Το παραπάνω το είδα που το είχε ποστάρει μια φίλη στον τοίχο της με τη μορφή ερώτησης. Και δεν αναρωτήθηκα καθόλου όταν το διάβασα. Γιατί συμφωνώ απόλυτα με το φωτογραφιάκι. Τα καλά παιδιά, για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε δεν έχουν πέραση. Ο βασικότερος είναι ότι λένε αλήθεια σχεδόν πάντα. Ε και οι αλήθειες δεν αρέσουν στους ανθρώπους, προτιμούν το ψέμα και το δήθεν.
“Τα καλά παιδιά δεν έχουν πέραση“.
Το σήμα κατατεθέν των “pinchas¨της Αργεντινής, ο πρόεδρος – σύμβολο επέστρεψε στα γήπεδα στα 41 του χρόνια.
Ο λόγος για τον Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν “La Brujita”, που είχε βάλει στοίχημα με τους οπαδούς της ομάδας του, την Εστουδιάντες, πως αν αγόραζαν έναν μεγάλο αριθμό μετοχών του συλλόγου που είχαν βγει προς πώληση, θα επέστρεφε στην ενεργό δράση. Όπερ και εγένετο.
Στα 41 του λοιπόν ο θρυλικός καράφλας που όλοι αγαπήσαμε, επέστρεψε και συμμετείχε για ένα ημίχρονο στο φιλικό με την Μπαϊα. Ηγετικός ξανά στον χώρο του κέντρου, με τις ίδιες πάσες, τα κλασικά κολπάκια του και το ίδιο στυλ.
Χουάν σε ευχαριστούμε που είσαι τόσο διαφορετικός και για όλες τις στιγμές μαγείας που μας έχεις χαρίσει. Ένας φανατικός οπαδός σου!
Στάθης Ντάγκας
Δυνατό παρουσιαστικό, μποέμ αλλά και κάπως αυστηρό, γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας στην παλιά αξεπέραστη προπολεμική Αθήνα, ο Δημήτρης Χορν παραμένει ακόμη και τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς του θεάτρου και του σινεμά.
Από μικρή ηλικία καταπιάστηκε με το θέατρο (4 χρόνων) κι έφτασε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του μέσα σε αυτό με όλη την πορεία του. Αν οι Αμερικανοί είχαν τον Τζεϊμς Ντιν που έφυγε νωρίς, με το μοναδικό “παίξιμό” του που δεν έμοιαζε με κανενός άλλου, εμείς είχαμε τον Δημήτρη Χορν και ευτυχώς για μια ολόκληρη εποχή.
Ο έρωτάς του με την Έλλη Λαμπέτη μνημειώδης. Άφησε πίσω του τεράστιες ταινίες αυτή η συνύπαρξη αλλά και στο θέατρο εξίσου παραστάσεις πρότυπα. Απόδειξη ότι από ετούτα τα χώματα πέρασαν κάποτε άνθρωποι του πολιτισμού που άφησαν έργο για τις επόμενες γενιές. Σπουδαίο έργο, σε δύσκολες εποχές, που μάλλον αν επιχειρήσουμε να τις συγκρίνουμε με τις σημερινές θα μας πιάσουν τα κλάματα.
Δεν θα ανεφερθώ σε τίποτε άλλο στο παρον κειμενάκι -μικρό αφιέρωμα. Απλά θα κλείσω με τη σημείωση ότι η παραγωγή πολιτισμού στην χώρα μας είναι δύσκολο πράγμα. Και είναι υποχρέωσή μας να θυμόμαστε του πραγματικά μεγάλους σε αυτό το κομμάτι. Ο Δημήτρης Χόρν έφυγε μια ημέρα σαν τη σημερινή που το ημερολόγιο έγραφε 16 Ιανουαρίου 1998.
Δείτε τι σημαίνει ηθοποιία στο παρακάτω βίντεο και καλή μας εβδομάδα.
