15 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης. Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.

Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δε θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.

Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει. Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.

Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.

Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που  δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι.

Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων

Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με το συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, ότι αυτός τους έχει ανάγκη, ότι του είναι χρήσιμοι. Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις.

Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου. Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά). Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δε φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (πχ μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη.

Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν

Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, που δε θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί. Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.

Δεν κρατούν μνησικακία

Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δε ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας. Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας . Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.

Δε σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες.

Becoming-strong

Δε σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους

Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δε φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους.

Δε φέρονται επιθετικά προς στους άλλους

Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής. Αν προσπαθείς να επιβληθείς σε άλλους ή να τους μειώσεις, ας ελπίσουμε ότι το κάνεις στα πλαίσια των επαγγελματικών σου υποχρεώσεων (πχ σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής σου να φέρεσαι σαν μ@λ@κας, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος σε βασανίζει. Μήπως οδηγείς και μεγάλο, ακριβό αυτοκίνητο; Έχω ακούσει ότι υπάρχουν ειδικά χάπια για την περίπτωσή σου.

Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: Δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.

Δε φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά

Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου. Ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.

Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.

blog-buildresilience

Δε μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους

Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.

imagesZV2DG4QC

Δε φοβούνται την ηρεμία

Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους. Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά μόνο ότι δεν τους καίει κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.

Strong business man concept

Δεν κάνουν πράγματα που δε θέλουν να κάνουν

Όλοι κάποιες στιγμές χρειάζεται να κάνουμε πράγματα που είτε δε μας τρελαίνουν ή δε μας αρέσουν, αλλά ποτέ δεν θα έπρεπε να κάνουμε πράγματα που δε θέλουμε να κάνουμε. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και έχουν πάντα μέσα στο μυαλό τους τα πράγματα που αγαπούν, κάτι το οποίο σαν στάση ζωής τους βοηθά και στο να βρίσκουν τρόπους για να φτάσουν εκεί. Μπορεί να μην απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο καθενός πράγματος που κάνουν, όμως έχουν ένα σκοπό και κάθε τι που κάνουν τους φέρνει πιο κοντά σε αυτό που αγαπούν.

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν «όχι»

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία· αν δεν μπορείς να πεις «όχι», είσαι υποψήφιο θύμα εκμετάλλευσης. Οι άλλοι θα σε έχουν για χαλάκι της εξώπορτας και κανείς δε θα ζητάει τη γνώμη σου – ούτε θα τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όταν τη δίνεις από μόνος σου. Το να λες «όχι» υπενθυμίζει στους άλλους ότι είσαι ανεξάρτητος, ότι έχεις όρια και ότι δεν μπορούν να σε ελέγξουν στα πάντα.

Δεν «αμελούν» να δίνουν ένα χέρι βοήθειας

Η δικαιολογία «δεν μπορώ» δε στέκει, όταν έχουμε να κάνουμε με τη συμπόνια και τη συμπαράσταση. Μερικές φορές δε χρειάζεται να έχουμε χρήματα για να βοηθήσουμε κάποιον· λίγος από τον χρόνο μας, η συμπάθειά μας και η προσοχή μας μπορεί να είναι αρκετά. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να παραβλέπουν τα πράγματα που μας συνδέουν με τους άλλους. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι εκτιμούν τη Ζωή σε όλες της τις μορφές, εκφάνσεις και εκδηλώσεις και είναι περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν άλλους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.

shutterstock_155330501

Δεν αισθάνονται την ανάγκη να «ταιριάξουν»

Όσο πιο ώριμος είναι κάποιος ψυχικά, τόσο λιγότερο αισθάνεται την ανάγκη να ταιριάξει με άλλους ανθρώπους, ομάδες ή καταστάσεις και τόσο περισσότερο ανεξάρτητος γίνεται. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Χόρχε Μπουκάι, τόσο περισσότερο «αυτοεξαρτώμενος» γίνεται, με την έννοια ότι εξαρτάται όλο και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του και δεν εξαρτάται από το με ποιον είναι.

Το πρώτο στάδιο της διαδρομής που ακολουθεί η σκέψη και τα συναισθήματα των ώριμων ψυχικά ανθρώπων ξεκινάει από τη συνεχή, επίμονη (και επίπονη μερικές φορές, λόγω ξεβολέματος ή απομυθοποίησης καταστάσεων και προσώπων), προσπάθεια αυτογνωσίας, το «γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη, δηλαδή από το «ποιος είμαι». Από το ποιος είμαι, με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα προκύπτει το δεύτερο στάδιο του σκεπτικού μας, το «τι (θα έπρεπε να) κάνω». Αυτό που θα αναφέρω είναι υπεραπλούστευση, αλλά το χρησιμοποιώ για παράδειγμα: ο ζωγράφος ζωγραφίζει, ο συγγραφέας γράφει, ο αθλητής αθλείται, ο λεμονοστύφτης στύβει λεμόνια. Αυτό εφαρμόζεται αντίστοιχα σε όλες τις εκδηλώσεις του ανθρώπου, από τις προσωπικές, μέχρι τις σεξουαλικές, τις επαγγελματικές, τις κοινωνικές, τα χόμπι κτλ. Το τι κάνω, με τη σειρά του, μέρα με τη μέρα χτίζει το τρίτο στάδιο και με οδηγεί από μόνο του στο «πού πάω». Στη συνέχεια, πάνω στη διαδρομή που χαράσσεται με βάση το πού πάω, έρχομαι σε επαφή με συνοδοιπόρους των οποίων αυτό το κομμάτι της διαδρομής τους συμπίπτει με τη δική μου (πρόσκαιρα ή μακροχρόνια) και με τους οποίους μπορώ (ή και όχι, ό,τι διαλέξω) να αναπτύξω σχέσεις, οπότε προκύπτει το τέταρτο και τελευταίο βήμα, το «με ποιον είμαι» που λέγαμε στην αρχή.

Οι ώριμοι και έμπειροι συναισθηματικά άνθρωποι γνωρίζουν τη σειρά των βημάτων και επανεξετάζουν τον εαυτό τους συνεχώς. Η σειρά πρέπει να είναι πάντα από τα προηγούμενα προς τα επόμενα, όχι αντίστροφα. Το κάθε ένα επόμενο στάδιο (θα έπρεπε να) είναι αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων σταδίων. Για παράδειγμα, το τι κάνω δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το ποιος είμαι –  το ποιος είμαι (πρέπει να) καθορίζει το τι κάνω· το με ποιον είμαι δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το προς τα πού πάω –  το προς τα πού πάω (πρέπει να) καθορίζει με ποιον θα είμαι.

