Μπορεί το καλοκαίρι να είναι εξ ορισμού μια καλή περίοδος του χρόνου για την ψυχολογία μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα πάντα γύρω από το καλοκαίρι θυμίζουν… στίχους από χαρούμενο τραγούδι.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι περιπτώσεις ατόμων με αυξημένα συμπτώματα κατάθλιψης κατά την καλοκαιρινή περίοδο έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζετε τους κύριους λόγους που συμβαίνει αυτό, ώστε τους αντιμετωπίσετε και ως εκ τούτου να βοηθήσετε τόσο στον εαυτό σας, όσο και τους δικούς σας ανθρώπους.

Διατάραξη της ρουτίνας σας

Εάν είχατε κατάθλιψη στο παρελθόν, ίσως γνωρίζετε ότι η σταθερή καθημερινή ρουτίνα είναι συχνά το κλειδί για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Αλλά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η ρουτίνα σας διαταράσσεται και η συνεπακόλουθη αναστάτωση μπορεί να είναι πολύ αγχωτική. Οι διακοπές μπορεί να διαταράξουν τον τρόπο που κινείστε καθημερινά, τον ύπνο και τις διατροφικές σας συνήθειες, τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην κατάθλιψη του καλοκαιριού.

Ανασφάλεια για την εικόνα του σώματος

Καθώς ανεβαίνει η θερμοκρασία και συνηθίζετε να φοράτε πιο “αποκαλυπτικά” ρούχα ή ξεκινάτε τις επισκέψεις στην παραλία, ίσως αισθανθείτε αμήχανα για την εικόνα του σώματός σας. Αυτή η αμηχανία μπορεί να κάνει τη ζωή σας δύσκολη. Δεδομένου ότι τόσες πολλές δραστηριότητες το καλοκαίρι περιστρέφονται γύρω από παραλίες και βραδινές εξόδους, πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αποφεύγουν κοινωνικές καταστάσεις επειδή φοβούνται ότι θα έρθουν σε αμηχανία.

Οικονομικές δυσκολίες

Μπορεί αυτό να ισχύει ουσιαστικά καθ΄όλη τη διάρκεια τους έτους, αλλά η περίοδο του καλοκαιριού επιδεινώνει αυτά τα προβλήματα. Ο λόγος είναι οι καλοκαιρινές διακοπές. Από την μία πλευρά ο οργανισμός και ο ψυχισμός σας τις έχει ανάγκη για να “φορτώσει μπαταρίες” ενόψει του χειμώνα, αλλά από την άλλη τα οικονομικά έξοδα που συνοδεύουν τις διακοπές, τις καθιστούν απαγορευτικές για πολλούς ανθρώπους. Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να προσθέσουν άγχος και στρες και να αυξήσουν τα συμπτώματα κατάθλιψης.

_______________________

http://www.webmd.com

     Πηγή:  iatropedia.gr

Ο Ιούνιος για το τοπικό ποδόσφαιρο αλλά και γενικότερα είναι μήνας ξεκούρασης και ανασύνταξης δυνάμεων. Έτσι λοιπόν έχουμε επιλέξει από το περιοδικό να μιλήσουμε με αθλητές που άφησαν το στίγμα τους τη σεζόν που πέρασε, αλλά και που έχουν μια εμπειρία μέσα στον χρόνο για να μας μιλήσουν για την επόμενη ημέρα. Ένας από αυτούς είναι ο αρχηγός του Πέλοπα Κιάτου, Τάκης Παπαβασιλείου. Σε μια συνέντευξη που μας πήρε τον διπλό χρόνο από ότι θα χρειάζονταν συνήθως, και αυτό γιατί τον άλλο μισό γελούσαμε, ο έμπειρος αμυντικός των Πελοπίδων είπε ωραία πράγματα για το ποδόσφαιρο, την Κορινθία, το Κιάτο και για την ζωή.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Τάκη για τον χρόνο που μας διέθεσε αλλά και για την ωραία συζήτηση που κάναμε.

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας

__________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

• Αν σου έλεγα πέρυσι την ίδια ακριβώς εποχή με τώρα, πως ο Πέλοπας Κιάτου θα ήταν πρωταθλητής τι θα σκεφτόσουν;

Είναι γεγονός ότι και λεφτά να μου έδινες και να μου έλεγες να παραδεχτώ ότι ο Πέλοπας θα βγει πρωταθλητής την σεζόν που ακολούθησε δεν θα το πίστευα. Δεν το περίμενα γιατί δεν είχαμε αυτούς τους στόχους στην αρχή. Απλά στην πορεία άλλαξαν κάποια πράγματα και τότε το πιστέψαμε. Ήταν κάτι ανεπανάληπτο το φετινό, κάτι μοναδικό, δεν το περιμέναμε, πέρασε η σεζόν, είδαμε πως ήμασταν κοντά και τότε το πιστέψαμε πολύ παθιασμένα.

• Μιλησέ μας λίγο για την πορεία της ομάδας κυρίως στον 2ο γύρο που απέδωσε και εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Πόσο βοήθησαν ο ερχομός κάποιων αθλητών και τι έδωσαν σε όσους ήσασταν ήδη εκεί;

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και μέχρι τα Χριστούγεννα και παρότι αποδίδαμε καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο, δυσκολευόμασταν να φτιάξουμε εύκολα γκολ. Ερχόντουσαν ομάδες στο Κιάτο και έβλεπες το σκορ να είναι 1 – 0, ή και ακόμη να κάνουμε κάποιες γκέλες. Μόνος στην κορυφή ο Άρης Πράττος που ήταν αυτός που τραβούσε το κουπί στο σκοράρισμα. Από την άλλη, μπορεί εμείς να κάναμε γκέλες, αλλά ούτε η Κόρινθος ’06 και ο ΠΑΣ Κόρινθος μπόρεσαν να ξεφύγουν δραματικά. Είχαμε μείνει κοντά. Έτσι τον Γενάρη με την έλευση του Βελέντζα που κλειδώσαμε την άμυνά μας, του Αναγνωστόπουλου που στάθηκε πολύτιμος και πήρε σημαντικά παιχνίδια και του Μυργιώτη που έβαλε ένα τσουβάλι γκολ, τότε απελευθερωθήκαμε και αποδώσαμε το ποδόσφαιρο που μπορούσε εξαρχής να βγάλει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Τρεις σωστές κινήσεις που μας βοήθησαν να δέσουμε περισσότερο και να διεκδικήσουμε ότι μας άνηκε.

