Μουσικό αφιέρωμα στην μεγάλη στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο Σάββατο 29/07 στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού σχολείου Διμηνιού.
Τραγουδούν οι Μόρφω Τσαϊρέλη και Άρης Σταύρου ενώ την Διεύθυνση θα έχει ο αρχιμουσικός και δάσκαλος Ανδρέας Χασάπης.
Η εκδήλωση ξεκινά στις 21:00 το βράδυ.
Αγαπημένοι μας φίλοι,
Το Ziria Festival δε θα πραγματοποιηθεί φέτος.
Δώσαμε μεγάλη προσπάθεια αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις που απαιτεί αυτή η διοργάνωση και δεν θα κάνουμε κάτι κατώτερο των οραμάτων μας, των προσδοκιών των Zirius και της καρδιάς μας.
Όσο όμως και να στενοχωρηθήκαμε και όσο και να στενοχωρήσαμε και εσάς που δε θα σμίξουμε και φέτος, μην απογοητεύεστε. Το Ziria Festival είναι ιδέα. Και σαν τέτοια δε θα πεθάνει ποτέ.
Αναπόφευκτα πρέπει να κλείσει αυτός ο μεγάλος κύκλος που άνοιξε το 2009 για να ανοίξει ένας νέος, ελπίζουμε ακόμη πιο θαυμάσιος! Με παλιούς και νέους συνοδοιπόρους και νέα παιδιά με ενθουσιασμό που πλαισιώνουν την ομάδα μας και σηκώνουν πάλι την ελπίδα ψηλά.
Δεν προλάβαμε φέτος να φτάσουμε στο νήμα αλλά δυναμώνουμε και θα είμαστε και πάλι όσο δυνατοί πρέπει. Σύντομα.
Αγάπη σε όλους.
Και τα πρώτα δείγματα θα είναι τόσο σύντομα όσο απέχει η 26η Αυγούστου!
Δε θα ανέβουμε στο βουνό για να κάνουμε “κάτι σαν Ziria Festival”, αλλά θα διοργανώσουμε μια ξεχωριστή μέρα, που σίγουρα θα αξίζει να ζήσουμε.
Έχουμε λοιπόν προσκλητήριο των Zirius για τις 26 Αυγούστου σε μια …παραλιακή, αυτή τη φορά, εκδήλωση, στο Ξυλόκαστρο!
Θα είναι ένα φεστιβαλικό μουσικό event με προδιαγραφές Ziria Festival, τo μεγαλύτερο που έχει γίνει ποτέ στο Ξυλόκαστρο και έχει πολλούς λόγους που διοργανώνεται!
Λεπτομέρειες τις επόμενες ημέρες.
ΥΓ
Ένα τεράστιο ευχαριστούμε σε όλους τους μουσικούς και τους καλλιτέχνες που επικοινώνησαν και επικοινωνούν μαζί μας. Διαβάσαμε και ενδιαφερθήκαμε για όλα τα μηνύματα, ακούσαμε κάθε νότα που μας έστειλαν. Ας μας συγχωρέσουν που για πρώτη φορά φέτος δεν απαντήσαμε στα μηνύματά τους.
Τέλος, ένα τεράστιο ευχαριστούμε στους πάρα πολλούς Zirius που με όλους τους τρόπους έστειλαν και στέλνουν μηνύματα ενθουσιώδη μα και αγωνίας και συμπαράστασης. Είστε η καρδιά του Ziria Festival, δεν είχαμε και δεν έχουμε λόγια.
Πηγή: https://www.facebook.com/ziriafestival
Σβήνει η κατσίκα τη φωτιά; Μασουλάει τα ξερά. Η Καλιφόρνια τις χρησιμοποιεί για την αραίωση της βλάστησης από πυκνά δάση, ώστε να δημιουργηθεί ένα φράγμα για τις φλόγες.
Οι υπηρεσίες έχουν μεγάλη ζήτηση και οι ιδιωτικές εταιρείες, που μετακινούν κοπάδια κατά μήκος της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, πιέζουν για αλλαγές στη νέα πολιτειακή εργατική νομοθεσία, που θα τεθεί σε ισχύ το 2024, διεκδικώντας υπερτριπλασιασμό μισθού για τους κτηνοτρόφους στα 14.000 δολ.
