Το να μεγαλώσουμε είναι δώρο, αφού σημαίνει ότι είμαστε υγιείς και ζούμε τη ζωή μας. Η πρόκληση είναι να μεγαλώνουμε χωρίς να γερνάμε!

Όχι δεν πάσχουμε από το σύνδρομο του Ντόριαν Γκρέι! Στόχος μας δεν είναι να παραμείνουμε για πάντα νέες, fit και χωρίς ρυτίδες. Αφενός γιατί αυτό θα ήταν ένας πραγματικά ανέφικτος στόχος και αφετέρου γιατί είναι δώρο το να μεγαλώνουμε: Σημαίνει ότι ζούμε την κάθε μέρα και εξελισσόμαστε. Το αν θα γεράσουμε όμως είναι άλλη ιστορία. Γιατί όπως και να το κάνουμε, η έννοια των γηρατειών έχει συνδεθεί με κάποιες αρνητικές εικόνες.

Όλοι έχουμε ως εικόνα κάποιον «ηλικιωμένο» – με δυσκολία στην κίνηση, προβλήματα μνήμης, και διαρκείς αναφορές «στα παλιά». Σήμερα όμως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν ταιριάζουν απαραίτητα με αυτή την εικόνα! Σήμερα, υπάρχει η δυνατότητα να μεγαλώνουμε  χωρίς να γερνάμε και αυτό περνάει από το χέρι μας.

Πώς θα μεγαλώνουμε χωρίς να «γερνάμε»: Ο 10λογος που αξίζει να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου

#1

Φροντίζω τον οργανισμό μου. Αυτό σημαίνει ότι τρώω σωστά και ισορροπημένα και κοιμάμαι καλά. Χωρίς υπερβολές μα και χωρίς στερήσεις.

#2

Μένω κινητικά ενεργή.  Γυμνάζομαι με ότι τρόπο μου αρέσει είτε είναι περπάτημα, είτε yoga, είτε στο γυμναστήριο, είτε κάνοντας κάποιο σπορ) και διατηρώ τακτικό πρόγραμμα κίνησης.

#3

Παραμένω γνωστικά ενεργή. «Γυμνάζω το μυαλό μου με ασκήσεις όπως σταυρόλεξα ή sudoku, παίζω επιτραπέζια, δημιουργώ παζλ. Και προσπαθώ να αποφεύγω να googlάρω ό,τι δεν θυμάμαι – προσπαθώ πρώτα να το θυμηθώ «στίβοντας» το μυαλό μου.

#4

Ζω στο σήμερα και εστιάζω στο «εδώ και τώρα» και όχι στα παλιά. Ενημερώνομαι για την επικαιρότητα, μαθαίνω τις εξελίξεις. Και όχι, η τεχνολογία δεν θα με ξεπεράσει, θα την ακολουθώ και θα την εξερευνώ ακόμη κι όταν δεν θα την πολυκαταλαβαίνω! (Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τα παιδιά και τα εγγόνια, για να μας βοηθάνε όταν η τεχνολογία θα μας έχει ξεπεράσει!)

#5

Είμαι κοινωνική. Συνεχίζω να κάνω αυτά που έκανα, τις δραστηριότητές του και εάν έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο προσθέτω κι άλλες! Επιδιώκω την επικοινωνία -πρόσωπο με πρόσωπο ή έστω τηλεφωνικά- με φίλους και συγγενείς, και αποφεύγω να κλείνομαι στον εαυτό μου μεταφορικά, και στο σπίτι μου κυριολεκτικά.

#6

Δεν κάθομαι αδρανής. Αν έχω περισσότερο χρόνο καταπιάνομαι με ένα χόμπι, μαθαίνω κάτι καινούριο όπως μια νέα ξένη γλώσσα, επαναφέρω παλιά συνήθεια- κέντημα, πλέξιμο, κηπουρική.

#7

Δεν διαμαρτύρομαι για την ηλικία μου και τα δεδομένα της. Θυμάμαι ότι κάποιες αλλαγές λόγω ηλικίας είναι αναπόφευκτες, εάν διαμαρτυρόμαστε διαρκώς για αυτές θα τις μεγεθύνουμε στο νου μας. Τις αποδέχομαι! Αποφασίζω ότι δεν «πειράζει» αν κουράζομαι λίγο πιο εύκολα, ή εάν με πονάει η μέση μου πιο συχνά – αυτά δεν μπορούν να με εμποδίσουν από το να έχω μία γεμάτη καθημερινότητα.

