Για την φιλαρμονική..

“Η μουσική είναι η ευγένεια της ψυχής” έγραφε ένα παλιό ρητό στην αίθουσα μουσικής του γυμνασίου Ξυλοκάστρου. Ίσως να υπάρχει ακόμη αυτή η επιγραφή που είχε φτιάξει, άν θυμάμαι ορθώς, ο δάσκαλος κύριος Σπύρος Παναγιωτόπουλος. Με την αγάπη προς την μουσική λοιπόν και όλα όσα πηγάζουν από την υψηλή αυτή τέχνη να μου επιτρέψετε το παρακάτω κειμενάκι.

Έχει δημιουργηθεί ένα θέμα το οποίο έγινε μάλιστα γνωστό σε όλη την Κορινθία από αρκετά μέσα, τις τελευταίες ημέρες, για την φιλαρμονική Ξυλοκάστρου. Η κουβέντα ξεκίνησε με την εικόνα της πάλαι ποτέ μεγάλης μπάντας του Ξυλοκάστρου, να αριθμεί στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου μόλις επτά παιδιά. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει στα “κουφά” και ευλόγως πήρε τέτοια έκταση. Αναρωτηθήκαμε λοιπόν με αφορμή την εικόνα που είδε το φως της δημοσιότητας από το Ηρώον Ξυλοκάστρου και χθες ήρθε η απάντηση στην ερώτησή μας από πιο επίσημα χείλη.

Ο μέχρι πρότινος μαέστρος της φιλαρμονικής, Δημήτρης Ζαχαρίας, με ανάρτησή του στο facebook αργά τη νύχτα, ανέφερε τα παρακάτω:

“Σμρ σε αναφορά του ονόματος μου από τον κ.Μπρακουλια σχετικά με το θέμα την φιλαρμονικής ξυλοκαστρου είπωθηκαν πολλά ψέματα κ πολυ λάσπη για το πρόσωπο μου εκ μέρος του Δημάρχου κ του αρμόδιου αντιδημάρχου!Κατα αρχήν θα ξεπεράσω την ψυχολογία ρεβανσισμού εκ μέρος τους διότι εγώ ήμουν «κλαδουχικος» όπως άφησε να εννοηθεί ο Δήμαρχος ενώ τώρα θα αλλάξουμε…!Υπηρξα για κάποια χρόνια συμβασιούχος κ οφείλει να ανοίξει τον φάκελο μου στο πρωτόκολλο κ να ελέγξει τι σπουδές εχω καταθέσει σχετικά με το κλαρινέτο,παραδοσιακά κρουστά, σύμμετοχες σε διαγωνισμούς κ σεμινάρια πριν πει το πρώτο ψέμα!Αν εννοεί ότι θέλει καμία 10αρια πτυχία για την φιλαρμονική Ξυλοκάστρου τότε πάω πάσο!Δευτερον είπαν ότι αυτοί που δεν πήγαν να παρελάσουν ήταν ή η παρέα μου ή ότι εγώ τους πήρα τηλ. εκβιαστικά να μην πάνε…προκαλώ ανοιχτά να βγει κ να πει κάποιος αν του εχω πει κάτι.Στην άλλη περίπτωση το να μην θέλουν οι μαθητές να βγουν γιατί ο Δήμος είναι απών από παντού δεν πέρασε καν από το μυαλό του δημάρχου.Χαρακτηριστικο παράδειγμα υπηρεσία στα Γελληνιατικα Δεκέμβριο με 1-2 βαθμούς έξω,δεν άκουσαν ούτε ευχαριστώ.ειπωθηκε ότι τα παιδιά ήταν παπαγάλοι & ότι τα τύμπανα παίζαν «ντούπου ντουπου»!Αλλη ανακρίβεια,τα παιδιά που παίζαν τυμπανα στην παρέλαση δεν είναι τυμπανιστες κ τουναντίον 3 μουσικοί μου έχουν παίξει σε όλη τους την θητεία σε στρατιωτικές μπάντες.Σε κάθε άλλη περίπτωση προκαλώ κάποιον από τα παιδιά να πει την ιστορία του για την λέξη «μέθοδος οργάνου».ειπωθηκε ότι την διαλύουμε την φιλαρμονική για να την ξαναφτιαξουμε..Ασχολίαστο!!!Κλείνοντας,θεωρώ ότι εφόσον αναφέρθηκε το όνομα μου στο συμβούλιο θα έπρεπε να παρευρίσκομαι κ εγώ κ πριν πουν οτιδήποτε για μένα να πουν ένα ευχαριστώ τουλάχιστον για όλα αυτά τα χρόνια.Γιατι ο ίδιος ο δήμαρχος ήταν αυτός που τραγούδαγε κάποτε όταν εγώ κ οι υπόλοιποι παίζαμε από πίσω κ τότε έδινε τα συγχαρητήρια!”

Βέβαια θα αναμένουμε κάποια απάντηση από τον Δήμο και είναι δεδομένο πως θα την δημοσιεύσουμε άμεσα για να έχουμε τις τοποθετήσεις και των δύο πλευρών.

Όπως και να έχει όμως θα ήθελα να σημειώσω κάποια πράγματα ως παλαιό μέλος της φιλαρμονικής του Δήμου Ξυλοκάστρου.

  1. Ο Δημήτρης Ζαχαρίας είναι ο άνθρωπος που εμψύχωσε πριν από αρκετά χρόνια την αναγέννηση της φιλαρμονικής του Δήμου. Εξαίρετος μουσικός, με αίσθημα ευθύνης και αγάπης για τον τόπο του αλλά και για την μουσική. Έφερε πολλά νέα παιδάκια στον χώρο, τους έμαθε διαφορετικά όργανα, δημιούργησε μουσικούς. Ακόμη και τις εποχές που λάμβανε κάποια αποζημίωση για το έργο του αυτό, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η εργασία του και ο κόπος του ήταν στο δεκαπλάσιο. Εθελοντής δε υπήρξε επί σειρά ετών και ως μαθητής μέλος της φιλαρμονικής αλλά και αργότερα. Το μεράκι του είναι κάτι που έχει αποδειχθεί μέσα στον χρόνο.
  2. Όταν λοιπόν διαθέτεις μια τόσο καλά δεμένη μπάντα – κόσμημα για την πόλη και τον πολιτισμό της, οφείλεις να την προστατέψεις, να την κάνεις ακόμη μεγαλύτερη. Με όσα μέσα διαθέτεις. Και δεν αναφέρομαι σε χρηματικά.
  3. Αν ο μαέστρος για τον οποιονδήποτε λόγο, ο συγκεκριμένος μαέστρος, νιώσει την ανάγκη πως δεν μπορεί να συνεχίσει το έργο του, σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνεις με κατηγορίες την ως τώρα σπουδαία πορεία που έχει διαδραματίσει. Μια πορεία προσφοράς. Αν δηλαδή ισχύει ότι δημοσίευσε με την άποψή του ο κ. Ζαχαρίας, τότε με συγχωρείτε κύριοι της δημοτικής αρχής, αλλά έχετε υποπέσει σε φάουλ. Βέβαια, επαναλαμβάνω πως θα δημοσιευθεί από το βήμα μας στο revista κάθε άποψη επί του θέματος και από επίσημα χείλη. Εμείς δεν λαμβάνουμε θέση αλλά επιχειρούμε να ρίξουμε φως στην όλη υπόθεση.
  4. Αναφέρθηκε όντως πως η φιλαρμονική διαλύθηκε για να ξαναγίνει από την αρχή; Αν αληθεύει κάτι τέτοιο δεν μπορώ να κατανοήσω την χρησιμότητα του εγχειρήματος. Δηλαδή πως; Διαλύουμε κάτι που έχει ανθίσει κι έχει δώσει καρπούς για να έρθει στην θέση του τι; Αυτό καλό θα είναι αν ισχύει να απασαφηνιστεί.
  5. Ο Δημήτρης Ζαχαρίας επίσης ήταν ο άνθρωπος που πάντοτε μας προέτρεπε να παρευρισκόμαστε στις εκδηλώσεις και τις πρόβες της φιλαρμονικής. Πάντοτε. Μας έπαιρνε τηλέφωνο έναν – έναν. Εγώ προσωπικά αλλά και αρκετοί φίλοι – μέλη, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι σε καμία περίπτωση δεν δέχθηκαν πίεση ή τηλεφώνημα από τον μαέστρο για να μη συμμετέχουμε – συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του Δήμου.