Πώς γίνεται η δουλειά; Οι δασικές υπηρεσίες, οι δήμοι, οι κάτοχοι γης σε ιδιωτικές δασικές εκτάσεις και κτηματίες επικοινωνούν με μεγάλες επιχειρήσεις εκτροφής αιγών-πυροπροστατών. Κανονίζεται ραντεβού και να σου ένα κομβόι φορτηγών. Ένα με εξοπλισμό, για να οριοθετηθεί η περιοχή με μια πρόχειρη περίφραξη, άλλο με ποτίστρες για τις καλές κατσίκες, κι άλλα με τα κοπάδια.
Και γιατί, παρακαλώ, δεν στρέφονται σε πρόβατα και γελάδια, που τα έχουν και άφθονα; Αυτά θέλουν λιβάδια κι όχι τις θαμνώδεις δασικές εκτάσεις που καίγονται συχνότερα.
Τα κατσίκια σε μια δυο μέρες, ανάλογα με την έκταση, χαμηλώνουν τη θαμνώδη βλάστηση, αφού βόσκουν όρθια στα δύο πόδια, περιορίζοντας την ξηρή καύσιμη ύλη. Σαν κάποιος να έχει περάσει με ένα δυνατό χορτοκοπτικό, αφήνοντας ένα τοπίο διάσπαρτο με ανοιχτούς χώρους αντιπυρικές ζώνες. Οι κατσίκες μπορούν να τρώνε ασταμάτητα -τι να πω, θα έχουν καλό μεταβολισμό-, ενώ προσφέρουν και δωρεάν λίπασμα, αποτρέποντας τη διάβρωση του εδάφους.
Στα δικά μας ορεινά χωριά τα ήξεραν όλα αυτά καλά. Για χρόνια πολλά έκαναν τη δουλειά, χωρίς business στην πλαγιά. Mε δυσκολίες -σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως δασικές εκτάσειςκαι άτσαλα, ελλείψει σχεδίων διαχείρισης και ελέγχου.
Τώρα, τι; Καλό το πρόγραμμα «Αιγίς» -προβλέπει τη διάθεση 1,9 δισ. ευρώ για την ανανέωση των εναέριων και επίγειων μέσων-, αλλά πάγκαλοι οι καθαρισμοί. Αρκεί να βρεθούν αρκετοί γιδοβοσκοί, αφού η ολοκληρωμένη πρόληψη αργεί.
Πηγή – naftemporiki.gr
Η Ροκ Συνάντηση, είναι ένα φεστιβάλ πόλης. Από το 2005 σε συνεργασία με το Δήμο Σικυωνίων, μέχρι και σήμερα…συνεχίζει να στηρίζει και να προβάλλει την Κορινθιακή σκηνή.. στην δυναμική που έχουν οι τοπικές μπάντες που εκφράζονται από όλα τα ειδη-rock-metal-hip/hop-jazz-blues-ελληνοφωνο rock-pop κ.α.. Ίσως είναι το μοναδικό αστικό φεστιβάλ στην Ελλάδα .. που το line up ξεχωρίζει για την ντόπια δημιουργία, που εκτός από την μουσική ..περιλαμβάνει στο συναυλιακό χώρο και εκθέσεις Κορινθίων καλλιτεχνών-εικαστικα-βιβλιο-χειροποιητα κοσμηματα-φωτογραφια-τατουαζ-γκραφιτι-φανζινς κ.α..Δινοντας παραλληλα με το μουσικο κομματι και το πολιτιστικο στιγμα στις τεχνες εν γενει…
Επισης στην R.S.K εχουν φιλοξενηθει σαν γκεστ σπουδαια ονοματα της συγχρονης ελλ.σκηνης..Αν και εχασε λιγο εδαφος,λογω της πανδημιας και οι συνθηκες αλλαξαν..η κυρια φιλοσοφια της R.S.K παραμενει αναλοιωτη και σε πεισμα των καιρων..συνεχιζει μεσα απο συμπληγαδες[κοινωνικες-οικονομικες κ.α]..να εκφραζει ενα εναλλακτικο ακροατηριο..που αναζητα τους δικους του ηχους και μουσικους ηρωες που βρισκονται αναμεσα τους και οχι μακρια τους!!!!
Σάββατο 29 και Κυριακή 30 Ιουλίου στην παραλία Κιάτου
Ώρα έναρξης: 21:00 μ.μ.