Το θέμα αυτό συσχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο που δίνουμε στην έννοια «ελευθερία», καθώς και τις συνέπειες της ελευθερίας. Η ελευθερία μάς ολοκληρώνει οντολογικά ως ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα μάς φορτώνει με ευθύνες και υπευθυνότητες, γι’ αυτό οι περισσότεροι επιθυμούν ολόθερμα να πιστεύουν ότι δεν είναι ελεύθεροι· αλλιώς δεν θα είχαν κανένα άλλοθι για το ότι δεν αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν την κατάστασή τους (αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για τα αποτελέσματα των δράσεών τους). Από την άλλη, αν παραδέχονταν ότι ήταν ελεύθεροι, δεν θα είχαν κανέναν άλλον να του φορτώσουν (μεταβιβάσουν) τις δικές τους ευθύνες για το τι κάνουν τώρα, πού πάνε τώρα και με ποιον είναι τώρα.

Εκεί όμως θα πάμε σε επόμενο άρθρο, το οποίο θα ασχοληθεί ειδικά με το αντικείμενο της ελευθερίας. Όσον αφορά το παρόν άρθρο, κάντε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και συγκρίνετε με αυτό που συμβαίνει στη ζωή σας. Τι άποψη έχετε; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;

Δεν ξεχνούν ότι η «ευτυχία» είναι «στάση ζωής»

Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο, οι ψυχικά ώριμοι και ψαγμένοι άνθρωποι κατανοούν την ανθρώπινη φύση και κατάσταση. Καταλαβαίνουν το ρόλο που παίζει ο εγκέφαλός μας και τη δύναμη που έχει η ίδια η δική μας αντίληψη των πραγμάτων πάνω στο σώμα και το νου μας, και από βιολογικής και από ψυχολογικής πλευράς. Κατανοούν ότι τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις· αντιδράσεις όχι απέναντι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά αντιδράσεις στη δική μας αντίληψη των γεγονότων. Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις μας δεν αντανακλούν την πραγματικότητα· αντανακλούν την ερμηνεία που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στην πραγματικότητα (φυσική, κοινωνική ή όποια άλλη).

Αν κάποιος το κατανοήσει αυτό βαθιά, θα είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τα συναισθήματά του και, αλλάζοντας τη στάση του, να αλλάξει την κατάστασή του και, σε τελική ανάλυση, την ευχαρίστηση που παίρνει από τη ζωή του.

Πηγές

Πηγήhttp://laspas.gr

Λίστα Ψαραίων μεταναστών στο νησί Ellis στις αρχές του 20ου αιώνα – Τα έξι κρίσιμα δευτερόλεπτα για την είσοδό τους στις ΗΠΑ

Tο Ellis Island βρίσκεται λίγο έξω από το Μανχάταν . Από το 1892 έως το 1954 το μικρό αυτό νησί υποδεχόταν τους μετανάστες όλου του κόσμου και στο έδαφος του γράφτηκαν οι ιστορίες εκείνων που προσπάθησαν να βρουν στην Αμερική τη «γη της επαγγελίας». Έμεινε στην ιστορία ως ένας τόπος ελπίδας για εκατομμύρια ανθρώπους που αναζητούσαν μία νέα, καλύτερη ζωή.

Με τη λήξη του πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας το 1814, ο αριθμός των ανθρώπων (οι περισσότεροι Ευρωπαίοι- κυρίως από τη νοτιοανατολική Ευρώπη και βέβαια από την Ελλάδα) που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ εκτινάχθηκε στα ύψη. Πλοία γεμάτα μετανάστες ταξίδευαν προς τη Νέα Υόρκη και οδηγούσαν χιλιάδες ψυχές προς το όνειρο. Όμως, το ταξίδι ήταν μεγάλο, και οι συνθήκες στα πλοία της εποχής πολύ άσχημες, με αποτέλεσμα άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους, είτε να φθάνουν άρρωστοι στην αμερικανική γη.

Στο Ellis Island, τους αναλάμβαναν οι «γιατροί των έξι δευτερολέπτων», όπως είχαν ονομαστεί επειδή τόσα ήταν τα δευτερόλεπτα που διέθεταν για να διαπιστώσουν την κατάσταση της υγείας ενός μετανάστη.
Όσοι δεν κατάφερναν να πάρουν τη μεταναστευτική άδεια επέστρεφαν στην πατρίδα τους με το ίδιο πλοίο που είχαν φτάσει ως εκεί.

Οι όροι για την άδεια παραμονής στην Αμερική ήταν χαλαροί, αλλά βασικοί. Εκτός από ότι έπρεπε να είναι κανείς υγιής και να έχει καθαρό ποινικό μητρώο, έπρεπε να επιδείξει τουλάχιστον 25 δολάρια με τα οποία θα επιβίωνε μέχρι να καταφέρει να βρει δουλειά.

Τα δύσκολα (για τους Αμερικανούς) ονόματα ανθρώπων που προέρχονταν από χώρες που δεν ομιλείτο η Αγγλική (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κτλ.) εύκολα παραποιούνταν από τους αρμόδιους υπαλλήλους ή εξαμερικανίζονταν.
Έτσι κατά κάποιο τρόπο το Ellis Island λειτούργησε και ως «κολυμπήθρα», αφού πολλοί μετανάστες απέκτησαν νέο όνομα ή ακόμα και νέο τόπο καταγωγής.
Μια τέτοια περίπτωση καταγράφεται στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Ο Νονός ΙΙ». Ο μικρός Βίτο Αντολίνι από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας έφτασε στην Αμερική. Μη καταφέρνοντας να συνεννοηθεί στο νησί Ellis με τις αρχές, ο υπάλληλος του άλλαξε το όνομα σε Βίτο Κορλεόνε.

 

Το χωριό μας – ιδιαίτερα στις αρχές του 20ου αιώνα- είχε κι αυτό τη δική του συμμετοχή σε κείνη την «ανθρώπινη αιμορραγία»,. Πάρα πολλοί συγχωριανοί μας κυνήγησαν το «Αμερικάνικο όνειρο», άλλοι τα κατάφεραν και εδραιώθηκαν στις ΗΠΑ και άλλοι μετά  από τα μοιραία «έξι δευτερόλεπτα» γύρισαν άπρακτοι και πάλι πίσω.

Παρακάτω παρουσιάζουμε μια λίστα μεταναστών συγχωριανών μας όπως (κατά περίπτωση) προέκυψε από μια πρόχειρη αναζήτηση στα αρχεία του νησιού Έλλις.
Εκεί αναφέρονται τα στοιχεία τους και ο τόπος τελευταίας διαμονής τους, η χρονιά που πραγματοποίησαν το ταξίδι προς τις ΗΠΑ, αλλά και το πλοίο με το οποίο ταξίδευσαν.
Κάποιες επιπλέον πληροφορίες για κάθε καταχώρηση ακολουθούν, αφού κανείς δώσει τα διαπιστευτήρια του στη σχετική ιστοσελίδα.