Για να μην γίνουμε κουραστικοί όμως με όλα τα παραπάνω, θα ήθελα να τονίσω την σημασία που έχει στις ημέρες μας ο διάλογος. Στις προσωπικές αναφορές, στις κόντρες και σε όλα αυτά δεν υπήρξε ποτέ καμία λύση. Το έχουμε βιώσει στο πετσί μας σε ετούτη την χώρα άλλωστε. Λίγη λογική παρακαλώ και όχι εύκολα λόγια. Να προσπαθήσει ο Δήμος να έρθει σε συννενόηση με τον μαέστρο για να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η υπέροχη μπάντα και τα παιδιά να μαθαίνουν μουσική. Δεν μπορεί να μην βρίσκεται λύση για κάτι τόσο όμορφο όσο η μουσική. Τα χρήματα μπορεί στις ημέρες μας να μην υπάρχουν, όμως η διάθεση απαιτείται πλέον από όλους. Από αρχές και δημότες. Και κυρίως από τις αρχές.

 

Με εκτίμηση προς όλους,

Στάθης Ντάγκας 

Μάρθα Βούρτση: η μεγάλη κυρία του θεάτρου και η σταρ του ελληνικού κινηματογράφου!

Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail

“Βασίλισσα” του κινηματογραφικού μελό, η Μάρθα Βούρτση υπήρξε η λατρεμένη ενός ολόκληρου λαού, που στα χρόνια του ’60, είδε στο πρόσωπο της, το κορίτσι της διπλανής πόρτας που μπορούσε να συμπάσχει μαζί της.

Και όμως αυτή η σπουδαία θεατρίνα ξεκίνησε τη καριέρα της στη μεγάλη οθόνη παίζοντας σε κωμωδίες ενώ στο σανίδι υπηρέτησε όλα τα είδη θεάτρου. Από Αρχαίο δράμα και μιούζικαλ μέχρι και επιθεώρηση, αντιμετωπίζοντας τον κάθε ρόλο με την ίδια σοβαρότητα.

1 (1)

Η Μάρθα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του 1937. Η οικογένεια της εγκαταστάθηκε στην ελληνική πρωτεύουσα ερχόμενη από την Οδησσό και η μικρή Μάρθα έλαβε αυστηρή ρωσική ανατροφή. Μεγάλωσε μέσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια καθώς η μητέρα της ήταν εικαστικός και ο πατέρας της Μιχάλης Βούρτσης ήταν μαέστρος, από τους ιδρυτές της Λυρικής σκηνής. Σαν συνθέτης έγραψε ορχηστρικά, φωνητικά και χορωδιακά έργα και φυσικά πολλές εναρμονίσεις δημοτικών τραγουδιών.

1 (3)

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Μάρθα τελειώνοντας τις γυμνασιακές σπουδές της, γράφτηκε στη σχολή του Καρόλου Κουν. Πριν κλείσει ο κύκλος των θεατρικών σπουδών της ανεβαίνει στο σανίδι παίζοντας στο “Πλούτο” του Αριστοφάνη. Η πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση έγινε το 1958 στην παράσταση “Λοκαντιέρα”, με το Ελεύθερο θέατρο, έναν εταιρικό θίασο μαζί με τον Κώστα Καζάκο και το Λεωνίδα Τριβιζά.

1

Στα χρόνια που ακολουθούν με απίστευτη σεμνότητα και χωρίς να χάσει ποτέ τη ξεχωριστή προσωπικότητα της έπαιξε τα πάντα, ενώ τη σεζόν 2007-08, κλείνοντας μισό αιώνα καλλιτεχνικής πορείας βρέθηκε στη σκηνή του θεάτρου Λαμπέτη παίζοντας στο έργο του Καμπανέλλη “Η  Στέλλα με τα κόκκινα γάντια”.

12

Στον κινηματογράφο η Μάρθα Βούρτση ξεκίνησε το 1960 με τη ταινία της Φίνος Φιλμ “Τα κίτρινα γάντια”. Μια κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου με την πρωτοεμφανιζόμενη Μάρθα στο ρόλο της άτακτης υπηρέτριας του Νίκου Σταυρίδη, η οποία τραγουδά μαζί με το Μίμη Φωτόπουλο το χαριτωμένο ρεμπέτικο “Θα σου δώσω πασαπόρτι” του Τάκη Μωράκη. Θα ακολουθήσουν οι κωμωδίες: “Ο σκληρός άνδρας”(1961), “Το Πιθάρι”(1962), “Ο άντρας της γυναίκας μου”(1962) και ο “Παράς και ο φουκαράς”(1964).

MV5BYTVkMzQ1YjgtNzcxYy00ODZmLWJjMjItMGMyZDQ2MmY4YWQwXkEyXkFqcGdeQXVyNDE5MTU2MDE@._V1_

Το 1962 για την ερμηνεία της στη ταινία “Προδομένη αγάπη”, η ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών  την τίμησε με το βραβείο Β΄γυναικείου ρόλου. Το 1966 ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών συναδέλφων της ιδρύει τη δική της εταιρεία παραγωγής, τη “Μάρθα Φιλμς”. Προσπαθώντας να δώσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα έχασε πολλά χρήματα και μετά τη διάλυση της εταιρείας εντάχθηκε αρχικά στο δυναμικό της Κλάκ Φιλμ. Εκεί έγινε κινηματογραφικό ζευγάρι με το Νίκο Ξανθόπουλο σε ταινίες οι οποίες απευθύνονταν κυρίως στα πολύ λαϊκά στρώματα της εποχής και πολλές από αυτές έβγαιναν απευθείας σε συνοικιακούς κινηματογράφους.

19

Το 1968 γυρίζει με τη Φίνος Φιλμ την καλύτερη ίσως ταινία της, το “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”. Η σκηνή του σπαραγμού της με την επιστροφή του ψεύτικου και του πραγματικού αρραβωνιαστικού της είναι κομμάτι ανθολογίας. Για την ιστορία να πούμε ότι στο συγκεκριμένο φιλμ η Μάρθα τραγουδά το “Μην αργήσεις”, το οποίο ωστόσο κόπηκε στις τηλεοπτικές προβολές.

179

Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας της στον κινηματογράφο για τις ανάγκες των σεναρίων τραγούδησε σπουδαίες συνθέσεις κορυφαίων δημιουργών. Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τη σκηνή της ταινίας “Απόκληροι της κοινωνίας” όπου τραγουδά το θρυλικό “Ένα αστέρι πέφτει”(κατοπινό σουξέ της Βίκυς Μοσχολιού) αλλά και τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα “Φεύγει ο καλός μου την αυγή” και “Ξέρω ένα δρόμο” από τη ταινία “Τα δολάρια της Ασπασίας”.

68443_287952781321608_916543460_n

Τηλεοπτικά την είδαμε αρχικά το 1985 στη σειρά “Καπνισμένος ουρανός” ενώ το 1988 είναι η βασική πρωταγωνίστρια στην “Οδό Ανθέων” του Γιάννη Δαλιανίδη. Οι νεότερες γενιές  θα τη θυμούνται από τα σίριαλ “Η Ελίζα και οι άλλοι” και “Η πολυκατοικία”.

536827_187538104700611_647398364_n

Η προσωπική της ζωή κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ελάχιστοι γνωρίζουν τον πρώτο γάμο της με τον ηθοποιό Κώστα Πίτσιο. Ο δεύτερος σύζυγος της ήταν ο σπουδαίος στιχουργός Ξενοφώντας Φιλέρης, ο οποίος στα χρόνια του ’60 εργάστηκε και ως μακιγιέρ, παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος σε πολλές ελληνικές ταινίες. Από το 1967 και μετά μπήκε και στο χώρο της δισκογραφίας υπογράφοντας  στιχουργικά περισσότερα από 130 τραγούδια.

968972_1385498865001865_1713340946_n

Σπάνιος χαρακτήρας, σπάνιο ταλέντο και πραγματική κυρία η Μάρθα Βούρτση υπήρξε μια αυθεντική σταρ, αν και η ίδια δεν αποδέχεται αυτόν το τίτλο.

1545949_1055434107807270_6158369762739341831_n

Μπορεί οι επιλογές της στο σινεμά να μην ήταν πάντα πρώτης ποιότητας, αλλά μέσα από το τεράστιο ταλέντο της, τις έκανε να φαίνονται καλύτερες. Προνόμιο μιας μεγάλης θεατρίνας!!!

