Σ.Ν. "Chinaski"

Ο Σ.Ν. "Chinaski" επιθυμεί να διατηρήσει το τετράδιο του γεμάτο με διάφορες ιστορίες. Λογοτεχνία, προσπάθεια έκφρασης, φωτογραφίες, μουσική και διάφορα άλλα που κάνουν τη ζωή να κυλάει πιο ανάλαφρα. Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιδέες, με χαρά του να τις φιλοξενήσει.

Ο Γιάννης Μπούζας (1ος σκόρερ Β’ Κορινθίας) στο revista.gr @ Συνέντευξη

Συνεντεύξεις, Τρίτη Ματιά

Η χρονιά που τελείωσε στην Β’ κατηγορία Κορινθίας ήταν και πάλι εντυπωσιακή και δύσκολη έτσι όπως εξελίχθηκε, καθώς η άνοδος κρίθηκε στις λεπτομέρειες όπως και η παραμονή σε αυτήν. Εκτός του Αγίου Γεωργίου που καθάρισε το πρωτάθλημα σχετικά νωρίς, ο ΑΟ Σπαθοβουνίου και η Δάφνη Εξαμιλίων χρειάστηκε να περιμένουν με τις τελευταίες αγωνιστικές για να την εξασφαλίσουν. Η Δάφνη επέστρεψε έτσι ύστερα από έναν χρόνο στην Α’ κατηγορία της επόμενης σεζόν. Πρόκειται σίγουρα για μια ιδιαίτερη επιτυχία για τον σύλλογο των Εξαμιλίων, που φαίνεται πως βρήκε τα ψυχικά αποθέματα έπειτα από τον περσινό υποβιβασμό, για να επιστρέψει και πάλι τόσο σύντομα. Η Δάφνη έχει επίσης τον πρώτο σκόρερ της κατηγορίας. Αυτός δεν είναι άλλος από τον νεαρό Γιάννη Μπούζα που με τα 25 τέρματα που σημείωσε, βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του ώστε να πραγματοποιηθούν οι στόχοι της. Ένα παιδί 21 ετών, που πέρα από την παρουσία του πριν κάποια χρόνια στις ακαδημίες της Κορίνθου ’06, δεν έχει φορέσει άλλη φανέλα πέρα από εκείνης της Δάφνης. Συμβαίνει μάλιστα να είναι αθλητής που έχει κατά το παρελθόν αγωνισθεί σχεδόν σε όλες τις θέσεις μέσα στο γήπεδο, ένα πολυεργαλείο για τους προπονητές του και σίγουρα ένας εξαίρετος χαρακτήρας όπως κατανοήσαμε από την κουβέντα μας.

Όπως καταλάβατε, το revista.gr μίλησε με τον νεαρό πρώτο σκόρερ της Β’ Κορινθίας και του έθεσε μερικές ερωτήσεις για την χρονιά που μόλις τελείωσε. Τον ευχαριστούμε θερμά και του ευχόμαστε πάντα υγεία και επιτυχίες. Πάμε να δούμε τι είπαμε λοιπόν.

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας 

____________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

 

 

  • Μια σεζόν με μεγάλο ανταγωνισμό τελείωσε για την ομάδα σου, ποια είναι τα συναισθήματα που έχεις γι’αυτήν έτσι όπως εξελίχθηκε;

Είμαι φυσικά πολύ χαρούμενος για την άνοδο της ομάδας μας. Δύσκολη σεζόν που στο τέλος μας έφερε πραγματοποιημένους τους στόχους που από την αρχή είχαμε θέσει. Είναι λογικό να είμαι χαρούμενος γι’αυτό, για τους συναθλητές μου, τους προπονητές και τον σύλλογο.

 

  • Βγήκες πρώτος σκόρερ στην Β’ Κορινθίας με 25 γκολ. Είσαι μόλις 21 ετών και ένας από τους νεότερους που το καταφέρνει αυτό. Ήταν εύκολο;

Η αλήθεια είναι πως σε δεν το περίμενα καθόλου να συμβεί. Εξελίχθηκε η χρονιά και στο τέλος απλά είδα ότι είχα σημειώσει τα περισσότερα τέρματα στην κατηγορία. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, καθώς όλα είναι ομαδική δουλειά, από μόνος μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Οι συμπαίκτες μου με βοήθησαν και ήρθε συνάμα μια προσωπική επιτυχία για την οποία ναι είμαι χαρούμενος.

 

  • Πως ήταν η χρονιά ύστερα από τον περσινό υποβιβασμό και όλα αυτά που έπρεπε να κάνετε μέσα στο γήπεδο για να ξαναπάρετε την άνοδο; Υπήρχε άγχος και πίεση;

Δυστυχώς η περσινή σεζόν έκλεισε με τον χειρότερο τρόπο για εμάς. Παλέψαμε όμως για να αφήσουμε πίσω μας αυτή την αποτυχία και να βρούμε τα ψυχικά αποθέματα να επιστρέψουμε πιο δυνατοί. Δεν ξεκινήσαμε καλά στην Β’ κατηγορία, όμως μέσα μας είχαμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και γνωρίζαμε ότι είναι στα πόδια μας η άνοδος και ότι θα βρισκόμασταν τελικά μέσα στην 3άδα.

 

  • Βγήκες πρώτος σκορερ αγωνιζόμενος ως σέντερ φορ για πρώτη φορά φέτος. Έχεις στο παρελθόν καλύψει σχεδόν όλες τις θέσεις εντός του γηπέδου. Πως το εξηγείς;

Ναι είναι αλήθεια αυτό. Έχω αγωνισθεί σχεδόν σε όλους τις θέσεις μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Φέτος ο κόουτς με χρειάστηκε ως σέντερ φορ. Δεν είχα παρά να παλέψω για να τον δικαιώσω. Πάλεψα κι εγώ λοιπόν από την μεριά μου και πιστεύω ότι κάτι έγινε.

  • Τι σημαίνει η Δάφνη για εσένα μια και είναι ο σύλλογος στον οποίο έχεις αγωνιστεί σε ανδρικό επίπεδο μέχρι στιγμής; Η επόμενη χρονιά και η πρόκληση της Α’ κατηγορίας;

Η Δάφνη είναι όπως είπες η μόνη ομάδα όπου έχω αγωνιστεί σε ανδρικό επίπεδο και για αυτόν το λόγο, έχω δεθεί παρά πολύ και φυσικά με τους ανθρώπους όπου ασχολούνται για να υπάρχει αυτή η ομάδα.. Όσο για του χρόνου και την Α’ κατηγορία δεν είναι πρόκληση για εμάς. Έχουμε ξανά βρεθεί εκεί, απλά πιστεύω πως αυτήν τη φορά θα τα πάει καλύτερα η ομάδα.