Δεν μου παει να μη γράψω τίποτα για τον Intro που κλείνει. Οι του Ξυλοκάστρου φίλοι του περιοδικού θα καταλάβουν σίγουρα τον λόγο. Το Intro που εδώ και αρκετά χρόνια τώρα, νομίζω ήμουν στο λύκειο όταν ο Γιώργος και η Κάριν έκαναν την αρχή τους εκεί, ήταν το δεύτερο σημείο αναφοράς για την πλατεία Ξυλοκάστρου και έπειτα από τον Άγιο Βλάση. Δεν γίνεται να μη γράψω για αυτό το μαγαζί γιατί είναι σαν να ξεχνάω ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Είναι σαν ξεχνάω τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους που έγραφε πριν λίγη ώρα ο Κώστας και με συγκινούσε απίθανα. Οι άνθρωποι άλλωστε είναι τα μέρη, είναι οι πόλεις και η κουλτούρα των μαγαζιών. Οι ιδέες, οι μουσικές που ακούνε, τα φιλμ που γουστάρουνε, οι πολιτικές αναλύσεις, οι από κοινού δράσεις, οι τσακωμοί, οι έρωτες. Οι ψυχές είναι τα πάντα σε αυτή τη ζωή και ίσως ακόμη να μην το έχουμε καταλάβει, ή ίσως και να έχουμε τελικά.
Ο κύκλος αυτού του ιστορικού μαγαζιού για τον πολιτισμό του Ξυλοκάστρου κλείνει. Είναι συνήθεια καθώς φαίνεται για τον George και την Κάριν να φτιάχνουν ιστορία στον τόπο με τα μαγαζιά τους. Στην αρχή η Βαβέλ, έπειτα το Ιντρο και θα συνεχίσουν από τη Συκιά πια και δίπλα στο κύμα. Είναι αυτό που λέμε ότι ο καθένας έχει την πάστα του και είναι για συγκεκριμένα πράγματα πλασμένος. Ένα κύκλος λοιπόν κλείνει και είναι ξεκάθαρα πολιτισμικός. Χιλιάδες χιλιόμετρα μουσικής, συναυλιών, ποίησης, ποδοσφαίρου, μπάσκετ, συντροφικών ποτών (όπως θα έλεγε και ο πορνόγερος Τσαρλς), φλερτ, και αράγματος στην καλοκαιρινή πλατεία. Αν δεν έχεις κάτσει στα τραπεζάκια απέναντι από τον Άγιο Βλάση μια καλοκαιρινή νύχτα δεν μπορείς να κατανοήσεις το συναίσθημα.
Προσωπικά εύχομαι στα παιδιά μια καλή νέα αρχή. Με υγεία και πάντα εναλλακτικά μυαλά. Έπειτα να τους πω ότι δεν ξεχνάω τίποτα και ότι κρατάω πάντα στην καρδιά μου, ειδικά τώρα που οι εποχές είναι γαμημένες, όλα όσα υπέροχα έζησα εγώ και η παρέα μου εκεί. Από έφηβος αλητάκι μέχρι τώρα που μεγαλώσαμε λιγάκι. Ούτε την υποστήριξη στο περιοδικό μου, ούτε το τρομερό παρτι τους ενός χρόνου για το revista.gr που άφησε εποχή και που ο Γιώργος είχε βάλει τα δυνατά του για να σχεδιάσει, ούτε τις ατελείωτες νύχτες. Ευχαριστώ!
Κλείνω με ένα τραγουδάκι όπως θα περιμένατε και τα ξαναλέμε. Αφού πρώτα απόψε ακούσουμε τον Τσούγκο, Γιώργο και λοιπούς στο πάρτι ε!
Εδώ το αλμπουμ του Βλάση Μεντζελόπουλου από το παρτυ που είχαμε φτιάξει για το revista: Παρτυ revista.gr – Intro Art Cafe
Βαβελιάρη για πάρτη σου το κομμάτι, παίζει μέσα ο αγαπημένος σου. You Know!
