρά όσα άπτονται των συμφερόντων της ελιτ. Εκεί όλα πάνε καλά, όλα λύνονται και όλα έχουν πράσινη (τύπου οικολογική) απόχρωση. Με γνώμονα το περιβάλλον γίνονται όλα άλλωστε. Για την κλιματική κρίση, για τους λιγότερους ρύπους, γενικά.

Δεν ξέρω αν ανήκεις στην κατηγορία όσων ψήφισαν ή όλων εκείνων του 60% που δεν ψήφισαν. Δεν μελετάμε αυτό εδώ. Όμως η σκόνη κάθισε κι όλα πια επέστρεψαν στην κανονικότητα. Στην κανονικότητα της φαιδρότητας και των υπέρογκων κερδών των ισχυρών.

Και εις άλλα με υγεία..

Οι ημέρες που πέρασαν

Αρθρογραφίες μας, Τρίτη Ματιά

Περνούν οι ημέρες από πάνω μας,

δεν τις καταλαβαίνεις συνήθως

όμως εκείνες περνούν και πάντα,

πάντα κάτι τραβάνε μαζί τους.

Κάτι από’ μας, άλλοτε μικρό κι άλλοτε μεγάλο.

Βγήκα πριν να περπατήσω στη βροχή και

σκεφτόμουν πότε ήταν η τελευταία φορά που το έκανα.

Να περπατήσω στη βροχή και να είναι νύχτα.

Κάποτε μόλις που άκουγα στάλες έβγαινα στο δρόμο.

Δεν είχε σημασία που θα πήγαινα, μόνο που ήμουν στο δρόμο,

να όξυνα τις αισθήσεις, να ένιωθα τα πράγματα ως είχαν.

Από τότε πέρασαν χρόνια και όπως είπαμε τα χρόνια,

είναι ημέρες, πολλές.

Ποιος ξέρει γιατί δεν συνηθίζω να περπατώ πια στη βροχή.

Ίσως γιατί κρυώνω ή μπορεί να μη βρέχει τόσο,

από την άλλη σα να μεγάλωσα και λιγάκι.

Είναι δηλαδή που πέρασαν οι ημέρες οι πολλές από πάνω μας και πάντα,

πάντα αυτές μας παίρνουν κάτι.

Chinaski

Με την άνοιξη

Θάλασσα/Βουνό, Περιβάλλον

Στο τέλος λοιπόν, έρχεται πάντα η άνοιξη. Έστω κι αν στις ημέρες μας οι εποχές έχουν γίνει δυσδιάκριτες, η άνοιξη πάντοτε θα έρχεται στο τέλος. Έρχεται να σηματοδοτήσει την αναγέννηση, την ελπίδα, τα χρώματα και έναν άλλο δρόμο που υπάρχει στα πράγματα και τη ζωή. Σηματοδοτεί την αλλαγή και η αλλαγή είναι ανέκαθεν το πιο σταθερό πράγμα στον κόσμο. Και μη βιαστεί κανείς ποτέ να πει πως οι αλλαγές αργούν και τι είναι αυτά που λέμε. Ναι ενίοτε θέλουν αρκετό χρόνο. Μα έστω κι έτσι, παραμένουν το πιο σταθερό πράγμα εκεί έξω.

Δίπλα απ’ τις ράγες ανθίζουν οι ψυχές

Like Today, Μηχανή του χρόνου

Δίπλα απ’ τις ράγες και μέσα στον κάμπο ανθίζουν οι ψυχές,

τώρα που είναι άνοιξη και όλη φύση αναγεννιέται,

έτσι και οι ψυχές, αγαλλιάζουν, χαίρονται,

που δεν της ξέχασαν,

που δεν της έθαψαν,

που ακόμη παλεύουν,

σαν τα μπουμπούκια να αναστηθούν,

της άνοιξης,

που ήρθε και φέτος.

  • Ένας χρόνος μετά..

Φωτογραφήματα

Culture, Photographies

Για τη φωτογραφία τα έχουν πει άλλα ιερά τέρατα της τέχνης και του πολιτισμού κατά το παρελθόν, οπότε ότι κι αν πούμε εμείς σήμερα θα μοιάζει λίγο ή ακόμη και γραφικό. Το θέμα είναι πως στον αιώνα της τεχνολογίας, που όλα είναι εύκολα κι ένα κλικ μακριά, μερικά δηλαδή δέκατα του δευτερολέπτου, μοιάζει να έχει βγει η τέχνη μέσα από την τέχνη, η ψυχή μέσα από τα πράγματα. Ενώ όλα λειτουργούν στην εντέλεια και σε υπερθετικό βαθμό από τεχνολογικής άποψης, υπάρχει κάπου ένα κενό το οποίο μεγαλώνει.

Με τη φωτογραφική στο χέρι όπως πάντα λοιπόν, σε όσους αρέσει αυτή η αποτύπωση των εποχών, σε όσους έχουν μάθει να εκφράζουν τον εαυτό τους μέσω ενός φακού κι ενός κουμπιού, ας μη σταματήσουμε να αποτυπώνουμε τον πραγματικό κόσμο εκεί έξω, έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως τον φτιάχνουμε. Η φωτογραφία είναι ένα ταξίδι στον χρόνο που ποτέ δεν τελειώνει.