 

  • Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και πραγματική ζωή. Πως είναι αλήθεια η ζωή ενός 21χρονου που θέλει να κάνει αθλητισμό στις ημέρες μας, πως τα καταφέρνει;

Η πραγματική ζωή για έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Θα πρέπει να κάνει και άλλα πράγματα για να ζήσει, οπότε σε πρώτη μοίρα έρχεται η δουλειά του και οι βιοποριστικές ανάγκες όπως για όλο τον κόσμο. Όμως όταν υπάρχει θέληση και αγαπάς τον αθλητισμό όλα μπορείς να τα καταφέρεις και να τα συνδυάσεις.

 

  • Ποδόσφαιρο στην Κορινθία, ομάδες και ποδοσφαιριστές που ξεχώρισες φέτος από όλες τις κατηγορίες. Ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, υπάρχει μέλλον;

Πάντα θα υπάρχει μέλλον όσο κι αν το ποδόσφαιρο στην χώρα μας έχει τα προβλήματά του. Διαθέτουμε μέγάλους συλλόγους και ταλέντο. Από εκεί και ύστερα η ομάδα που ξεχώρισα από το Κορινθιακό ποδόσφαιρο είναι ο κυπελλούχος Ηρακλής Ξυλοκάστρου. Μου φάνηκε πολύ δουλεμένη και δεμένη σαν σύνολο.

 

  • Αγαπημένος σύλλογος στην ευρώπη και αγαπημένος/οι αθλητές;

Η αγαπημένη μου ομάδα στην Ευρώπη είναι αυτή της Ατλέτικο Μαδρίτης. Αγαπημένος αθλητής ο Φερνάντο Τόρες.

 

  • Πως βλέπεις το ποδοσφαιρικό σου μέλλον;

Σίγουρα κάποια στιγμή κάθε αθλητής ονειρεύεται να κάνει το βήμα παραπάνω. Είμαι σε μια καλή ηλικία για κάτι τέτοιο και σίγουρα θα παλέψω για να το καταφέρω.

 

  • Μουσικές, ταινίες, σειρές που γουστάρεις. Ποια είναι τα πράγματα που σου αρέσει να κάνεις εκτός ποδοσφαίρου.

Από μουσικές ακούω τα πάντα. Μου αρέσει όμως η ελληνική μουσική και τα ακούσματά μου είναι κυρίως τέτοια. Μου αρέσει η δράση και κυρίως οι πολεμικές τέχνες. Στον πραγματικό ελεύθερο χρόνο μου, τις ώρες που δεν θα δουλεύω, συνηθίζω να κάνω πράγματα με την παρέα μου και τα φιλαράκια μου.

 

  • Που θα ήθελες να αφιερώσεις την επιτυχία σου να χριστείς πρώτος σκορερ στο πρωτάθλημα;

Είναι εύκολη η απάντηση σε αυτό. Στην οικογένεια μου εννοείται που με στηρίζει πάντα. Στους συναθλητές μου και τον προπονητή μου επίσης γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχα καταφέρει απολύτως τίποτα.

 

  • Πως είναι να πετυχαίνεις γκολ; Τι το ξεχωριστό κουβαλάει πάνω της όλη αυτή η διαδικασία για κάποιον που πετυχαίνει γκολ και δίνει χαρά σε συμπαίκτες και φιλάθλους;

Το να πετυχαίνεις γκολ και να κάνεις χαρούμενους συμπαίκτες και φιλάθλους, μέσα από την δική σου χαρά, είναι σαν ανταμοιβή για έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή. Βλέπει ότι η προσπάθεια που κάνει μέσα στον αγώνα και στην προπόνηση έπιασε τόπο. Ακόμη πιστεύω ακράδαντα ότι είτε βάλεις γκολ σε έναν αγώνα τοπικού, είτε βάλεις σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, την ίδια χαρά και τα ίδια μοναδικά συναισθήματα θα βιώσεις. Το ποδόσφαιρο άλλωστε είναι ένα. Από την κορυφή του κόσμου μέχρι την άκρη του.

Με τα τελευταία λόγια του μικρού θα κλείσουμε την όμορφη κουβέντα μας και τον ευχαριστούμε ακόμη μια φορά για τον χρόνο που αφιέρωσε στο περιοδικό.

 

Το ποδόσφαιρο άλλωστε είναι ένα. Από την κορυφή του κόσμου μέχρι την άκρη του.

 

 

 

 

Τηλεκάρτα ~ Γράφει η Ζανέτ Κασκούτα

Αρθρογραφίες μας, Τρίτη Ματιά

Από παιδί με γοήτευε πολύ το τραγούδι αυτό, ξέροντας ότι δεν καταλάβαινα το νοημά του. Είχα επίγνωση ότι ήμουν ακόμα μικρή, ήταν απο αυτά που μου έλεγαν «θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις» και τότε θύμωνα που δεν καταλάβαινα. Τώρα όμως θυμώνω που κατάλαβα.

Κατάλαβα ότι στην πορεία της ζωής σου τυχαίνει να κάνεις παρέα με άτομα με τα οποία είχες την απόλυτη ταύτιση (wow, νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που το πίστευε αυτό!), ανθρώπους που απο την πρώτη στιγμή ένιωσες ότι τους ξέρεις χρόνια, φιλαράκια που μαζί τους ξημερώνε, όσο νόμιζες ότι ήταν μόλις δωδεκάμιση. Μπορεί να κάνατε και σχέδια μαζί, να μαζεύατε χρήματα για να πάτε Ισπανία, να περνούσατε όλο το καλοκαίρι στην θάλασσα και να παίζατε πολλές παρτίδες τάβλι.

