Οι δυσάρεστες ειδήσεις διαδέχονται η μια την άλλη και περισσότερο σε ότι αφορά κοινωνικής φύσεως θέματα. Σκέφτομαι πως θλιβερά πράγματα πάντα παρατηρούσαμε να συμβαίνουν, δεν είναι προνόμιο των ημερών μας, μα, σε τέτοια ένταση κλιμακούμενη όπως στη δική μας εποχή, αυτή που υποτίθεται πως ξεκινήσαμε κάποτε όλο όνειρα για να φτιάξουμε, δεν έχουν ξανασυμβεί. Έχουν Read more
Ακόμη ήμουν παιδί όταν ξεκίνησε να με καταδιώκει αυτή η ανεξήγητη υπόθεση της ευθύνης. Ευθύνη για τα πάντα, για τους ανθρώπους και για τα πράγματα. Κυρίως για τους ανθρώπους. Τι είδους ψυχαναγκασμός ήταν αυτός ποτέ μου δεν κατάλαβα και για να είμαι ειλικρινής δεν το έψαξα παραμέσα, απλά έζησα έτσι. Άλλωστε κάθε ένας μας έχει Read more
Η καραντίνα πέρασε, σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε εκείνες οι απογευματινές ανακοινώσεις με ιατρικούς όρους, σε λίγο θα έρθει ο λογαριασμός και από ότι φαίνεται, ήδη, θα είναι παραφουσκωμένος. Μείναμε μέσα. Και όσο μέναμε μέσα γίνονταν “πραγματάκια”. Αναμενόμενο θα μου πείτε, αναμενόμενο θα σας πω κι εγώ. Οπότε δεν θα καταπιαστώ περισσότερο στο παρόν. Read more
«Αγόρι μου, η ζωή πολλές φορές είναι σαν μια ψευδαίσθηση, μια διαρκής κίνηση χωρίς να ξέρεις το γιατί, στο λέω εγώ που έκανα τόσα χρόνια στον Καναδά, που έφτιαξα μαγαζιά, έβγαλα λεφτά, μεγάλωσα την οικογένειά μου. Σαν μια ψευδαίσθηση αλλά αξίζει, είναι το μόνο που έχουμε. Κάτσε να σου ψήσω καφέ να κάνουμε το τσιγαράκι Read more
Τις τελευταίες ημέρες επιχειρώ τακτικά ένα διαχωρισμό. Έχει να κάνει με την εποχή προ virus από τη μια πλευρά και με την εποχή που διανύουμε right now από την άλλη. Ξέρετε, για τις συνήθειες που είχε το σύνολο της κοινωνίας, για τα πράγματα που έκανε, για τη συμπεριφορά του, για τα social media, για την Read more
Επιστρέφοντας συχνά εκεί που ξεκίνησαν όλα. Ο παλιός σταθμός, τα τζάμια που έτριζαν κάθε που περνούσε η αμαξοστοιχία, μια για Πάτρα, την άλλη για Αθήνα. Κάτι αμαξοστοιχίες απόκοσμες πια, μοιάζουν όπως εκείνες από τις παλιές ταινίες που όταν τις βλέπεις, νιώθεις την ψυχή σου να είναι 1000 χρόνων. Πέρασαν αλήθεια τόσα χρόνια; Πέρασαν. Μπορεί να Read more
Καθώς λοιπόν με χτυπούσε το αεράκι κι ένα χαμόγελο με βρήκε ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου, ίσως και από την 2η μπυρίτσα που είπα παραπάνω, σε ονειρεύτηκα. Read more
Είμαι τυχερός, νιώθω τυχερός… Read more
Γράφει ο πάλαι ποτέ καλύτερος σερβιτόρος της Κορινθίας, που έχει διανύσει όσα χιλιόμετρα δεν θα περπατήσετε ποτέ, ακόμη κι αν ζήσετε 10 ζωές. Read more
Το να βρει κανείς αλήθεια στις ημέρες μας μοιάζει με το να βρει χρυσό καθώς περπατά αμέριμνος πάνω στην άσφαλτο. Από σπάνιο δηλαδή ως εντελώς ακατόρθωτο ή ουτοπικό. Πόσο κρίμα να γράφονται οι από πάνω τρεις σειρούλες. Πόσο λυπηρό; Και το χειρότερο, να τις πιστεύει εκείνος που τις γράφει. Από που να το πιάσεις και Read more