Μέσω της ιστοσελίδαςhttps://www.libertyellisfoundation.org/passenger-result# όποιος επιθυμεί μπορεί να αναζητήσει την ιστορία των προγόνων του και την προσπάθειά τους να φτάσουν στη Νέα Γη. Εισάγοντας τα στοιχεία (όνομα, επώνυμο αφού τα τροποποιήσει αν χρειαστεί σκεπτόμενος σαν τον υπάλληλο του νησιού Έλλις που ακούει ένα παράξενο όνομα που δεν μπορεί να προφέρει) ίσως βρει καταγεγραμμένες ιστορίες προγόνων του που θα του δώσουν μια εικόνα της δημιουργίας της οικογένειάς του.

Εκείνο που σίγουρα όμως δεν θα βρει αλλά θα πρέπει να το φανταστεί είναι οι κακουχίες ενός πολυήμερου ταξιδιού από το Ψάρι στη Ν.Υόρκη (πολλές φορές με επιστροφή), τα έξι ατελείωτα δευτερόλεπτα που ήταν διαβατήριο για τις ΗΠΑ αλλά και η αγωνία των ανθρώπων που κατάφερναν να περάσουν στις ΗΠΑ αλλά τα 25 δολάρια δεν επαρκούσαν …

Πηγή: http://www.psarikorinthias.gr

Θαυματουργά βότανα της ελληνικής γης. Σε ποιες θεραπείες συμβάλλουν το καθένα

Α

Αγγελική – για τόνωση, φλέγμα, σπασμούς, φουσκώματα, τυμπανισμό, ρευματισμούς, αρθρίτιδα
Αγριμόνιο – για πονόλαιμο, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, ουλίτιδα, άφθες, πληγές, μυκητιάσεις, τραύματα, ημικρανίες, διάρροια
Αλόη – για διαβήτη, τραύματα, αντισηψία, έκζεμα, έγκαυμα, τόνωση
Αμαμελίδα – για κιρσούς, αιμορραγίες, αντισηψία, πονοκεφάλους, δερματίτιδες, στοματίτιδα, αμυγδαλίτιδα
Αψιθιά ή Αρτεμισία – για διαβήτη, ακανόνιστη έμμηνος ρύση, εμετούς

Β

Βασιλικός – για πονοκεφάλους, νεύρα, άφθες, σπασμούς, στομαχόπονο
Βαλεριάνα – για ηρεμιστικό, αυπνίες, νεύρα
Βάλσαμο ή Σπαθόχορτο – για τραύματα, αντισηψία, πόνους, αυπνίες, φλεγμονές, ηρεμιστικό

Γ

Γαϊδουράγκαθο – για κίρρωση του ήπατος, αποτοξίνωση του συκωτιού
Γαρύφαλλο – για πονόδοντο, δυσπεψία, απολύμανση, ναυτία, αντισηψία
Γλυκάνισος – για κολικούς, χωνευτικό, αδυνάτισμα, κοιλιακά άλγη, αέρια
Γλυκόριζα – για φλεγμονές

Δ

Δάφνη – για συνάχι, πυρετό, φουσκώματα, βρογχίτιδα, αντισηπτικό, άλατα, ορεκτικό, ρευματισμούς
Δενδρολίβανο – για χοληστερίνη, πονόδοντος, τονωτικό, τριχόπτωση, πιτυρίδα
Δίκταμο – για συνάχι, γρίπη, ρευματισμούς, πονοκεφάλους, πεπτικό, επούλωση τραυμάτων, μώλωπες
Δυόσμος – για στομαχικούς πόνους, ταχυπαλμίες, σπασμούς, αυπνίες, ναυτία, ημικρανίες, τρέμουλο

Ε

Ευκάλυπτος – για άσθμα, αναπνευστικά, έρπη χειλιών, αντισηψία, βήχα, φλεγμονές, ψείρες κεφαλής, εξανθήματα (καλόγερους, σπυριά)
Ελαιόλαδο – για δερματικούς ερεθισμούς, σύγκαμα, ουλίτιδα, ωτίτιδα, τριχωτό της κεφαλής

Ζ

Ζαμπούκος – για φλέγματα, εφίδρωση, καταρροή, συνάχι, γρίπη, κρύωμα, πονόδοντο, αμυγδαλίτιδα, διουρητικό

Θ

Θρούμπι – για χώνεψη, εντερικά παράσιτα, τυμπανισμό, φούσκωμα
Θυμάρι – για αντισηψία, πυρετό, δερματικές λοιμώξεις, πεπτικό, τόνωση, νευρικές συσπάσεις εντέρων και στομάχου

Ι

Ιβίσκος – για πεπτικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, αυξημένα λιπίδια
Ιτιά – για αντισηψία, πόνους, ρευματισμούς, συνάχι, κρύωμα

Κ

Καλαμπόκι (φούντες φυτού) – για ουρικό οξύ, προστάτη, πέτρες νεφρών, κύστη χολής
Καλέντουλα – για δερματικούς ερεθισμούς, έκζεμα, ακμή, εγκαύματα
Κανέλα – για σπασμούς, αντισηψία, αντιβακτηριδιακό, παράσιτα εντέρου, μύκητες
Κάρδαμο (ή κακουλέ) – για λεύκανση δέρματος, τόνωση οργανισμού
Κόλιανδρος – για πόνους, αδυνάτισμα, τόνωση, άγχος, πονοκεφάλους, κρύωμα, ημικρανίες, αρθριτικά, μυικούς πόνους
Κύμινο – για δυσπεψία, χιονίστρες
Κυπαρισσάκι – για πέτρες νεφρών, διαβήτη, προστάτη, κυστίτιδα

Λ

Λάβδανο – για φλέγματα, καταρροή, αυπνίες, πονόδοντο
Λεβάντα – για καρδιά, αυπνίες, γενικούς πόνους, ίλλιγο
Λεμόνι – για αδυνάτισμα, λεύκανση δέρματος, αντισηψία
Λιναρόσπορος – για πέτρες χολής, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες
Λουΐζα – για δυσκοιλιότητα, αδυνάτισμα, τυμπανισμό
Λυκίσκος – για διαβήτη, χοληστερίνη, νεύρα, αυπνίες

Μ

Μαϊντανός – για διουρητικό, κυτταρίτιδα, φλεγμονές, πόνους, τσιμπήματα εντόμων, λεύκανση δέρματος
Μαντζουράνα – για στομαχικούς πόνους, τυμπανισμό, αυπνίες, κοιλόπονους
Μάραθος – για αδυνάτισμα, πέτρες στα νεφρά
Μαστίχα Χίου – για στομαχόπονο, έλκος, διαβήτη, χοληστερίνη, διουρητικό
Μελισσόχορτο – για αυπνίες, υπέρταση, ουρικό οξύ, ταχυκαρδίες
Μέντα – για αντισηψία, πονόλαιμο, χώνεψη, συνάχι, ξερόβηχα, γρίπη, κακοσμία στόματος
Μολόχα – για πονόλαιμο, βήχα, άσθμα, γαστρίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα

Π
Παπαρουνόσπορος – για βήχα, αυπνίες, σπασμούς, νεύρα
Πασιφλώρα – για αυπνίες, νεύρα, άγχος

Ρ

Ρίγανη – για δυσκοιλιότητα, πεπτικά προβλήματα, βρογχίτιδα, κόπωση

Σ

Σαλέπι – για βήχα, πονόλαιμο, συνάχι, γρίπη
Σέλινο – για αδυνάτισμα, καρδιά, συκώτι, νεφρούς
Σκόρδο – για αντισηψία, μολύνσεις, παράσιτα εντέρων, χώνεψη, χοληστερίνη, υπέρταση, φλεγμονές, ρευματισμούς

Τ

Τίλιο – για ημικρανίες, ίλιγγο, ζαλάδες, αυπνίες, συνάχι, δυσπεψία, αρθριτικά
Τσουκνίδα – για τραύματα, άγχος, κόπωση, διουρητικό, καθαρτικό
Τζίνσενγκ – για κόπωση, τόνωση

Φ

Φασκόμηλο – για τόνωση, διαβήτη, εύκολη πέψη, πρόωρη εμμηνόπαυση, μυικούς πόνους, υπερβολική εφίδρωση
Φύλλα Αλεξάνδρειας – για δυσκοιλιότητα

Χ

Χαμομήλι – για αυπνίες, πονοκεφάλους, πονόδοντο, νευρώσεις, συνάχι, αντισηψία, καθαρισμό δέρματος, φλεγμονές βλεφάρων

Πηγή: suxumuxu-info.blogspot.gr 

It (2017) ~ Κριτική Ταινίας

Έτος: 2017
Σκηνοθεσία: Andy Muschietti
Πρωταγωνιστούν: Bill Skarsgård, Jaeden Lieberher, Wyatt Oleff, Chosen Jacobs, Sophia Lillis, Jack Dylan Grazer, Jeremy Ray Taylor, Fill Wolfhard
Διάρκεια: 2ω 15λ

 

Το It πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά ενός εκ των καλύτερων βιβλίων τρόμου του κορυφαίου αμερικανού συγγραφέα Stephen King. Οι ταινίες τρόμου αποτελούν πλέον ένα υπερβολικά τετριμμένο είδος, που αναλώνεται, κάθε χρόνο, σε περιττά πολλές και κατά πλειοψηφία αδιάφορες και ανούσιες κυκλοφορίες, με τα σχεδόν ίδια cliché χαρακτηριστικά, με κάποιες εξαιρέσεις, ευτυχώς, που κρατούν ψηλά  την αξιοπρέπεια του είδους. Επίσης, οι ταινίες που είναι βασισμένες σε βιβλίο, πολλές φορές αστοχούν τελείως να σταθούν αντάξιές του και δεν καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες του αναγνώστη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μυθιστορήματα και ιστορίες  του Stephen King, όπου αρκετά έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση και λίγα από αυτά έχουν αποσπάσει καλές κριτικές και έχουν δεχθεί θερμή αποδοχή από το κοινό, όπως π.χ. τα The Shawshank Redemption (1994), The Green Mile (1999), Stand by Me (1986), Misery (1990), Carrie (1976), The Shining (1980). Δύσκολο λοιπόν το έργο του It, μιας και έπρεπε να ξεχωρίσει σαν ταινία τρόμου και να μην χαθεί στην ατελείωτη λίστα με τα ‘πέρασαν και δεν ακούμπησαν’, αλλά και να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στο βιβλίο. Και τα καταφέρνει πολύ καλά, σπάζοντας τα ταμία και κερδίζοντας κριτικούς και κοινό, ακόμα και τον ίδιο τον Stephen King, που συνήθως δηλώνει απογοητευμένος από το αποτέλεσμα της μεταφοράς ενός έργου του σε ταινία.

Στη μικρή πόλη του Ντέρι, μια παρέα παιδιών θα έρθει αντιμέτωπη με ένα πλάσμα με τη μορφή κλόουν, αλλά και αυτήν των χειρότερών τους φόβων, όπου είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση παιδιών και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να τον αντιμετωπίσουν.

Το σενάριο ακολουθεί την γενική ιδέα, το ύφος και κατά ικανοποιητικό σχετικά ποσοστό, την ουσία του βιβλίου, αλλάζοντας αρκετά γεγονότα, αλλά προσθέτοντας και κάποιες πολύ καλές ιδέες. Οι χαρακτήρες καλογραμμένοι και με βάθος, αν και θα μπορούσε να τους είχε αφιερωθεί περισσότερος χρόνος (και η ταινία να ήταν λίγο πιο μεγάλη), για να εξελιχθούν πιο πολύ και να γνωριστούν καλύτερα με το κοινό, ενώ καλό θα ήταν να είχαν επιμείνει λίγο παραπάνω στην ανάπτυξη των μεταξύ τους σχέσεων και στον ρόλο των ενηλίκων στην όλη υπόθεση.

Η σκηνοθεσία πολύ καλή, ίσως με λίγο υπερβολικά σκοτεινή, σε κάποια σημεία, φωτογραφία. Η κοντινή εστίαση στα πρόσωπα, όπου αποκρύπτεται ο υπόλοιπος χώρος  για να ξεκινήσει να χτίζεται η γωνία του θεατή ότι κάτι παραμονεύει και η απότομη και γρήγορη κίνηση της κάμερας ή το γρήγορο μοντάζ, όπου ‘πετάγεται’ στην οθόνη το ‘τέρας’ ή συμβαίνει κάτι ξαφνικό, συνήθως με μια πολύ έντονη μουσική υπόκρουση, (jump scare), αποτελούν τα βασικότερα χαρακτηριστικά των ταινιών τρόμου και εδώ χρησιμοποιούνται όπως ακριβώς πρέπει.

Οι ερμηνείες εξαιρετικές από όλο το καστ. Τα παιδιά ερμηνεύουν τους ρόλους τους με σεβασμό προς τον αντίστοιχο χαρακτήρα του βιβλίου και βάθος, ενώ ο Bill Skarsgård δίνει μια τρομακτικά παιχνιδιάρικη και μακάβρια ερμηνεία, απαθανατίζοντας με πιστότητα την ουσία και τον χαρακτήρα του Pennywise.

Η μουσική υπόκρουση κρατάει την αγωνία και κάνει τα jump scare ακόμα πιο τρομακτικά, ενώ το CGI και το makeup του Pennywise και των υπόλοιπων μορφών του είναι πολύ καλά.

Συνολικά έχουμε μια ποιοτική ταινία τρόμου, που καταφέρνει να ξεχωρίσει και να ικανοποιήσει τους φανατικούς και μη αναγνώστες, χτίζοντας αγωνία και προσφέροντας δυνατές σκηνές τρόμου, ενώ εμβαθύνει στις αξίες της παιδικής φιλίας και αγάπης ως μια ιστορία απότομης ενηλικίωσης, όπου οι ενήλικες δεν θα τους βοηθήσουν και κάποιες φορές θα τους σταθούν εμπόδιο, μέσα από μια σοκαριστική και τρομακτική, για τους πρωταγωνιστές, εμπειρία. Οι διαδικασίες για το δεύτερο μέρος της ταινίας έχουν ήδη ξεκινήσει  και η πρεμιέρα θα γίνει το 2019.