• Ο Πέλοπας έκανε μια χρονιά πρωταθλητισμού με τον Τάσο Πέρρα να έχει στην διάθεσή του ένα στενό και μικρό ρόστερ. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εσάς τους αθλητές σωματικά;

Κοίταξε να δεις, το έχω ξαναπεί στο παρελθόν πως θεωρώ ότι για να κάνεις πρωταθλητισμό σε τέτοιες κατηγορίες, είναι καλύτερα να διαθέτεις ένα μικρό ρόστερ, έναν καλό και ικανό προπονητή και μια καλά γυμνασμένη ομάδα. Είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έτσι,  όπου συναντάς μερικές ομάδες που κάνουν σκληρή προπόνηση με διάρκεια και άλλες που δεν δίνουν τόση βάση. Αυτό που έγινε με εμάς είναι ότι ήρθε ένα ικανός προπονητής και καλός άνθρωπος όπως ο Τάσος, μας κράτησε μαζί, δεν υπήρχαν ζήλειες μεταξύ μας και επαναλαμβάνω ότι ήμασταν πολύ καλά γυμνασμένοι όλη τη χρονιά. Στην αρχή ξεκινήσαμε 12, ήρθαν άλλοι 3 και γίναμε 15. Στο τέλος κατακτήσαμε την κορυφή. Για να πω την αλήθεια για εμας τους μεγαλύτερους ήταν οπωσδήποτε κουραστικό. Είναι δύσκολο να δουλεύεις και κάθε ημέρα με το που τελειώνεις από την εργασία σου να πηγαίνεις γήπεδο. Όμως αυτή η συνέχεια μας κράτησε, δεν βγάλαμε τραυματισμούς και καταφέραμε όσα καταφέραμε.

• Έχεις μια μακρά πορεία μαζί με την ομάδα της πόλης σου. Πως είναι αλήθεια να φοράει κάποιος το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε έναν ιστορικό σύλλογο όπως ο Πέλοπας Κιάτου;

Ο Πέλοπας είναι μια ομάδα με ιστορία σχεδόν 100 χρόνων. Ιστορία με χρυσές σελίδες. Είναι προφανώς τιμή μου να φοράω τη φανέλα του, όπως μεγάλη τιμή είναι για εμένα το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το έχω φορέσει μάλιστα από τα μικράτα μου, στις ακαδημίες του συλλόγου. Θεωρώ πως έχω ένα καλό που μάλλον έχουν δει οι συμπαίκτες μου και τους ευχαριστώ γι’αυτό. Καταλαβαίνουν ότι τους αγαπάω, τους σέβομαι και προσπαθώ πάντα να τους τραβήξω. Δεν θεωρώ ότι είναι μόνο η όποια πορεία μου στο ποδόσφαιρο, η παρουσία μου δηλαδή στις ομάδες που έχω αγωνιστεί στις εθνικές κατηγορίες ή το εξωτερικό. Με σεβάστηκαν και αυτό για εμένα μετράει και είναι μεγάλη τιμή. Αλλά για να κλείσω την ερώτησή σου, θα σου απαντήσω με ερώτηση. Πιστεύεις πως υπάρχουν πολλοί που δεν θα ήθελαν να φορέσουν το περιβραχιόνιο σε μια τέτοια ομάδα; Σε όλη την Κορινθία να ρωτήσεις δεν θα βρεις κανέναν.

• Μιλησέ μας λίγο για την παράλληλη πορεία σου με το ποδόσφαιρο; Οι σπουδές σου και πως κατάφερνες να κρατιέσαι πάντα ενεργός σε υψηλό επίπεδο;

Η ζωή μου είναι λίγο παράξενη. Κάθε 3 χρόνια άλλαζα πόλη. Παρότι είχα πολλές υποχρεώσεις με το ποδόσφαιρο, έπαιζα από τα 14 στις μεγάλες ομάδες του Πέλοπα σε Α’ Κορινθίας και Δ’ Εθνική, ήμουν στις Μικτές ομάδες αλλά και τις εθνικές παίδων. Όταν πέρασα στο ΤΕΙ της Πάτρας ηλεκτρολόγος μηχανικός, πηγαινοερχόμουν με λεωφορεία και τρένα για να κάνω προπονήσεις με τον Πέλοπα δύο και τρεις φορές την εβδομάδα. Στην Πάτρα όπου έβλεπα γήπεδο, είτε της Θύελλας Πατρών, είτε της Παναχαϊκής, έμπαινα μέσα να κάνω προπόνηση για να είμαι έτοιμος κάθε Κυριακή που ερχόμουν στο Κιάτο. Έπειτα ήρθε η μεταγραφή μου στην Μαρκό (Γ’ Εθνική). Έτσι μετακόμισα στην Αθήνα και άλλαξα μαζί και πορεία στις σπουδές μου αλλά και την ζωή μου. Ασχολήθηκα με κάτι που πιστεύω μου άρεσε περισσότερο, είχε να κάνει με τα οικονομικά και σπούδασα σε ένα οικονομικό κολλέγιο. Ήταν κάτι πιο κοντά σε εμένα και τις δραστηριότητες της οικογένειάς μου που ανέκαθεν ασχολούνταν με τις επιχειρήσεις και τα οικονομικά. Όλα αυτά όμως σε ένα μόνιμο συνδυασμό με το ποδόσφαιρο. Ακόμη και όταν έφυγα για το Λονδίνο ώστε να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Metropolitan, δεν σταμάτησα με τη μπάλα, σε πιο ερασιτεχνικό επίπεδο βέβαια εκεί. Η αλήθεια είναι Στάθη ότι δεν έχω παράπονο, έχω παίξει πολύ, έχω διαβάσει πολύ, και έχω επίσης κλέψει πολύ με σκονάκια και αντιγραφές (γέλια).

• Ακόμη δεν γνωρίζουμε πως θα διαμορφωθούν οι όμιλοι στην Γ’ Εθνική και που θα βρεθούν οι Κορινθιακές ομάδες. Πως βλέπεις την ερχόμενη σεζόν; Η παραμονή και η πορεία σε αυτή θα είναι εύκολη υπόθεση;

Έχουμε ένα πλεονέκτημα σαν ομάδα. Είμαστε συμπαγείς και δεμένοι και ερχόμαστε με φόρα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μπορεί να γίνουν προσθήκες όμως η φιλοσοφία θα παραμείνει ίδια. Θεωρώ πως έχουμε αρκετά καλές πιθανότητες να τα πάμε εξίσου καλά. Σίγουρα είναι πιο δύσκολη η νέα Γ’ Εθνική με τόσες πολλές ομάδες να πέφτουν από κάθε όμιλο. Κερδίζεις την μια Κυριακή πας για πρωτάθλημα, χάνεις υποβιβάζεσαι. Θα το διαχειριστούμε όμως. Αν μάλιστα ισχύουν όσα ακούγονται για Πελοποννησιακό όμιλο των 16 ομάδων που θα πέφτουν οι 6, τότε νομίζω έχουμε εξαιρετικές πιθανότητες για μια καλή πορεία.

