Η ιστορία που σπαταλήθηκε όπως ο χρόνος κάποιων ανδρών που έπαιζαν ζάρια στις βρώμικες τουαλέτες ενός μπαρ, είναι μια έκφραση λογοτεχνική που είχε χρησιμοποιήσει ο Τσαρλς Μπουκόβσκι σε κάποιο βιβλίο του, δεν θυμάμαι τώρα ποιο μπορεί να ήταν αυτό. Παραμένει ωστόσο διαχρονικά κολλημένη στο μυαλό μου από εκείνη την πρώτη στιγμή που τη διάβασα. Είναι που από μικροί, απ’ το σχολείο ακόμη, μας πιπίλιζαν το μυαλό για τη σπουδαιότητα της ιστορίας, και τι σημαίνει αυτή για ένα λαό, για τον άνθρωπο, για τον πλανήτη και λοιπά. Είχα πέσει μάλιστα με τα μούτρα σε αυτό το μάθημα και τα πήγαινα περίφημα σε όλα τα σχολικά μου χρόνια. Βέβαια, τότε δεν γνώριζα ότι διάβαζα την ιστορία που ήθελαν να διαβάζω και πως ενδεχομένως να υπήρχαν κι άλλες, που να μην ήθελαν να διαβάσω ή που δεν είχαν γίνει ακόμη γνωστές. Μπορεί να είχαν θαφτεί ή καεί, αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει το αποτέλεσμα που δεν ήταν άλλο από το ότι καταφέραμε τελικά να γίνουμε κάτι πανέμορφοι παπαγάλοι!

Η ιστορία από την άλλη επέμενε να σπαταλιέται όπως ο χρόνος κάποιων ανδρών που παίζουν ζάρια στις βρώμικες τουαλέτες ενός μπαρ, όπως θα έγραφε και ο θείος Τσαρλς. Όσο μάλιστα εμείς συνεχίζαμε να παπαγαλίζουμε, τόσο περισσότερο εκείνη ξόδευε τον εαυτό της και την ουσία με ένα τρόπο εντελώς άσημο. Πέθαινε σαν να λέγαμε στην αφάνεια, άγνωστη, μεταξύ κάποιων αγνώστων. Όταν πέθανε πια η ιστορία ήμασταν ήδη οι πιο πολύχρωμοι παπαγάλοι που είχε δει κανείς, αλλά δεν είχαμε τι να παπαγαλίσουμε. Η μεταμόρφωσή μας είχε στερέψει κάθε σελίδα των διαθέσιμων ιστοριών προς κατανάλωση και είχε έρθει μάλλον ο καιρός να πάμε σε εκείνη, σ’ εκείνη που είχε σπαταληθεί οριστικά, όπως ο χρόνος εκείνων των ανδρών που έπαιζαν ζάρια στις τουαλέτες εκείνου του βρώμικου μπαρ.

• Τα πρόσωπα της ιστορίας ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
• Οι παπαγάλοι είναι υπέροχα πτηνά και πολύχρωμα και πολύ τα αγαπώ.
• Μη τύχει και διαβάσετε ποτέ Μπουκόβσκι γιατί θα σας πουν αλήτες.

*Του Σ. Ν. “Chinaski”