Κριτική: 7,5/10
Γράφει ο Δημήτρης Αδαλάκης

Ένα δάσος 20.000 δέντρων και φυτών στον ουρανό του Μιλάνο

Ευφάνταστη κι άκρως οικολογική η έμπνευση Ιταλού αρχιτέκτονα, καθώς κατάφερε να χωρέσει σχεδόν 20.000 θάμνους, δέντρα και φυτά σε δύο συγκροτήματα πολυκατοικιών, στέλνοντας το δικό του μήνυμα σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η άνοδος της θερμοκρασίας παγκόσμια σε συνδυασμό με τον υπερπληθυσμό και την υπέρ-εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας.

Για αυτό το λόγο ένας Ιταλός αρχιτέκτονας αποφάσισε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον εντός πόλης, το οποίο θα είναι λειτουργικό για τους ανθρώπους και φιλικό για τη φύση.

Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε η δημιουργία δύο συγκροτημάτων πολυκατοικιών στο κέντρο της ιταλικής πόλης, που όμως διαφέρουν από όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.

 Κι αυτό διότι ο Stefano Boeri προσέθεσε τη δική του πινελιά, αποτελούμενη από… 4.500 θάμνους, 15.000 φυτά διαφόρων ειδών και 800 δέντρα.

Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί μόνο αισθητικά τα μάτια όσων το έχουν δει αλλά και τις ανάγκες για μείωση της εκπομπής ρύπων και διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό μικροκλίμα στην περιοχή.

Μία ανάσα οξυγόνου, λοιπόν, για τους κατοίκους της πόλης, που βλέπουν με καλό μάτι τη διεύρυνση του σχεδιασμού ώστε η πόλη τους να γίνει πιο βιώσιμη κι αρκετά πιο φιλική προς το περιβάλλον.

Πηγή: gazzetta.gr

Στεφανία: Η ταινία που κλόνισε συνειδήσεις

Οι παλιοί κάτοικοι των Αμπελοκήπων θα θυμούνται πως εκεί που στεγάζεται σήμερα το 46° Γενικό Λύκειο Αθηνών στην οδό Αλεξάνδρας, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, βρισκόταν το αναμορφωτήριο θηλέων που λειτούργησε από τα χρόνια του ’50 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και πέρασε στην ιστορία για την αυστηρότητά του και τον τεράστιο αριθμό κοριτσιών, που κλείνονταν εκεί, για να εκτίσουν καταδικαστικές ποινές. Η ζωή στο αναμορφωτήριο ήταν πολύ σκληρή.

Πολλές δεν άντεχαν τις συνθήκες και έκαναν συχνά απόπειρες αυτοκτονίας ή αυτοτραυματίζονταν, για να οδηγηθούν στο ιατρείο του αναμορφωτηρίου. Πολλές φορές οι τρόφιμες αντιδρούσαν στις απάνθρωπες συνθήκες με εξεγέρσεις. Αυτή την κατάσταση κατέγραψε στην μεγάλη οθόνη η Φίνος Φίλμ το 1967 με την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Στεφανία»:

 «ΣΤΕΦΑΝΙΑ» – 1967

Το 1967 οι Αθηναϊκοί δρόμοι γεμίζουν με την τολμηρή, για την εποχή της, αφίσα της Ζωής Λάσκαρη. Πρωταγωνιστεί σε μία ταινία που ήδη έχει χαρακτηριστεί ως ακατάλληλη και έχει προκαλέσει συζητήσεις πριν ακόμα φτάσει στους κινηματογράφους. Είναι «Η Στεφανία» του Γιάννη Δαλιανίδη.

531353_187537228034032_272835756_n

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης έχοντας ένα εξαιρετικής ποιότητας μυθιστορηματικό υλικό, το βιβλίο της Νέλλης Θεοδώρου “Η Στεφανία στο αναμορφωτήριο” περιγράφει μέσα από το έργο τον κόσμο των αναμορφωτηρίων. Το σύστημα σωφρονισμού και επαναφοράς – κοινωνικής ενσωμάτωσης ανηλίκων που διέπραξαν αδικήματα με κυριότερο αυτό της πορνείας. Οι αισθησιακές αφίσες προκάλεσαν αμέσως την φαντασία του κοινού.

Το σενάριο της ταινίας προκαλεί την αντίδραση της τότε κυβέρνησης. Την ημέρα της πρεμιέρας της ταινίας το Υπουργείο Δικαιοσύνης κάνει μια ολοσέλιδη ανακοίνωση στον τύπο: «Δεν έχει σχέση η Στεφανία με τα ελληνικά αναμορφωτήρια. Η ταινία αυτή αποτελούσε διασκευή μυθιστορήματος, παρουσιάζει ένα φανταστικό περιστατικό, φανταστικού ερημικού ιδρύματος, προς τον σκοπόν προσελεύσεως, δια εμπορικούς σκοπούς, του ενδιαφέροντος των θεατών…πρόκειται περί ταινίας τύπου γκράν γκινιόλ προκαλούσης φρίκην και αγανάκτησιν».

485762_187535964700825_2071756929_n

Μοιραία η ταινία βγήκε στις αίθουσες ως Αυστηρώς Ακατάλληλην με τον Δαλιανίδη να καταφέρνει να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ τολμηρού και αξιοπρεπούς για το αστικό κοινό της Ελλάδας. Η πρεμιέρα έγινε στις 9 Ιανουαρίου του 1967 με τους εκπαιδευτικούς να προτρέπουν τους μαθητές και τις μαθήτριες να μην δουν την ταινία. Το φίλμ σόκαρε το κοινό που δεν γνώριζε τι πραγματικά συνέβαινε στα αναμορφωτήρια. Ακόμη και ο Γιάννης Δαλιανίδης δεν κατάφερε να μπει σε τέτοιο ίδρυμα για τις ανάγκες των γυρισμάτων, παρότι έφτασε μέχρι τις πύλες του.

Η  «Στεφανία» τελικά γυρίζετε στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, όπου στήθηκαν εικονικές φυλακές με την βοήθεια του σπουδαίου σκηνογράφου της μυθικής εταιρείας, Μάρκου Ζέρβα. Το στόρυ έχει ως εξής: «Η Στεφανία (Ζωή Λάσκαρη), ένα όμορφο κορίτσι, ζει με τη μητέρα και τον πατριό της, με τον οποίο αποκτά την πρώτη ερωτική της εμπειρία. Από τότε η Στεφανία παίρνει τον άσχημο δρόμο και εκμεταλλεύεται την ομορφιά της για να αποκτήσει μια πλούσια ζωή, όταν την πιάνει η αστυνομία και η ίδια οδηγείται στο αναμορφωτήριο».

photo15_stefania

Η ταινία με τα γυμνά της Ζωής Λάσκαρη και το ερωτικό τρίγωνο στο κρεβάτι προκάλεσε σάλο το 1967 στην τότε συντηρητική Ελλάδα. Η διάσημη ηθοποιός εμφανιζόταν γυμνή, με το στήθος της σε κοινή θέα, κάτι που δεν ήταν συνηθισμένο για την εποχή.