• Διέκρινες νεαρά ταλέντα την φετινή σεζόν στα Κορινθιακά γήπεδα; Πως βλέπεις την προσπάθεια των συλλόγων με τις ακαδημίες τους; Τι θα συμβούλευες όσα παιδιά ξεκινούν τώρα με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;

Έχουμε πρόβλημα και είναι γενικότερο στην Ελλάδα και είναι κοινωνικό. Όπως και σε άλλους τομείς έτσι και στον αθλητισμό. Βλέπεις τα παιδιά να φτάνουν 15 χρόνων και να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό είτε λόγω υπερ – αυξημένων σχολικών υποχρεώσων είτε επειδή οι γονείς αδυνατούν για διάφορους λόγους.  Υπάρχουν πολλά ταλέντα στην Κορινθία. Στην μεγάλη ομάδα φέτος εμείς είχαμε 3 νέους που αν δουλέψουν θα σταθούν ψηλά. Ο Ριζάϊ, ο Σελλάς, ο Παλογιαννίδης. Πρέπει στον νομό μας να εισαγάγουμε ακόμη περισσότερες τεχνικές για την δημιουργία σωστών ποδοσφαιρικών προτύπων για τους νεαρούς αθλητές. Να γίνεται εντατικότερη δουλειά στις ακαδημίες των ομάδων και με ανθρώπους που θα έρθουν από άλλες περιοχές και κυρίως από την Αθήνα που είναι το κέντρο του αθλητισμού, όπως είναι λογικό. Να φτάνουν τα παιδιά μας ως ένα σημείο κι έπειτα να ανοίγουν τα φτερά τους ή να επανδρώνουν τις μεγάλες ομάδες των συλλόγων τους. Στον Πέλοπα για να μιλήσω ειδικότερα, του χρόνου θα έχουμε 200 παιδιά και γνωρίζουμε όλοι πως πάντα η ομάδα έβγαζε ταλέντα. Με σωστή νοοτροπία από όλους και από τους γονείς, μπορούμε να κάνουμε πολλά για εκείνα, για να υπάρχει συνέχεια.

• Έχεις συνεργαστεί με πολλούς προπονητές στην ως τώρα πορεία σου. Πως ήταν να συνεργάζεσαι φέτος με τον Τάσο Πέρρα;

Ο Τάσσος Πέρρας έχει παίξει στον Πέλοπα 8 χρόνια. Έχει μείνει εδώ, γνωρίζει τον κόσμο και τις ιδιαιτερότητες που έχει αυτός σύλλογος. Είναι λογικό να αισθάνεται Πελοπίδας. Ήρθε το καλοκαίρι και την 3η ή 4η ημέρα μου λέει “πάμε για πρωτάθλημα”! Είπα μέσα μου εκείνη την στιγμή ότι ο άνθρωπος ήταν τρελός, όμως τελικά δεν ήταν καθόλου (γέλια). Του απάντησα κι εγώ “εντάξει κόουτς, κάνε μας προπόνηση και βλέπουμε..”. Όσο περνούσε ο καιρός είδαμε τι άνθρωπος είναι. Αυτό που δείχνει προς τα έξω, αυτό είναι ακριβώς. Δεν θα πει ποτέ λόγια από πισω σου, θα σου μιλήσει όσο περισσότερο χρειαστεί, θα περάσει πολλή ώρα με τον ποδοσφαιριστή. Πηγαίναμε για καφέ όλοι μαζί και αισθανόμασταν ότι πηγαίναμε για καφέ με τον συμμαθητή μας από το σχολείο. Τίμιος και καθαρός, άνθρωπος που ενδιαφέρεται όχι για την εικόνα αλλά για την ουσία. Ήταν σίγουρα όσα θέλαμε, έναν 12ο παίκτη μέσα στο γήπεδο. Πρόκειται σίγουρα για τον καλύτερο προπονητή που έχω συναντήσει στην πορεία μου. Έχει τον τρόπο να είναι το απόλυτο αφεντικό και να είναι μαζί με τους αθλητές του, όχι χώρια τους.

• Θέλω να μου πεις την άποψη που σχημάτισες για την φετινή παρουσία των ομάδων της Κορίνθου στο πρωτάθλημα, τον ΠΑΣ Κόρινθος και την Κόρινθος 2006.

Κοίταξε να δεις, με τις προσθήκες που έκανε το καλοκαίρι η ’06 θεωρήσαμε όλοι ότι θα είναι η ομάδα που θα έπαιρνε την κατηγορία. Μέσα στο γήπεδο και μέχρι τον Δεκέμβρη έδειχνε ακριβώς αυτό το πράγμα. Ύστερα έφυγαν κάποιοι παίκτες που ήταν και Κορίνθιοι αλλά είχαν και την πείρα από τα Κορινθιακά γήπεδα. Εκεί είδαμε να αλλάζει η εικόνα της ομάδας και παρότι ήρθαν άλλοι επίσης καλοί παίκτες αυτό δεν βγήκε στο γήπεδο. Θεωρώ ότι χάλασε η χημεία. Αν ήμουν εγώ στην θέση τους δεν θα άφηνα να φύγουν τα παιδιά που έφυγαν. Ούτε η σπατάλη χρημάτων είναι χρήσιμη. Τα χρήματα δεν μπορούν από μόνα τους να φέρουν ένα πρωτάθλημα. Ο ΠΑΣ Κόρινθος από την άλλη δεν περιμέναμε να μας ακολουθήσει μέχρι τέλους στην φετινή κούρσα. Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η Μπάρτσα, ο κόσμος της και η φανέλα της. Μπορεί να μην ήταν η ομάδα που ήταν παλιά και έμπαινε στο γήπεδο να βάλει 5 γκολ, τότε που όλοι την φοβόντουσαν, όμως το πάλεψε, με μικρό ρόστερ, νέα παιδιά κυρίως και μπράβο τους που στάθηκαν μέχρι τέλους να διεκδικούν ξανά το πρωτάθλημα.

• Ειδικά στα 2 ντέρμπι που έγιναν στην Κόρινθο, η μετακίνηση των φιλάθλων του Πέλοπα μας παρέπεμψε σε άλλες εποχές. Μπορούμε να πούμε ότι θύμισε μεγάλες κατηγορίες. Ποια η αντίληψη του κόσμου του Κιάτου για τον Πέλοπα διαχρονικά;

Ο κόσμος στις ημέρες μας έχει προβλήματα και χρειάζεται τον αθλητισμό για να ξεσκάει λιγάκι. Ανέκαθεν όμως το Κιάτο είχε πάρα πολύ κόσμο δίπλα στην ομάδα. Ιδιαίτερα όταν πήγαινε να χτίσει κάτι σημαντικό, είτε αυτό ήταν η άνοδος στην Δ’, Γ’ , Β’ Εθνική, είτε ένα Κύπελλο Κορινθίας ή ένα πρωτάθλημα. Ο σύνδεσμος από τα παλιά χρόνια, το ταμπούρλο, οι οργανωμένες εκδρομές και τα πούλμαν που έφευγαν. Έχουμε ένα σωρό φωτογραφίες από το παρελθόν, ακόμη και από όταν δεν είχαμε γεννηθεί εμείς, με τους φίλους του Πέλοπα να καταφθάνουν 1000 και 2000 άτομα ως φιλοξενούμενοι σε γήπεδα στην Ελλάδα. Είναι φοβερή υπόθεση για ένα ποδοσφαιριστή. Ψυχολογική υποστήριξη που δεν συγκρίνεται. Πήγαμε στην Κόρινθο και είδαμε τα πούλμαν να έρχονται και πήγαμε σε άλλες εποχές. Είναι γνωστό ότι ο Κιατανιώτης πρώτα θα σου πει Πέλοπας και ύστερα Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ. Τον ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’αυτό.

