Μοιάζουμε με πουλιά ταξιδιάρικα, όλοι οι άνθρωποι, ακόμη κι κείνοι που ξεβολεύονται δυσκολότερα. Μοιάζουμε με περβόλια. Με ανθισμένους μπαξέδες. Θέλουμε νερό, ήλιο και καθαρό αέρα για να θεριέψουμε και να τραβήξουμε τον ανήφορο. Εκεί, γύρω στα 45, στον πυρήνα μιας χορτάτης ζωής, που εύχομαι να σου σφαλίσει. τα μάτια μονάχα σαν πατήσεις τα 90, οφείλεις Read more
Κι ένα ακόμα, παρακολουθώντας μπάλα στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια. Του Παναγιώτη Μένεγου. Εικονογράφηση: Χάρης Χεϊζάνογλου Πηγή: popaganda.gr – Έχουμε νέο Εθνικό Επιχειρηματία που δε θελει να κρυφτεί και η χαρά καθόλου δεν τον αφήνει. Παλιά τον καταλαβαίναμε επειδή μαζί με την ποδοσφαρική κυριαρχία, γινόταν στόχος της 17Ν, έπαιρνε τα μεγάλα έργα και καλούσε Read more
-Ναι αλλά το τενεκεδάκι ήταν άδειο και δεν τον σκότωσε να πούμε. Και οι μαχαιριές τις προάλλες απλά τραυμάτισαν. Και το ξύλο στις φυσούνες απλώς χαϊδεματάκι ήταν. Μόνο όταν τα κάνουμε εμεις μας τιμωρούνε.- -Ναι αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση πήγαινε καλά την ομάδα μας και υπόγραψε μόνο ένα μνημόνιο. Ναι αλλά η τωρινή κυβέρνηση πάει Read more
Μερικές φορές φοβάμαι τον κόσμο. Φοβάμαι να περπατήσω ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Φοβάμαι, δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν. Έχω μια αρρωστημένη αίσθηση πως ακόμη και με την ομιλία μπορούν να μου κάνουν κακό. Δεν ξέρω, μήπως πρέπει να το κοιτάξω; Μήπως είναι μια προσπάθεια έκφρασης ότι έχω μπουχτίσει; Μερικές φορές δεν έχω έμπνευση και Read more
Το revista.gr δεν έχει ακόμη κλείσει χρόνο από την “επανακυκλοφορία” του όπως συνηθίζω να γράφω για την δεύτερη έκδοσή του στο διαδίκτυο. Η πρώτη φορά που εμφανιστήκαμε μέσα από αυτό το μέσο, το 2012 και μέχρι το 2015, καταφέραμε να καταγράψουμε μια σημαντική παρουσία στο Κορινθιακό διαδίκτυο ως ηλεκτρονικό περιοδικό σκέψης και τέχνης κυρίως. Είχαμε Read more
Ξεκινάμε από την πραγματικότητα που λέει ότι η μεγαλύτερη ουτοπία είναι το: «συνέχιζε όπως μέχρι τώρα». Αυτό θα οδηγήσει όλους μαζί σε μια αβίωτη δυστοπία. Τα όρια του «Όλο και περισσότερα, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο μακριά»: Γνωρίζουμε όλοι πια ότι έτσι δεν πάει άλλο! Με την χίμαιρα που μας έχει καταλάβει για Read more
Τις βλέπω τις μπηχτές τελευταία από κάποιους που δεν μπορούν να κατανοήσουν την διαφορά μας. Την διαφορά από το να μην είσαι ή ήσουνα τσουτσέκι κανενός από το να είσαι ή ήσουνα. Δεν συνηθίζω βέβαια να σχολιάζω τέτοια πράγματα, ούτε σε πραγματικό χρόνο ούτε αργότερα. Την νιώθω την πικρή χολή που γεννάει ο φθόνος απέναντι Read more
Της Μάρας Χατζηαποστόλου Παίζαμε κι εμείς παιχνίδια τότε…εκεί στα 14 όμως, όχι νωρίτερα…φλιπεράκια, τέτρις και πακμαν βέβαια…Εγώ μόνο πακμαν…είχα ρεκόρ…κοντράριζα άνετα κάτι αγοράκια που έκλειναν οκτάωρο…όμως τότε…εγώ προσωπικά δεν πήγαινα μόνο για το παιχνίδι…πήγαινα γιατι ήθελα να βγω έξω και να συναντήσω κυριως αγοράκια….Και γιατί δεν υπηρχαν καφετέριες όπως τις ξερουμε σήμερα…μόνο κάτι άθλια καφέ-ζαχαροπλαστεία Read more
Στα τέλη της δεκαετίας του 90′, τότε που οι περισσότεροι οπαδοί της Τσέλσι ήξεραν έναν Ρώσο όλο κι όλο, τον τερματοφύλακα τους εκείνη την εποχή Ντιμίτρι Καρίν, και η Μάντσεστερ Σίτυ ήταν σύλλογος-ασανσέρ μεταξύ της πρώτης, της δεύτερης αλλά και της τρίτης κατηγορίας, στο αγγλικό ποδόσφαιρο δυο ομάδες μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Read more
Ο Sartre γεννήθηκε το 1905 στο Παρίσι, στο οποίο και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο πατέρας του, καπετάνιος του Ναυτικού, πέθανε όταν ο Sartre ήταν μωρό και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε όταν ο ίδιος ήταν 12 χρονών -προς μεγάλη του απογοήτευση, καθώς είχε αναπτύξει μια πολύ στενή σχέση μαζί της. Χαρακτηριστικό του Read more