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
Ποια είναι τα οφέλη της γυμναστικής που οφείλουμε να γνωρίζουμε; Αν έχουμε ξεκινήσει πρόσφατα κάποιο πλάνο γυμναστικής, ή αν ασκούμαστε ήδη τακτικά και θέλουμε να βρούμε τρόπους να βελτιωθούμε, υπάρχουν μερικές σημαντικές πληροφορίες που οφείλουμε να γνωρίζουμε.
Συμβαίνει πολύ συχνά: μένουμε πιστοί σε ένα πρόγραμμα γυμναστικής, προσέχουμε τι τρώμε, αλλά τα νούμερα στη ζυγαριά δεν πέφτουν. Το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται στο ότι είμαστε… υπερβολικά πιστοί στο πρόγραμμά μας. Οι μύες μας έχουν μνήμη και αν κάνουμε τις ίδιες ασκήσεις ξανά και ξανά, οι μύες μας γίνονται όλο και πιο ικανοί—στις συγκεκριμένες ασκήσεις. Με απλά λόγια, αφαιρούμε εντελώς την ιδέα της πρόκλησης από την άσκηση. Για αυτό τον λόγο πρέπει να κάνουμε συχνές αλλαγές στο πρόγραμμα, και να αυξάνουμε την ένταση και την δυσκολία.
Είναι συχνό debate το αν πρέπει να τρώμε πριν την γυμναστική ή μετά. Η απάντηση έχει να κάνει με τους στόχους που έχουμε θέσει. Αν ο σκοπός μας είναι η έντονη γυμναστική, υψηλής έντασης, πρέπει να φάμε προηγουμένως, για να δώσουμε καύσιμα στους μύες μας. Αν ο σκοπός μας είναι να χάσουμε κιλά, καλύτερα να φάμε μετά την γυμναστική, καθώς θα κάψουμε το περιττό μας λίπος ευκολότερα με άδειο στομάχι. Από την άλλη, αν γυμναστούμε με άδειο στομάχι, υπάρχει πιθανότητα μετά να νιώσουμε ναυτία. Ίσως μια μέση οδός είναι να φάμε ένα ελαφρύ σνακ, να γυμναστούμε, και έπειτα να καταναλώσουμε το κανονικό μας γεύμα. Πάντως, είτε φάμε είτε όχι, είναι σημαντικό να πίνουμε πολύ νερό!
Τέλος πια στην δικαιολογία “Είμαι πολύ κουρασμένος/η για να κάνω γυμναστική”! Για την ακρίβεια, αν σηκωθούμε λίγο νωρίτερα το πρωί, για μισή ώρα γυμναστικής πριν ξεκινήσουμε την μέρα μας, θα έχουμε ακόμα περισσότερη ενέργεια αργότερα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό; Η άσκηση κάνει το σώμα να εκκρίνει ενδορφίνες, ορμόνες που ανεβάζουν τη διάθεση, στο αίμα. Μία από τις δράσεις των ενδορφινών είναι να μας γεμίζουν ενέργεια για το υπόλοιπο της ημέρας.
Όχι μόνο μας γεμίζει ενέργεια, αλλά η γυμναστική μπορεί να κάνει την καρδιά μας πιο δυνατή. Και αυτό είναι λογικό, αν σκεφτούμε ότι η καρδιά είναι μυς—όσο περισσότερο την ασκούμε, τόσο σωστότερα θα λειτουργεί. Που σημαίνει ότι θα στέλνει περισσότερο αίμα με κάθε χτύπο, μεταφέροντας οξυγόνο με ταχύτερο ρυθμό στο σώμα. Επιπλέον, όσο πιο δυνατή είναι η καρδιά μας, τόσο χαμηλότερος είναι ο καρδιακός παλμός μας ενώ βρισκόμαστε σε ανάπαυση.