Το συγκρότημα “Εκείνος & Εκείνος” γιορτάζουν φέτος τα 32 τους χρόνια στη μουσική σκηνή με μια παράσταση – γιορτή και μοιράζονται με παλιούς και νέους φίλους:
… συνοψίζοντας έτσι 32 χρόνια δημιουργίας, μέσα από ένα άρτιο από κάθε άποψη πρόγραμμα που συνδυάζει Ροκ, Έντεχνο, Λαϊκό κι ενώνει καλλιτέχνες και κοινό… σε μια μεγάλη καλοκαιρινή γιορτινή παρέα!
Πρακτικές πληροφορίες
Τοποθεσία: Πλατεία Συκιάς
Έναρξη: 9.30μμ
Διάρκεια παράστασης 2 ώρες + 30’ χωρίς διάλειμμα
Εισιτήριο: 8,00 ευρώ (Δωρεάν για παιδιά κάτω των 12 ετών)
Προπώληση:
Αναδημοσίευση από: Προοδευτικός Σύλλογος Συκιάς Κορινθίας “Άγγελος Σικελιανός”
Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει από τις 15-25 Ιουλίου .
Η διοργάνωση ανήκει στο Κορινθιακό Θέατρο “Βασίλης Ρώτας ” και στο δήμο Κορινθίων .
Οι παραστάσεις ξεκινούν κάθε βράδυ στις 9.00μμ.
Μεταφορά και επιστροφή θεατών δωρεάν από την πλατεία ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ κάθε απόγευμα στις 7.30μμ
Η είσοδος είναι ελεύθερη
Εκεί πάνω στο βουνό τέτοια εποχή, με του που έμπαινε ο Ιούλιος -ακόμη και τώρα έτσι γίνεται-, άνθιζε η ρίγανη και ήταν έτοιμη για να την “κυνηγήσεις”, να την μαζέψεις σε ματσάκια κι έπειτα να την κρεμάσεις από τον σπάγκο να ξεραθεί. Ύστερα από κάποιο καιρό -και προσοχή να μη σου πέσει νερό πάνω της γιατί χαλάει και πικρίζει- θα την έτριβες και θα την αποθήκευες σε βαζάκια για τα ψητά και τα μαγειρέματα του χειμώνα. Έτσι όπως θυμάμαι τη διαδικασία είχε κάτι το ιερό όλη αυτή η ιστορία. Μια ιεροτελεστία. Όχι μόνο για εμάς που μεγαλώναμε τα καλοκαίρια μας στο χωριό μαζί με ανθρώπους και ζωντανά, αλλά και για τους επισκέπτες που ανηφόριζαν επί τούτου.
Ο τόπος μοσχοβολούσε κάτω από βράχους, ρεματιές και αντερίσματα, κι άμα έπιανε να φυσήξει λιγάκι τότε όλα γινόντουσαν πιο μαγικά. Αν ήθελες να μαζέψεις τη ρίγανη την εντελώς ορεινή, επειδή ως γνωστόν ο Ιούλιος είναι ζεστός μήνας, έπρεπε να ξυπνήσεις πριν τις έξι το πρωί και να ξεκινήσεις την ορειβασία. Το σημαντικό σε κάθε περίπτωση ήταν ο σεβασμός στο περιβάλλον και τη φύση που ίσως βρίσκονταν σε καλύτερα επίπεδα σε σχέση με το σήμερα. Ο σεβασμός στη ρίγανη, στο καλοκαίρι, στα δέντρα, στα βουνά, στα νερά, στον αέρα, στα ζωντανά.. γενικότερα, στον ίδιο τον άνθρωπο. Μπορεί αυτό να είναι και μια εξιδανίκευση της εποχής που δεν υπάρχει πια, ίσως να είναι ρομαντισμός, όμως δεν νομίζω να θυμάμαι τόσο λάθος. Το περιβάλλον το πιστεύαμε και το στηρίζαμε περισσότερο, μέσα από όλες τις επιλογές μας. Ύστερα ήρθε η κάθε λογής ανάπτυξη και τα πήρε όλα παραμάζωμα.
Η ρίγανη άνθιζε τέτοια εποχή κι όχι μόνο η ρίγανη αλλά και το τσάϊ του βουνού. Ήμουν παιδί μα το θυμάμαι, τότε άνθιζε ακόμη.
Σ.Ν. “Chinaski”
«Κανένα σύστημα δε θα σας υποσχεθεί την ελευθερία σας, δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα, σας είπαν ψέματα. Μόνιμα θα διεκδικείτε ολοένα και περισσότερο αυτό που σας αρνούνται βασιζόμενοι στην κούρασή σας, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Μα, με τις εξαιρέσεις ο κόσμος προχωρά.