Στην συγκεκριμένη ταινία είχαν γυριστεί δύο φινάλε, ένα για την πόλη της Αθήνας, στο οποίο η πρωταγωνίστρια δολοφονείται και ένα για την επαρχία, στο οποίο βρίσκει την ευτυχία της. Τελικά, επικράτησε το πρώτο φινάλε που ήταν και το πραγματικό τέλος του βιβλίου. Το περίεργο ήταν ότι ο κόσμος αντιδρούσε και έσπαγε βιτρίνες μην αντέχοντας το δυσάρεστο φινάλε της ταινίας και όχι για την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στα σχετικά ιδρύματα. Τέσσερις μήνες μετά την πρεμιέρα της «Στεφανίας» το φιλμ απαγορεύτηκε από την χούντα των συνταγματαρχών, μπήκε στα κουτιά και επαναπροβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80.

photo6_stefania

Ποια ήταν όμως η Νέλλη Θεοδώρου στης οποίας το βιβλίο βασίστηκε το στόρυ της ταινίας…γεννήθηκε στην Αθήνα. Έδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα “Παστοράλε” σε ηλικία 19 χρονών, που χαρακτηρίστηκε κλασικό έργο κι αμέσως κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη. Ακολούθησε το μυθιστόρημα ‘Η Στεφανία στο αναμορφωτήριο’, στην συνέχεια η ποιητική συλλογή “Διατελών εν πελάγει”, το τρίπρακτο θεατρικό δράμα “Στον αστερισμό του Σκορπιού”, που τιμήθηκε με το Α’ βραβείο του Καλοκαιρίνειου Διαγωνισμού και το μυθιστόρημα “Από το πάθος στη λύτρωση”, που πήρε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.

photo5_stefania

Τα τελευταία χρόνια εξέδωσε μια σειρά βιβλίων Εσωτερισμού και Μυστικής Διδασκαλίας – “Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής”, “Απόκρυφη Δημιουργία”.

photo18_stefania

 

Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail.com

Αναδημοσίευση άρθρου απο το:

http://www.myselvi.gr/

Γάνδη, 4 Οκτωβρίου 1987: Το χρονικό του “χάλκινου” θριάμβου

Ήταν Κυριακή 4 Οκτωβρίου του 1987 όταν η Ελλάδα επικρατούσε στον μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Γάνδη με 3-2 της Σουηδίας. Οι κεντρικές πλατείες στην Αθήνα γέμιζαν κόσμο που πανηγύριζε την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.

Η 4η Οκτωβρίου αποτελεί για το ελληνικό βόλεϊ την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ημέρα δόξας και επιτυχίας. Σαν σήμερα λοιπόν, συμπληρώνονται 30 χρόνια από την ημέρα εκείνη, ωστόσο ακόμα και τώρα εκείνο το μαγευτικό απόγευμα έχει παραμείνει βαθιά χαραγμένο σε όλους.

Tο ταξίδι προς τη δόξα

Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1987 διεξήχθη σε δύο ομίλους των έξι ομάδων. Η Ελλάδα συμμετείχε στον Β’ όμιλο του Γκενκ – ο Α’ όμιλος πραγματοποιήθηκε στο Όντεμπεργκ. Η “γαλανόλευκη” κατέλαβε τη δεύτερη θέση, χάνοντας στην ισοβαθμία από την Σουηδία λόγω χειρότερου συντελεστή σετ.

Στην πρεμιέρα επικράτησε της πανίσχυρης τότε Τσεχοσλοβακίας, προκαλώντας αίσθηση και ταυτόχρονα γεμίζοντας αυτοπεποίθηση τους παίχτες του Θανάση Μαργαρίτη για την πορεία προς το μετάλλιο. Η απογείωση όμως ήρθε μία μέρα αργότερα απέναντι στην Βουλγαρία, με την Ελλάδα να επικρατεί με 3-1. «Αν το 3-2 επί της Τσεχοσλοβακίας ήταν απίστευτο, το 3-1 επί της Βουλγαρίας απλά έμοιαζε με ψέμα…», είχε πει σε μια συνέντευξη του ο Στέλιος Καζάζης.

Η Ελλάδα ολοκλήρωσε τον όμιλο με ρεκόρ 4-1 (μόνη ήττα κόντρα στη Σουηδία με 3-1). Στα ημιτελικά συνάντησε την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, από την οποία ηττήθηκε με 3-0.

Στον μικρό τελικό της 4ης Οκτωβρίου, αντίπαλος ήταν η Σουηδία του Γκούσταφσον, του Σάαφ και του Νίλσον. Οι Σουηδοί προηγήθηκαν δύο φορές στα σετ (0-1, 1-2) αλλά η Ελλάδα κατάφερε δύο φορές να ισοφαρίσει.

Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν στο τάι μπρέικ ήταν μοναδικές. Η ελληνική ομάδα στο 5ο σετ που γίνονταν με το παλιό σύστημα της αλλαγής βρέθηκε να χάνει με 8-13, όμως οι παίκτες του Θανάση Μαργαρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με αντεπίθεση διαρκείας, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατάφερε να φέρει το παιχνίδι στα ίσια. Η επίθεση του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη για το 16-14 να παραμένει μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού βόλεϊ.

hellas-gandh-1987

Η δωδεκάδα της Εθνικής: Στέλιος Καζάζης (αρχηγός), Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, Τάσος Τεντζέρης, Δημήτρης Γόντικας, Σωτήρης Αμαριανάκης, Σάκης Μουστακίδης, Βαγγέλης Κουτσονίκας, Κώστας Μαργαρώνης, Δημήτρης Καζάζης, Γιώργος Ντράγκοβιτς, Μάκης Δημητριάδης, Γιάννης Νικολαΐδης.