Όταν βλέπετε κόσμο να γυμνάζεται ακούγοντας μουσική, εμπιστευθείτε τους. Το να ακούμε δυναμική, χαρούμενη μουσική ενώ γυμναζόμαστε πιστεύεται ότι μπορεί να καλυτερεύσει και το πρόγραμμά μας, αλλά και τα οφέλη που καρπωνόμαστε. Αυτό συμβαίνει επειδή η μουσική καταφέρνει όντως να “κινήσει” το σώμα – το σώμα, δηλαδή, αντιλαμβάνεται τη μουσική και απλά δεν μπορεί να μείνει ακίνητο. Επιπλέον, η μουσική αποσπά την προσοχή, βοηθώντας μας να αυξήσουμε την αντοχή μας, καθώς συγκεντρωνόμαστε σε αυτό που ακούμε, και όχι στην κόπωση που μας προκαλεί η άσκηση. Φτιάξτε, λοιπόν, μια playlist με τα αγαπημένα σας δυναμικά κομμάτια!
Έχουμε σίγουρα ακούσει ότι πρέπει να κάνουμε διατάσεις προτού ξεκινήσουμε την γυμναστική, έτσι ώστε να αποφύγουμε τους τραυματισμούς. Νέα στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι οι στατικές διατάσεις μπορούν να είναι και επικίνδυνες. Ένα παράδειγμα στατικής διάτασης είναι όταν σκύβουμε, προσπαθώντας να ακουμπήσουμε τα δάχτυλα των ποδιών. Το να κάνουμε στατικές διατάσεις για περισσότερο από ένα λεπτό μπορεί να βλάψει τις επιδόσεις μας και να οδηγήσει σε τραυματισμούς. Αντί για διατάσεις, μπορούμε να “ζεσταθούμε” με ελαφριά αερόβια άσκηση, όπως περπάτημα, χορό ή περπάτημα σημειωτόν για τέσσερα με πέντε λεπτά. Και, φυσικά, μετά την γυμναστική, είναι σημαντική η περίοδος της χαλάρωσης.
Ίσως πιστεύετε ότι αν δεν προλαβαίνετε να κάνετε γυμναστική για τουλάχιστον μία ώρα, δεν αξίζει τον κόπο. Σας έχουμε καλά νέα: τα μικρά sessions γυμναστικής υψηλής έντασης, με μικρά διαλείμματα ξεκούρασης μπορεί να είναι εξίσου (αν όχι και περισσότερο) αποτελεσματικά από τις ασκήσεις αντοχής. Άρα, μπορείτε να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας στις προτιμήσεις σας και το πόσο χρόνο έχετε στην διάθεσή σας.
Ορίστε ένα θετικό του να έχουμε (πολύ) λίγο περιττό λίπος: προστατεύει το σώμα μας καλύτερα από το κρύο. Άσχετα, πάντως, από το βάρος μας και το σωματικό μας λίπος, μπορούμε να γυμναστούμε έξω στο κρύο, αρκεί να προφυλάξουμε το σώμα μας κατάλληλα, με αρκετά στρώματα ρουχισμού, τα οποία παγιδεύουν αέρα και μας διατηρούν πιο ζεστούς. Όταν βρισκόμαστε στο κρύο, το αίμα μετακινείται προς το κέντρο του σώματος, για να διατηρήσει τα εσωτερικά μας όργανα ασφαλή και ζεστά.
Ακόμα ένας λόγος να γυμναζόμαστε τακτικά. Περισσότερη γυμναστική σημαίνει λιγότερα κρυολογήματα. Σύμφωνα με μελέτες, μετά τη γυμναστική το σώμα μας παράγει περισσότερα αντισώματα που καταπολεμούν τους… εισβολείς, όπως τα βακτήρια και τους ιούς. Λίγες ώρες μετά την γυμναστική, το σώμα μας επιστρέφει στα φυσιολογικά του, αλλά όσο περισσότερο γυμναζόμαστε, τόσο περισσότερο κυκλοφορούν τα αντισώματα αυτά μέσα στον οργανισμό.