• Τάκη, είσαι ευχαριστημένος από όσα έχεις καταφέρει στο ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα;

Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Έφτασα μέχρι εκεί που μπορούσα και που μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, αλλά και οι παράλληλες δραστηριότητές μου. Τώρα που κοιτάζω πίσω στα 33 χρόνια μου, με πιο καθαρό μυαλό και ήρεμη σκέψη, νομίζω ότι δεν μπορούσα για κάτι παραπάνω. Άλλωστε ποτέ δεν είχα φουσκωμένο μυαλό, να παίξω στην Α’ Εθνική και λοιπά. Δόξα το Θεό, αγωνίστηκα και σε Εθνικό επίπεδο Δ’ και Γ’ Εθνική, στο Κιάτο ή την Αθήνα, ταξίδεψα σε πόλεις της Ελλάδας, γνώρισα κόσμο, έκανα ωραίες φιλίες. Δεν μου έλειψε τίποτα. Ευχαριστήθηκα το παιχνίδι, την φιλία, την διασκέδαση. Αυτό ήταν το άστρο μου θεωρώ, έφτασα μέχρι εκεί που μπορούσα.

• Η άποψή σου για την διοίκηση του Πέλοπα και κατά πόσο αυτή η προσπάθεια που έγινε, βοήθησε ώστε να στεφθεί ξανά η ομάδα πρωταθλήτρια, σε τόσο δύσκολους καιρούς;

Είναι μια πολύ σωστή δουλειά και με πρόγραμμα αυτή που γίνεται. Ενα μείγμα παλαιών και νέων ανθρώπων του ποδοσφαίρου, μερικοί ήταν και πριν 4 χρόνια όταν πρόεδρος ήταν ο πατέρας μου σε εκείνη την κατάκτηση, που έχει διάθεση και αγαπάει την ομάδα. Γίνεται όπως είπα μια σωστή δουλεία. Είναι ο κύριος Παπανικολάου ο πρόεδρος και από γύρω του αρκετοί άνθρωποι που τους αρέσει το ποδόσφαιρο και θέλουν να βλέπουν τον Πέλοπα ψηλά. Τρέχουν όλοι τους κάθε ημέρα, δεν θέλω να πω ονόματα για να μην αδικήσω κανέναν, αφήνουν την εργασία τους, αφήνουν τον οβολό τους για τον σύλλογο. Μας αγαπάνε πάρα πολύ. Είναι αυτό που συζητήσαμε και πριν, το μείγμα του Πέλοπα. Η διοίκηση είναι κοντά στον προπονητή και με την σειρά τους κοντά στους αθλητές. Αν δεν ήταν έτσι δεν θα είχαμε επιτύχει τίποτα. Διαθέτει επίσης την νοοτροπία που βρίσκει σύμφωνους και εμάς τους αθλητές, να ενισχυέται το ντόπιο ταλέντο από το Κιάτο, να δίνεται αξία στην ακαδημία και οι αθλητές του συλλόγου, μικροί ή μεγάλοι να νιώθουν την φανέλα βαριά.

• Είσαι από τους παλιούς του Κορινθιακού ποδοσφαίρου. Η άποψή σου για την φετινή χρονιά στα γήπεδά μας, για το κλίμα και όσα συνέβησαν φέτος, ομάδες που ξεχώρισες;

Το ελληνικό ποδόσφαιρο διέρχεται κρίση γενικότερα. Όμως ειδικότερα για τα δικά μας, θεωρώ ότι υπάρχουν δυσκολίες. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως ελάχιστοι αθλητές φτάνουν στο ανώτερο επίπεδο. Μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι Κορίνθιοι αγωνίζονται στην Α’ Εθνική. Αυτό μαρτυρά σίγουρα ένα πρόβλημα. Νομίζω ότι πλέον είναι λιγότεροι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και κυρίως λιγότεροι όσοι έχουν τη δυνατότητα να βάλουν χρήματα σε αυτό. Σαν Νομός ας πούμε δεν νοείται να να μην έχουμε ομάδα στην Β’ Εθνική. Δεν μπορείς να βλέπεις την Κόρινθο να αγωνίζεται στο Α’ τοπικό. Όση κόντρα κι αν παραδοσιακά είχαμε πάντα με τους Κορίνθιους, όλοι γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο ντέρμπι του νομού ήταν το Πέλοπας – Κόρινθος, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την αλήθεια. Στην ερώτηση για το κλίμα εμείς δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα. Το θέμα νομίζω ήταν στην Κόρινθο και στις συμπολίτισσες ομάδες. Είναι κρίμα πραγματικά. Πρέπει να γίνει μια ομάδα και να φτάσει με την δυναμική της στην Β’ κατηγορία τουλάχιστον. Δεν ξέρω ποια είναι τα προβλήματα, διοικητικά και πάσης φύσεως στους συλλόγους εκεί, όμως σαν εξωτερικός παρατηρητής, νομίζω πως αν γίνουν μια ομάδα το Κορινθιακό ποδόσφαιρο θα ξαναφτάσει εκεί που του αξίζει. Από εκεί και ύστερα με εντυπωσίασε ο Πανκαμαριακός. Είναι η ομάδα που μας έδωσε ουσιαστικά το πρωτάθλημα με την νίκη του μέσα στο στάδιο αλλά και το Χ με τον ΠΑΣ. Δίκαια η 4η δύναμη του πρωταθλήματος και υπήρξαν στιγμές που απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Μου άρεσε και ο Ηρακλής, ο κυπελλούχος. Δεν είναι και λίγο πράγμα να κατακτάς το κύπελλο ε. Μια ομάδα με μικρό μπατζετ, δικά της παιδιά και μικρό ρόστερ. Με παιδιά που δουλεύουν παράλληλα όπως ο Ανδρέας Πιλιαφάς και ο Ηλίας Κουρούμαλης και πρέπει να βρίσκονται και στις υποχρεώσεις τους συλλόγου. Από εκεί και ύστερα μπορεί να υπάρχουν κι άλλες ομάδες για να μην αδικήσω κανένα, όμως έχει πέσει το επίπεδο.Παλαιότερα πηγαίναμε να παίξουμε στα χωριά και δεινοπαθούσαμε.

• Για τους γονείς των μικρών αθλητών και πως νομίζεις ότι πρέπει αν συμπεριφέρονται, ώστε να βοηθούν πραγματικα τα παιδιά τους στον αθλητισμό;

Έχουμε ένα θέμα με αυτό στην Ελλάδα. Υπάρχει η αντίληψη από πολλούς ότι όλοι κάνουν για όλα. Πως επειδή οι περισσότεροι βλέπουν ποδόσφαιρο, το γνωρίζουν και τεχνικά. Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα. Όταν πάει κάποιος στον γιατρό για εγχείρηση ας πούμε, μπαίνει μέσα να κάνει ο ίδιος την εγχείρηση; Κάπως έτσι θα πρέπει να το σκεφτούμε. Οι γονείς πρέπει να πάψουν να πιέζουν τα παιδιά τους και να νομίζουν ότι είναι ο Ρονάλντο ή ο Μέσι. Τα παιδιά δεν θέλουν πίεση, υποστήριξη θέλουν και να δουλεύουν μόνο με τους ειδικούς. Δεν είναι σωστή η γκρίνια (γιατί δεν έπαιξε το παιδί μου; Δεν είναι αυτή η θέση του; Γιατί έπαιξε εκείνο το παιδάκι και όχι το δικό μου; κλπ..), κάνει κακό. Ιδιαίτερα στενάχωρο είναι να βλέπεις τέτοιες συμπεριφορές από γονείς που οι ίδιοι έχουν παίξει μπάλα. Τι θέλω να πω λοιπόν. Αφήστε τα παιδιά ήσυχα και μην τα πιέζετε. Αφήστε τα στα χέρια των προπονητών να γαλουχηθούν μέσα από τον αθλητισμό και σίγουρα τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.