Εντυπωσιακή είναι η απόλυτη βεβαιότητα απο την μεριά σου, υποτίθεται ότι ήξερες τον εαυτό σου πλέον, ότι τα λόγια που έλεγες δεν υπήρχε περίπτωση να μην γίνουν πραγματικότητα. -Μην χαθούμε ρε συ! -Ναι ρε, εννοείται. Και μέσα σε λίγο καιρό τα αναιρείς, ή οι συνθήκες στα αναιρούν. Και όχι μόνο να μην μείνετε καιρό μαζί, αλλά οι άνθρωποι αυτοί να φύγουν τόσο άξαφνα, σαν ποτέ να μην υπήρξαν.

Είμαι σίγουρη ότι, στις αληθινές σχέσεις, φιλικές και όχι μόνο, κανένας δεν κοροιδεύει τον άλλον όταν μιλάει και στο τέλος, δεν φταίει κανένας για αυτή την ασυνενοησία. Οι συνθήκες και οι αποστάσεις φταίνε. Χιλιομετρικές και αποστάσεις καρδιάς. Και περνάνε οι μήνες και παρατηρείς ανούσια και αστεία περιστατικά στην καθημερινότητά σου και νιώθεις την παρόρμηση να τους τα μεταφέρεις, γιατί τους ξέρεις, ξέρεις ότι αυτό ακριβώς το είδος χιούμορ ήταν μόνο το δικό τους, αυτοί θα χαμογέλαγαν ή ακόμα θα είχαν μια στιγμή ευτυχίας με την εικόνα ενός κουταβιού που κοιμάται ατάραχο στην μέση του δρόμου, ή με ένα κοριτσάκι που χορεύει μόνο στο σαλόνι.

Όμως δεν έχετε πια την επαφή για να τους το πεις και δεν έχεις κανέναν για να το μοιραστείς. Το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό: Γιατί γεμίζεις τη ζωή σου με ανούσιες σκοτούρες και δεν έχεις χώρο για τους άλλους, προβλήματα που αν τα σκεφτείς χαλαρός, σπάνιο λόγω εποχής, τις διώχνεις μέσα σε μια στιγμή, και μετά απο καιρό μπορεί και να μην θυμάσαι ότι σε απασχόλησαν κάποτε.

Ξεχνάς τα σημαντικά, να δώσεις σημασία στους γύρω σου, ξεχνάς ότι είναι περαστικοί, όπως και εσύ, τους θεωρείς δεδομένους, ενίοτε και ενοχλητικούς. Έτσι ο χρόνος που μένει για να τον περάσετε μαζί είναι ελάχιστος, και μόνο εκ των υστέρων, δύο ή πέντε χρόνια μετά, εξηγείς τις μικρές ή μεγάλες κινήσεις νοιαξίματος που έκαναν για σένα αθόρυβα, και τότε χαμογελάς πικρά.

Ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης θα διαφωνούσε. Ο χρόνος, είπε, δεν είναι ποσότητα αλλά ποιότητα. Σωστά, τίποτα δεν φεύγει, τα πάντα, και τα καλά και τα άσχημα τα κουβαλάς μέσα σου, είναι η ιστορία σου και ο μοναδικός πραγματικός πλούτος που μπορείς να αποκτήσεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους στέλνεις την αγάπη σου απο μακριά, να εύχεσαι στο Σύμπαν να είναι χαρούμενοι, και να χαμογελάς στο ενδεχόμενο του να βγείτε για μια μπύρα όπως άλλοτε, στο πάντα απρόβλεπτο μέλλον.

Το παρόν κειμενάκι είναι γραμμένο με την ευγενική υποβοήθηση μπυρίτσας (συσκευασία δώρου λόγω Champions League). Κοιτάξτε να απολαύσετε τους φετινούς αγώνες με τους παντοτινούς σας φίλους, ή τους φίλους της στιγμής και να δημιουργήσετε στιγμές, που, ποιός ξέρει;, μπορεί να κρατήσουν για πάντα.

Της Ζανέτ Κασκούτα

_________

© revista.gr – Ιούλιος 2017

Σε ψάχνω στα φώτα της πόλης…

Αρθρογραφίες μας, Τρίτη Ματιά

Θυμάμαι ένα τραγούδι που μιλούσε για τις παλιές αγάπες, των ΠΥΞ ΛΑΞ ήτανε, στην εφηβεία το είχαμε λιώσει αυτό το κομμάτι σε αφιερώσεις και ακούσματα. Οι παλιές αγάπες. Τι ιστορία και αυτή.

Γυρνούσα με τη μηχανή από το γυμναστήριο και καθώς ο καιρός σήμερα είναι εξαίσιος, πήγαινα αργά – αργά για να απολαμβάνω τις μυρωδιές καθώς έπεφτε το βράδυ. Ξαφνικά πέρασαν από το μυαλό μου κάτι καλοκαίρια από το παρελθόν και παρόμοιες ωραίες βόλτες με κάτι κορίτσια που έχω να δω από τότε. Ή έστω λίγο αργότερα..

Σε εσας δεν συμβαίνει ποτέ να θυμόσαστε ξαφνικά πρόσωπα από το παρελθόν σας, πρόσωπα που έχετε χρόνια να δείτε και ίσως να σας λείπουν κιόλας υποσυνείδητα; Σε εμένα πάντως συμβαίνει κατα καιρούς. Θυμάμαι πρόσωπα, χαμόγελα, βόλτες, πλάκες και αγκαλιές και φιλιά. Έρχονται στο νου μου για λίγα δευτερόλεπτα και ξαναφεύγουν. Δεν θυμάμαι άσχημες καταστάσεις, είναι περίεργο, μόνο όμορφα πράγματα.

Οι παλιές αγάπες δεν ξέρω που πηγαίνουν καθώς σβήνουν. Σίγουρα μέσα στον χωροχρόνο διαθέτουν τον δικό τους παράδεισο. Παράδεισο γιατί μιλάμε για αγάπες οπότε αποκλείεται η κόλαση.

Κάτι τέτοια βράδια όμως, σπάνια και συλλεκτικά, νιώθω μια ωραία νοσταλγία για εκείνες. Θα ήθελα αν γίνεται να βρίσκονταν εδώ, να κάτσουμε να κάνουμε ένα τσιγαράκι και να πούμε δύο μαλακίες να γελάσουμε. Να κάνουμε μια μικρή βόλτα με τη μηχανή, μια αγκαλία δυνατή και ύστερα να χαθούμε πάλι.

Είμαστε η πορεία μας στον χρόνο και όλα τα ωραία ή άσχημα που προκαλέσαμε ηθελημένα ή αθέλητα στους ανθρώπους που ήρθαμε κοντά. Είμαστε οι αναμνήσεις όσο και το παρόν μας.