Όσοι ανθέξετε θα πάτε ένα βήμα πιο μπροστά».
«Έχω το μυαλό μου ελεύθερο, σκέπτομαι. Το ίδιο είπα στους νέους, να πάψουν να είναι ζώα. Να πάψουν να βλέπουν τα πράγματα μέσα από χρώματα, οι νέοι του ΠΑΣΟΚ πράσινα, οι Κνίτες κόκκινα και οι της ΝΔ γαλάζια. Το βρίσκω ηλίθιο όλο αυτό το πράγμα. Όταν ο νέος γίνεται όργανο μιας παράταξης, οποιασδήποτε παράταξης, ο τόπος αυτός κινδυνεύει».
«Αλήθεια λοιπόν, τι εννοούμε σαν λέμε παιδεία και δημοκρατία; Την τάξη και την αναξιοπρέπεια; Τις απεχθάνομαι και τις δύο…».
«Είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δε μας νοιάζουν. Θα ‘ρθει μια δεδομένη στιγμή που και εμείς δε θα μοιάζουμε με κάποιους κι εμείς σωστά θα καταδιωχθούμε. Μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που δε μας μοιάζουν. Κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που μας περιφρουρούνε».
«Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, αν συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Από την ώρα που ο Φρανκενστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δε φοβάμαι τίποτα περισσότερο απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή με ένα σκύλο ή τέλος πάντων, με ένα ζώο δυνατό που βρυχάται».
«Η κολακεία, η χυδαία κολακεία λαϊκών ενστίκτων δεν είναι ένα πρωτοφανέρωτο δείγμα επιτυχούς οπτικής για άλωση της εξουσίας. Είχε γίνει και στην Ιταλία πριν από τον Μουσολίνι και στη Γερμανία πριν από τον Χίτλερ. Αυτό στηλιτεύω».
«Φροντίστε να μην είστε ανένταχτοι. Η πανέξυπνη ασφάλειά μας τους υποπτεύεται τους ανένταχτους. Φροντίστε να ενταχθείτε σε μια κομματική παράταξη, για να μπορέσουν οι ασφαλίτες να κοιμούνται ήσυχοι».
«Η εξουσία είτε κομμουνιστική, είτε δημοκρατική, είτε ρωσοσιαλιστική, είτε θεοκρατική είναι βάρβαρη, άθλια και απάνθρωπη. Νομίζω πως είναι καιρός προς τα εκεί να στρέψουμε το μίσος μας και τους αγώνες μας».
«Η παραδημοσιογραφία είναι κάτι σαν παρακρατική οργάνωση, αλλά δεν έχει σχέση με το κράτος. Αντίθετα, πολλές φορές το πολεμάει. Ανθεί σε περιόδους παρακμής και με την επιπόλαιη ανοχή της επισήμου δημοσιογραφίας. Κύριος σκοπός της είναι ο εκφοβισμός, υπηρετώντας σκοτεινά ή ευτελή συμφέροντα. Οι σοβαροί δημοσιογράφοι γνωρίζουν την ύπαρξή της, την περιφρονούν, τη συνηθίζουν, αλλά και δεν πιστεύουν στην κάποια, όποια σημασία της παρουσίας της. Η παραδημοσιογραφία όμως υπάρχει, λειτουργεί κι επιβάλλεται. Ανεύθυνη και αντιπαθητική».
«Πιστεύω στην υγρασία της νύχτας, στα αγάλματα που ταξιδεύουν μέρα νύχτα μες σε δαπανηρές συσκευασίες και στα κλειστά παράθυρα εργοστασίων που απεργούν. Πιστεύω στη λιτανεία των αυτοκινήτων, στα νευρικά σφυρίγματα ενός εγκαταλειμμένου αστυφύλακα και στην οσμή από σελίδες άκοπες των σχολικών βιβλίων. Πιστεύω στις ποιητικές ανθολογίες, στις διαφημίσεις ταυρομαχιών του ’35 και στα σημάδια του κορμιού σου που φανερώνουν έρωτα. Τέλος, πιστεύω στο θάνατο της μνήμης και στην ανάσταση των επιθυμιών εν μέσω ρόδων, γιασεμιών και υακίνθων. Και τούτο εγένετο, Αμήν».
Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Τζαμτζή, φωτογράφου και φίλου του Μάνου Χατζιδάκι.
Πηγή: doctv.gr
Ξεκινήσαμε νέοι με μια τεράστια διάθεση να αλλάξουμε τον κόσμο. Πριν ακόμη τελειώσει το σχολείο καλά καλά, ήμασταν ήδη πολιτικοποιημένα πρόσωπα, ίσως και νωρίτερα, δεν θυμάμαι. Φαντάζομαι πόσοι ξεκίνησαν με την ίδια διάθεση να βγουν στη ζωή. Έλεγες μέσα σου «ρε γαμώτη, δεν μπορεί να είναι τα πράγματα έτσι, θα παλέψουμε να τα φέρουμε τούμπα». Το αστείο σε όλο αυτό είναι πως είχαμε όντως την πίστη πως μπορούσαμε. Και το παλέψαμε, μα το θεώ το παλέψαμε με κάθε κόστος. Η γη στα νεανικά μάτια έμοιαζε σαν μπίλια, όπου την κοιτούσαμε ατρόμητοι, διψασμένοι, ασυμβίβαστοι. Πέρασαν τα χρόνια σε ετούτη την παραθαλάσσια κωμόπολη και το ένα καλοκαίρι έφερνε το άλλο. Έφθανε ο Σεπτέμβρης και ο κόσμος δεν άλλαζε. Μέχρι που μια ημέρα, νέοι ακόμη αλλά όχι στην πρώτη νιότη, καταλάβαμε ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Το ζητούμενο ήταν πάντα να μην καταφέρει να αλλάξει εμάς όπως έλεγε ο ποιητής. Έπρεπε απλά να περάσουν τα χρόνια, να φθάσει το σημείο όπου οι πληγές αργούν και δεν κλείνουν όπως άλλοτε, για να συνειδητοποιήσουμε την μια και μοναδική αλήθεια…
—————————————————————
• Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.
• Σ.Ν. “Chinaski”
• Για λίγους
”Σωσίβιο” όχι μόνο στη διατροφική θωράκισή μας, αλλά και στη βιοποικιλότητα του τόπου μας είναι – βάσει ερευνών – η αιγοπροβατοτροφία, αφού μόνο ένα από τα συμπεράσματα κτηνοτροφικού συνεδρίου στο Λιδωρίκι (παραδοσιακό κεφαλοχώρι του νομού Φωκίδας) ήταν ότι κάθε 1% αύξηση στην οργανική ουσία του εδάφους μπορεί να αυξήσει την ικανότητά του για συγκράτηση 182.000 λίτρων βρόχινου νερού ανά εκτάριο και έτος, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό στην κλιματική κρίση.
Έρευνες έδειξαν ότι δασο – βοσκότοποι ήταν σε θέση να εμπλουτίσουν τους υδροφόρους ορίζοντες σε βαθμό όπου ξαναεμφανίστηκαν αποξηραμένα ποτάμια και υδατοσυλλογές!
Οι βοσκούμενες περιοχές έχουν 37% περισσότερη βιοποικιλότητα από τις γειτονικές μη βοσκούμενες εκτάσεις. Όσο μεγαλύτερη βιοποικιλότητα τόσο πιο σταθερό είναι ένα σύστημα-περιοχή, και αντιμετωπίζει επιτυχέστερα κρίσιμες καταστάσεις για το περιβάλλον, ώστε να είναι αειφόρο και να επιβιώνει. Μάλιστα, αναφέρθηκε ως ένα επίσης σημαντικό συμπέρασμα, ότι οι ορεινοί βοσκότοποι καλύπτουν τη διατροφή των παραγωγικών ζώων από 32% (Κρήτη) έως 52% (Ήπειρος), προσφέροντας θρεπτικά συστατικά, αντιοξειδωτικά από τα αρωματικά φυτά, ουσίες που μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό μας (δευτερογενείς μεταβολίτες, ταννίνες, φαινολικές ουσίες, βιταμίνες, ουσίες με αντιπαρασιτική δράση) και ουσίες που δίνουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο κρέας και στο γάλα.