Προπονητής: Θανάσης Μαργαρίτης
Βοηθός προπονητή: Κυριάκος Παντελιάς
Αρχηγός αποστολής: Κώστας Παγώνης (αντιπρόεδρος ΕΟΠΕ)
Team manager: Γιώργος Φραγκάκης

Η πορεία προς το μετάλλιο

Β΄ΟΜΙΛΟΣ

Ελλάδα – Τσεχοσλοβακία 3-2 (13-15, 15-08, 15-06, 04-15, 15-05)
Ελλάδα – Βουλγαρία 3-1 (07-15, 15-08, 15-08, 15-08)
Ελλάδα – Ισπανία 3-0 (15-07, 15-09, 15-12)
Ελλάδα – Βέλγιο 3-2 (15-07, 10-15, 15-07, 12-15, 15-08)
Ελλάδα – Σουηδία 1-3 (08-15, 15-10, 10-15, 10-15)

Ημιτελικός
3/10: Ελλάδα – ΕΣΣΔ 0-3 (05-15, 05-15, 12-15)

Μικρός τελικός
4/10: Ελλάδα – Σουηδία 3-2 (14-16, 15-09, 06-15, 15-11, 16-14)

gandi1

Πηγήvolleyball.gr

Φοβάσαι το τσίμπημα της μέλισσας; Όταν μάθεις αυτά τα 5 πραγματάκια όλα θα αλλάξουν…

Ένα φλέγον ζήτημα ανοίγουμε σήμερα στην Ορεινή Μέλισσα, με σκοπό να δώσουμε γνώση στο κόσμο! Γνώση που σπανίζει, και δε βλέπω κανέναν να μιλάει πάνω σε αυτό το θέμα. Πρόκειται για τον τρόμο που προκαλείτε στο κόσμο και μόνο στο άκουσμα της λέξης “μέλισσα”. Όλη αυτή η άγνοια, που μερικές φορές φτάνει…. Να ταυτίζεται η λέξη “σφήκα” με τη λέξη μέλισσα. Η μέλισσα που ανέλαβε όλο το θησαυρό της φύσης, τα λουλούδια, τα δέντρα, και την διαιώνιση όλη της χλωρίδας για την παραγωγή των 2/3 της τροφής μας, να έχει στη καρδιά τόσο ανθρώπων, μια τόσο χαμηλή θέση…

Η μέλισσα ΔΕΝ τσιμπά ποτέ αν δε κινδυνεύει!
Η μέλισσα ΔΕΝ τσιμπά ποτέ αν βρίσκεται μακριά απο τη κυψέλη της!
Ακόμα και αν προσγειωθεί επάνω σας, δεν έχει ποτέ κακό σκοπό!

Για κανένα λόγο η μέλισσα δε πρόκειται να σπαταλήσει τη πολύτιμη ζωή της, για να κεντρίσει, έναν εχθρό που βρίσκεται μακριά απο το σπίτι της! Ο μόνος σκοπός της ζωής της είναι να φέρει μέλι και γύρη στη κυψέλη της. Για να το καταφέρει αυτό ταξιδεύει δεκάδες χιλιόμετρα, επισκέπτεται εκατομμύρια λουλούδια, και μετά πεθάνει προσφέροντας την ίδια της τη ζωή για τη κοινωνία της!

Μέλισσα ρουφάει το “χυμό” του λουλουδιού για να δημιουργήσει το μέλι

Πολλές φορές συμβαίνει μέλισσες να τσιμπάνε ανθρώπους που πηγαίνουν με μαύρα ρούχα κοντά σε κυψέλες. Τα μαύρα ρούχα φοβίζουν τις μέλισσες και νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο εχθρό. πχ την αρκούδα τον θανάσιμος εχθρός τους. Όταν λοιπόν κάποιος αντιληφθεί ότι η μέλισσα νιώθει κίνδυνο, δεν πρέπει να αντιδράσει με απότομες κινήσεις και τινάγματα! Η μέλισσα πολλές φορές όταν πλησιάσει κάποιος τη κυψέλη της, κάνει πρώτα μια αναγνωριστική πτήση, και πλησιάζει για να δει αν όντως υπάρχει κίνδυνος. Αν πχ κάνετε απότομη κίνηση με τα χέρια, η μέλισσα θα νομίσει ότι όντως είστε κίνδυνος, και θα προσπαθήσει να σας απωθήσει, αφήνοντας και τη ζωή της!

Η μέλισσα σε αντίθεση με τη σφήκα, όταν τσιμπήσει, χάνει το κεντρί της, και μαζί με αυτό πολύτιμα όργανα απο το σώμα της. Η συνέχεια είναι ο θάνατος… Σε κάθε της ταξίδι, αφού εγκαταλείψει τη κυψέλη της, μπορεί να ταξιδέψει ακόμα και 12 χιλιόμετρα μακριά! Όταν βγει εκεί έξω, μόνη της, δεν έχει κανένα κακό σκοπό, πάρα μόνο να μαζέψει γρήγορα τη τροφή της και να γυρίσει πίσω. Ακόμα και αν κάποιος τη χτυπήσει με το χέρι του, η μέλισσα δεν πρόκειται να επιτεθεί. Και ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει κοντά η κυψέλη της, την οποία και θα προστατέψει με τη ζωή της αν χρειαστεί!

Σύμφωνα με την Ορεινή Μέλισσα η μέλισσα όχι μόνο βοηθάει τα λουλούδια που διατηρούμε σε μπαλκόνια & κήπους, αλλά μπορεί να παρατείνει την ανθοφορία τους, να αυξήσει τους καρπούς τους, και να βελτιώσει την ομορφιά τους

Η μέλισσα μπορεί να τσιμπήσει μόνο αν τη πιάσει κάποιος με το χέρι ή τη ζουλήξει με οποιαδήποτε τρόπο. Η μέλισσα μόλις νιώθει ότι χάνει τη ζωή της, τότε απελευθερώνει το κεντρί της, με μόνο της σκοπό, όχι την επίθεση, αλλά την άμυνα για την ίδια της τη ζωή!

Μια συλλέκτρια μέλισσα, δηλαδή μια μέλισσα που βγαίνει έξω στα λιβάδια (γιατί υπάρχουν πολλοί ρόλοι μέσα στη κυψέλη, όπως νοσοκόμες, καθαρίστριες, χτίστες κλπ) έχει το εξής πρόγραμμα σε κάθε της ταξίδι: Αφού την ετοιμάσουν για πτήση οι εργάτριες μέσα στη κυψέλη, πετάει και συλλέγει ασταμάτητα λουλούδια. Δε τη νοιάζει τίποτα άλλο! Μόνο να συλλέξει. Αυτή την εντολή πήρε απο το σπίτι της, και αυτήν θα εκτελέσει ότι και αν συμβεί… Μόλις ολοκληρώσει κουρασμένη τη συλλογή της, πολλές φορές δυσκολεύεται να γυρίσει πίσω εφόσον το βάρος που κουβαλάει ξεπερνά κατά πολύ το σώμα της. Όταν καταφέρει και γυρίσει πίσω, αμέσως μοιράζει το νέκταρ και τη γύρη, στις μέλισσες που την περιμένουν μέσα, οι οποίες και θα κάνουν την κατανομή, που θα τοποθετηθεί το μέλι και που η γύρη. Μόλις η μέλισσα δώσει όλη της την πραμάτεια η εργασία δε τελειώνει εκεί! Αμέσως ξεκινάει καινούργια πτήση. Και αυτό συμβαίνει μέχρι, απο την υπερκόπωση, να παραδώσει την ιδια της τη ζωή! Υπολογίζεται ότι μια μέλισσα την Άνοιξη ζει ακόμη και 30 μέρες, ενώ μπορεί να ζήσει έως και 6 φορές περισσότερο αν δε δουλεύει!