Όσο και αν θέλουμε να το πιστεύουμε, είναι αδύνατο να χάσουμε βάρος από μια συγκεκριμένη περιοχή, είτε είναι το στομάχι, οι γοφοί ή οι γλουτοί. Ακόμα και αν η γυμναστική που κάνουμε στοχεύει στην περιοχή που μας ενδιαφέρει. Όταν χάνουμε βάρος, το σώμα – κατά κάποιο τρόπο – αποφασίζει από πού θα αφαιρεθεί. Τις περισσότερες φορές, θα χάσουμε βάρος από την περιοχή που πήραμε την τελευταία φορά. Πάντως, οι ασκήσεις που έχουν να κάνουν με τους κοιλιακούς και τους μηρούς, παρουσιάζουν ένα επιπλέον bonus: όταν γυμνάζονται αυτοί οι μύες, το δέρμα γύρω τους χαλαρώνει λιγότερο, κάνοντάς μας να φαινόμαστε πιο αδύνατοι σε εκείνες τις περιοχές.
Επιμέλεια: Θοδωρής Διάκος
Πηγή: iatronet.gr
Ξυπνάω το πρωί. Πλένομαι. Πίνω έναν καφέ. Μπαίνω στον υπολογιστή μου. Ξεκινάω την δουλειά μου. Με παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος, κάνω ένα διάλειμμα. Πάω για ψώνια. Γυρνάω στο σπίτι. Βάζω θερμοσίφωνο, κάνω ένα μπάνιο, βάζω πλυντήριο, αλλάζω ρούχα. Τρώω κάτι πρόχειρο, δεν έχω όρεξη για μαγείρεμα. Συνεχίζω την δουλειά μέχρι το απόγευμα. Σταματάω, φτάνει τόσο. Πάω για ένα ποτό και μιλάω με τους φίλους μου για την κρίση. Γυρνάω σπίτι μου. Χώνομαι στα σκεπάσματα, τα λέω με τον εαυτό μου. Κοιμάμαι και ξεχνάω. Μια συνηθισμένη μέρα. Η ζωή μας πάνω – κάτω. Μας αρέσει και δεν μας αρέσει. Είναι μίζερη, είναι η ζωή μας όμως. Στριμωχτήκαμε λίγο, αλλά δεν βαριέσαι, όσο έχουμε την υγειά μας…
-Πώς είναι να ξυπνάς και να κάνει τόσο κρύο μέσα σου όσο και γύρω σου; Πώς είναι να μην έχεις τηλεόραση και υπολογιστή και κινητό; Πώς είναι να μην μπορείς να κάνεις ένα μπάνιο; Να μην μπορείς να διαλέξεις τι θα φας, να μην ξέρεις καν αν θα βρεις κάτι να φας σήμερα; Να μην μπορείς να δεις έναν φίλο στο σπίτι του ή στο σπίτι σου; Να μην έχεις ένα κρεβάτι να χωθείς μέσα του να σε παρηγορήσει; Πώς είναι να ζεις στον δρόμο; Εκεί που σε κοιτάνε όλοι και δεν σε βλέπει κανείς;
–Η φτώχια είναι μια φυλακή χωρίς κάγκελα. Και μας πλησιάζει απειλητικά. Στριμωχτήκαμε με την κρίση σε λιγότερη ζωή, χειρότερο φαγητό, πιο κρύα σπίτια. Αλλά, την παλεύουμε, έτσι λέμε όταν συναντιόμαστε τυχαία με γνωστούς. «Τι γίνεσαι ρε μεγάλε;» – «Εντάξει, την παλεύω».
-Την παλεύουμε λάθος, γιατί την παλεύουμε μόνοι μας. Τραβάμε την κουβέρτα της πραγματικότητας πεισματικά στο μέρος μας, δεν φτάνει για όλους. Κάποιοι μένουν έξω από την κουβέρτα αλλά είναι δικό τους το πρόβλημα. Μας κόβουν το ρεύμα, αλλά ΟΚ, κάναμε ρύθμιση. Μας στρίμωξαν οι τράπεζες, αλλά ΟΚ, βάλαμε το στεγαστικό στον νόμο Κατσέλη. Δεν πάμε σινεμά, αλλά δεν παίζει και καμιά καλή ταινία. Δεν ταξιδεύουμε, αλλά κι αυτά τα τουριστικά πολλή μιζέρια. Και τραβάμε την κουβέρτα προς το μέρος μας.