*Αφιερωμένο το τραγούδι σε κάποια που της άρεσε και το ακούγαμε παρέα κάποτε μακριά από εδώ.

Γράφει ο Στάθης Ντάγκας

______________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

 

Όταν οι ευρωπαίοι κατέβαιναν από τα δέντρα εμείς ανεβαίναμε..

Απόψεις, Τρίτη Ματιά

Όταν οι ευρωπαίοι κατέβαιναν από τα δέντρα εμείς ανεβαίναμε μετά μανίας σε αυτά, ακολουθώντας ένα ιδιότυπο πισογύρισμα αντί εξελίξεως. Ποδοσφαιρικά λοιπόν επειδή διαβάζω καθημερινά διάφορα για στο δικαστικό πρωτάθλημα της σουπερ λίγκας, κι επειδή έχουν καταφέρει να κάνουν τον κόσμο να ασχολείται με τον ποδοσφαιρικό διχασμό, την ίδια ώρα που τα μνημόνια σκάνε το ένα μετά το άλλο, έχω να σημειώσω μόνο το εξής: καλά μας κάνουν.

Καλά μας κάνουν γιατί έχουμε μάθει σαν ράτσα να είμαστε τυφλοί οπαδοί και όχι φίλαθλοι. Καταλαβαίνετε την έννοια που έχει λάβει ο όρος στην χώρα μας. Οπαδούς έχει και η Λιντς Γιουναϊτεντ ας πούμε αλλά δεν είναι το ίδιο με τους δικούς μας. Δεν είναι κακό να είσαι οπαδός ενός συλλόγου ή μιας ιδέας. Είναι κακό να είσαι όμως οπαδός ενός συλλόγου στην Ελλάδα του 2017. Χρησιμοποιούν αυτή σου την αγάπη και την τυφλή υποταγή για τα συμφέροντά τους. Πλέον είναι ξεκάθαρο.

Αν ήθελαν τα μεγάλα κεφάλια της σουπερ λίγκας θα είχαν από χρόνια συννενοηθεί. Θα είχαν κάτσει στο τραπέζι και θα έβλεπαν από νωρίς ποιο είναι το συμφέρον τους. Ένα καλό πρωτάθλημα, ανταγωνιστικό, αξιοκρατικό, ψυχαγωγικό. Μεγαλύτερα έσοδα θα είχαν οι σύλλογοι, κόσμος στα γήπεδα θα πήγαινε, ποδοσφαιριστές θα έβγαιναν, δημοσιότητα θα υπήρχε.

Συζητάμε όλα αυτά βέβαια γνωρίζοντας ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Υπερισχύει το μικροσυμφέρον και όχι η κοινή λογική. Αλλά όταν ο θεός έβρεχε λογική και μυαλά πάνω από την Ελλάδα, κρατούσαμε ομπρέλα και δαγκάναμε το ξεροκόμματο που μας σερβίρανε.

Όταν οι ευρωπαίοι κατέβαιναν από τα δέντρα, εμείς ανεβαίναμε.

 

_________________

© revista.gr – Ιούνιος 2017

 

Τι θα πάθεις άμεσα αν κόψεις το τσιγάρο @ Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος

Περιβάλλον, Σώμα και Υγεία

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος κάθε 31η του Μάη, σας παραθέτουμε ένα εξαιρετικό βιντεάκι που μας εξηγεί τι συμβαίνει στο σώμα ενός καπνιστή όταν διακόπτει το τσιγάρο.

Επίκαιρο “επιτύμβιον”..

Authoring, Culture

Πέθανες – κι έγινες κι εσύ: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

 

Μανόλης  Αναγνωστάκης

“Επιτύμβιον” από την συλλογή “Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο“;

Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος @ Αρτουρ Σοπενχάουερ

Authoring, Culture

Κανόνας 15

Κάποιος που παραμένει ήρεμος παρά τις δυστυχίες της ζωής δείχνει απλώς πως ξέρει ότι τα πιθανά δεινά της ζωής είναι τεράστια και αναρίθμητα. Συνεπώς, θεωρεί πως η τωρινή του συμφορά είναι ένα πολύ μικρό μέρος από αυτό που θα μπορούσε να έχει συμβεί. Και, από την άλλη, εκείνος που έχει συνείδηση της παραπάνω γνώσης και την κρατά στην σκέψη του, θα έχει για πάντα γαλήνη. Κατ ‘ επέκταση all’s well that ends well.

Από το βιβλίο “Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος” του Αρτουρ Σοπενχάουερ.

____________

© revista.gr 2017

1,5 εκ. άνεργοι για 30 χρόνια. Θα κάνουν κάτι;

Web, Τρίτη Ματιά

Ο ιδρυματισμός στο Mέγαρο Mαξίμου ανοίγει τους ορίζοντες του εκάστοτε ενοίκου του σε μια άλλη πραγματικότητα. Εκεί που η ανεργία στους πολίτες έχει μηδενιστεί. Αρκεί να είσαι μέλος των Συριζανέλ. Στα μέλη του κόμματος η ανεργία είναι μηδέν. Σχεδόν 28 χιλιάδες προσλήψεις στα Νομικά Πρόσωπα  Ιδιωτικού Δικαίου έκανε στα κρυφά η ΠΦΑ. Σε virtual reality ο πρωθυπουργόςυπόσχεται ότι «στο τέλος της πενταετίας θα έχουμε καταφέρει τη μείωση της ανεργίας στη χώρας μας τουλάχιστον κατά 10 μονάδες» και ότι «έχουμε ήδη καταφέρει: να περιορίσουμε σχεδόν κατά 4% την ανεργία – να έχουν δημιουργηθεί 170.000 νέες θέσεις εργασίας από τη μέρα που αναλάβαμε». Αν μετράει και τις θέσεις εργασίας στη Βουλγαρία σωστά πανηγυρίζει. Δυστυχώς η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Η αλήθεια είναι ότι η ανεργία «μειώνεται», και οι άνεργοι αυξάνονται.  Η «Δίκαιη ανάπτυξη» για τα δικά μας παιδιά του κομματικού σωλήνα συνεπάγεται την επιμήκυνση της ανεργίας για τους πολλούς, τους εκτός των τειχών.

