Γράφω – σβήνω σε χαρτάκια

γράφω – σβήνω στην οθόνη

γράφω και σβήνω στη συνείδηση

και τελικά δεν γράφω

γιατί δεν ξέρω τι να γράψω.

Πρόκειται για το γνώρισμα της εποχής, που έχει σχέση όχι μόνο με το γράψιμο αυτό καθαυτό, αλλά με το μυαλό, που ήταν εξαρχής ο στόχος. Και ο στόχος όπως όλα δείχνουν επετεύχθη!

Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι πως όλα ετούτα δεν είναι νέα, δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενα και ότι ήταν μάλλον αναμενόμενα.

Γιατί όταν δεν σκέπτεσαι, όταν δεν γράφεις, όταν δεν συζητάς, όταν δεν ενδιαφέρεσαι, πάντα, πάντα, το αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο της πράξης σου..

Όμως είναι πια καλοκαίρι. Καλύτερα να αφήσουμε για λίγο τέτοιες σκέψεις και τα ξαναλέμε.