–Έξω από την κουβέρτα μένουν αυτοί που δεν έχουν ούτε για την ρύθμιση, άρα δεν έχουν ρεύμα. Αυτοί που χάνουν τα σπίτια τους. Αυτοί που δεν τους νοιάζει να πάνε ένα σινεμά γιατί πια αυτά είναι πολυτέλειες, δεν έχουν τι να ταΐσουν τα παιδιά τους. Όλο και περισσότεροι μένουν έξω από την κουβέρτα κι εμείς τους κοιτάμε σαν να είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Όλοι αυτοί, μεμονωμένοι. Κι εμείς κοινωνία. Εμείς οι προστατευμένοι. Δεν πάει έτσι και θα το καταλάβουμε με τον δύσκολο τρόπο. Στο πετσί μας.
–Ύπουλα και κυκλωτικά η φτώχια μας κλέβει τα δικαιώματα – είναι δικαίωμά σου η ζέστη και το σπίτι και το φαγητό – κι εμείς παριστάνουμε τους καπάτσους που θα την βολέψουν. Δεν θα την βολέψουμε, παιδιά. Θα μας καταπιεί το μαύρο το σκοτάδι. Έναν – έναν θα μας καταπιεί, εκεί ανάμεσα στην ρύθμιση του ρεύματος και τις προσφορές στο σούπερ μάρκετ.
-Ύπουλα και δολοφονικά είμαστε όλοι πια εκτός κοινωνίας. Κοινωνία θα πει έχω κοινό νου. Πού είναι αυτός ο κοινός νους; Για ποιον νοιαζόμαστε; Άσε το κράτος, κοινωνία δεν είναι το κράτος. Αν έχει ευθύνη λέει το κράτος, βουνό οι ευθύνες του κράτους. Αλλά μας έχει βρει μοναχοφαγάδες και μπορεί και μας εμπαίζει. Αν είχαμε κοινωνία θα περίττευε το κράτος. Μας έχει βρει σε ακοινωνησία και μπορεί και μας ξεμοναχιάζει. Όταν πηγαίνουμε λαϊκή δεν βλέπουμε αυτούς που στο τέλειωμα μαζεύουν τα απομεινάρια. Γιατί έχουμε ακόμα δυο φράγκα στην τσέπη να πάρουμε τα χρειαζούμενα, οπότε θεωρούμε αυτόν που ψάχνει στα σκουπίδια παρακατιανό, δεν είναι καπάτσος. Έτσι μας ξεμοναχιάζουν, γιατί θεωρούμε όποιον έχει λιγότερη τύχη από εμάς ή λιγότερη αντοχή, παρακατιανό. Μέχρι να γίνουμε εμείς οι αόρατοι φυλακισμένοι. Αυτοί που δεν τους βλέπει κανείς. Από καπάτσο σε στραπάτσο, μια δόση της ρύθμισης είναι, μην νομίζεις.
-Όσο ακόμα έχεις μια γωνιά να απαγκιάσεις κοίτα γύρω σου αυτούς που δεν έχουν (μια γωνιά να απαγκιάσουν). Κοίτα τους σαν προβολή του εαυτού σου στο μέλλον. Μην αποστρέφεις το βλέμμα σου. Κοίτα καλά. Μοιράσου μαζί τους τα λίγα σου που έχεις ακόμα. Δεν είναι κανείς μας καπάτσος. Είναι θέμα χρόνου να μας βάλει τις χειροπέδες η απόλυτη φυλακή της φτώχιας. Προλαβαίνουμε και δεν προλαβαίνουμε να γλιτώσουμε.