 

Του φίλου μας Ηλία Τάσκου από το myselvi.gr

Blade Runner 2049 ~ Κριτική Ταινίας

Έτος: 2017

Σκηνοθεσία: Denis Villeneuve

Πρωταγωνιστούν: Ryan Gosling, Harrison Ford, Ana de Armas, Sylvia Hoeks

Διάρκεια: 2ω 44λ

 

Το 1982 ο Ridley Scott σκηνοθέτησε το Blade Runner, με πρωταγωνιστή τον Harrison Ford. Η ταινία δίχασε τους κριτικούς, καθώς θεώρησαν πως η πλοκή ήταν κάπως αταίριαστη για τα εφέ και το κλίμα της, ενώ ευθύνες έριξαν και στο στούντιο, που την προώθησε σαν μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Αργότερα όμως αναλύθηκε θεματικά και σκηνοθετικά και η αξία της αναθεωρήθηκε, αποτελώντας πλέον ένα κινηματογραφικό διαμάντι. Πρόκειται για ένα neo-noir sci-fi που έχει πολλά να δώσει, καθώς δεν αναλώνεται σε ατελείωτες σκηνές δράσης, αντιθέτως εξελίσσεται αργά, σαν μια αστυνομική ιστορία της χρυσής εποχής του Hollywood, τοποθετημένη σε ένα σκοτεινό δυστοπικό μέλλον. Τα εφέ θεωρούνται από τα καλύτερα που έχουν υπάρξει, καθώς είχε χρησιμοποιηθεί στο μέγιστο η τότε διαθέσιμη μη-ψηφιακή τεχνολογία, καθώς και πολλά σκηνοθετικά τεχνάσματα. Η καταπληκτική, αναντικατάστατη, ατμοσφαιρική μουσική από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, προσθέτει την τελευταία πινελιά τελειότητας, στο έπος που ακούει στο όνομα Blade Runner.

Όταν ανακοινώθηκε το sequel, Blade Runner 2049, δικαιολογημένα υπήρχαν ανησυχίες για το αν θα καταφέρει να σταθεί αξιοπρεπώς, τόσο σαν ταινία όσο και σαν συνέχεια ενός θρύλου. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο έμπειρος Denis Villeneuve (Arrival, Sicario, Prisoners), την φωτογραφία ο άξιος Roger Deakins (The Shawshank Redemption, No Country for Old Men, Skyfall), τον πρωταγωνιστικό ρόλο ο εξαιρετικός Ryan Gosling και στην παραγωγή συμμετείχε ο Ridley Scott. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα αριστούργημα που ξεπερνά κάθε προσδοκία, όχι επειδή συγκρίθηκε με το προηγούμενο αλλά επειδή το σεβάστηκε.

Ένας νεαρός Blade Runner, με το όνομα Κ, θα ανακαλύψει ένα θαμμένο κουτί, το περιεχόμενο του οποίου θα ανατρέψει τα δεδομένα και ο Κ θα πρέπει να αναζητήσει τον πρώην Blade Runner Rick Deckard, ο οποίος αγνοείται εδώ και 30 χρόνια, προκειμένου να πάρει απαντήσεις. Το σενάριο είναι εξαιρετικό, εκτυλίσσεται αργά, χωρίς να βιάζεται, με έναν τρόπο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο, ενώ ρέει αβίαστα με τρομερή συνοχή και ανατροπές. Κινείται στους ρυθμούς του προηγούμενου, χωρίς να το αντιγράφει ή να το επιδεικνύει.

Ανεξαρτητοποιείται, καταφέρνοντας όχι μόνο να διατηρήσει την ταυτότητα του πρώτου αλλά και να δημιουργήσει τη δική του. Για τη σκηνοθεσία και την φωτογραφία απλά δεν έχω λόγια. Ο τρόπος που τοποθετεί την κάμερα είναι απίστευτος. Τα μακρινά πλάνα του εξαιρετικά, τα κοντινά εξίσου, πιάνει το νόημα της κάθε σκηνής και της δίνει χαρακτήρα, ενώ κάποιες εναλλαγές των πλάνων είναι αξιοθαύμαστες. Η φωτογραφία καταπληκτική. Παίζει με τις σκιές και τα φίλτρα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα ιδανική για την κάθε σκηνή.

Η καλλιτεχνική διεύθυνση έχει κάνει απίστευτη δουλειά με τα σκηνικά και το στυλ της ταινίας, ενώ τα χρώματα, σε συνδυασμό με τα φίλτρα, συνθέτουν και από μια ξεχωριστή ταυτότητα για κάθε μια από τις περιοχές και τους χώρους που διαδραματίζονται τα γεγονότα.

Ο Ryan Gosling δίνει μια ακόμα εξαιρετική, λιγομίλητη, αλλά εκφραστική ερμηνεία. Ο Jared Leto αν και εμφανίζεται λίγο αφήνει το στίγμα του. Τα λόγια περιττά για το Harrison Ford, ο οποίος δεν συμμετέχει στην ταινία μόνο και μόνο για να τραβήξει τον κόσμο στις αίθουσες, αλλά επειδή έχει να εξυπηρετήσει κάποιον σημαντικό, για την πλοκή, σκοπό. Εξαιρετικές οι ερμηνείες και από το υπόλοιπο καστ. Τα εφέ καταπληκτικά και η μουσική, γραμμένη από τους Benjamin Wallfisch και Hans Zimmer, κινείται στο στυλ αυτής του Βαγγέλη και ο συνδυασμός της με τις κατάλληλες σκηνές, προσδίνουν έναν δυστοπικό επικό τόνο, αποτέλεσμα της σωστής χρήσης της.

Στην εποχή που το Hollywood θεωρεί ότι η συνταγή της επιτυχίας ενός remake ή ενός sequel μιας παλιάς ταινίας, είναι να εστιάσει στο οπτικό κομμάτι και στη δράση, αδιαφορώντας για την ατμόσφαιρα και το χαρακτήρα, το Blade Runner 2049 αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, με τρόπο μάλιστα διδακτικό. Γιατί το οπτικό αποτέλεσμα παραμένει μετέωρο αν η ποιότητα εκλείπει. Ένα σύγχρονο αριστούργημα, που στέκεται και κοιτάζει στα ίσα το προηγούμενο, άξιο να φέρει τη βαριά του κληρονομιά, ένα στολίδι του σύγχρονου κινηματογράφου από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη που, όπως φαίνεται, έχει ακόμα πολλά να προσφέρει.

Κριτική: 9,5/10

Γράφει ο Δημήτρης Αδαλάκης

ΕΞΑΝΤΑΣ – Το πείραμα της Αργεντινής [ΒΙΝΤΕΟ]

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.

11 τύποι τοξικών ανθρώπων που δηλητηριάζουν τη ζωή σου

Περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που είτε μας εμπνέουν να επιτύχουμε κάτι σπουδαίο είτε καταστρέφουν τις ζωές μας.

Σας παρουσιάζουμε εδώ, διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Κάποιοι είναι εντελώς τοξικοί και το μόνο που μπορούν είναι να σας κρατούν πίσω.  Θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί  μαζί τους, για να έχετε καλά ξεμπερδέματα.

Οι επικριτικοί

“Γεια! Βλέπω κουρεύτηκες! Τι κρίμα που σε εμένα δεν πηγαίνει αυτό το στυλ… Είναι μόνο για όσους έχουν ρυτίδες όπως εσύ… ” Το έχετε ακούσει; Ε;

Αυτού του είδους οι άνθρωποι γενικά στη ζωή τους, είναι σαρκαστικοί και κάνουν παρατηρήσεις που μοιάζουν με δήθεν κοπλιμέντα. Κόψτε τους τον αέρα κι απαντήστε τους με τον δικό τους τρόπο. Δε συνηθίζουν να ακούνε τα ίδια “κοπλιμέντα” κι όταν νιώσουν τον δυναμισμό σας , θα σας αφήσουν στην ησυχία σας.

Τα θύματα

Είναι φίλοι που έχετε να τους συναντήσετε χρόνια και δε γνωρίζετε καμία λεπτομέρεια για τη ζωή τους. Αυτά τα άτομα δε θα βρουν ποτέ χρόνο αν τους προτείνετε να συναντηθείτε. Θα εμφανιστούν ξαφνικά όταν δε θα έχουν χρήματα για το ενοίκιό τους , ή μέρος για να μείνουν.

Αυτούς θα πρέπει να τους απορρίψετε χωρίς δεύτερη σκέψη , γιατί το μόνο που κάνουν είναι να σας χρησιμοποιούν.

Αυτοί που σπείρουν τον πανικό

Κάθε ώρα και στιγμή κινδυνολογούν για το τίποτα. Όταν τους έχετε κοντά σας δεν μπορείτε με ψυχραιμία να αναλύσετε καμία κατάσταση, λόγω του εκνευρισμού τους.

Προσπαθήστε να αποφύγετε τέτοια άτομα, ειδικά όταν σκοπεύετε να σχεδιάσετε ένα ταξίδι ή τις διακοπές σας. Δε θα σας αφήσουν να χαλαρώσετε.

Οι υποκριτές

Μπροστά σας είναι γλυκύτατοι , αλλά με το που θα γυρίσετε την πλάτη σας θα δείξουν το μίσος τους. Αυτού του είδους οι “φίλοι”  δε θα πουν για εσάς τίποτα αληθινό. Πάντα ψεύδονται και υπερβάλλουν.

