Το 10 φεστιβαλ μουσικής στη Ζήρεια την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι πια γεγονός. Το 10 και όχι 10ο απ’ότι συζητούσαμε ένα βράδυ στον Βαβελιάρη με τα παιδιά, έχει το δικό του νόημα, αλλά τώρα, δεν γράφω για να παίξω με τις λέξεις (γέλια). Το φεστιβαλ λοιπόν του βουνού όπως έχουμε συνηθίσει να το αποκαλούμε μεταξύ μας, επιθετικός προσδιορισμός που έχει γίνει ευρέως γνωστός στο πανελλήνιο, ξεκίνησε όπως έχουμε ξανασημειώσει από δύο – τρεις ανθρώπους που ονειρεύοντουσαν πολύ.
Το ξεκίνησαν και σιγά – σιγά όπως οι ίδιοι λένε, ήταν σαν το παιδάκι που γεννήθηκε και έφθασε σχεδόν ύστερα από δέκα χρόνια να μοιάζει πως ενηλικιώθηκε. Ο Ανδρέας, ο Γιώργος, ο Κώστας δεν κράτησαν το όνειρο μόνο για την πάρτη τους αλλά το μοίρασαν. Τα όνειρα άλλωστε είναι πάντα ΔΩΡΕΑΝ. Έτσι αυτό το παρεάκι μεγάλωσε τόσο που μπορεί σήμερα να χαρακτηριστεί ως μοναδικό. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, με ανοιχτά μυαλά, σχεδιάζουν και υλοποιούν ύστερα από ένα χρόνο, κάθε χρόνο, κάθε Άυγουστο συγκεκριμένα, την γιορτή που όμοιά της δεν θα βρεις όσο κι αν ψάξεις στα ελληνικά χώματα και ίσως ακόμη παραπέρα. Θα μπορούσα να κλείσω το κειμενάκι εδώ και έχω την αίσθηση πως θα τα είχα γράψει όλα. Όμως φέτος θα αφήσω εδώ μερικούς από τους λόγους που με κάνουν να νιώθω σαν παιδάκι κάθε τέλος Αυγούστου. Ακούστε λοιπόν:
- Αγαπώ τόσο την μουσική που πιστεύω πως δεν θα μπορούσα να ζήσω χώρια της. Την ίδια και ακόμη περισσότερη αγάπη έχω για την φύση και τα ζώα. Όλα τα ζώα, εκτός από τους κροκόδειλους και τα σαρκοβόρα τέρατα. Στη Ζήρεια λοιπόν ο συνδυασμός των παραπάνω είναι μοναδικός. Καθώς η νύχτα πέφτει και τα αστέρια ξεκινάνε το τρελό τους πανηγύρι στον ουρανό, η μουσική έρχεται από κάθε πλευρά και την νιώθεις όπως πουθενά αλλού. Κανένα κλαμπ και κανένα ηχοσύστημα δεν μπορεί να το αγγίξει αυτό. Ούτε καν.
- Στα δέκα χρόνια των φεστιβαλ πάνω από τα Τρίκαλα, έχω προλάβει να ζήσω μερικές από τις πιο όμορφες, χαρούμενες, ξεκαρδιστικές στιγμές μου. Είμαι 33 χρόνων και έχω την εμπειρία σίγουρα των αναμνήσεων στο ακέραιο.
- Οι φίλοι μου είναι οι άνθρωποι του φεστιβάλ. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που για ένα χρόνο συζητάμε μαζί τους για την πορεία του στησίματος, αν έχουμε το χρόνο βοηθάμε ή θα βοηθήσουμε τις ημέρες της διεξαγωγής, μαθαίνουμε νέα για τα γκρουπ, την εθελοντική εργασία, τις στιγμές. Για 3-4 ημέρες είναι σαν να πηγαίνω διακοπές μαζί με τους φίλους μου. Δεν είναι αυτό μαγικό; Για σκεφτείτε, πόσο εύκολο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο στην πραγματική ζωή;
- Τι φεστιβάλ ενώνει διαφορετικές κουλτούρες. Δεν είμαστε όλοι ροκάδες εκεί πάνω. Μιλάμε για ένα πραγματικό φεστιβαλ της μουσικής με δεκάδες είδη και πλέον, από πέρσι και ύστερα, για 4 ημέρες η μουσική δεν σταματά καθόλου, μέρα και νύχτα.
- Λατρεύω να ακούω τον βαβελιάρη να κάνει σχέδια για το βουνό. Για το μπαρ, για το πως θα στηθεί φέτος, για τον φωτισμό, για το ανεβοκατέβασμα από Ξυλόκαστρο στη Ζήρεια και πάλι από την αρχή. Λατρεύω να ακούω τον ινδιάνο να ξεκινάει για τη θεμελίωση της σκηνής του καμία εβδομάδα πιο πριν, για να βρει την καλύτερη μεριά, την πιο αναπαυτική στο βουνό. Λατρεύω όταν έρχεται ο Τίκης με τον Βλάση από Αθήνα με άδεια επι τούτου, σαν τα μωρά παιδιά από την χαρά για τις ημέρες που ακολουθούν. Ο Κώστας με τα σετ του και το κλασικό του άγχος για να είναι άψογος μουσικά, άγχος που δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ και είμαι σίγουρος (γέλια). Λατρεύω που ο Ανδρέας παρότι μεγαλύτερός μας έβαλε από πιτσιρικάδες μέσα σε όλο αυτό. Διορατικός το λιγότερο και ιδιαίτερος.
Θα μπορούσα να αραδιάσω δεκάδες ακόμη λόγους που κάνουν τόσο ξεχωριστό το Ziria Music Festival. Καλό είναι όμως να αφήσουμε και τίποτα για την φαντασία σε όσους θα έρθουν φέτος για πρώτη φορά. Άλλωστε ο καθένας θα έχει τους δικούς του λόγους να αγαπήσει αυτό το εγχείρημα. Ένα όνειρο που έκαναν πράξη μερικοί άνθρωποι και την μοιράστηκαν. Πράξη επαναστατική σε ημέρες που τίποτα επαναστατικό δεν συμβαίνει. Η συμμετοχικότητα είναι το κλειδί. Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, πολλοί μαζί, έχουν αφήσει το λιθαράκι τους στο οροπέδιο.
Ντυθείτε καλά και να θυμάστε, προσοχή και σεβασμό στο περιβάλλον που μας φιλοξενεί.
Τα λέμε στο βουνό!
Για οδηγίες, προγράμματα και λοιπά, γκουγκλάρετε. To 10 Ziria Music Festival παίζει παντού.
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
*Μερικές φωτογραφίες είναι δικές μου. Οι περισσότερες όμως είναι του κορυφαίου Βλάση Μεντζελόπουλου!
Φώτο μπόνους – Ιωάννης..
- Για όλους τους μουσικούς, τις μπάντες και τα συγκροτήματα που έχουν ανέβει το βουνό μέσα στα χρόνια τι να πει κανείς. Υπέροχοι όλοι και είναι πάρα πολλοί. Η Ελλάδα φτιάχνει ακόμη μουσική και αυτό είναι καλό να το θυμόμαστε.