Η κυβέρνηση Συριζανέλ χρησιμοποιεί πια ακριβώς τις ίδιες λέξεις με την προηγούμενη ΝΔ-Πασόκ, «η ανεργία αποκλιμακώνεται» λέει ο κος Τσίπρας, όπως έλεγε και ο Σαμαράς. Πώς τα κατάφεραν και οι μεν και οι δε; Αυξάνοντας τους φόρους; Αυξάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές; Καταργώντας την καταβολή μειωμένων εισφορών για υγειονομική περίθαλψη για τα 5 πρώτα έτη ασφάλισης των νέων ασφαλιζόμενων; Αυξάνοντας τον Ένφια στους επαγγελματικούς χώρους; Ποια είναι η μαγική πολιτική κίνηση που μείωσε την ανεργία; Μπορούν να μας πουν; Ποια πολιτική ακολούθησαν και «μείωσαν» την ανεργία; Πώς γίνεται να μειώνεις την ανεργία όταν αυξάνεις τους φόρους; Η ανεργία δεν μειώθηκε. Οι θέσεις εργασίας δεν αυξήθηκαν, διαιρέθηκαν. Οι θέσεις εργασίας διαιρέθηκαν, με μικρότερο όφελος και για την πολιτεία και τις επιχειρήσεις αλλά κυρίως για τους εργαζόμενους.

Η εργασία έγινε φτηνότερη και ελαστικότερη. Η ανεργία φαίνεται να μειώνεται γιατί 430 χιλιάδες συμπολίτες μας μετακόμισαν αναζητώντας εργασία στην ΕΕ.  Η ανεργία μειώνεται γιατί 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ. Δηλαδή αμείβονται για να πληρώνουν τα εισιτήριά τους προς την δουλειά τους. Η ανεργία μειώνεται γιατί άλλοι 216 χιλιάδες πολίτες αμείβονται με μεικτό μισθό μέχρι 400 ευρώ. Η ανεργία μειώνεται γιατί η μερική απασχόληση έχει αυξηθεί κατά 71,96% στα χρόνια του αντιμνημονίου. Η εργασία γίνεται περισσότερο ευέλικτη και η εγγεγραμμένη ανεργία μειώνεται, για να μπορείς να πληρώνεις φόρους να χρηματοδοτείς το στενό κομματικό κράτος των λίγων.

Η πραγματικότητα είναι σκληρή, και την αντιμετωπίζουν 1,2 εκ. άνεργοι και οι οικογένειές τους. Η ηλικιακή ομάδα 18-24 έχει 48% ποσοστό ανεργίας. Πάνω από 230 χιλ. παιδιά ζουν σε οικογένειες που δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο, σε οικογένειες με μηδενικό εισόδημα. Μεγαλώνει η πρώτη γενιά πολιτών που θα ζήσει χωρίς εργασία και χωρίς σύνταξη. Η πρώτη γενιά που ζει με επιδόματα, ανασφάλιστη και χωρίς ένσημα, με μόνη προοπτική την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό ή τη μαύρη κακοπληρωμένη εργασία.

Μαθαίνεις να είσαι μόνος, να επιβιώνεις, να ζεις μαύρα, να ζεις στα κρυφά, να ζεις στο περιθώριο, να ζεις χωρίς μέλλον. Να μην είσαι πολίτης. Να είσαι εκτός.  Πρόσφατα το ΔΝΤ πρόβλεψε ότι μέχρι το 2050 η ανεργία θα είναι διψήφια. Όσο η ασκούμενη πολιτική λειτουργεί για να τροφοδοτεί αποκλειστικά το στενό κομματικό κράτος των δικών μας παιδιών, 1,2 εκ. πολίτες θα μείνουν άνεργοι για σχεδόν 30 χρόνια. Η πρώτη γενιά που θα πάει κατευθείαν στην σύνταξη – επίδομα αλληλεγγύης. Η πρώτη γενιά που επιλέγει να γίνει «βούλγαρος πολίτης» για να μπορέσει να επιβιώσει. Η πρώτη χαμένη γενιά του αντιμνημονίου.

Το Ποτάμι κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό στις 24 Οκτωβρίου για τις δραματικές εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα και για την ανεργία των νέων και για τη γενιά των 250 ευρώ. Ο πρωθυπουργός της ‘’κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας’’ δεν έχει μπει ούτε στον κόπο να απαντήσει στη Βουλή επαναλαμβάνοντας την αδιαφορία του για τη γενιά των 250 ευρώ. Πριν 3 χρόνια ο τότε πρωθυπουργός κος Σαμαράς αντίστοιχα υποσχόταν «η ανεργία ήδη έχει αρχίσει να μειώνεται και μέχρι το 2020 η ανεργία θα έχει πέσει κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο». Τα ίδια λόγια. Αντίστοιχα η μεταρρυθμιστική ΝΔ του Κυριάκου υπόσχεται ότι «το πρόγραμμά μας μπορεί να δημιουργήσει 120 χιλ. νέες θέσεις εργασίας το χρόνο. Τους ρωτάς πού μπορώ να βρω το πρόγραμμά σας, σου απαντούν δεν είναι έτοιμο ακόμη. Τις θέσεις εργασίας στη ΝΔ τις έχουν εύκολες στα λόγια, κάπως έτσι τον Μάιο 2014 υπόσχονταν​ ότι «Σε τέσσερα χρόνια θα έχουν δημιουργηθεί 550.000 θέσεις εργασίας», ενώ τον Μάιο του 2012 «Ως τα μέσα της επόμενης χρονιάς μπορούν να έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 150 χιλ. νέες θέσεις εργασίας!», και μοιραία το 2013 η ανεργία είχε εκτιναχτεί στο 27,3%, από 23,8% τον Μάιο του 2012.

Μια αρχή για τη μείωση της ανεργίας θα ήταν το κόψιμο του ομφάλιου λώρου του κράτους,  η άμεση κατάργηση του νόμου Τσοχατζόπουλου ώστε τα πολιτικά γραφεία των υπουργών να πάψουν να είναι δημόσιες υπηρεσίες. Να σταματήσει το κράτος να παράγει κομματικούς υπαλλήλους αφισοκολλητές. Η κατάργηση του πελατειακού κράτους. Να πάψουν οι κυβερνώντες να χρησιμοποιούν την μόνιμη πια «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης για να χρηματοδοτούν μισθούς των τρολ και των κομματικών υπαλλήλων.