Μοναδική τους επιθυμία είναι να είναι δημοφιλείς, προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τον οποιονδήποτε γύρω τους. Σε καμία περίπτωση να μην τους εμπιστευτείτε, γιατί θα σας προδώσουν με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί.

Οι εγωιστές

Αυτοί τρέφονται από την αγάπη σας και την προσοχή που τους δείχνετε. Σας κρατούν κοντά τους, σας υπόσχονται όσα θέλετε αλλά εν τέλει δεν κάνουν τίποτα. Εσείς από την άλλη κάνετε ό,τι θέλουν , προσφέροντάς τους όλο σας τον ελεύθερο χρόνο

Τρέξτε όσο γίνεται πιο μακριά τους γιατί ο μόνος άνθρωπος που αγαπούν είναι ο εαυτός τους κι όχι εσείς.

Οι “σκιές του παρελθόντος”

Τα άτομα αυτά έχουν φύγει από τη ζωή σας πριν από πολύ καιρό. Όταν τους συναντάτε δεν ξέρετε καν τι να πείτε μαζί τους. Συνήθως τους ξαναβάζετε στη ζωή σας γιατί νοσταλγείτε το παρελθόν.

Όταν μια σχέση τελειώνει μην την ξαναφέρνετε στο προσκήνιο. Απελευθερώστε αυτόν τον άνθρωπο για να μπορέσετε να γνωρίσετε άλλους καινούργιους και υπέροχους. Πάψτε να ζείτε στη σκιά του παρελθόντος σας.

Οι “όλο υποσχέσεις”

Προσοχή! Αυτές είναι οι εκφράσεις που συνήθως χρησιμοποιούν οι φαφλατάδες: “Φυσικά και θα πάμε στην παραλία μαζί!“, ”Σε ένα χρόνο θα παντρευτούμε! “, “Σου υπόσχομαι ότι οπωσδήποτε θα πάμε σε αυτό το υπέροχο εστιατόριο!”

Εάν παρατηρήσετε ότι το άλλο σας μισό συνηθίζει να υπόσχεται αλλά να μην πραγματοποιεί, τότε ήρθε η ώρα να τον αποχαιρετίσετε.

Οι άνθρωποι “αποδέξου με όπως κι αν είμαι”

Όταν κάνουν κάποιο λάθος συνηθίζουν να λένε “Έτσι είμαι! Αποδέξου το!”.  Ξεκινούν μια διαμάχη και σπάνε τα πράγματά σας όταν θυμώνουν ή σας φωνάζουν χωρίς λόγο. Μα έτσι είναι αυτοί! Πρέπει να τους αποδεχτείτε όπως ακριβώς είναι.

Φυσικά, δε χρειάζεστε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας. Αν δεν προσπαθούν να αλλάξουν έστω μικρά πράγματα στη συμπεριφορά τους για να είναι πιο σωστοί, τότε δε χρειάζεται  να συνεχίσετε να τους  ανέχεστε. Στην τελική έχετε κι εσείς τις δικιές σας συνήθειες και το δικό σας χαρακτήρα.

Οι εύθικτοι

Αυτοί μπορούν και θυμούνται όλα τα λάθη σας από το πιο μικρό, ακόμη κι αν έχουν περάσει χρόνια. Με κάθε αφορμή, επαναφέρουν από το παρελθόν κάθε άσχημη συμπεριφορά σας και όποιο  λάθος  έχετε πράξει. Αυτό συμβαίνει ακόμη κι αν στο παρελθόν έχετε ζητήσει συγγνώμη χίλιες φορές.

Το αποτέλεσμα είναι να έχετε έναν απαισιόδοξο άνθρωπο συνεχώς δίπλα σας , που θα σας κάνει να νιώθετε συνεχώς ενοχές για τα πάντα. Δεν είναι αυτός λόγος να αποφύγετε τέτοια άτομα;

Οι ζηλιάρηδες

Είναι μαέστροι στα κοπλιμέντα κι έχουν πάντα ένα στο τσεπάκι τους. Οι ζωές τους είναι πιο χάλια από όσο φαντάζεστε . Σας ζηλεύουν ακόμα κι όταν απλά έχετε καλή διάθεση και παραπονιούνται που είστε για καιρό χαρούμενοι. Μπορούν να σας προσφέρουν απλόχερα πολλή συναισθηματική κόπωση.

Χρειαζόσασταν ποτέ κάτι τέτοιo ; Μόνο η επικοινωνία μπορεί να φέρει ευτυχία και χαρά, γι’ αυτό διαγράψτε τους όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Οι άπιστοι

Δε βλέπουν κάτι κακό με το να απατήσουν εσάς ή οποιονδήποτε άλλον. Το να βρεθούν με ένα άλλο πρόσωπο δε σημαίνει τίποτα γι΄ αυτούς. Θεωρούν ότι είναι απολύτως ελεύθεροι στη ζωή τους να αγαπούν και να σκέφτονται όπως θέλουν.  Αυτό σημαίνει ότι αν εσείς πονάτε για εκείνους, δεν έχει καμία σημασία. Ακόμη κι αν σας ζητήσουν συγγνώμη για την αδιαφορία τους, δε θα νιώσουν ποτέ μετανοιωμένοι. Αν όμως συγχωρέσετε τετοιους χαρακτήρες, τότε είναι βέβαιο ότι θα κάνουν το ίδιο λάθος ξανά και ξανά.

Το να μετανοιώσουν μια φορά σημαίνει ότι θα μετανοιώνουν ξανά χιλιάδες φορές. Δεν τους χρειάζεστε στη ζωή σας.

Το υπόγειο κρατητήριο των ναζί

«Ο Δημήτρης Μωραΐτης έγραψε: “24 ώρες χωρίς νερό και χωρίς φαΐ, μόνο μυρίζοντας το γιασεμί”»  Αυτό παραθέτει στο βιβλίο επισκεπτών ένας μαθητής που βρέθηκε πρόσφατα στον χώρο ιστορικής μνήμης στην πλατεία Κοραή στον αριθμό 4, εκεί όπου στην Κατοχή στεγαζόταν η Κομαντατούρ και 6 μέτρα κάτω από τη γη, στα υπόγειά της, βρέθηκαν κρατούμενοι πολλοί Αθηναίοι, ακόμη και παιδιά 14 χρόνων.

Μπορεί να βρίσκεται κυριολεκτικά στα πόδια μας, ακριβώς έξω από τον σταθμό του μετρό στο Πανεπιστήμιο, αλλά δύσκολα κατεβαίνει κανείς τα σκαλιά για να τον επισκεφτεί.

Την ίδια δυσκολία είχαν ακόμη και όσοι κρατήθηκαν εκεί που δεν θέλησαν να καταγραφούν επωνύμως οι μαρτυρίες τους ή δεν θέλησαν ούτε να μιλήσουν για την εμπειρία τους, όπως μας λέει η επιμελήτρια του χώρου Φρύνη Παπαγεωργίου.

Το στολίδι της Εθνικής Ασφαλιστικής, που ολοκληρώθηκε το 1938 σε σχέδια των σπουδαίων αρχιτεκτόνων της εποχής Κριεζή και Μεταξά, ήταν από τα πρώτα κτίρια που επέταξαν οι κατακτητές στις 6 Μαΐου του ’41, λίγες μόλις μέρες μετά την κατάληψη των Αθηνών από τα γερμανικά στρατεύματα στις 27/4/1941.

komantatour-korai11446042091

Κελιά των Γερμανών στα υπόγεια της Κοραή Οι πόρτες ήταν ειδικά φτιαγμένες ώστε να κλείνουν αεροστεγώς. Χώρα κατασκευής η… Γερμανία. | Μάριος Βαλασόπουλος

Φτιαγμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, είχε όχι μόνο ανελκυστήρες και κεντρική θέρμανση αλλά και υπόγεια προορισμένα για αντιαεροπορικά καταφύγια, με ειδικές μεταλλικές πόρτες που έκλειναν αεροστεγώς, κατασκευασμένες στη… Γερμανία.

Αυτά τα δύο υπόγεια καταφύγια, με δεξαμενές νερού και αποχωρητήρια, μετατράπηκαν σε κρατητήρια, κέντρα μεταγωγών και ανάκρισης, απ’ όπου οι κρατούμενοι μεταφέρονταν στις Φυλακές Αβέρωφ, στα γερμανικά στρατοδικεία, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε καταναγκαστικά έργα ή σε τόπους εκτελέσεων.

«Εδώ κρατούνταν άνθρωποι για κάθε αιτία, όχι μόνο αντιστασιακοί», μας λέει η ξεναγός μας στον χώρο Μαρία Γεωργάκη, που είχε λάβει μέρος στις εργασίες συντήρησης του χώρου πριν αποδοθεί στο κοινό το 1991.

