Εκεί που δίνεις όλο σου το είναι και την ψυχή σου και εκεί που βοηθάς χωρίς δεύτερη σκέψη, συνήθως, εκεί είναι που όταν σταματήσεις να το πράττεις, θα λάβεις πίσω την μεγαλύτερη αχαριστία και την χυδαιότερη αντιμετώπιση. Αυτός είναι ένας ανθρώπινος νόμος που δεν ανακαλύφθηκε σήμερα, είναι γνωστός από καταβολής κόσμου.

Είναι κρίμα, όμως υπάρχουν άνθρωποι για λύπηση και δεν εμφανίζεται συχνά χειρότερο συναίσθημα από αυτό. Υπήρξαν ψέμματα, για να παραφράσουμε τον Λουντέμη, που ντράπηκαν τα ίδια για εκείνους που δεν ντράπηκαν καθώς τα ξεστόμισαν.

Και η ζωή συνεχίζεται, πάντα η ίδια και με το βέλος προς το χειρότερο, σε όσα έχουν να κάνουν με τις κοινωνικές σχέσεις και την ποιότητα των μυαλών τριγύρω.

Να κι ένα τραγουδάκι..