Η συνέχεια να είναι η μείωση της εξοντωτικής υπερφορολόγησης, η κατάργηση της προκαταβολής φόρου, η μείωση των κρατικών σπάταλων δαπανών, η ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα, οι δομικές μεταρρυθμιστικές αλλαγές. Η ανεργία δεν μειώνεται με ευχές και υποσχέσεις από την Ελλάδα της βολεμένης κομματικής γραφειοκρατίας, αλλά με πράξεις και πρόγραμμα από την Ελλάδα που παράγει και δημιουργεί. Η ανεργία θα μειωθεί όταν το κράτος σταματήσει να φροντίζει μόνο τα παιδιά του στενού κομματικού σωλήνα. Οι πολίτες που εργάζονται σκληρά, οι πολίτες που θέλουν να εργαστούν, οι πολίτες που βιώνουν την κρίση, θα δώσουν τη λύση με τις αποφάσεις τους επιλογές τους. Δεν υπάρχουν άλλα ψέματα, άλλες αυταπάτες να πιστέψουν.

Γράφει ο Γιώργος Δημακόπουλος.

Πηγή: athensvoice.gr

Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales ~ Κριτική Ταινίας

Cinema, Culture

Έτος: 2017

Σκηνοθεσία: Joachim Rønning, Espen Sandberg

Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Geoffrey Rush, Javier Bardem

Διάρκεια: 2ω 9λ

Πολυαναμενόμενη ταινία, το 5ο Πειρατές της Καραϊβικής ήρθε για να σβήσει τη δίψα των πιστών και μη ακολούθων της σειράς, αλλά και να αποκαταστήσει το όνομά της, μετά την χωρίς νόημα ύπαρξης και κάτω του μετρίου 4η ταινία Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011). Γιατί το όνομα που φέρει είναι βαρύ, με θεμέλια πολύ γερά, αποτελούμενα από μια περιπετειώδη τριλογία που ίσως θα έπρεπε να παραμείνει έτσι. Το Dead Men Tells No Tales λοιπόν έχει ένα σημαντικό έργο: να ξεπλύνει την αποτυχία του προηγούμενου και να κάνει περήφανο το πρώτο μέρος του τίτλου του, Pirates of the Caribbean.

Με ένα λαμπρό καστ και συμπαραγωγή Disney και Jerry Bruckheimer, όλα μοιάζουν ιδανικά ώστε ο στόχος της να επιτευχθεί. Κάποια πράγματα πήγαν όμως στραβά και το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε όπως έπρεπε, μιας και τα τρέιλερ μας είχαν προετοιμάσει για την τελευταία περιπέτεια. Ο Captain Jack Sparrow, έχοντας καταλήξει ένας μέθυσος πειρατής της ξηράς, θα παρακινηθεί από έναν νεαρό και μια κοπέλα των επιστημών να αναζητήσουν την τρίαινα του Ποσειδώνα, η οποία λύνει όλες τις κατάρες της θάλασσας. Ο χρόνος όμως τους πιέζει καθώς ο Captain Salazar και το πλήρωμά του, φαντάσματα (κυριολεκτικά) από το παρελθόν του Jack, τους κυνηγούν για να πάρουν εκδίκηση. Το σενάριο είναι βιαστικό, ρηχό και με κάποια κενά, σαν να γράφτηκε στο πόδι και εξελίσσεται γρήγορα, με έναν τρόπο του στυλ ‘άντε να τελειώνουμε’, χωρίς να το νοιάζει ιδιαίτερα να εμβαθύνει λίγο σε χαρακτήρες ή στην πλοκή, με αποτέλεσμα αυτή να μην αποκτά κάποια ταυτότητα .

Γίνεται ελαφρώς βαρετό σε κάποια σημεία και δεν αφήνει την ένταση να κορυφωθεί. Παίζει εκ του ασφαλούς, χωρίς να παρουσιάζει κάτι καινούριο ή πειραματικό και το τέλος θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Παρ’ όλα αυτά έχει και τις καλές του στιγμές, με σκηνές χιουμοριστικές και έντονης δράσης, αλλά και κάποιες ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις. Η σκηνοθεσία είναι μια χαρά χωρίς κάτι ξεχωριστό ή αρνητικό και προτίθεται στα θετικά της. Οι ερμηνείες του Javier Bardem (Captain Salazar) και Jeoffrey Rush (Captain Hector Barbossa) είναι πολύ καλές και βοηθούν την ταινία να μην βουλιάξει, κάτι που με πολύ μεγάλη απογοήτευση δεν βλέπουμε να γίνεται από τον Johnny Depp, τον άνθρωπο που συνδέθηκε άρρηκτα με τις ταινίες, σε έναν ρόλο που του είχε χαρίσει και υποψηφιότητα για Oscar. Κουρασμένη η ερμηνεία του, μακριά από την παλιά της δόξα, με εξαίρεση κάποιες στιγμές αναλαμπής, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ο Depp βαριέται να παίξει τον ρόλο ή απλά τον ξέχασε. Οι Brenton Thwaites (Henry) και Kaya Scodelario (Carina Smyth) δίνουν απλές ερμηνείες χωρίς κάτι το αξιοπρόσεχτο.

Η μουσική δεν σου καρφώνεται στο μυαλό, όπως στις τρεις πρώτες και ξεχνιέται εύκολα μετά το τέλος της προβολής. Και ίσως κατά τη διάρκειά της. Βασικά είχε μουσική; Α ναι, παίζει να είχε σε κάνα δύο σημεία. Και ερχόμαστε στα οπτικά εφέ τα οποία είναι πάρα πολύ καλά, δίνοντας αρκετό ενδιαφέρον και ρεαλισμό στις σκηνές δράσης, υλοποιώντας κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες ιδέες σε αυτές, ενώ το make-up για τον Captain Salazar είναι εξαιρετικό όπως και το CGI του πληρώματος και του πλοίου του.

Παρά τα μειονεκτήματά της, η ταινία είναι από αυτές που θα σε κάνουν να περάσεις καλά, καθώς έχει κάποιες ωραίες ιδέες και αποκαλύψεις, που ίσως αποπροσανατολίσουν τον θεατή, ώστε να μην προσέξει τα πολλά της προβλήματα και επηρεασμένος από το συναίσθημα των προηγούμενων, να πει ένα ‘δεν πειράζει ωραία ήταν’. Είναι όντως ωραία οπτικά και διασκεδαστική, αλλά καλό θα ήταν να μην είχε γυριστεί, τόσο η ίδια όσο και η προηγούμενη, καθώς δεν αγγίζουν ούτε λίγο την αίγλη των τριών πρώτων και είναι ανάξιες να φέρουν το βαρύ τους όνομα.