Και μας δείχνει τα τεκμήρια στους τοίχους του κρατητηρίου που το μαρτυρούν.

Κελιά των Γερμανών στα υπόγεια της Κοραή Μάριος Βαλασόπουλος

Κελιά των Γερμανών στα υπόγεια της Κοραή Μάριος Βαλασόπουλος

Σαλταδόροι, τσαμπατζήδες που κρέμονταν από τα τραμ, για μικροκλοπές ψωμιού ή ακόμη και σεντονιών, φτωχοδιάβολοι, όπως μαρτυρούν οι ανορθόγραφες επιγραφές, ή θύματα ρουφιάνων, όπως αποκαλούν τους καταδότες που τους έδωσαν στις Αρχές και χαράζουν τα ονόματά τους στους τοίχους:

➲ «ΕυΚΟΛΑ ΜΠΕΝΗΣ ΔΗΣΚΟΛΑ ΒΗΕΝΗΣ»,

➲ «ΑΔΗΚΑ ΜΕ ΚΡΑΤΝΕ ΟΙ ΚΑΡΙΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΠΟΤΕΝΙΑ ΗΠΟΘΕΣΗ»,

➲ «ΓΙΑ Ταφτότητα»

➲ «ΧΟΡΙΣ ΚΑΜΗΑ ΕΤΙΑ».

«Με αυτές τις επιγραφές πολλοί άνθρωποι εξέφραζαν το παράπονό τους και την αγωνία τους και περισσότερο πρέπει να το έκαναν αυτό οι πιο αφελείς, γιατί οι αντιστασιακοί δεν ήθελαν να αποκαλυφθούν», παρατηρεί η κ. Γεωργάκη.

Στο πρώτο υπόγειο εκτίθενται αντικείμενα που βρέθηκαν στον χώρο, πακέτα από τσιγάρα και σπιρτόκουτα, σημειώματα και ένα γράμμα κρατουμένου, ξυραφάκια και εμαγιέ σκουριασμένες κούπες, ακόμη και μερικές σφαίρες που βρέθηκαν σφηνωμένοι στον τοίχο, πάνω σε μια ζωγραφιά του Μουσολίνι, μάλλον κατά την Απελευθέρωση.

Η ναζιστική σημαία που κυμάτιζε στο κτίριο, και μία πόρτα από το κολαστήριο της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν. Μάριος Βαλασόπουλος

Η ναζιστική σημαία που κυμάτιζε στο κτίριο, και μία πόρτα από το κολαστήριο της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν. Μάριος Βαλασόπουλος

Εκτίθεται ακόμη, εκτός της ναζιστικής σημαίας που κυμάτιζε στο κτίριο, και μία πόρτα από το κολαστήριο της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν.

Εδώ βρίσκονται και τα σκοτεινά κελιά απομόνωσης, όπως μαρτυρούν τα σημάδια που έχουν μείνει στο μωσαϊκό.

Στα περισσότερα δεν χωράει άνθρωπος ξαπλωμένος, ενώ φως υπήρχε μόνο στους διαδρόμους.

Στο δεύτερο υπόγειο σε πιάνει η ψυχή σου και δεν φταίνε μόνο τα γραπτά στους τοίχους, ούτε τα κλειστοφοβικά αντανακλαστικά στο γεγονός ότι βρίσκεσαι τόσο βαθιά χωμένος στη γη.

Η επιγραφή του Δ. Μωραΐτη που πέρασε 24 ώρες χωρίς φαγητό και νερό, αλλά παρηγορήθηκε μυρίζοντας το γιασεμί | Μάριος Βαλασόπουλος

Η επιγραφή του Δ. Μωραΐτη που πέρασε 24 ώρες χωρίς φαγητό και νερό, αλλά παρηγορήθηκε μυρίζοντας το γιασεμί | Μάριος Βαλασόπουλος

Τα παράθυρα που βλέπουν στους φωταγωγούς είναι κλειστά και με κάγκελα, ενώ οι επιγραφές στους τρεις θαλάμους κράτησης σου δημιουργούν αίσθημα ασφυξίας: μιλούν για 80 κρατούμενους σε έναν μόνο θάλαμο και μάλιστα τον Αύγουστο του ’44, «ζητώ νερό» στον διπλανό θάλαμο όπου κρατήθηκαν κυρίως γυναίκες, μαζί με την ξεκάθαρη προειδοποίηση: «Φωνάξτε για νερό, αλλιώς θα πεθάνετε εδώ».

Ετων 14... | Μάριος Βαλασόπουλος

Ετων 14… | Μάριος Βαλασόπουλος

Χαραγμένα ονόματα και μηνύματα στους τοίχους των κολαστηρίων των Γερμανών στην Κοραή.

Βλέπεις χαραγμένα ονόματα με ηλικίες παιδιών 16, 17 χρόνων και «Ανδρέας Λιωτάκης ετών 14» μέσα σε μια καρδιά κι αλλού «μαρτύρια ιεράς εξέτασης, έξοδος αβέρωφ».

Σε άλλα σημεία ονόματα σε ξένες γλώσσες προδίδουν ότι κρατήθηκαν αλλοδαποί.

Σκίτσα με πρόσωπα, γυναικείες φιγούρες, τραμ, σημαίες ελληνικές και μία αγγλική, κιθάρες και νότες, εκτός από τα γραπτά μηνύματα, παραμένουν μάρτυρες της ιστορίας του χώρου.

Κάποιος εξέφρασε μέχρι και την αγάπη για την ομάδα τους γράφοντας «ΑΕΚ» και ζωγραφίζοντας τον δικέφαλο αετό.

Σε αυτούς τους θαλάμους όπου η λέξη μπουντρούμι παίρνει την κυριολεκτική της έννοια υπάρχει και η υπογραφή του γνωστού φωτογράφου της εποχής που έχει δώσει σπουδαία ντοκουμέντα: «Πέτρος Πουλίδης πολεμικός φωτορεπόρτερ, 14ην-7-44».

Αλλά και η πολιτική επιγραφή «υπεράνω όλων οι ΣΕΣΔ» που παραπέμπει στις σοβιετικές δημοκρατίες.

Γράφει ένας άλλος επισκέπτης: «Είδα το όνομα του θείου μου Π. Μιχαλάτου, δύο γενιές συναντήθηκαν σε τόπο μαρτυρίου».

«Συχνά έρχονται συγγενείς ή μαθητές και μας λένε ότι κάποιο μέλος της οικογένειας τους είχε κρατηθεί εδώ», μας ενημερώνει η κ. Παπαγεωργίου.

Ανεβαίνοντας ξανά στην Κοραή νιώθουμε ανακούφιση βγαίνοντας σε μία συννεφιασμένη Αθήνα.

Οσοι όμως κρατήθηκαν εδώ έζησαν στο πετσί τους την καταιγίδα της γερμανικής κατοχής αφήνοντας τις επιγραφές τους στους τοίχους ως μαρτυρία για τις επόμενες γενιές.

*****************************

Ο χώρος ιστορικής μνήμης Κοραή 4 λειτουργεί από την Τρίτη έως το Σάββατο και ώρες 9.00-14.00, ενώ η είσοδος είναι δωρεάν.

Των Ιωάννας Σωτήρχου και Μιχαήλ Άγγελου Κωνσταντόπουλου για την Εφημερίδα των Συντακτών

Όταν έχεις να κάνεις με παλιανθρώπους, σκέψου αυτούς τους εννέα κανόνες – Μάρκος Αυρήλιος

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ και τις υποχρεώσεις του Μάρκου Αυρήλιου, το μεγάλο πρόβλημα είναι οι σχέσεις με τους συνανθρώπους του. Εδώ, αν οι αντιλήψεις του είναι στωικές, η πρακτική του είναι περισσότερο χριστιανική. Όταν έχεις να κάνεις με παλιανθρώπους, σκέψου:

Πρώτα πρώτα, ποια είναι η σχέση μου μ’ αυτούς’ και πως όλοι έχουμε γεννηθεί ο ένας για χάρη του άλλου’ και κατά δεύτερο λόγο, ειδικά εγώ, έλαχε να μπω μπροστάρης τους, όπως το κριάρι στο κοπάδι ή ο ταύρος στην αγέλη. Ξεκίνα να προσεγγίζεις το ζήτημα από την εξής αρχή: Αν δεν ισχύει η ατομική φυσική θεωρία, τότε η Φύση είναι η δύναμη που διοικεί τα πάντα. Κι αν είναι έτσι, αυτό σημαίνει πως τα χειρότερα έχουν γεννηθεί για χάρη των ανώτερων’ και τα ανώτερα, το ένα για χάρη του άλλου.

Δεύτερο: φέρε με το νου σου, το πώς είναι τούτοι οι άνθρωποι στο τραπέζι, πώς είναι στο κρεβάτι και στην υπόλοιπη ζωή τους. Κυρίως, σε τι πράξεις τούς υποχρεώνουν οι ίδιες οι ιδέες και αρχές τους -και με πόση αλαζονεία δρουν.