• Τάκη τι ομάδα είσαι; (γέλια)

Ε, εντάξει, είναι γνωστό ότι είμαι Παναθηναϊκός, από μικρό παιδί αγαπάω αυτή την ομάδα. Δεν είμαι οπαδός με την έννοια που έχει αποκτήσει η λέξη σήμερα στην Ελλάδα, αλλά μερικές φορές τρελαίνομαι γιατί έχουμε περάσει τόσα πολλά εμείς οι Παναθηναϊκοί (γέλια). Φαντάσου όταν πήγα στην Αθήνα να παίξω στη Μαρκό, όταν τα ρούχα της προπόνησης θέλανε πλύσιμο, φορούσαμε του Παναθηναϊκού και έβγαζα μόνος μου φωτογραφίες να καμαρώνω. Δεν μου αρέσουν τα κόκκινα καθόλου (γέλια). Μόνο πράσινο χρώμα.

• Για να κλείσουμε, δώσε μας τα χαρακτηριστικά που έχει η φιλοσοφία σου για τη ζωή.

Όλοι μας έχουμε κάποιες αρχές που ακολουθούμε στη ζωή. Μπορεί να αργούμε να το κατανοήσουμε όμως αυτές υπάρχουν και έρχεται η ώρα που τις διαπιστώνεις. Νομίζω ότι ο σεβασμός είναι η σημαντικότερη όλων. Να σέβεσαι τους συνανθρώπους, τους γονείς. Να προσπαθείς να βοηθήσεις όπου μπορείς. Να μην είσαι αλαζόνας και να έχεις κατανόηση. Όλα τα παραπάνω δεν χρειάζονται μόνο για να παίξεις ποδόσφαιρο ή να σπουδάσεις, αλλά σε όλες τις διαδικασίες της ζωής. Καλό είναι λοιπόν να προσπαθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

_______

© revista.gr – Ιούνιος 2017

Η αγωνιστική σεζόν που τελειώσε πριν λίγο καιρό στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Κορινθίας είχε αρκετές ιδιαιτερότητες. Στα αξιοσημείωτα πάντως βρίσκεται η κοινή παραδοχή, πως φέτος στις ομάδες μας αγωνίστηκαν εξαιρετικά ταλέντα σε νεαρή ηλικία που πρέπει να αξιοποιηθούν, αλλά και πιο έμπειροι (όχι απαραίτητα ηλικιακά) αθλητές που είχαν να δώσουν και προσέφεραν όντως αρκετά. Αναδείχθηκε το Κορινθιακό στοιχείο σε μεγάλο βαθμό και αυτό είναι θετικό, αλλά υπήρξαν και αθλητές που δεν είναι κορίνθιοι και έδειξαν εξίσου σπουδαία πράγματα.

Ο Γιάννης Κούσης ήρθε το καλοκαίρι στην Μπάρτσα με στόχο να βοηθήσει την ιστορική ομάδα του Ισθμού για την επιστροφή της στις εθνικές κατηγορίες. Ένας επιθετικός με παραστάσεις και εμπειρία που ένιωσε το βάρος της φανέλας και σημείωσε 20 τέρματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο για τον ΠΑΣ Κόρινθος. Αν επιδιώξεις να συζητήσεις μαζί του θα καταλάβεις ότι πρόκειται για έναν ξεχωριστό και αξιόλογο άνθρωπο, που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο κάπως πιο “μπασκετικά”. Και αυτό όπως θα δείτε παρακάτω έχει την εξήγησή του.

Το revista.gr και η στήλη μας έκανε μια ωραία κουβέντα λοιπόν με τον Γιάννη Κούση και τον ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε. Του ευχόμαστε υγεία και επιτυχίες.

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας

__________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

• Τη σεζον που πέρασε αγωνίστηκες με τα χρώματα της Κορίνθου. Ποια τα συναισθήματα που αποκόμισες και πως ήταν να αγωνίζεσαι σε μια από τις ιστορικές ομάδες της ελληνικής επαρχίας;

Ήταν τρομερή εμπειρία, ειλικρινά. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα, μας ακολουθούσε εντός και εκτός έδρας, σε κάθε γήπεδο και κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες. Ο κόσμος είναι ουσιαστική βοήθεια για κάθε αθλητή, έστω κι αν καμιά φορά δημιουργεί πίεση και άγχος. Πρωταθλητισμός χωρίς αυτά όμως δεν μπορεί να υπάρξει.

• Πέτυχες πολλά τέρματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο όμως στο τέλος δεν κατάφερατε την άνοδο για ελάχιστους βαθμούς. Πως ήταν η χρονιά για εσένα προσωπικά, είσαι ικανοποιημένος από την προσπάθεια;

Κάναμε μια τεράστια ομαδική προσπάθεια, ειδικά στον 2ο γύρο που είχαμε 12 σερί νίκες. Μια ισοπαλία όμως στο Ξυλόκαστρο με τον Πανκαμαριακό ήταν εκείνη που ουσιαστικά μας στέρησε τον τίτλο και παρότι μέχρι τέλους βρισκόμασταν κοντά. Οι συμπαίκτες μου ήταν εκείνοι που με βοήθησαν να έχω μια παραγωγική χρονιά αφού πέτυχα 20 τέρματα.

• Είσαι αθλητής με εμπειρία. Ποιοι ήταν οι σταθμοί της μέχρι τώρα πορεία σου; Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Οι προηγούμενες ομάδες μου ήταν κυρίως στα πλαίσια του Πειραϊκού ποδοσφαίρου (Αναγέννηση Μοσχάτου, ΑΕ Νέου Φαλήρου, Αργοναύτης, Ικαρος Καλλιθέας, ΑΕ Περάματος, ΑΕ Μαύρος Αετός/Ολυμπιάδα, Νέοι Δραπετσώνας) και έχω αγωνιστεί και 2 χρονιές στον Άρη Ρεθύμνου παράλληλα με τις σπουδές μου στην Κρήτη. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική. Είναι μια προοπτική που μου αρέσει σίγουρα.

• Πως βρήκες το επίπεδο στην Α’ κατηγορία Κορινθίας; Ήταν δύσκολο πρωτάθλημα σε σχέση με ότι έχεις συναντήσει πριν από αυτό; Διέκρινες ταλέντα που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε εθνικό επίπεδο;

Το επίπεδο φέτος ήταν αρκετά καλό και έγινε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Δεν το περίμενα να σου πω την αλήθεια. Είχε 3 διεκδικητές με αρκετά καλούς και γνωστούς ποδοσφαιριστές, τόσο σε ερασιτεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο Γ’ και Β’ Εθνικής. Η αλήθεια είναι ότι μου έκαναν εντύπωση 2 – 3 νεαροί αλλά θέλουν πολλή δουλειά κατά την άποψή μου, τακτικά και σωματικά για να σταθούν πιο ψηλά. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, ούτως ή άλλως όλοι από χαμηλά ξεκινούν και φθάνουν στην καταξίωση. Το σημαντικό είναι πιστεύω για έναν νέο, να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο μικρός σε επαγγελματικά αποδυτήρια.