Κριτική: 5,5/10

 

Γράφει ο Δημήτρης Αδαλάκης

@revista.gr

Οι σταθμοί της ζωής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη

Βιογραφίες, Μηχανή του χρόνου
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών, ένας από τους πολιτικούς που σημάδεψαν τη σύγχρονη πολιτική  ιστορία. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Μαΐου 2017, απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
“Σήμερα στη 01:00 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν”» αναφέρει η ανακοίνωση της οικογένειάς του.
Γιος του πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1884-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και μικρανιψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε  στις 18 Οκτωβρίου 1918 στη Χαλέπα Χανίων.
Ο παππούς του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επίσης πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος των «Ξυπόλητων» (Φιλελευθέρων).
Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.
Το 1941, πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου. Το διάστημα 1942-1944 άσκησε τη δικηγορία στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων.
Λόγω της δράσης του συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.
Το 1945, επανεξέδωσε την ημερήσια εφημερίδα «Κήρυξ Χανίων», η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Για πρώτη φορά βουλευτής
Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με τους «Βενιζελικούς Φιλελεύθερους» των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.
Το 1951, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.
Στις 31 Mαρτίου 1955 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 26 Απριλίου 1955 προσχώρησε στη «Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωση».
Στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στην «Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας» και στις 13 Φεβρουαρίου 1961 προσχώρησε στο «Δημοκρατικόν Κέντρον-ΑΦΕ» (Αγροτική Φιλελευθέρα Ενωσις)».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Κέντρου λαμβάνοντας μέρος στον επονομαζόμενο Ανένδοτο Αγώνα των ετών 1961–1963, κατά της Κυβέρνησης του 1961 του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που οδήγησε την κεντρώα παράταξη στην εξουσία έπειτα από μακρά περίοδο παραμονής της στην αντιπολίτευση, καθώς και στην κρίση που ακολούθησε του Ιουλίου του 1965, οπότε ερχόμενος σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου αποχώρησε από την κυβέρνηση μαζί με άλλα στελέχη, χαρακτηριζόμενοι γι αυτό «αποστάτες» και «προδότες» της Ένωσης Κέντρου, σχηματίζοντας τις λεγόμενες «Κυβερνήσεις των Αποστατών» (αυτές των Αθανασιάδη-Νόβα, Τσιριμώκου και του Στεφανόπουλου).
Σημαντικό ρόλο στα «Ιουλιανά»
Το 1964, πρωταγωνίστησε στις ενδοκομματικές διενέξεις που συγκλόνισαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου έτους ήρθε σε ρήξη με τον συνάδελφό του και γιο του πρωθυπουργού, αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία οξύνθηκε με την αμφιλεγόμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση «Ασπίδα») και είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή απομάκρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου από την κυβέρνηση.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα του Ιουλίου του 1965, τα οποία έχουν τον γενικό χαρακτηρισμό Ιουλιανά ή Αποστασία και αναφέρονται στις αιτίες της παραίτησης (κατ΄άλλους καθαίρεσης) από το βασιλιά της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965.
Η κρίση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου και του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε φαινομενική αφορμή την αποπομπή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά και ειδικότερα το πρόσωπο που θα τον αντικαθιστούσε στη συνέχεια στο υπουργείο.
Μετά την παραίτηση Παπανδρέου και παρά την προσπάθεια που κατέβαλε προηγουμένως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να την αποτρέψει, αναγκάστηκε στη συνέχεια να συνταχθεί με κάποια στελέχη της Ένωσης Κέντρου, όπου και σχημάτισαν την ομάδα των λεγομένων αποστατών η οποία και έδιδε ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Συμμετείχε στις κυβερνήσεις των Γεωργίου Αθανασιάδη – Νόβα  και Στέφανου Στεφανόπουλου ως Υπουργός Συντονισμού ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου.
Την 1η Οκτωβρίου του 1965, από τα Χανιά, προανήγγειλε την ίδρυση νέου κεντρώου κόμματος, του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (ΦΙΔΗΚ). Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, χαρακτηρίστηκε από το συμπολιτευόμενο τύπο του Γ. Παπανδρέου ως αποστάτης και προδότης.
Σε συνέντευξή του το 2001 ο Κ. Μητσοτάκης σχολίασε για την κίνηση της «Αποστασίας» από την ΕΚ:
«Έχω μετανιώσει, γιατί θα μπορούσα εκείνη την ώρα να δείξω λιγότερη ευαισθησία απέναντι των εξελίξεων και αντί να πάω να ορκιστώ, να πάω στο Καστρί και να κοιτάξω να συμφιλιώσω και πάλι τον Βασιλέα με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ίσως μπροστά στο φάσμα του απειλουμένου εμφυλίου πολέμου να ήσαν σοβαρότεροι και οι δύο.
Διότι και η μια μεριά και η άλλη είχε άδικο. Κατά τη δική μου αντίληψη και το είχα πει τότε εις τον Γέρο, ότι επιτέλους ο Κωνσταντίνος, ο τότε Βασιλεύς ήτο νέος, άπειρος, υφίστατο και κακές επιρροές, σίγουρα υφίστατο κακές επιρροές γύρω του, δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκη στη Βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία κι αυτή είχε ορισμένες φορές ακραίες θέσεις, είχε πολλά προσόντα, αλλά είχε και αδυναμίες που οφείλονται ίσως στην καταγωγή της και στην ψυχολογία την οικογενειακή, αλλά αναφέρομαι και σε πολλούς άλλους, είχε αδυναμίες, είχε ο Βασιλεύς άδικο.
Αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν ένας ώριμος πολιτικός, ο οποίος θα έπρεπε εκείνη την ώρα να δείξει περισσότερη λογική και να παραδεχθεί ότι χρειαζόταν μια μικρή υποχώρηση. Σας είπα, ότι αναγκάστηκε στη συνέχεια να κάνει πολύ μεγαλύτερη για να αποφύγει.»
Στις 13 Νοεμβρίου 1965 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 24 Ιανουαρίου 1966 προσχώρησε στο «Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον» (ΦΙΔΗΚ).
Την 21η Απριλίου 1967 συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και ύστερα διέφυγε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε περίπου πεντέμισι χρόνια συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος.
Η μεταπολίτευση