Τρίτο: αναλογίσου ότι αν οι πράξεις τους είναι σωστές, εσύ δεν πρέπει να δυσανασχετείς. Αν όμως πέφτουν σε σφάλματα, είναι προφανές ότι δρουν εν αγνοία τους και αβούλητα. Γιατί κάθε ψυχή στερείται την αλήθεια χωρίς τη θέλησή της’ με τον ίδιο τρόπο, χωρίς τη θέλησή της στερείται τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει το καθετί σύμφωνα με την αξία του. Επομένως, στενοχωριούνται να ακούν πως είναι άδικοι, αγνώμονες και πλεονέκτες ή, μ’ ένα λόγο, άμαρτητικοΐ περί τους πλησίον.

Marcus-Aurelius_3Τέταρτο: αναλογίσου ότι και συ πέφτεις σε πολλά σφάλματα κι είσαι άλλος ένας σαν κι αυτούς. Κάποια σφάλματα μπορεί να μην τα κάνεις, έχεις όμως μια κλίση και προς αυτά -έστω και αν μένεις μακριά από δειλία, ή ματαιοδοξία ή κάποιο παρόμοιο ελάττωμα.

Πέμπτο: σκέψου ότι δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά αν όντως αμαρτάνουν. Γιατί πολλές πράξεις γίνονται σύμφωνα με την οικονομία του κόσμου, και σε γενικές γραμμές πολλά πρέπει προηγουμένως να καταλάβει κανείς, ώστε να αποφαίνεται για τις πράξεις των άλλων ως κάποιος που κατέχει τα πράγματα σε βάθος.

Έκτο: όταν σε πιάνει μεγάλη αγανάκτηση ή θλίψη, αναλογίσου ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μια στιγμή, και ότι ύστερα από λίγο όλοι μας θα κειτόμαστε νεκροί.

Έβδομο: δεν είναι οι πράξεις τους που με ενοχλούν‘ γιατί αυτές βρίσκονται μέσα στο δικό τους ηγεμονικό’ αυτό που με κάνει να ενοχλούμαι είναι οι δικές μου πεποιθήσεις. Ξεφορτώσου τες, λοιπόν, και παράτα με τη θέλησή σου την κριτική ενάντια σε πράξεις που τις βρίσκεις φοβερές, και πάει, έφυγε η οργή. Πώς θα τις ξεφορτωθείς; Αν λογαριάσεις ότι η πράξη του άλλου δεν είναι ντροπή δική σου, τότε -εκτός κι αν κακό είναι μόνο ό,τι ντροπιάζει—, το δίχως άλλο, πέφτεις κι εσύ σε πολλά σφάλματα και ληστής γίνεσαι και ικανός για όλα.

Marcus-Aurelius2Όγδοο: σκέψου πόσο πιο ανυπόφορη είναι η οργή κι η θλίψη για τέτοια πράγματα, παρά τα ίδια τα πράγματα που μας εξοργίζουν και μας θλίβουν.

Ένατο: σκέψου ότι η καλοσύνη είναι ανίκητη, αν είναι γνήσια και όχι βεβιασμένο χαμόγελο ή υποκρισία. Τι μπορεί να σου κάνει ακόμα και ο πιο αλαζονικός άνθρωπος, αν παραμένεις καλοσυνάτος απέναντι του και, σε περίπτωση που σου δοθεί ευκαιρία, τον συμβουλεύεις με πραότητα και προσπαθείς ήσυχα να τον με-ταπείσεις την ώρα που πάει να σου κάνει κακό: «Μη, παιδί μου. Για άλλα πράγματα έχουμε γεννηθεί. Εγώ δεν θα πάθω κακό’ εσάθα κάνεις κακό στον εαυτό σου, παιδί μου». Και να του δείχνεις με λεπτότητα ότι γενικά έτσι έχουν τα πράγματα, ότι ούτε οι μέλισσες δεν το κάνουν αυτό μήτε τα άλλα ζώα που ζουν κατά αγέλες. Χωρίς ειρωνεία, χωρίς να τον υποβιβάζεις, αλλά με στοργή και δίχως πίκρα στην ψυχή’ όχι σα δάσκαλος’ ούτε για να σε θαυμάσουν οι γύρω, αλλά σαν να ’σασταν μόνοι οι δυο σας, κι ας είναι κι άλλοι μπροστά.

Αυτούς τους εννέα κανόνες κράτα τους στο μυαλό, θεώρησέ τους δώρα που σου έχουν χαρίσει οι Μούσες και αρχίνα επιτέλους να είσαι άνθρωπος εφ’ όρου ζωής. Και να προσέχεις: όχι μόνο να μην οργίζεσαι με τους άλλους μα και να μην τους κολακεύεις, γιατί και οι δύο στάσεις είναι αντικοινωνικές και επιβλαβείς. Όταν σε πιάνει οργή, αμέσως να σκέφτεσαι ότι ο θυμός δεν είναι ανδρεία. Και ότι η πραότητα όχι μόνο είναι πιο ανθρώπινη μα και πιο αντρίκια στάση’ και όποιος την έχει, ταυτόχρονα έχει και δύναμη και νεύρο και αντρειοσύνη. Όχι όποιος αγανακτεί και δυσανασχετεί, γιατί όσο πιο απαθής είσαι τόση περισσότερη δύναμη έχεις. Η οργή, όπως κι η λύπη, είναι ένδειξη αδυναμίας: και στις δυο περιπτώσεις, ο άνθρωπος έχει πληγωθεί και έχει ενδώσει.

Αν θες τώρα, πάρε και ένα δέκατο δώρο από τον Μουσηγέτη Απόλλωνα:

Marcus-Aurelius

το να έχεις την αξίωση να μην αμαρτάνουν οι φαύλοι, είναι τρέλα, γιατί ζητάς κάτι αδύνατο. Όμως το να τους επιτρέπεις να είναι όπως είναι απέναντι στους άλλους και συγχρόνως να έχεις την αξίωση να είναι εντάξει με σένα, είναι αναισθησία και δεσποτισμός.

Από το πρωί της ημέρας να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου: σήμερα θα συναντηθώ με τον πολυπράγμονα, με τον αχάριστο, με τον αλαζόνα, τον δολερό, τον φθονερό, τον ακοινώνητο. Τους συμβαίνουν αυτά επειδή αγνοούν το αγαθό και το κακό. Εγώ όμως, στοχάστηκα τη φύση του καλού, κι είδα ότι είναι ωραίο’ και τη φύση του κακού, κι είδα την ασχήμια του’ και τη φύση του ανθρώπου που σφάλλει, κι είδα ότι είναι συγγενής μου, όχι από το ίδιο αίμα ή σπέρμα αλλά από τον ίδιο Νου, και ότι έχει τη θέση του μέσα στο θείο έργο. Δεν μπορεί να με βλάψει κανείς από τους παραπάνω, γιατί κανείς τους δεν μπορεί να με εμπλέξει στην αισχρότητα. Επίσης δεν μπορώ να οργίζομαι μ’ ένα συγγενικό μου πρόσωπο ούτε να το μισώ.

Γεννηθήκαμε για να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας, όπως τα πόδια, τα χέρια, τα βλέφαρα, όπως η πάνω και κάτω σειρά των δοντιών. Το να κάνουμε αντίπραξη ο ένας στον άλλο είναι παρά φύσιν. Και η ουσία της αντίπραξης είναι η αγανάκτηση και η αποστροφή

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

WWF: Στο βάθρο της ντροπής για το περιβάλλον η Ελλάδα

Αργυρό για μη συμμόρφωση σε αποφάσεις του δικαστηρίου της ΕΕ που συνεπάγονται πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ, αργυρό στον αριθμό ανοιχτών υποθέσεων παραβίασης του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ, κυρώσεις για περιβαλλοντικές παραβάσεις που δεν εισπράττονται από το κράτος, ασταμάτητες ‘τακτοποιήσεις’ αυθαιρέτων χωρίς έλεγχο και διαφάνεια, κυβερνητική διγλωσσία αναφορικά με την εκτροπή του Αχελώου, είναι μερικές μόνο από τις εξελίξεις που συνθέτουν την εικόνα της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Τη 13η ετήσια έκθεση «Νόμος και περιβάλλον στην Ελλάδα: Έκθεση 2017 για την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας», παρουσίασε σήμερα το WWF Ελλάς στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών. Η έκθεση καλύπτει ένα σημαντικό κενό στην Ελλάδα, καθώς από το 2005 αποτελεί το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς για τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, τις δικαστικές αποφάσεις και τις πολιτικές για το περιβάλλον.

