Πάνε και αυτές οι διακοπές, αυτές που δεν έγιναν για ακόμη ένα καλοκαίρι. Έτσι είναι, έκαστος με τα τυχερά του. Άλλος κάνει διακοπές το καλοκαίρι, άλλος τον χειμώνα, άλλος καθόλου γιατί δεν έχει δουλειά και πάει λέγοντας. Ζούγκλα η φάση. Μην λέμε τα χιλοειπωμένα, ζούγκλα η φάση με την ζωή στις ημέρες μας. Μια απόλυτη μάχη επιβίωσης και όχι σαν εκείνες τις σικέ των τηλεσκουπιδιών.
Κάθε που πλησίαζε ο Σεπτέμβρης και στα θερινά θέρετρα νύχτωνε νωρίρετα, η μελαγχολία αρχικά και ύστερα τα όνειρα που παραμένουν όνειρα έκαναν την εμφάνισή τους. Ευκαιρία λέει το φθινόπωρο που πάντα έρχεται για επανπροσδιορισμό στόχων και κυνήγι μαγισσών. Ουσιαστικά. Μερικοί τα καταφέρνουν κι άλλοι μένουν πάντα εδώ να περιμένουν. Ένα θαύμα ή δεν ξέρω τι; Πάντως περιμένουν και αυτή η αναμονή είναι που κάνει τη ζημιά. Δεν καταλαβαίνεις για πότε ο ένας χρόνος διαδέχεται τον άλλο στις πλάτες τις δικές σου, οι αφιλότιμοι. Στις πλάτες τις δικές σου.
Αν κάποτε που όλα ήταν ρόδινα έλεγες πως την πέρναγες δύσκολα, τώρα είναι η εποχή που το βουλώνεις κανονικά. Καθαρίζεις σκατά και λες ευχαριστώ. Μήπως και πριν σκατά δεν καθαρίζες; Τι περιμένεις να αλλάξει άραγε; Ησύχασε, πάρτο χαλαρά, πάρε δύο γερές ρουφηξιές αέρα και συνέχισε. Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου. Απόλαυσέ την έτσι όπως είναι κι αν κάτι έρθει διαφορετικό, καλύτερο, αναπάντεχο, τουλάχιστον να το χαρείς.
Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου.
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