• Το ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει μια βαθιά κρίση τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει σύγκριση με το παρελθόν; Μπορεί να ξεφύγει από το τέλμα από το οποίο έχει περιέλθει;

Το ποδόσφαιρο είναι καθρέπτης της κοινωνίας μας. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Η αλήθεια είναι ότι έχει απαξιωθεί αρκετά και δύσκολα βλέπω να ξαναγεμίζουν τα γήπεδα. Ήταν πιο αγνός ο φίλαθλος κόσμος παλαιότερα και περίμενε την Κυριακή να πάει γηπεδο. Όποιος δεν πήγαινε, ήταν με ένα ραδιοφωνο στο χέρι να ακούει τα ματς Α’, Β’, Γ’ Εθνικής, έχοντας μαζί του μόνο ένα δελτιάκι ΠΡΟΠΟ, μπας και πιάσει το 13αρι. Δεν υπάρχουν τώρα αυτά, ο ρομαντισμός έχει χαθεί στις ημέρες μας.

• Παρότι ποδοσφαιριστής δηλώνεις μπασκετικός. Αλήθεια πως μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στην Ελευθερία Μοσχάτου, από τα οκτώ μου χρόνια μέχρι τα δεκαοκτώ. Ήταν στις αρχές ης δεκαετίας του 90′, όταν έβλεπες στις γειτονιές όλα τα μικρά παιδιά να κυκλοφορούν με μια πορτοκαλί μπάλα στο χέρι. Πολλοί μου λένε ότι είμαι καλύτερος στο μπάσκετ, όμως για διάφορους λόγους συνέχισα με το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησα μπάλα για αστείο στην αρχή, αλλά μετέπειτα δεν το μετάνιωσα, κυρίως γιατί έκανα 3 – 4 φίλους “αδέρφια” από τον χώρο αυτό, ξέχωρα απ’ τις υπόλοιπες ωραίες στιγμές.

• Είσαι σε μια ικανή ηλικία που έχεις την δυνατότητα να θυμάσαι διαφορετικές εποχές στον αθλητισμό. Ποια πιστεύεις πως ήταν η καλύτερη εποχή συνολικά που θυμάσαι;

Η καλύτερη 10ετία στον αθλητισμό (μπάσκετ – ποδόσφαιρο) ήταν αυτή του 1990-2000. Φανταστικές ομάδες ποσοτικά και ποιοτικά συγκριτικά με τώρα. Σπουδαίες προσωπικότητες αθλητών συγκριτικά με τώρα που είναι λιγάκι μονοπώλιο .Θα σου δώσω ένα σύντομο παράδειγμα, έβλεπες ας πούμε μικρές εθνικές ομάδες, να διαθέτουν τεράστια ονόματα. Όπως η  Ρουμανία με τον Χάτζι, η Βουλγαρία με τον Στόϊτσκοφ, ονόματα που καταλαβαίνετε πόσα έχουν καταγράψει στην πορεία τους και πόσο μεγάλα υπήρξαν. Αν αναφερθώ δε στις μεγάλες ομάδες, τότε σίγουρα δεν θα μας φθάσει η στήλη.

• Πως είναι η ζωή ενός αθλητή που δεν αγωνίζεται σε Α’ ή Β’ Εθνική στην Ελλάδα του σήμερα; Πως μπορεί να συνδυαστεί ο αθλητισμός με την καθημερινότητα;

Με καλή διάθεση και αγάπη όλα συνδυάζονται και δουλειά και ποδόσφαιρο. Η εργασία είναι το νούμερο ένα για έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, παίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία. Άλλο το χαρτζιλίκι από την μπάλα και άλλο η εργασία. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να έχει αποσαφηνίσει κάθε ερασιτέχνης αθλητής.

• Πες μου τους 5 πρώτους αστέρες που σου έρχονται στο μυαλό σε ποδόσφαιρο και μπασκετ μέσα από τις δικές σου μνήμες, από την δεκαετία του 90′ που ήσουν παιδί μέχρι σήμερα.

Αστέρες του ποδοσφαίρου (Ρονάλντο “φαίνομενο”, Ρομπέρτο Μπάτζιο, Κλίνσμαν, Σεβτσένκο, Σαραβάκος (να πω και έναν έλληνα). Αστέρες Μπάσκετ (Μποντιρόγκα, Σαμπόνις, Τζόρνταν, Ρέτζι Μίλερ, Φάνης Χριστοδούλου (να πω και έναν ελληνα).

• Άνθρωποι που θυμάσαι από την ποδοσφαιρική σου πορεία. Αλήθεια, είναι εύκολο να κάνεις φιλίες στο ποδόσφαιρο;

Στον αθλητισμό συνήθως θα κάνεις έναν μεγάλο αριθμό από γνωστούς. Ήμουν από τους τυχερούς που έκακαν 3 – 4 αληθινούς και δυνατούς φίλους.

• Θα συνεχίσουμε να σε βλέπουμε στα Κορινθιακά γήπεδα και του χρόνου;

Θα είναι δύσκολο να μείνω και του χρόνου στην Κόρινθο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων κυρίως, γιατί όπως και να’χει, είναι πολλές οι ώρες που πρέπει να αφιερώνεις. Όπως και να έχει όμως, θα παρακολουθώ τις εξελίξεις ανελλιπώς, μια και έχω κρατήσει επαφή με όλα τα μέλη της ομάδας.

• Ποιές/ποιους ομάδες ή αθλητές ξεχώρισες φέτος στον Νομό μας όπου και αγωνίστηκες; Συναθλητές;

Σαφώς οι 3 διεκδικητές, ΠΑΣ Κόρινθος, Κόρινθος 2006, Πέλοπας Κιάτου, ήταν ένα κλικ παραπάνω σε ποιότητα οι καλύτερες ομάδες. Αρκετά ποιοτικοί ο Πανκαμαριακός και ο Αστέρας Δερβενίου, ομάδες με καλή οργάνωση. Για να μην αδικήσω κανέναν από τα παιδιά που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα, θα σου πω για έναν συμπαίκτη μου που τον έζησα κιόλας από κοντά. Ο Γρηγόρης Ράπτης διαθέτει και τα τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά και τον χαρακτήρα για να πάει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Του το εύχομαι κιόλας, πάντα με υγεία και σύντομα.

• Πες μας μια ατάκα, ένα γνωμικό ή μια σύντομη φράση που σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο.

Οι φίλοι μου με αποκαλουν “δημοσιογράφο”..τυχαίο;;

Αυτός ήταν ο Γιάννης Κούσης φίλες και φίλοι αναγνώστες και τον ευχαριστούμε ακόμη μια φορά για τον χρόνο του. 