Για άλλη μια χρονιά, τα πρόστιμα που καλείται εν μέσω κρίσης να πληρώσει η Ελλάδα αποτελούν απόδειξη της απουσίας ουσιαστικής περιβαλλοντικής πολιτικής, καθώς και ορθής εφαρμογής της. Δυστυχώς, η διπλή δεύτερη θέση της Ελλάδας για μη συμμόρφωση σε αποφάσεις (5) του Δικαστηρίου της ΕΕ και για τον αριθμό υποθέσεων (24) που εκκρεμούν λόγω παραβιάσεων του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ, φαίνεται να παγιώνεται στον χρόνο, δημιουργώντας αρνητικές συνθήκες με σημαντική οικονομική διάσταση. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, η Ελλάδα έχει πληρώσει περισσότερα από 37,3 εκατ. ευρώ σε πρόστιμα για μη συμμόρφωση με την απόφαση του ΔΕΕ για τις χωματερές.

Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το ποσοστό των χρημάτων που δεν εισπράττει το κράτος από επιβαλλόμενα πρόστιμα για παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2015, τα πρόστιμα μόνο για την αυθαίρετη δόμηση ανέρχονταν στα 183.440.155,84 ευρώ. Από αυτά, εισπράχθηκαν μόλις 3.173.548,76 ευρώ (περίπου 1,7%).

Οι ανησυχητικές εξελίξεις της χρονιάς δεν σταματούν στους αριθμούς και τα πρόστιμα. Τον Σεπτέμβριο, σε μια πρωτοφανή κίνηση παράκαμψης και περιφρόνησης του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας, ο Αν. Υπουργός Περιβάλλοντος, με τροπολογία του ‘τακτοποίησε’ με νόμο υπουργική απόφαση για τις οικιστικές πυκνώσεις, την οποία το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) είχε σε πρώτη δίκη κρίνει αντισυνταγματική. Φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στην έκθεση αποδεικνύουν ξεκάθαρα την προσπάθεια ‘τακτοποίησης’ σκόρπιων κτισμάτων, ώστε να παρουσιαστούν ως «οικιστικές πυκνώσεις» και να εξαιρεθούν από την ανάρτηση των δασικών χαρτών.

«Το περιβαλλοντικό δίκαιο δεν είναι μόνο υποχρέωση, αλλά πρωτίστως ασπίδα προστασίας για το δικαίωμα όλων, συμπεριλαμβανομένων και των επόμενων γενεών για καλή ποιότητα ζωής, σε αρμονία με τη φύση», δήλωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, διευθυντής του WWF Ελλάς. «Μέσα από αυτές τις ετήσιες εκθέσεις γινόμαστε μάρτυρες μιας συνεχούς προσπάθειας από πολλές κυβερνήσεις για παράκαμψη της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ώστε να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένες επιχειρηματικές επιλογές και να τακτοποιηθούν παρανομίες. Όμως, έχει αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως η σωστή και χωρίς εξαιρέσεις εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας αποτελεί κέρδος για όλους. Δυστυχώς, μέσα από το σοβαρό έλλειμμα εφαρμογής του περιβαλλοντικού δικαίου, η Ελλάδα χάνει συνεχώς ευκαιρίες για πραγματικά βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά και χρήματα, μέσα από την υποχρέωση καταβολής προστίμων».

Όπως τονίζει η Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής πολιτικής του WWF Ελλάς: «Βασική προϋπόθεση για την αποτελεσματική εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας είναι η διαφάνεια, η σαφήνεια των κανόνων, και βέβαια ο έλεγχος. Το WWF Ελλάς ζητάει απρόσκοπτη πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφορία, ολοκλήρωση των δασικών χαρτών, χωρίς εξαιρέσεις νομιμοποίησης παρανομιών, και ίδρυση ανεξάρτητης αρχής περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων, με αναφορά στη Βουλή. Επιτακτικής σημασίας είναι η ολοκλήρωση του εθνικού συστήματος προστατευόμενων περιοχών με την απαραίτητη θεσμική κατοχύρωση διαχειριστικών μέτρων για τις περιοχές Natura, ώστε οι κανόνες για όλες τις δραστηριότητες να είναι καθαροί και σαφείς σε όλους. Τέλος, είναι απαραίτητο να σταματήσουν οι κατ’ εξαίρεση αδειοδοτήσεις, όπως η ενιαία άδεια λειτουργίας των μονάδων της ΔΕΗ, και οι παρατάσεις περιβαλλοντικών αδειών χωρίς έλεγχο».

Οι πλέον αξιοσημείωτες εξελίξεις που καταγράφονται στην έκθεση είναι οι εξής:

  • Η κύρωση της Συμφωνίας για το Πάρκο Πρεσπών.
  • Η υιοθέτηση νέων αυστηρών ορίων εκπομπών για μεγάλες μονάδες καύσης με θετική ψήφο της Ελλάδας.
  • Εκτός λειτουργίας παραμένει ουσιαστικά το Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο.
  • Η μη ενσωμάτωση της νέας οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων αποτελεί αδικαιολόγητη εξέλιξη, για την οποία η Ελλάδα έχει λάβει προειδοποιητική επιστολή από την ΕΕ.
  • Σοβαρό έλλειμμα διαφάνειας χαρακτηρίζει το σώμα επιθεωρητών περιβάλλοντος.
  • Για παράνομη διαχείριση αποβλήτων επιβλήθηκαν κυρώσεις 122.680 ευρώ από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, 835.100 από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, 138.050 ευρώ από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, και 70.600 ευρώ από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Άγνωστη παραμένει η κατάληξη αυτών των αποφάσεων επιβολής κυρώσεων, καθώς στη συνέχεια πολλές από αυτές προσβάλλονται και ακυρώνονται.
  • Το ποσοστό των πράσινων πόρων που καταλήγει στο Πράσινο Ταμείο και μπορεί ανά έτος να διοχετευθεί σε δράσεις προστασίας και αποκατάστασης του περιβάλλοντος παραμένει περιορισμένο στο 2,5%.
  • Ο προϋπολογισμός του Γαλάζιου Ταμείου (μέρος του Πράσινου Ταμείου που χρηματοδοτεί την αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης) για το 2017 ήταν 2.378.931 ευρώ, εκ των οποίων τα 783.538 αφορούν σε πλωτά μέσα αντιμετώπισης περιστατικών ρύπανσης. Η μίσθωση του αντιρρυπαντικού πλοίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την ασφάλεια στη θάλασσα (EMSA), το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον καθαρισμό της πετρελαιοκηλίδας στον Σαρωνικό, από πόρους του Γαλάζιου Ταμείου, κόστισε 340.000 ευρώ.
  • Επανέναρξη των έργων εκτροπής του Αχελώου, αυτή τη φορά με νέα προσέγγιση: αποσπασματικά, ως δήθεν ανεξάρτητα μεταξύ τους φράγματα Μεσοχώρας και Συκιάς.
  • Η δημιουργία του ηλεκτρονικού «ευρετηρίου αιγιαλών», το οποίο όμως ακόμα δεν είναι πλήρες.
  • Η πρόοδος στην ανάρτηση δασικών χαρτών, με πολλούς όμως αστερίσκους λόγω των εξαιρέσεων και των προσπαθειών τακτοποίησης παρανομιών μέσα από αυτό το σημαντικό εργαλείο προστασίας των δασών.

http://www.wwf.gr

Θάνατος στη λογική του καριόλη

Ένα από τα τελευταία κείμενα του Μανώλη Ρασούλη, που δημοσιεύτηκε στο blog του στις 25/02/2010