#8

Εκτιμώ την ηλικία μου. Θυμάμαι πως με το πέρας των χρόνων έρχονται και πολλά θετικά, που συχνά αγνοούμε, εξιδανικεύοντας το παρελθόν. Έχω εμπειρία και λιγότερη αγωνία και αβεβαιότητα από έναν νέο, έχω όμως και πολλά ακόμα να βιώσω που με κάνουν να προσδοκώ και να ανυπομονώ.

#9

Δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως «γερασμένο». Δεν σταματώ να περιποιούμε το πρόσωπο, τα μαλλιά μου, να φοράω τα χρώματα και τα ρούχα που μου αρέσουν. SOS: Δεν λέω φράσεις όπως «εγώ παιδί μου τώρα γέρασα» σαν τη γιαγιά μου και δεν αποκαλώ οποιονδήποτε πάνω από πέντε χρόνια νεότερο «νιάτο»!

#10

Χαίρομαι την κάθε στιγμή. Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες μα και τις χαρές της. Βρίσκω την ουσιαστική χαρά σε κάθε στιγμή δεν ξεχνώ να νιώθω ευγνωμοσύνη για το ότι μεγαλώνω και ΖΩ. Δεν έχουν όλοι αυτό το προνόμιο…

www.awakengr.com

Νέα μελέτη από το Murdoch Childrens Research Institute (MCRI) της Μελβούρνης αποκάλυψε ότι το να παρακολουθούν οι μαθητές Δημοτικού περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα τηλεόραση ή να ξοδεύουν περισσότερο από μία ώρα σε έναν υπολογιστή επηρεάζει αρνητικά τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις.

Η μελέτη, αποκαλύπτει ότι οι μαθητές ηλικίας 8-11 ετών που περνούν υπερβολικό χρόνο βλέποντας τηλεόραση ή χρησιμοποιούν υπολογιστές έχουν χειρότερες επιδόσεις στο σχολείο δύο χρόνια αργότερα.

Η επικεφαλής της μελέτης που εξετάζει τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, Δρ Lisa Mundy, δήλωσε ότι δεν έχει σημασία μόνο ο χρόνος που αφιερώθηκε στις οθόνες:

“Νομίζω ότι το σημαντικό όταν εξετάζουμε αυτά τα αποτελέσματα είναι να σκεφτούμε πώς χρησιμοποιούν τα παιδιά μέσα επικοινωνίας. Εάν το παιδί σας χρησιμοποιεί π.χ. τα social media για να μείνει σε επαφή με την οικογένεια, τους φίλους, τους δασκάλους, για να κάνει μαθήματα, τότε η χρήση αυτή είναι θετική.”

Επίσης, ένα ακόμα εντυπωσιακό εύρημα της μελέτης, πρόσθεσε η Δρ. Mundy, είναι ότι δεν παρατηρήθηκε αρνητικό ακαδημαϊκό αντίκτυπο σε σχέση με τα βιντεοπαιχνίδια.

«Σε αυτήν τη μικρή ηλικία, βέβαια, είναι πιθανό οι τύποι παιχνιδιών που χρησιμοποιούν τα παιδιά να είναι περισσότερο εκπαιδευτικού περιεχομένου ή επίλυσης προβλημάτων», είπε.

Οι επιστήμονες, πάντως, κατέληξαν στο ότι «η συζήτηση σχετικά με τις επιπτώσεις των ηλεκτρονικών συσκευών στη μάθηση των παιδιών ποτέ δεν ήταν πιο σημαντική, δεδομένων των συνεπειών της σημερινής πανδημίας, όσον αφορά το πώς τα παιδιά χρησιμοποιούν το χρόνο τους. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη μελέτη σε μαθητές Δημοτικού που δείχνει ότι όσοι κάνουν τη μεγαλύτερη χρήση τηλεόρασης και υπολογιστών, έχουν σημαντική μείωση στις ικανότητες ανάγνωσης και αριθμητικής μετά από δύο χρόνια, σε σχέση με όσα παιδιά αφιερώνουν πολύ λιγότερο χρόνο στις οθόνες».