Είναι ένας από τους πιο διάσημους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του αθλήματος. Και όμως ο λαμπερός κόσμος του Κριστιάνο Ρονάλντο, του διασημότερου και πιο επιτυχημένου Πορτογάλου ποδοσφαιριστή στον κόσμο, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.

Από τους πιο ακριβούς ποδοσφαιριστές στην Ιστορία, με χρήμα, λάμψη, εξώφυλλα, διαφημίσεις και γυναίκες, ήταν το τέταρτο παιδί μίας φτωχικής και προβληματικής -κυρίως λόγω του πατέρα του – οικογένειας.

Η αληθινή ζωή του Ρονάλντο

Είναι το απόλυτο είδωλο της εποχής, γιατί της ταιριάζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Είναι ο πιο γρήγορος, ο πιο εντυπωσιακός αλλά και ο πιο ακριβός ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Είναι αυτό που θέλουν οι οπαδοί, οι προπονητές, οι διαφημιστές, οι γυναίκες ακόμη κι οι γκέι. Είναι μια κινηματογραφική φιγούρα, ένα υπέρλαμπρο προϊόν αλλά, πάνω απ’ όλα, ένας καταπληκτικός παίκτης.

Eίναι ο διασημότερος Πορτογάλος στον κόσμο. Διόλου τυχαία, αφού είναι κι ο πιο επιτυχημένος. Όλοι πια στον πλανήτη γνωρίζουν ότι είναι ο πιο ακριβός ποδοσφαιριστής στην Ιστορία. Εκατομμύρια παιδιά έχουν αγοράσει τη φανέλα του. Λίγοι, όμως, ξέρουν πως τα μεγαλεία, τα πρωτοσέλιδα, τα χρήματα και τη λάμψη, ο Ρονάλντο τα έχει «πληρώσει» με πόνο και ιδρώτα. Τα έχει ανταλλάξει με μια σκληρή ζωή, σε μια δύσκολη οικογένεια, με ένα φτωχικό παρελθόν.

Τα πιο συνηθισμένα «παραμύθια» του ποδοσφαίρου έχουν λατινοαμερικανικό διαβατήριο. Από τον Ριβάλντο, που είχε χάσει τα δόντια του από την ασιτία όταν ήταν παιδί στις φαβέλες, μέχρι τον Ροναλντίνιο, που πρωτοέπαιξε με κάλτσες αντί για μπάλα, οι αγαπημένες ιστορίες φτωχόπαιδων που νίκησαν τις κακουχίες και μάγεψαν τον κόσμο με το ταλέντο τους μεγαλώνοντας έρχονται από τις παραγκουπόλεις της Λατινικής Αμερικής και τα χωριά της Αφρικής.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως στην ευημερούσα Ευρώπη μπορεί να γεννηθεί ένα τέτοιο παιδί. Ακόμη κι ο Ζιντάν, που έμαθε μπάλα στις συμμορίες της Μασαλίας, ήταν γιος ποδοσφαιριστή. Μέχρι που ήρθε ο Κριστιάνο Ρονάλντο;

Ο γιος της καθαρίστριας

o τέταρτος γιος του Χοσέ Ντίνις Αβέιρο και της Μαρία Ντολόρες ντο Σάντος γεννήθηκε στο Σάντο Αντόνιο, μια φτωχή γειτονιά του Φουντσάλ, στη μακρινή Μαδέιρα, ένα νησάκι 800 χλμ. μακριά από τις δυτικότερες ακτές της Ευρώπης, στις 5 Φεβρουαρίου του 1985. Μόνον που η γέννησή του δεν ήταν ακριβώς «γιορτή» για την οικογένεια. Ο πατέρας του, κηπουρός στον δήμο, περνούσε περισσότερες ώρες στα καπηλειά μεθυσμένος, κι η μάνα του δούλευε δυο και τρεις δουλειές ως καθαρίστρια για να συντηρήσει την οικογένειά της.

Ο μεγάλος του αδερφός Χιούγκο είχε αρχίσει να μπλέκει με «κακές παρέες» από μικρό παιδί, και οι δυο αδερφές του, η Ελμα κι η Λιλιάνα, ήταν ακόμα πολύ μικρές για να βοηθήσουν τη μάνα τους. Ο μικρός Ρονάλντο, όνομα που του έδωσε ο πατέρας του προς τιμήν του Ρόναλντ Ρίγκαν, τον οποίο θαύμαζε ως ηθοποιό (!), δεν ήταν καλός μαθητής ούτε ιδιαίτερα όμορφο παιδί. Ηταν, όμως, πολύ γρήγορος και τρελαινόταν για το ποδόσφαιρο.

Ο πιτσιρίκος έγινε γρήγορα η ποδοσφαιρική ατραξιόν του νησιού. Eπαιζε πάντα με μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά και ήταν πάντα ο καλύτερος. Στα οκτώ του, πήγε στην Αντορίνια, μια μικρή ερασιτεχνική ομάδα. Δυο χρόνια μετά, πήγε στη Νασιονάλ, τη μεγάλη ομάδα του νησιού και άρχισε να γίνεται γνωστός. Δεκαπέντε ετών μόλις, τον πήρε η Σπόρτινγκ Λισαβόνας.

Δεν ζήτησε άδεια από τον πατέρα του, είχε ήδη αντιληφθεί πως ήταν ένας μέθυσος που δεν νοιαζόταν και πολύ για τα παιδιά του. Η μητέρα του, που δεν είχε τίποτα εκτός από όνειρα για τα παιδιά της, τον έστειλε με βαριά καρδιά, ελπίζοντας πως θα τα καταφέρει ο μικρός της. Και το αγριεμένο «πουλάρι» της βάλθηκε από την πρώτη στιγμή να δείξει πως αξίζει περισσότερο από όσο πίστευαν ο αδερφός του, που τον κορόιδευε συνέχεια, κι ο πατέρας του.

Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, είχε κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Σπόρτινγκ, είχε πετύχει το πρώτο του γκολ κι είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των μεγάλων αγγλικών ομάδων.

Ο Ζεράρ Ουγιέ είχε ζητήσει να τον αγοράσει η Λίβερπουλ, αλλά οι «κόκκινοι» αρνήθηκαν γιατί πίστευαν πως δεν άξιζε να αγοράσουν έναν 16άχρονο πριν τον δουν να ωριμάζει. Ο Αρσέν Βενγκέρ τον είχε δοκιμάσει στην Αρσεναλ, το καλοκαίρι του 2003, αλλά δεν τον αγόρασε γιατί πίστευε πως, παρ’ ότι καλός παίκτης, δεν ήταν γκολτζής.

Αυτοί που πείστηκαν από το ταλέντο του ήταν οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όταν τον αντιμετώπισαν σε ένα φιλικό για τα εγκαίνια του σταδίου «Χοσέ Αλβαλάντ» κι έχασαν 3-1. Ο Γκιγκς, ο Σκόουλς κι οι υπόλοιποι «γερόλυκοι» της Γιουνάιτεντ έμειναν άναυδοι από το ταλέντο του κοκαλιάρη Ρονάλντο, που ζητούσαν καθημερινά για μια εβδομάδα από τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να τον αποκτήσει. Ο σερ Αλεξ τον αγόρασε για 12,24 εκ. λίρες και δεν το μετάνιωσε ποτέ.