Στις μέρες μας ασκείτε μεγάλη βία στις μέλισσες… Οι αγρότες ραντίζουν τις καλλιέργειες εν ώρα ανθοφορίας και οι μελισσούλες πεθαίνουν κυριολεκτικά ζωντανές. Το φάρμακο κόβει τα σωθικά τους. Όμως η άγνοια του κόσμου είναι αυτό φταίει περισσότερο απο όλα. Διότι αν όλοι μαζί, μελισσοκόμοι και μη, κάναμε έστω και κάτι μικρό για αυτά τα θαυμάσια πλάσματα, ίσως άλλαζε το μέλλον των παιδιών μας, αλλά και των παιδιών των παιδιών μας! Χωρίς τη μέλισσα δεν υπάρχει ζωή! Δεν υπάρχει μέλλον!

Πηγή: Ορεινή Μέλισσα

Κατερίνα Γώγου – Ιδιώνυμο 1980 (Αποσπάσματα)

“πως τσούκου τσούκου

αργά μεθοδικά μας αλλοιώνουνε

να καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή

από το στυλ της καρέκλας.”

“Πόσο ακριβή είν’ αδερφέ μου η ζωή

πόσο φτηνήνανε τα είδη κουράγιο ρε.”

“εδώ η ζωή μας ταύρος με καρφωμένα χιλιάδες

φασιστικά μαχαιράκια”

“ένα μεγάλο στρογγυλό κουτί σαν κάλπη η γη

να ρίχνουμε την ψήφο μας

ό,τι χρώμα και να παίρνει η σαλαμάντρα

δεξιά είναι”

“παλαιομοδίτικο φουλάρι φοράμε στο λαιμό μας

την ψόφια γάτα του πολιτισμού”

“Η μοναξιά

Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά

και μετριέται πιάτο-πιάτο

μαζί με το κομμάτια τους στον πάτο του φωταγωγού.”

“την ώρα που θα πέφτει το τελευταίο καδρόνι

πέρα μακριά ανεμίζουν πουλιά

βάλε τα χέρια στις άδειες τσέπες σου

άνοιξε βήμα μη νοιαστείς για την ώρα

άνοιξε το στόμα σου ξύπνα τους ένοικους της γης

βάλε λόγια και δική σου μουσική

ξελαρυγγιάσου με την αγριοφωνάρα σου

– Η ζωή –

δεν είναι ένα κλειστό ταξίδι

που ήταν

α-α-αταξίδευτο.”

“Άμα κατέβεις από δω

θα σου δείξω κάτι μεγάλα φτερά που μου φυτρώσανε

Θα σου δείξω

πόσο ανάλαφρα πέταγα

πηγαίνοντας στην απαγορευμένη συγκέντρωση

γιατί σφύριζε στο χέρι μου

μια βαριά αλυσίδα.”

“Αν καμιά φορά με πιάσεις να λέω ψέματα

– σταμάτα να σου πω –

μη βιάζεσαι και με λες ψεύτρα..

Είναι τώρα που δεν μπορώ να ξεχωρίσω πια

και μπερδεύω το όνειρο

και που αρχίζει η αλήθεια….”

“Γι’ αυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση έτσι

για να μας χαϊδέψει

κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω

σα να μη φάμε ξύλο.

Γι’ αυτό αν τύχει και μ’ αγαπήσεις

πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ

πώς θα μ’ αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.

Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ .

Κι εκεί.”

“Πάρε με λοιπόν από δω.

Θέλω να σου δείξω τα καλοκαιριάτικα θέατρα

πώς ζούνε το χειμώνα

Πόσο άδεια είναι τα σχολικά όταν έχουν αργία

κι όλους τους φίλους που φύγανε

και δεν μπορούν πια να με προδώσουν

πάμε από δω πάμε εκδρομή σε μέρος που δεν έγινε

αφού στο ‘χω γράψει στο ‘χω πει

όπου κι αν πάτησα άφηνα αίμα

γι’ αυτό δεν μπορώ ποτέ πού να σταθώ

κι όλο αλλάζω σεντόνια”

“Αν θες είναι καλύτερα – καλύτερο –

να κοιμηθούμε αγκαλιά

δε θα βήχω τη νύχτα

δε θα τραβάω τα σεντόνια

θα λουστώ

θα ‘μια φρόνιμη

ακούνητη

θα ‘μαι σαν πεθαμένη

μη με ξεχάσεις όμως το πρωί

γιατί έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους έτσι

που το ‘καναν για να μην ενοχλούν τους δίπλα

ή κι έτσι γι’ αστείο

και δεν ξαναξυπνήσανε

κι ούτε που παίξανε πoτέ.”

“οι ρίζες δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω

είναι για να βγάζουνε κλαριά

άμα δε βγάζουνε

είναι παλούκια καυσόξυλα

οδοφράγματα Μπροστά Μπροστά κι άλλο!

τόσο θέλει

απ’ την υποταγή στην εξέγερση

απ’ το όλοι η κανένας

απ’ το όλα η τίποτα”

“Πάρε με ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ μου

η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή

προσπίπτω στα φοβερά μπούτια σου

πάρε με απ’ το γήινο κόσμο.

Χρόνια αφήνω το παράθυρο ανοιχτό

περιμένοντας εσένα και τα UFO

δεν αντέχω άλλο τους θνητούς

είμαι ανάμεσα φθοράς και αφθαρσίας.

Πάρε με απ’ το χέρι

Ανέβασε με στους ανεξερεύνητους πλανήτες

Δείξε μου να πετάω

Πάνω απ’ τα γήινα και τα συμπλέγματα μου”

“Μη βάλεις πάλι τις φωνές και μουρμουράς μονάχη σου

πως όλο ζω με ψέματα

έμαθα και το παιδί κι είμαι ονειροπαρμένη.

Δε ξέρω όμως μάνα άλλο τρόπο να ζω.

Είναι ένας τρόπος κι αυτός μάνα να ζεις.”

“άκου θα ‘ρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς

δε θα βγαίνουν στην τύχη

Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές

με γερμένους απέξω

Και τη δουλειά

θα τη διαλέγουμε

δε θα ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες.

Να φυλάξεις μονάχα

σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις και έννοιες σαν και αυτές

απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός

για το μάθημα της ιστορίας.”

“Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα

που σού ‘χα δείξει στη στροφή του δρόμου.

Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.

Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.”

“Άντρες πηδάνε ανεμίζοντας την κάρτα ανεργίας

και φεύγουνε απ’ τις ταράτσες λαϊκών ξενοδοχείων.

Πρέπει να τους προλάβω.

Με περιμένουνε.

Αντίο Άντίο Αντίο”