Πηγή: 3aw.com.au

Όπως είχαμε σημειώσει λίγο καιρό πριν, τα έντονα φαινόμενα συνεχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους. Νερά με τον τόνο που δεν βρίσκουν διέξοδο, πανό ντροπής σε ποδοσφαιρικά παιχνίδια, λάσπες, λάβα και καταστροφή, εκλογικές διαδικασίες με παντελής την απουσία πολιτικής ουσίας, πολιτικής συζήτησης, ουσιαστικής συζήτησης, εικόνες και σκέψεις μαύρες και άραχνες μα και σε πολλές περιπτώσεις εικόνες γελοίες.

Το ξεχαρβάλωμα ή συμβαίνει και με την τόση πληροφορία αλλά και το φτιασίδωμα αδυνατούμε να το αντιληφθούμε, ή απλά δεν συμβαίνει και όλη αυτή η αίσθηση βρίσκεται στο πλαίσιο της “τοξικότητας”, που αποτελεί μια έκφραση που έχει παίξει πολύ τους μήνες που πέρασαν πριν και μετά τις βουλευτικές εκλογές στη χώρα.

Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο σύγκλισης ανάμεσά μας. Μάλιστα αυτό δεν είναι αίσθηση μα πραγματικότητα. Χιλιάδες απόψεις πετάνε πάνω απ’ τα σύρματα, μέσα στον κυβερνοχώρο, έξω στους δρόμους, πάνω από τις ταράτσες. Μια Βαβελ ακατανόητη, ένα τέρας που εκθρέψαμε και αδυνατούμε πλέον να κατανοήσουμε.

Τα έντονα φαινόμενα θα συνεχιστούν. Υπάρχουν μάλλον ακόμη πιο έντονα φαινόμενα για να γνωρίσουμε εκεί έξω, εδώ μέσα, μέσα μας.

Συνεχίζω να πιστεύω σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από ετούτον που ζούμε μέσα. Συνεχίζω να πιστεύω πως διαβαίνοντας το βαθύ σκοτάδι, το φως όταν το βρούμε θα κάνει αίσθηση και πως δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να το συναντήσουμε. Συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν είμαστε κρέατα ρηγμένα μέσα στην πιο εξελιγμένη μηχανή για κιμά και πως κάθε άνθρωπος, μέσω της διαφορετικότητάς του, μέσω της σκέψης και των ιδεών του, είναι απαραίτητος στο κοινωνικό οικοδόμημα, είναι αναντικατάστατος, ότι ακόμη δεν έχει απωλέσει το ανθρώπινο στοιχείο του και ότι αύριο το πρωί, ο ίδιος αυτός άνθρωπος, θα προσθέσει κάτι καλό στο σύνολο και δεν θα αφαιρέσει από αυτό τίποτα.

Συνεχίζω να πιστεύω όμορφα πράγματα παρότι η καθημερινότητα με πετάει κάτω και με κάνει να αισθάνομαι σαν ένα χαμστεράκι, που τρέχει σε μια ρόδα που συνέχεια γυρίζει, χωρίς προορισμό, χωρίς σκοπό, μόνο και μόνο για μια χούφτα φαγητό στο τέλος του δρόμου που δεν έχει τέλος. Συνεχίζω να πιστεύω σε ένα κόσμο χωρίς τόσο πόνο, χωρίς τόσες λαιβ μεταδόσεις του πόνου, χωρίς βία και παραλογισμό, χωρίς εντάσεις προς ενίσχυση των χρηματοκιβωτίων των ελιτ. Συνεχίζω να πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς, τα ανθρώπινα χαμστεράκια, έχουμε πολλά περισσότερα κοινά παρά διαφορές, και πως θα έρθει μια ημέρα που θα καταφέρουμε να το κατανοήσουμε καλά αυτό.

Είναι τότε που καθώς θα τρέχουμε γυρίζοντας σαν τρελοί τη μεγάλη ρόδα, χωρίς να βλέπουμε τίποτε άλλο μπροστά μας πέρα από ένα κυκλικό – μονίμως επαναλαμβανόμενο δρόμο, θα σταματήσουμε, έτσι απλά, θα πάρουμε μια ανάσα, θα κοιτάξουμε γύρω μας και θα παρατηρήσουμε πως έξω από την ευθεία, ανοίγεται ένας ολόκληρος και πανέμορφος κόσμος που μας περιμένει.