-Η «άκρη» για να γλιτώσουμε από την απόλυτη καταστροφή δεν είναι ο παραπάνω, είναι ο παρακάτω. Κανείς δεν θα σε συνδράμει όταν θα βρεθείς σε απόλυτη ανέχεια. Κανείς, εκτός από το καρντάσι που θα κάνεις τώρα, στα δύσκολα. Η φτώχια είναι μια αόρατη φυλακή. Μην έχεις το μυαλό σου στους δεσμοφύλακες, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Στους συγκρατούμενους στην φτώχια να πάει το μυαλό σου. Αυτοί είναι η άκρη σου. Αυτοί που την πάτησαν πριν από σένα. Βοήθησε τους ανθρώπους που δεν τους βοηθάει κανείς. Άστεγοι και πένητες, πλάνητες και δρόμωνες, αυτοί είναι οι σύμμαχοί σου. Εσένα που ακόμα έχεις μια ρουτίνα, μια ζωή, ένα σπίτι, ένα πιάτο φαί δεν θα σε βοηθήσει κανείς εκτός από αυτόν που δεν έχει τίποτα. Συνδέσου μαζί του, ντε. Μαζί θα βγούμε από την φυλακή της φτώχιας. Ή μαζί ή κανείς…
*Η Βέρα Ντίκεϋ είναι συγγραφέας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στην Καλλιτεχνική Εταιρία Αθηνών. Έχουν εκδοθεί πάνω από 20 βιβλία της με θέμα την Αρκαδία κάτω από την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.
*Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό http://fragilemag.gr/
Το φιλμ του Ντέμιεν Σαζέλ “La La Land” έγραψε ιστορία αφού κατάφερε να αποσπάσει 7 χρυσές σφαίρες. Πρόκειται για τα κινηματογραφικά (και τηλεοπτικά) βραβεία που απονέμει κάθε Ιανουάριο η Ενωση Ανταποκριτών του Χόλιγουντ, που σίγουρα αποτελούν πρόδρομο των Οσκαρ. Δεν θα σταθούμε σε περισσότερα τεχνικά χαρακτηριστικά, ούτε στη λίστα των ταινιών που βγήκαν νικήτριες. Αυτά θα τα δείτε παντού στο διαδίκτυο. Θα σταθούμε σε δύο σημεία από την χθεσινή βραδιά. Το πρώτο ότι ο σκηνοθέτης Σαζέλ είναι μόλις 30 χρόνων! Το χόλιγουντ ξαναβρίσκει το χόλιγουντ και δίνει ξανά πνοή στο Αμερικανικό όνειρο με λίγα λόγια, κάνοντας στροφή στις φρέσκιες ιδέες. Το δεύτερο κομμάτι και σημαντικότερο, η ομιλία του Ραϊαν Γκόσλινγκ. Ότι το λατρεύουμε αυτό το παιδί έχει ξαναγραφτεί από ετούτες εδώ τις στήλες. Ότι είναι καλλιτεχνάρα γνωστό αλλά και μεγάλος μάγκας επίσης. Η χθεσινή του ομιλία που αφιερώθηκε στη σύζυγό του Εύα Μέντες και στον τεράστιο αγώνα του αδερφού της απέναντι στην επάρατο νόσο που τελικά κατέληξε, φανερώνει πως πίσω απ’την λάμψη, πίσω απ’το χρήμα και τη δημοσιότητα, ο άνθρωπος είναι πάντα άνθρωπος και πως αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Δείτε το βίντεο..
Γράφει ο Στάθης Ντάγκας
Ο Δάσκαλος ψάρευε με αγκίστρι, αλλά όχι με δίχτυ. Και ποτέ δεν έριχνε το βέλος του σ’ ένα πουλί που καθόταν σ’ ένα κλαδί, ήσυχο.
Κομφούκιος, 551-479 π.X., Κινέζος φιλόσοφος.
Ακολούθησε το ρυθμό της Φύσης. Το μυστικό της είναι η υπομονή.
Ralph Waldo Emerson, 1803-1884, Αμερικανός φιλόσοφος.
