The Big Sick (2017) ~ Κριτική Ταινίας

Έτος: 2017

Σκηνοθεσία: Michael Showalter

Πρωταγωνιστούν: Kumail Nanjiani, Zoe Kazan, Holly Hunter

Διάρκεια:

 

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του κωμικού πακιστανού, συν-σεναριογράφου και πρωταγωνιστή Kumail Nanjiani, για το πώς γνώρισε την γυναίκα της ζωής του Emily, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω των θρησκευτικών του παραδόσεων και το πώς γνώρισε τους γονείς της, σε μια δύσκολη περίοδο, όπου η Emily βρισκόταν στο νοσοκομείο, με μια περίεργη και επικίνδυνη ασθένεια.

Σε μια εποχή που η κωμωδία έχει χάσει το δρόμο της και έχει δυστυχώς ταυτιστεί με ένα κινηματογραφικό είδος που κατακλύζεται από παγερά αδιάφορα αστεία και χοντροκομμένο αντιαισθητικό χιούμορ, αυτή η ταινία κάνει τη διαφορά, παντρεύοντας το ρεαλιστικό δράμα με το ποιοτικό και έξυπνο χιούμορ, μέσω του διαλόγου και των καταστάσεων στις οποίες εμπλέκονται οι πρωταγωνιστές.

Το σενάριο γραμμένο με συνοχή και απλότητα, προσδίδει στην ταινία έναν καθημερινό ρεαλιστικό τόνο, ισορροπώντας το δραματικό με το κωμικό στοιχείο. Καταφέρνει όμως να μην μείνει στην επιφάνεια των γεγονότων και να εμβαθύνει στην εσωτερική σύγκρουση του Kumail, μεταξύ των αυστηρών θρησκευτικών του παραδόσεων, τις οποίες αναγκάζεται να ακολουθήσει και τη φωνή της καρδιάς του, αλλά και στο κοινωνικό ‘κόμπλεξ’ που δημιουργεί η καταγωγή του.

Η οικογένειά του είναι ένα περιβάλλον γεμάτο στερεότυπα, ικανή να αποβάλει ένα μέλος της αντί να προσαρμοστεί και να ελιχθεί σε κάτι διαφορετικό, ακόμα και αν αυτό γίνεται στο όνομα της αληθινής αγάπης. Επίσης παρουσιάζει μια κοινωνία που ένα μέρος της αποδέχεται, ενώ το άλλο είναι γεμάτο προκαταλήψεις .

Οι ερμηνείες εξαιρετικές από όλο το καστ, ικανές να ανταποκριθούν με τεράστια επιτυχία στις συναισθηματικές αλλαγές και τους διαφορετικούς τόνους της ταινίας, όπου με απλότητα αποθανατίστηκαν, με εστίαση στα πρόσωπα και τη στάση των ηθοποιών, από μια σκηνοθεσία απλή, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Σαν σύνολο λοιπόν δεν παίρνουμε μια απλή κωμωδία, αλλά μια κινηματογραφική εμπειρία που ξεχωρίζει από τη μάζα του είδους, παραδίδοντας μαθήματα ζωής και μεταδίδοντας, με τρόπο άμεσο και ευχάριστο, μηνύματα που απασχολούν την σύγχρονη κοινωνία.

Κριτική: 8/10

Γράφειο ο Δημήτρης Αδαλάκης

_______

©revista.gr – Αύγουστος 2017