Μας περιμένει για να τον ζήσουμε.. μαζί.

Έντονα φαινόμενα καιρικά, έντονα φαινόμενα απανθρωπιάς που φθάνουν σε βαθμό αποκτήνωσης, έντονα φαινόμενα αποχαύνωσης και απάθειας. Πρόκειται για μια έκφραση που έχει μέσα της το στοιχείο του έντονου και που χρησιμοποιείται κατά κόρον, μάλλον σε αρκετές περιπτώσεις, από ότι φαίνεται, για να καλύψει τα ακάλυπτα που δείχνουν να μην έχουν εξήγηση.

Πριν φθάσουμε στα παραπάνω όμως έχουμε πίσω μας τρομερές εικόνες καταστροφής για την ανθρώπινη ζωή και τη φύση γενικότερα. Από τις πυρκαγιές στις πλημμύρες και από εκεί στις ακραίες ανθρώπινες συμπεριφορές. Ένας μεγάλος όγκος πληροφορίας που είναι δύσκολο να τον επεξεργαστούμε, να τον αντιληφθούμε ακόμη, και που είναι το λιγότερο τρομακτικός.

Όταν θα περάσουν αυτές οι ημέρες θα πρέπει να δούμε τι έχει συμβεί και πως θα αντιμετωπιστεί. Πριν όμως από αυτό, το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν ξαναποκτήσει η κοινωνία μας τη μινιμουμ συνοχή της, τίποτα δεν θα μπορέσει να αλλάξει προς το καλύτερο για ετούτη τη μικρή γωνιά της μεγάλης γης.

Τίποτα.

Θα είναι σαν να βρέχει μας δεν θα βρέχει είχε σημειωθεί κάποτε από εκείνους τους προφήτες τους βραχνούς, κι εμείς γελούσαμε και τους εμπαίζαμε. Ήρθε όμως τώρα η εποχή για να τους δικαιώσει. Τώρα ναι, βρέχει, αλλά δεν βρέχει, γιατί για να βρέξει πρέπει να το έχουν δείξει τα μεγάλης εμβέλειας κουτιά, τα κανάλια, η tv που λένε στο Αμέρικα.

Εκτός από το νερό, θα είναι σαν να καίγονται τα πάντα αλλά δεν θα καίγονται. Τα ίδια πάνω – κάτω ισχύουν κι εδώ. Αν δεν το δείξουν δεν υπάρχει. Άσχετο αν οι φωτιές πλέον σταματούν μόνο στη θάλασσα. Δεν λες που είμαστε σε μια γωνιά της γης που βρέχεται γύρω – γύρω από θάλασσα; Θα πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι, αν όχι ευγνώμονες.

Έτσι λοιπόν η ζωή συνεχίζεται με όρους κωμικής τραγωδίας, αλλά σίγουρα τραγωδίας. Είναι μάλιστα πολλά τα χρόνια που συντελείται μπροστά στα μάτια μας και αυτό θα έπρεπε τουλάχιστον να μας έχει τρομάξει. Όμως δεν μας τρομάζει, μοιάζει φυσιολογική, ως κάτι καθημερινό και αναπόσπαστο από την “κανονικότητα” την πολυδιαφημισμένη. Ανήκει ίσως και αυτή, η τραγωδία, σε όσα είχαν σημειώσει κάποτε εκείνοι οι προφήτες οι βραχνοί, που τους εμπαίζαμε και γελούσαμε με τις προφητείες τους..

Περπάτημα : Το λένε και οι ειδικοί ότι είναι η καλύτερη άσκηση για την υγεία. Βοηθά στην απώλεια βάρους, στην απαλλαγή από το στρες, συμβάλλει στη μείωση της αρτηριακής πίεση. Απομακρύνει τον κίνδυνο πολλών χρόνιων παθήσεων.

Πρόκειται για την πιο απλή μορφή άσκησης και δεν απαιτεί τίποτα παραπάνω από ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια.