Φωτογραφίες από κινητό αυτή τη φορά: Στάθης Ντάγκας
Λοιπόν, να μη γράφουμε συνέχεια τα ίδια και κουράζουμε. Όλοι γνωρίζετε περί χιονόπτωσης και βαρομετρικών χαμηλών και πως αυτά τα φαινόμενα έχουν επηρεάσει τη χώρα μας σήμερα. Στην Κορινθία που είναι η βάση μας χιονίζει παντού. Ορεινά, ημιορεινά, πεδινά και παραθαλάσσια μέρη έχουν ντυθεί στα λευκά. Ιδιαίτερα στις χαμηλού υψόμετρου περιοχές που δεν είμαστε τόσο συνηθισμένοι σε τέτοιες συνθήκες, αποτελούν έκπληξη, μάλλον χαρούμενη, οι εικόνες που αντικρίζουμε από το πρωί με τίγκα στο λευκό. Μεγαλή προσοχή χρειάζεται για όσους ταξιδεύουν, αλυσίδες, χαμηλή ταχύτητα και δεν κάνουμε παλαβομάρες. Σίγουρα τα παιχνίδια στο χιόνι είναι σουπερ αλλά όλα με μέτρο. Επίσης και για να κλείσουμε τις συμβουλές, σε περίπτωση που αντιληφθούμε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη από στέγη και τροφή, απευθυνόμαστε και στους Δήμους για χώρους φιλοξενίας. Σημαντική σημείωση η τελευταία, γιατί για πολλούς συνανθρώπους μας οι συγκεκριμένες συνθήκες είναι επιπλέον δυσκολία.
Στο Ξυλόκαστρο είχαμε να δούμε τέτοια ποσότητα χιονιού πάνω από δέκα χρόνια. Και από ότι καταλάβαμε σήμερα όλοι το έχουμε χαρεί. Πάρτε μια γεύση από χειμωνιάτικο Ξυλόκαστρο λοιπόν και κρατήστε την στη συλλογή σας. Αυτά δεν συμβαίνουν συχνά.
Επιμέλεια κειμένου – Φωτογραφίες: Στάθης Ντάγκας
Το Γελλήνη ή Γελήνι (το όνομά του το πήρε από την αρχαία Πελλήνη) Κορινθίας βρίσκεται ψηλά, στον Δήμο Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης και κοντά στα Τρίκαλα, Σοφιανά, Ρέθι, Άνω Καλλιθέα (Σκούπα) και την Ευρωστίνα. Μικρό χωριό που κατοικείται κυρίως το καλοκαίρι. Ένα μαγικό μέρος που λατρεύω, όχι επειδή είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας μου και όλα μου τα καλοκαίρια τα πέρασα εκεί, αλλά γιατί είναι μαγικό. Απλά.
Στο Γελήνι διασώζονται μερικές από τις πλέον αρχαίες εκκλησίες στο νομό Κορινθίας, όπως είναι ο Άγιος Κωνσταντίνος (μέσα στον βράχο), η Αγία Σωτήρα, η Παναγία στα Σπαρτιναίϊκα και το μοναστήρι της Παναγίας στον Μαυριόρα, ο Αγιώργης ο Σκουπαίϊκος, οι Άγιοι Θεόδωροι, ο προφήτης Ηλίας..
Δεσπόζει επίσης το παλαιό σχολείο που θα δείτε παρακάτω. Ένα μνημείο αρχιτεκτονικής που αντέχει στο χρόνο και αποτελεί ιερό κειμήλιο για το χωριό μας και την περιοχή.
Στους πρόποδες του Μαριόρα επίσης υπάρχει βουδιστική στούπα εδώ και πολλά χρόνια που προσελκύει εκατοντάδες κόσμου από το εξωτερικό, ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο.
Χάρτες και λοιπά θα βρείτε στον οδηγό του Xylokastro – Trikala Guide για το πως θα το επισκεφθείτε. Εδώ θα απολαύσετε μερικές φωτογραφίες που τράβηξα σήμερα σε ένα μικρό οδοιπορικό. Το κρύο τσουχτερό και το παγωμένο χιόνι ετοιμάζεται να υποδεχτεί το φρέσκο. Τα δε νερά στα Μαγγάνια, γάργαρα όπως πάντα.
Φωτογραφίες – επιμέλεια κειμένου : Στάθης Ντάγκας.
