Κάθομαι και παρατηρώ κυρίως μέσα από το facebook τι συμβαίνει έξω από τα ποδοσφαιρικά (και πολύ λιγότερο τα μπασκετικά) γήπεδα. Με τον όρο “έξω” δεν εννοώ στις κερκίδες, αλλά μακριά από αυτές και γενικότερα μακριά από τον αθλητισμό καθώς φαίνεται. Πως αλλιώς να χαρακτηριστεί όλη αυτή η ατελείωτη γκρίνια, η παραφιλολογία, το παρασκήνιο; Πως αλλιώς Read more
Οι άνθρωποι φίλε βλέπουν και αντιλαμβάνονται πάντα μόνο όσα εκείνοι θέλουν να αντιληφθούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αδιάφορη η ιστορία του καθενός δίπλα τους. Μα τι σημασία έχει που αναπνέουν τον ίδιο αέρα, ή που είναι από τα ίδια ακριβώς υλικά φτιαγμένοι; Οι άνθρωποι έχουν φτιάξει τα προσωπικά τους καλούπια και μέσα εκεί στιβάζουν τις Read more
Παρατήρησα λοιπόν πως καθώς φεύγουν τα χρόνια, ο άνθρωπος ερωτεύεται και δυσκολότερα. Πιο σπάνια. Θα πρέπει να κουβαλάει πάνω του μεγάλες δόσεις τύχης για να του συμβεί δηλαδή. Όπως και να’χει πάντως, δεν υπάρχει κανένα άλλο νόημα στη ζωή που να είναι τόσο ουσιαστικό. Τον έρωτα ονειρευόμαστε όλοι, ακόμη και οι πιο δυνατοί, στις κρυφές Read more
Το ήθος δεν είναι σχολικό βιβλίο για να το σπουδάσει κάποιος. Μπορεί βέβαια να ληφθεί ως μάθημα, αλλά είναι πράγμα που δουλεύεται, και που σε αρκετές περιπτώσεις ή το έχεις ή δεν το έχεις. Συνδέεται απόλυτα με την κοινωνική μόρφωση του καθενός, με τις παραστάσεις που έχει από τη ζωή, με την ψυχή του και Read more
Του Γιώργου Τσακίρη Παμπάλαιο, δοκιμασμένο (από πολλούς) και σχεδόν πάντα επιτυχημένο. Το «άρτος και θεάματα» για να καταστέλλεται η διάθεση του λαού στην έκφραση αντιρρήσεων (για να το θέσουμε … κομψά), να αποπροσανατολίζεται η προσοχή του από τα εξόχως σημαντικά στα ελάχιστα πιο ασήμαντα και (φυσικά) να … «κάθεται στ’ αυγά του», χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται Read more
Όλοι είναι ιδιοφυίες. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, τότε θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο. Αλμπερτ Αϊνστάιν Read more
Κάποτε ένας αγρότης είχε ένα σκύλο που είχε το συνήθειο να κάθεται στην άκρη του δρόμου και περίμενε να περάσει κάποιο αυτοκίνητο. Μόλις εμφανιζόταν κάποιο, έτρεχε γαβγίζοντας προσπαθώντας να το ξεπεράσει. Μια μέρα ο γείτονας ρώτησε τον αγρότη: «Πιστεύεις ότι κάποια μέρα ο σκύλος θα φτάσει η θα ξεπεράσει κάποιο αυτοκίνητο;». Ο αγρότης απάντησε: «Δεν Read more
Tο χειρότερο όλων είναι να συνηθίζεις… Να συνηθίζεις τον πόνο, να βλέπεις τη βαρβαρότητα και να μην σου κάνει εντύπωση καμιά. Να αισθάνεσαι μα να μη νιώθεις το παγωμένο, γυάλινο βλέμμα του ανθρώπου που κάθεται σ’ ένα παγκάκι περιμένοντας το τίποτα. Το χειρότερο όλων είναι να ζεις μια ζωή σα να ‘βλεπες ταινία. Που οι Read more
Ήμουν ακόμη μαθητής δημοτικού όταν ξεκίνησα να περπατώ, κάνοντας ισορροπία πάνω στην γραμμή του τρένου. Δεν είναι ότι κατοικούσα σε ένα σπίτι δίπλα απ’τις ράγες, ήταν απλά αυτή η παράξενη αίσθηση πως αν πέσεις απ’την γραμμή κάτι κακό θα συμβεί που με προκαλούσε. Έστω κι αν η απόσταση από το έδαφος ήταν μόλις μερικά εκατοστά. Read more
…είναι διαφορετικοί μετά την κρίση. Τα γέλια, οι χειρονομίες, τα βλέμματα, οι αγκαλιές, όλα αλλάξανε, λιγοστέψανε, κρυφτήκανε σε ένα θλιβερό καβούκι ανασφάλειας. Εκείνο το χαρακτηριστικό χτύπημα στην πλάτη που έδειχνε μια εξ αρχής ανάγκη να αισθανθείς τον άλλο, χάθηκε κι αυτό. Στη θέση του μπήκε η ελεγχόμενη απόσταση, σαν την ελεγχόμενη χρεοκοπία. Λες και κουβαλάμε Read more