Δεν μου παει να μη γράψω τίποτα για τον Intro που κλείνει. Οι του Ξυλοκάστρου φίλοι του περιοδικού θα καταλάβουν σίγουρα τον λόγο. Το Intro που εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, νομίζω ήμουν στο λύκειο όταν ο Γιώργος και η Κάριν έκαναν την αρχή τους εκεί, ήταν το δεύτερο σημείο αναφοράς για την πλατεία Ξυλοκάστρου και έπειτα από τον Άγιο Βλάση. Δεν γίνεται να μη γράψω για αυτό το μαγαζί γιατί είναι σαν να ξεχνάω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Είναι σαν ξεχνάω τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους που έγραφε πριν λίγη ώρα ο Κώστας και με συγκινούσε απίθανα. Οι άνθρωποι άλλωστε είναι τα μέρη, είναι οι πόλεις και η κουλτούρα των μαγαζιών. Οι ιδέες, οι μουσικές που ακούνε, τα φιλμ που γουστάρουνε, οι πολιτικές αναλύσεις, οι από κοινού δράσεις, οι τσακωμοί, οι έρωτες. Οι ψυχές είναι τα πάντα σε αυτή τη ζωή και ίσως ακόμη να μην το έχουμε καταλάβει, ή ίσως και να έχουμε τελικά.
Ο κύκλος αυτού του ιστορικού μαγαζιού για τον πολιτισμό του Ξυλοκάστρου κλείνει. Είναι συνήθεια καθώς φαίνεται για τον George και την Κάριν να φτιάχνουν ιστορία στον τόπο με τα μαγαζιά τους. Στην αρχή η Βαβέλ, έπειτα το Ιντρο και θα συνεχίσουν από τη Συκιά πια και δίπλα στο κύμα. Είναι αυτό που λέμε ότι ο καθένας έχει την πάστα του και είναι για συγκεκριμένα πράγματα πλασμένος. Ένα κύκλος λοιπόν κλείνει και είναι ξεκάθαρα πολιτισμικός. Χιλιάδες χιλιόμετρα μουσικής, συναυλιών, ποίησης, ποδοσφαίρου, μπάσκετ, συντροφικών ποτών (όπως θα έλεγε και ο πορνόγερος Τσαρλς), φλερτ, και αράγματος στην καλοκαιρινή πλατεία. Αν δεν έχεις κάτσει στα τραπεζάκια απέναντι από τον Άγιο Βλάση μια καλοκαιρινή νύχτα δεν μπορείς να κατανοήσεις το συναίσθημα.
Προσωπικά εύχομαι στα παιδιά μια καλή νέα αρχή. Με υγεία και πάντα εναλλακτικά μυαλά. Έπειτα να τους πω ότι δεν ξεχνάω τίποτα και ότι κρατάω πάντα στην καρδιά μου, ειδικά τώρα που οι εποχές είναι γαμημένες, όλα όσα υπέροχα έζησα εγώ και η παρέα μου εκεί. Από έφηβος αλητάκι μέχρι τώρα που μεγαλώσαμε λιγάκι. Ούτε την υποστήριξη στο περιοδικό μου, ούτε το τρομερό παρτι τους ενός χρόνου για το revista.gr που άφησε εποχή και που ο Γιώργος είχε βάλει τα δυνατά του για να σχεδιάσει, ούτε τις ατελείωτες νύχτες. Ευχαριστώ!
Κλείνω με ένα τραγουδάκι όπως θα περιμένατε και τα ξαναλέμε. Αφού πρώτα απόψε ακούσουμε τον Τσούγκο, Γιώργο και λοιπούς στο πάρτι ε!
Εδώ το αλμπουμ του Βλάση Μεντζελόπουλου από το παρτυ που είχαμε φτιάξει για το revista: Παρτυ revista.gr – Intro Art Cafe
Βαβελιάρη για πάρτη σου το κομμάτι, παίζει μέσα ο αγαπημένος σου. You Know!
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