Το 1973 επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη και πάλι για να ελευθερωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1974, όταν ανατράπηκε η δικτατορία.
Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, συμμετείχε ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων, αλλά αν και πήρε 11.322 ψήφους, δεν εξελέγη βουλευτής, παρότι κατετάγη δεύτερος σε αριθμό ψήφων στο νομό.
Το 1977 συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου και εξελέγη στην περιφέρεια Χανίων ως αρχηγός του νεοσυσταθέντος από τον ίδιο κόμματος Νεοφιλελευθέρων.
Στις 16 Μαΐου 1978 δήλωσε στη Βουλή, μαζί με τον Παύλο Βαρδινογιάννη, ότι το κόμμα των Νεοφιλελευθέρων συγχωνεύθηκε με τη ΝΔ. Το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.
Πρόεδρος στη ΝΔ
Την 1η Σεπτεμβρίου 1984 εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.
Στις εκλογές του Ιουνίου 1985 μετείχε ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,84% και 126 έδρες.
Τον Σεπτέμβριο του 1987 εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Δημοκρατικών Κομμάτων (IDU), θέση στην οποία επανεξελέγη το 1989 και το 1992.
Το 1989 μετείχε για δεύτερη φορά στις βουλευτικές εκλογές (της 18ης Ιουνίου), ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα συγκεντρώνοντας τη σχετική πλειοψηφία με ποσοστό 44,25% και 145 έδρες.
Στις 20 Ιουνίου 1989 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέθεσε την πρώτη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, την οποία όμως παρέδωσε αφού οι προσπάθειες που κατέβαλε στο τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα απέβησαν άκαρπες.
Πρωθυπουργός για πρώτη φορά
Στις 11 Απριλίου 1990, ενώ είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 στις οποίες το κόμμα του δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία, κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού στις τρίτες κατά σειράν εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, η ΝΔ συγκέντρωσε 150 έδρες (ποσοστό 46,88%) και έλαβε την υποστήριξη του Θ. Κατσίκη μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ.
Στις 12 Ιουλίου 1991, πρότεινε τη σταδιακή απομάκρυνση των επιθετικών όπλων από τις περιοχές της ελληνικής Θράκης, της ευρωπαϊκής Τουρκίας και της νότιας Βουλγαρίας. Η πρόταση αυτή, η οποία ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το ταξίδι του αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στην Αθήνα, έγινε αμέσως αποδεκτή από τη Βουλγαρία, αλλά δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από την Τουρκία.
Το διήμερο 1-2 Μαΐου 1993 υπήρξε ο οικοδεσπότης πρωθυπουργός της Διάσκεψης των Αθηνών, η οποία εγκωμιάστηκε ως επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη γιουγκοσλαβική κρίση, αφού, κατά τη διάρκειά της, ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάρατζιτς, επείσθη να υπογράψει υπό όρους το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Οουεν.
Η υπογραφή του σέρβου ηγέτη έγινε δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη ως το πρώτο σημαντικό βήμα για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία, αλλά λίγες μέρες αργότερα το αυτοανακηρυχθέν κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το ειρηνευτικό σχέδιο και παρέπεμψε την έγκρισή του σε δημοψήφισμα.
«Να δικαστώ για να λάμψει η αλήθεια»
Στις 11 Οκτωβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στις 26 Οκτωβρίου 1993 παραιτήθηκε και από πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου, ύστερα από πρόταση του νέου προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Εβερτ και ομόφωνη απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος.
Στις 5 Μαΐου 1994, 42 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, ενώ στις 19 Μαΐου η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την ίδια υπόθεση. Στις 16 Ιουνίου η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το θέμα των υποκλοπών και στις 15 Σεπτεμβρίου αποφάσισε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ.
Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ψήφισαν μόνον οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ για τις τρεις άλλες κατηγορίες (παθητική δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος και παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών) ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και οι βουλευτές της Πολιτικής Ανοιξης (ΠΟΛΑΝ).
Στις 16 Ιανουαρίου 1995, η Βουλή, μετά από παρέμβαση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε «ταπεινωτική υποχώρηση» ζητώντας να δικαστεί για να «λάμψει η αλήθεια», αποφάσισε την αναστολή της δίωξης για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των υποκλοπών.
Βραβείο «Ιπεκτσί»
Τον Ιούνιο του 1997 τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί» για τη δραστηριότητά του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τον Ιανουάριο του 2004, μετά από 58 χρόνια παρουσίας στη Βουλή, ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία και δήλωσε ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική.
Τον Οκτώβριο του 2005 ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
Συνέγραψε τον πρόλογο της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου «Μπροστά από την εποχή της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993», της οποίας υπήρξε πρωθυπουργός, εκδ. Εστία, 2013.
Παντρεύτηκε τη Μαρίκα Γιαννούκου, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιο.
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ 
ΑΞΙΩΜΑ – ΘΕΣΗ – ΑΠΟ-ΕΩΣ
—————————————————————————–
Υφυπουργός Οικονομικών 01/02/1951-27/10/1951 Β (βουλευτής)
Υπουργός Συγκοινωνιών & Δημοσίων Εργων 04/09/1951-27/10/1951 Β
Υπουργός Οικονομικών 08/11/1963-31/12/1963 Β
Υπουργός Οικονομικών 19/02/1964-15/07/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 15/07/1965-20/08/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 17/09/1965-22/12/1966 Β
Υπουργός Συντονισμού 10/05/1978-10/05/1980 Β
Υπουργός Εξωτερικών 10/05/1980-17/09/1981 Β
Υπουργός Εξωτερικών 17/09/1981-21/10/1981 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 11/04/1990-08/08/1991 Β
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας 11/04/1990-01/10/1990 Β
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας 01/10/1990-08/08/1991 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 08/08/1991-12/10/1993 Β
Υπουργός Αιγαίου 08/08/1991-03/12/1992 Β
Υπουργός Εξωτερικών 14/04/1992-07/08/1992 Β
Υπουργός Αιγαίου 03/12/1992-12/10/1993 Β
Πηγή: enallaktikos.gr