Μας προστατεύει από την κλιματική αλλαγή
Η κτηνοτροφία βοηθάει και τη γονιμότητα της γης. Η ανακύκλωση των ανόργανων θρεπτικών συστατικών, που είναι χρήσιμα για τα φυτά, γίνεται αποτελεσματικότερη επειδή η κατανάλωση της φυτικής ύλης από τα βόσκοντα ζώα επιταχύνει την άντληση στοιχείων από το έδαφος, ενώ η αυξημένη ποσότητα νεκρής φυτικής ύλης μαζί με την κόπρο των ζώων εμπλουτίζουν το έδαφος με υλικό χρήσιμο για την ανάπτυξη του μικροβιακού πληθυσμού του εδάφους. Επιπλέον, τα βόσκοντα ζώα με τις μετακινήσεις τους μεταφέρουν τα θρεπτικά συστατικά σε νέες θέσεις, καθώς και τους μικροοργανισμούς (βακτήρια και μύκητες), που είναι απαραίτητοι για τη δημιουργία υγιούς εδάφους.
Η περιβαλλοντική διάσταση της μετακινούμενης κτηνοτροφίας
Η περιβαλλοντική διάσταση της μετακινούμενης κτηνοτροφίας, σύμφωνα με όσα τονίστηκαν, οδηγεί σε:
Δείτε τι γίνεται κάθε χρόνο στις Μέλαμπες
Μιλώντας στη neakriti, ο κτηνίατρος – ερευνητής και πρώην πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Αλέκος Στεφανάκης, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ελεγχόμενη βόσκηση που μπορούμε και πρέπει να μεθοδεύσουμε, όπως λέει, για να μειώσουμε όσο περισσότερο γίνεται το φαινόμενο των πυρκαγιών. Μάλιστα, τόνισε χαρακτηριστικά ότι οι Μέλαμπες και γενικότερα το νότιο Ρέθυμνο έχει ελάχιστη κτηνοτροφία και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο.
Από την άλλη, όμως, ξεκαθάρισε ότι δε θα πρέπει να πάμε και στο άλλο άκρο, όπως αυτό που διαπιστώνεται στον Ψηλορείτη και τα Αστερούσια, όπου και ξεκάθαρα τα μέρη αυτά μαστίζονται από την υπερβόσκηση.
«Στην Ελλάδα δεν έχουμε δώσει το βάρος που πρέπει, εκεί που πρέπει. Δηλαδή, μονίμως πέφτουμε θύματα μονοκαλλιέργειας, είτε γεμίζοντας τον τόπο με ελιές. Ή παλιότερα μόνο αμπέλια. Ή κάποια στιγμή μας πιάνει η μανία και αποφασίζουμε να γίνουμε μόνο τουριστικός προορισμός. Αυτά δεν είναι ισόρροπα πράγματα και δεν είναι και λογικά. Η Κρήτη είναι ένα οικοσύστημα, το οποίο είναι κατά 70% ορεινό. Να γιατί η αιγοπροβατοτροφία είναι στενά δεμένη με αυτόν τον τόπο. Γιατί στην ουσία το μικρό μηρυκαστικό δουλεύει εντελώς εξισορροπιστικά», μας είπε χθες ο Αλέκος Στεφανάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «με τη βόσκηση μάς προστατεύει από τις πυρκαγιές. Μας φέρνει τα βότανα, που δεν μπορούμε εμείς να πάμε και να φέρουμε. Άρα, όταν αυτή η δραστηριότητα γίνεται σωστά, έχουμε αποτελέσματα πολύ θετικά για μας και για το περιβάλλον».
Μάλιστα, ο Αλέκος Στεφανάκης τονίζει, επίσης, ότι οι πυρκαγιές στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο, που έχουν εγκαταλειφθεί από τους κτηνοτρόφους και τους αγρότες, είναι ένα ακόμα πιο δραματικό παράδειγμα.
Καταλήγοντας, ο κτηνίατρος – ερευνητής τόνισε ότι μέσα από την αιγοπροβατροφία και τη σωστή εκμετάλλευσή της έχουμε την παραγωγή πολύτιμων τροφίμων, ασφαλώς την προστασία του περιβάλλοντος, τη λίπανση και τη βελτίωση του εδάφους από την κοπριά. Και βέβαια, «μην ξεχνάμε ότι η κοπριά δεν είναι τόσο λίπασμα όσο είναι εδαφοβελτιωτική για τα εδάφη του νησιού μας. Αυτά είναι τεράστια ζητήματα, που αν δεν τα κάνουμε πράξη, ας αφήσουμε να έρθουν να τα εφαρμόσουν οι μεγάλες εταιρείες αι εμείς να γίνουμε εργαζόμενοί τους».
Πηγή – neakriti.gr