Έτος: 2018
Σκηνοθεσία: Anthony Russo, Joe Russo
Πρωταγωνιστούν: Robert Downey Jr., Chris Hemsworth, Chris Evans, Benedict Cumberbatch, Tom Holland, Zoe Saldana, Mark Ruffalo, Paul Bettany, Elizabeth Olsen, Josh Brolin
Διάρκεια: 2ω 29λ
Το 2008 το MCU (κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel) έκανε το ξεκίνημά του με την ταινία Iron Man. Ακολούθησαν ακόμα 17 ταινίες, όπου μεταξύ τους συνδέονταν και εκτός του ότι η μια προετοίμαζε το έδαφος για την άλλη, εξ αρχής υπήρχαν μικρές και αργότερα πιο άμεσες αναφορές σε κάτι μεγαλύτερο και ενιαίο, το Infinity War, που αποτελεί την 19η ταινία του MCU.
Οι προσδοκίες για την ταινία ήταν τεράστιες και το ενδεχόμενο αποτυχίας δεν έπρεπε να υπάρξει ούτε σαν σκέψη, καθώς μιλάμε για μια ταινία που ετοιμαζόταν και χτιζόταν μέσα από άλλες 18 για 10 χρόνια. Σχεδόν όλοι οι ήρωες έκαναν την εμφάνισή τους και το καστ που χρησιμοποιήθηκε αποτελείται από πάρα πολλούς γνωστούς και διάσημους ηθοποιούς, κυρίως των 00ς και έπειτα, ενώ το budget της φτάνει τα 400 εκατομμύρια. Ευτυχώς για όλους καταφέρνει και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες.
Ο Θάνος αναζητεί τα 6 πετράδια της αιωνιότητας προκειμένου να τα συγκεντρώσει και να φέρει ισορροπία στο σύμπαν αφανίζοντας το μισό. Δύο από τα πετράδια βρίσκονται στη γη και μαθαίνοντας το σχέδιο του, οι ήρωες τις γης και εκτός αυτής θα προσπαθήσουν να τον σταματήσουν. Το MCU χαρακτηρίζεται από καταπληκτική οργάνωση των συντελεστών του όπου δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, οπότε απαραίτητη προϋπόθεση για να καταλάβει κάποιος την πλοκή είναι η παρακολούθηση των προηγούμενων ταινιών.
Το σενάριο δεν χρονοτριβεί προκειμένου να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις πέρα των απολύτως απαραίτητων και εκτυλίσσεται σε κανονικούς ρυθμούς χωρίς βιασύνη, αφήνοντας την υπόθεση να φτάσει στο αποκορύφωμά της σταδιακά. Ισορροπεί πολύ καλά μεταξύ κωμωδίας και δράματος χωρίς το ένα να επισκιάζει το άλλο, δημιουργώντας κατά αυτό τον τρόπο συναισθηματικό βάθος. Παραμένει όμως στα πλαίσια μιας super hero movie, απλά είναι πιο πληθωρική από οποιαδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα. Δεν κάνει κάποια σεναριακή υπέρβαση προκειμένου να ξεφύγει από το είδος της, αλλά η υπέρβαση γίνεται στα δικά της στάνταρ, που η ίδια τόσα χρόνια έκτιζε, ώστε αυτό που παρουσιάζει να είναι ταυτόχρονα καινούριο αλλά οικείο, κάτι που έχουμε ξαναδεί αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο.
Οι αδερφοί Russo, που έδειξαν τις ικανότητες τους στα Captain America: The Winter Soldier (2014) και Captain America: Civil War (2016), καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και να παραδώσουν ένα εντυπωσιακό και επικό υπερθέαμα, ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι σε μια τέτοια ταινία.
Η σκηνοθεσία τους είναι βελτιωμένη αν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν πολύ μοντάζ στις σκηνές δράσης, που είναι κάπως περιττό, αλλά όχι στον βαθμό του Civil War, που σε κάποια σημεία ήταν έως και κουραστικό. Για τις ερμηνείες δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Οι ηθοποιοί έχουν ταυτιστεί με τους χαρακτήρες τους, οι οποίοι εξελίσσονται μέσα από κάθε ταινία και ανταποκρίνονται τέλεια στους συναισθηματικούς τόνους και τη βαρύτητα του Infinity War.
Τα εφέ χρησιμοποιούνται σε υπερβολικό βαθμό προκειμένου να ζωντανέψουν το όραμα του MCU και είναι αψεγάδιαστα, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη καθώς μιλάμε για τα Marvel Studios. Η μουσική είναι διακριτική και χρωματίζει την ταινία αναλόγως.
Εν ολίγοις έχουμε κάτι διαφορετικό αλλά ίδιο, μια ταινία πληθωρική, με την καλή έννοια, όχι μόνο σε εφέ και δράση αλλά και σε συναίσθημα. Μια ταινία που περιμέναμε με αγωνία και πιστεύαμε πως ήμασταν έτοιμοι να δούμε, αλλά που κανείς δεν μας είχε προϊδεάσει για αυτό που ακολούθησε.
Κριτική: 8,5/10
Γράφει ο Δημήτρης Αδαλάκης