Στην πρώτη του ημέρα στο Ολντ Τράφορντ, ο Κριστιάνο ρωτήθηκε από τον προπονητή του ποιο νούμερο ήθελε. Ζήτησε το 28, το ίδιο που φορούσε και στη Σπόρτινγκ. Ο σερ Αλεξ τού το αρνήθηκε. «Θα πάρεις το 7. Αυτό σου ταιριάζει», του είπε και τον γέμισε από την πρώτη μέρα με ευθύνες, χρίζοντάς τον αντικαταστάτη του Μπέκαμ, που μόλις είχε φύγει για τη Ρεάλ, και συνεχιστή του Μπεστ, του Λόου, του Καντονά των μεγαλύτερων θρύλων της Γιουνάιτεντ.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Ρονάλντο άρχισε να βελτιώνεται συνεχώς, να κερδίζει βραβεία καλύτερου νέου παίκτη στην Αγγλία και στην Ευρώπη και να παίζει και στην Εθνική Πορτογαλίας. Γρήγορα έφτασε να γίνει ο ηγέτης της Γιουνάιτεντ. Το καλοκαίρι του 2007, άρχισαν οι φήμες πως είχε αρχίσει να βαριέται στη βόρεια Αγγλία και πως είχε συμφωνήσει με τη Ρεάλ.

Τελικά, υπέγραψε νέο συμβόλαιο και έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του με τη Γιουνάιτεντ. Πέτυχε 42 γκολ, πήρε το πρωτάθλημα και το Champions League. Στο Euro του 2008 δεν κατάφερε τίποτα σπουδαίο, αλλά είχε ήδη κατοχυρώσει όλα τα βραβεία της χρονιάς. Η Χρυσή Μπάλα, που πήρε στο τέλος του 2008, ήταν η πρώτη που κέρδισε παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να ξανακάνει τόσα σπουδαία πράγματα. Παρ’ όλα αυτά, ξαναπήρε το πρωτάθλημα και ξαναέφτασε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Champions League.

O Mίδας της μπάλας

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ εκπληρώνοντας τις υποσχέσεις του στους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης, που τον ξαναψήφισαν πρόεδρο της «βασίλισσας», πλήρωσε €94 εκατ. από τα περίπου €250 εκατ. που είχε δανειστεί από τράπεζες, για να τον πάρει από τη Γιουνάιτεντ, κι άλλα €12,5 εκατ. ετησίως στον ίδιο, για το συμβόλαιό του. Για τα επόμενα πέντε χρόνια του συμβολαίου του, ο Κριστιάνο θα παίρνει 25% αύξηση ετησίως, φτάνοντας τον έκτο χρόνο να πάρει €37 εκατ.! Εκτός από αυτά, εκμεταλλεύεται το 60% των δικαιωμάτων της εικόνας του. Προσθέτοντας σε αυτά και τα περίπου €20 εκατ. που κερδίζει από τις διαφημίσεις ετησίως, έχετε έναν σύγχρονο Μίδα.

Εχει αποδειχθεί πως τα προϊόντα που φοράει αυτός πρώτος πάνε καλύτερα εμπορικά από οποιαδήποτε φοράει άλλος αστέρας. Ενα ακόμα σημαντικό έσοδο για τον Ρονάλντο είναι φυσικά και τα χρήματα από το συμβόλαιο με το Ultrex, το οποίο ήταν και το πρώτο προϊόν που διαφήμισε ως παίκτης της Ρεάλ.

Παρ’ ότι, όμως, ο ίδιος δίνει αρκετά χρήματα σε φιλανθρωπίες και δωρεές, φροντίζει να μη βγαίνουν στη δημοσιότητα, πιστεύοντας πως αυτό είναι μια ιδιωτική του υπόθεση, η οποία δεν αφορά τη δημόσια εικόνα του.

Παρ’ όλα αυτά, έχει γίνει γνωστό πως δώρισε €100.000 στο νοσοκομείο όπου η μητέρα του ξεπέρασε τον καρκίνο του μαστού και πως συντηρεί ουσιαστικά το κέντρο αποτοξίνωσης από το οποίο βγήκε ο μεγάλος του αδερφός. Ενώ όλο το Φουντσάλ λέει εδώ και χρόνια πως χρωστάει πολλά στο διασημότερο παιδί του, όχι μόνο για τη διαφήμιση που του προσφέρει, αλλά και για την υλική βοήθεια που προσφέρει σε όλους όσοι του τη ζητήσουν.

Οσο για τις επενδύσεις του, πέρα από τις δύο μπουτίκ CR7 που άνοιξε με την αδερφή του και ένα ξενοδοχείο που αγόρασε σε θέρετρο της Πορτογαλίας, όπου έχει βάλει επιβλέπουσα τη μητέρα του, δεν έχει γίνει γνωστό τίποτε άλλο.

football-academies.gr

Οι εφημερίδες είναι το μπουρδέλο της σκέψης.

Honoré de Balzac, 1799-1850, Γάλλος συγγραφέας

Οι δημοσιογράφοι δεν λένε ποτέ την αλήθεια, ακόμα κι όταν τη λένε.

Wolinski, 1934-2015, Γάλλος σκιτσογράφος

Για να είσαι πειστικός πρέπει να είσαι πιστευτός. Για να είσαι πιστευτός πρέπει να είσαι αξιόπιστος. Για να είσαι αξιόπιστος πρέπει να είσαι αληθινός.

Edward R. Murrow, 1908-1965, Αμερικανός δημοσιογράφος

Αν είχα γράψει την αλήθεια που ξέρω τα τελευταία 10 χρόνια, γύρω στα 600 άτομα -μαζί με μένα- θα σάπιζαν στη φυλακή σήμερα, από το Ρίο μέχρι το Σηάτλ. Η απόλυτη αλήθεια είναι πολύ σπάνιο και επικίνδυνο αγαθό στην επαγγελματική δημοσιογραφία.

Hunter S. Thompson, 1937-2005, Αμερικανός συγγραφέας

Δημοσιογράφος είναι αυτός που, εκ των υστέρων, ξέρει τα πάντα εκ των προτέρων.

Karl Kraus, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας

Οι γλάροι ακολουθούν τις τράτες επειδή πιστεύουν ότι θα ρίξουν σαρδέλες στη θάλασσα.

Eric Cantona, 1966-, Γάλλος ποδοσφαιριστής

(αναφερόμενος σε δημοσιογράφους που είχαν γίνει ενοχλητικοί)

__________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

Λοιπόν για να εξηγούμαστε, είμαι από πιτσιρίκι Ιταλός – Αργεντίνος μέχρι κόκκαλο, ύστερα από την εθνική μας βέβαια, αλλά “μισώ” Γιούβε και Μίλαν. Έλα που όμως στην κυρία υπάρχει αυτός. Κι όσο κι αν δεν μοιάζει με “Ιταλίδα” πια, αφού έχει αυτόν θα είναι η Γιούβε που γνωρίσαμε. Ποια χρυσά παπούτσια και μπάλες; Εδώ μιλάμε για ατόφιο διαμάντι..

Φόρτσα γέρο μου, από έναν παλιό Παρμέντσι – Λατσιάλι⚽️