Ο τίτλος δεν εννοεί: θάνατος στον καριόλη.
Στη λογική του καριόλη. Αυτό είναι ο χειρότερος θάνατος για τον καριόλη.
Ήσυχα κοιμάται η πόλη
Κι όμως αλυχτά η λογική του καριόλη
Μα για ποιόν καριόλη πρόκειται;
Τώρα οι υπεύθυνες κι ένοχες εξουσίες τον λένε άσωτο.
Ο άσωτος είχε έναν μη άσωτο πατέρα. Που όταν ξεασώτεψε κι επέστρεψε, ο πάτερ φιμίλιας έσφαξε τον ταύρο τον σιτευτό.
Τούτος ο άσωτος ο greek ποιόν έχει πατέρα για να τον συγχωρέσει;
Ο ίδιος ο πατέρας του ήτανε μπερμπάντης κι άχρηστος οπότε ο γκρίκ πήρε το στιλ του.
Παρ΄τον έναν, χτύπα τον άλλον.
Όμως ας μη τα μηδενίζουμε όλα.
Θα μπορούσαμε να πούμε συμβιβαστικά: συγχώρεσε τον, δεν ξέρει τι κάνει. Αγνοεί η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του.Κι όμως ο καριόλης είναι καριόλης.
Έκ γενετής; Μπορεί.
Πολλοί καριόληδες γεννούν την καριολαρία.
Η οποία κάνει μετάσταση παντού. Το ΄χα πεί: αυτή η λογική θα καταστρέψει τη χώρα. Την Ευρώπη. Τον πλανήτη.
Ήδη φαίνονται τ΄αποτελέσματα. Και τ΄αποτέλεσμα μετράει. Καταβρόχθισε το μέτρο.
Σαν όν δε μετράει.Κι έγινε μάζα.Κι έγινε μπάζα. Χειρότερα κι απο την Αϊτή. Πλάκωσε τους αθώους κάτω απ΄ τα ερείπια. Κατάστρεψε την προλεταριακή κουλτούρα, κατάστρεψε την αστική κουλτούρα. Έβγαλε εσαεί τους όρχεις του όξω προς κοινή θέα. Απο βαθειά εκδίκηση. Γιατί μικρός ήταν φτωχός.Και τώρα βρέθηκε με καταθέσεις. Ο γαμάω.
Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάξανε τον άριστο, οι φεουδάρχες τον ιππότη, οι αστοί τον τζέντλμαν, οι μεταδικτατορικοί ρωμιοί έφτιαξαν τον γαμάω. Στα παπάρια του. Κατάντησε την πιο ωραία και ιστορική χώρα ένα γραψαρχιδιστάν.
Και το΄χε πεί ο Τρότσκι: «το αποκρουστικότερο πλάσμα στον κόσμο είναι ο μικροαστός στην αρχική του συσσώρευση.
Σάμπως είχαμε κι αστούς;
Ούτε πλούσιους.
Πλουτοκράτες. Αρχιδομούνια.
Εδώ,ναι εδώ, η μητρόπολις των έτσι και στουπέτσι.
Σφάζονται στα γήπεδα. Ποιοί;
Οι εκτελεστές.
Οι ηθικοί αυτουργοί τα βράδια στα σκυλάδικα σου λένε: «πάρτα, αλλά θέλω το τάδε πιπίνι». «Μάλιστα αφεντικό» ακούγεται η υπόκλησις του γιουβέτσι.
Χορεύουν ημίγυμνα τα ρωσοδούλια, και οι όρχεις των έτσι νάααα.
Τώρα λέν δεν υπάρχει σάλιο.
Και τους σοδομούν χωρίς σάλιο.
Ποιοί; Οι γαμάω.
Βάσει τίνος;
Της λογικής του καριόλη.
Ο μέσος έλλην ανθρωπάκος άλλα λέει, άλλα κάνει και άλλα εννοεί!
Εννοείται.
Όμως μας έχει μείνει ακόμα η γκρίκ σάλατ. Η μεγαλοφυής σύλληψη που κόβεις ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι κι άντε φέτα και τ’ανακατεύεις. Κανείς πρίν δεν το ΄χε σκεφτεί. Μόνο οι γκρικς.
Κι έτσι τέλειωσε ένα υπέροχο έπος: ο Ζόρμπα.
Ελύτης: βραβείο. Σεφέρης: βραβείο. Θοδωράκης: βραβείο. Χατζιδάκις: βραβείο.
Τώρα γιουροβίζο in greenglish.
Λέει δεν έχει λεφτά. Λέει δεν του δανείζει η παγκόσμια αγορά.
Με τόκους σε πριαπισμό. Κι όλα τα λεφτά του ΄80-΄90 που πήγαν; Πήγαν εκεί που πάει η αγάπη όταν πεθαίνει.
Τη δεκαετία που δεν μου πέταγαν ούτε ψίχουλα. Εμένα που ήξερα απο αγάπη.
Live.
Τώρα κρυμένοι στο ποτάμι ανασαίνουν με καλάμι.
Κι ακαρτερούν στις ρούγες πότε θα πέσουν τα κόνδιλα σαν το μάννα.
Κι όρχεις όξω. Πρός επίδειξη.
Τις μπέρδεψαν με τις ορχιδέες.
Εν κατακλείδι – αν και το θέμα (ανάθεμα) χρίζει διατριβών και κειμένων- αν θέλουμε να μιλήσουμε για ζωή, να αναστήσουμε τη ζωή ας φωνάξουμε με ψυχή (βαθιά και ρηχά) και φωνή: Θάνατος στη λογική του καριόλη.
Θάνατος.

«Δουλεμπόριο χωρίς Χρώμα» του Θανάση Πάνου

Το ανθρώπινο δουλεμπόριο είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων. Καταγραφή τέτοιας δραστηριότητας υπάρχει ακόμα και στον κώδικα του Χαμπουραμπί που είναι ένας από τους αρχαιότερους νομικούς κώδικες και συγχρόνως ένα άριστα διατηρημένο αρχαιολογικό εύρημα της Μεσοποταμίας του 1800 π. Χ. Άνθρωποι από διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες είτε υπήρξαν θύματα είτε δουλέμποροι. Ωστόσο, οι σύγχρονοι ιστορικοί ελάχιστα ασχολήθηκαν με το δουλεμπόριο των κουρσάρων, δηλαδή το εμπόριο των πειρατών στις περιοχές όπου σήμερα βρίσκεται το Μαρόκο, η Αλγερία, η Τυνησία και η Λιβύη γύρω στα 1600 μ. Χ.

Η ιστορική έρευνα στις ημέρες μας φώτισε τις τρομακτικές διαστάσεις του φαινομένου από κάθε πλευρά, αλλά ανέδειξε και μια λιγότερο γνωστή περίοδο όπου υπήρχε παρόμοια δραστηριότητα και στη Μεσόγειο. Υπολογίζεται ότι περισσότερο από ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα από κουρσάρους και η ζωή τους είχε την ίδια πορεία με εκείνη των δούλων της Αφρικής. Οι σκλάβοι αυτοί ονομάστηκαν «οι λευκοί σκλάβοι των βαρβάρων».

Πολλές φορές οι πειρατές δεν αρκούνταν στους αιχμαλώτους που έπιαναν από τις επιθέσεις σε πλοία και γι’αυτό έκαναν επιδρομές  σε παραθαλάσσιους και νησιωτικούς οικισμούς σε Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία,  Ισπανία, Πορτογαλία, ακόμα και στην Αγγλία, την Ιρλανδία και την Ολλανδία. Έκαναν επιδρομές σε αφύλαχτα μέρη τις νύχτες και έμπαιναν κρυφά στα σπίτια για να βρουν τα θύματά τους. Πολλοί κάτοικοι των περιοχών εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τις επιδρομές των πειρατών μέχρι και τον 19ο αιώνα.

Τον 13ο και 14ο αιώνα, κυρίαρχοι στις θάλασσες ήταν οι χριστιανοί πειρατές κυρίως από την Καταλονία και τη Σικελία και αυτοί αποτελούσαν το φόβο και τον τρόμο για τους εμπορικά πλοία.

«Δουλεμπόριο χωρίς Χρώμα»
Τον 15ο αιώνα με την άνοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η σκυτάλη πέρασε στα χέρια των βαρβάρων που απειλούσαν τους χριστιανούς εμπόρους. Γύρω στα 1600, Ευρωπαίοι έφεραν εξελιγμένες τεχνικές και μεθόδους ναυπηγικής δίνοντας τη δυνατότητα στους πειρατές να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και στον Ατλαντικό ωκεανό με αποκορύφωμα στα μέσα του 17ου αιώνα.

Η εντύπωση που έχουμε ότι οι μουσουλμάνοι πειρατές αιχμαλώτιζαν μόνο χριστιανούς, φαίνεται ότι δεν είναι ακριβής. Στην πραγματικότητα, οι πειρατές δεν ενδιαφέρονταν μόνο για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή την καταγωγή των θυμάτων. Οι σκλάβοι στην ακτή των βαρβάρων ήταν λευκοί, Καθολικοί Προτεστάντες, Ορθόδοξοι, Εβραίοι, μαύροι, ακόμα και Μουσουλμάνοι.

Και οι πειρατές δεν ήταν μόνο μουσουλμάνοι, αλλά και Άγγλοι και Ολλανδοί. Ο ιστορικός Ρόμπερτ Ντέηβις γράφει ότι το δουλεμπόριο των λευκών είχε αγνοηθεί επειδή οι ακαδημαϊκοί προτιμούσαν να παρουσιάζουν τους Ευρωπαίους ως κακούς αποικιοκράτες παρά ως θύματα.

Κατάλογος των χωρών που έχουν υποστεί δουλεία υπό την οθωμανική τυραννία:

Ρωσία, Ουκρανία, Ελλάδα, Κύπρος, Αρμενία, Λευκορωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Κροατία, Αλβανία, Σλοβενία, Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Λιθουανία, Ιταλία, γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη και το Ιράν.

Του Θανάση Πάνου