Το καθημερινό περπάτημα για μισή ώρα επιφέρει τις παρακάτω αλλαγές :

Βελτιώνει τη διάθεση

Αν νομίζετε ότι το μόνο που χρειάζεστε στο τέλος μια κουραστικής μέρας είναι ένα ποτήρι κρασί ή μερικά κομμάτια σοκολάτας, μάλλον δεν έχετε δοκιμάσει το περπάτημα. Έρευνες δείχνουν ότι το περπάτημα έχει ευεργετική επίδραση στο νευρικό σύστημα και συμβάλλει στη μείωση του θυμού και της εχθρότητας. Γίνεται μάλιστα ακόμη πιο αποδοτικό και ωφέλιμο για την ψυχική σας υγεία, αν έχετε παρέα. Το περπάτημα σε εξωτερικούς χώρους, σας εκθέτει επίσης στο φυσικό φως του ήλιου. Απομακρύνει τον κίνδυνο της εποχικής κατάθλιψης, η οποία εμφανίζεται συνήθως φθινόπωρο και χειμώνα.

Ενισχύει τη δημιουργικότητα

Αν νιώθετε ότι έχετε «βαλτώσει» στη δουλειά ή αναζητάτε μια λύση σε κάποιο δύσκολο πρόβλημα, πηγαίνετε για περπάτημα. Σύμφωνα με μελέτη του 2014 μια βόλτα με τα πόδια ενισχύει τη δημιουργικότητα. Τεστ που έγιναν σε ανθρώπους ενώ κάθονταν και ενώ περπατούσαν, έδειξαν ότι οι τελευταίοι σκέφτονται πιο δημιουργικά.

Αδυνατίζει

Αν περπατάτε συστηματικά, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι μπαίνετε πιο εύκολα στο αγαπημένο σας τζιν. Ακόμη και αν η ζυγαριά δεν δείχνει μεγάλη διαφορά, βελτιώνεται η ανταπόκριση του οργανισμού στην ινσουλίνη, η οποία παίζει ρόλο στη μείωση του λίπους στην περιοχή της κοιλιάς. Το καθημερινό περπάτημα επιταχύνει τον μεταβολισμό λόγω της καύσης θερμίδων και προλαμβάνει την απώλεια μυϊκής μάζας.

Μειώνει τον κίνδυνο χρόνιων παθήσεων

Τα στατιστικά στοιχεία είναι εντυπωσιακά: Σύμφωνα με την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία, το περπάτημα μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και τον κίνδυνο διαβήτη. Ταυτόχρονα μειώνει την αρτηριακή πίεση έως και κατά 11 μονάδες και τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 20% έως 40%. Άλλη έρευνα έδειξε ότι καθημερινό περπάτημα για 30 ή περισσότερα λεπτά, μείωσε κατά 30% τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.

Προλαμβάνει τη δημιουργία κιρσών

Καθώς μεγαλώνετε αυξάνεται ο κίνδυνος δημιουργίας αντιαισθητικών κιρσών στα πόδια. Έχει αποδειχθεί ότι αν περπατάτε αποτρέπει το σχηματισμό τους λόγω του ότι ενισχύει την υγιή ροή του αίματος. Εάν έχετε ήδη κιρσούς, τα τακτικό περπάτημα θα σας βοηθήσει να αποφύγετε το πρήξιμο των ποδιών και άλλα προβλήματα του κυκλοφορικού.

Κάνει καλό στο πεπτικό

Αν για να πάτε τουαλέτα το πρωί, πρέπει πρώτα να πιείτε καφέ, αντικαταστήστε τον με την άσκηση περπατώντας. Βοηθά την κινητικότητα στο έντερο και συμβάλλει στην αντιμετωπίσει της δυσκοιλιότητας. Αυτός είναι και ο λόγος που το πρώτο πράγμα που κάνουν οι ασθενείς μετά από μια εγχείρηση στην περιοχή της κοιλιάς, είναι να σηκωθούν και να περπατήσουν.

Βοηθά στην επίτευξη των στόχων

Οι άνθρωποι που έχουν μια υγιή ρουτίνα, μέρος της οποίας είναι και η τακτική άσκηση, είναι πιο πιθανό να υιοθετούν υγιείς συμπεριφορές. Αυτό τους βοηθά, σύμφωνα με τους ειδικούς, να πετυχαίνουν πιο εύκολα τους στόχους τους.

Περπατήστε για μισή ώρα την ημέρα ή τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα και θα δείτε αμέσως διαφορά στο σώμα σας και στον οργανισμό σας.