“πως τσούκου τσούκου αργά μεθοδικά μας αλλοιώνουνε να καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή από το στυλ της καρέκλας.” — “Πόσο ακριβή είν’ αδερφέ μου η ζωή πόσο φτηνήνανε τα είδη κουράγιο ρε.” — “εδώ η ζωή μας ταύρος με καρφωμένα χιλιάδες φασιστικά μαχαιράκια” — “ένα μεγάλο στρογγυλό κουτί σαν κάλπη η γη να ρίχνουμε Read more
Eίμαι πολύ πιο ευχαριστημένος με το να είμαι απλά ο εαυτός μου και να αφήνω και τους άλλους να κάνουν το ίδιο» Ο διάσημος ψυχοθεραπευτής προσπαθεί να αποτυπώσει την οδύνη αλλά και την ελπίδα, το άγχος αλλά και τη θεραπεία, και γράφει ένα κείμενο αφιερωμένο στην αποδοχή του εαυτού μας. «Στην πραγματικότητα, καθένας μας έιναι Read more
Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνουν να τους αναζητείς η ανάγκη του χρήματος ή το ένστικτο του κοπαδιού ή η αγάπη, η δόξα, η περιέργεια, πράγματα που δεν βρίσκουν τροφή στη σιωπή και στη μοναξιά. Αν σου είναι αδύνατο να ζήσεις μόνος, Read more
Στο Ξυλόκαστρο κάθε χρόνο Σεπτέμβρης το μέλι της θάλασσας και του ήλιου το μέλι της πρώτης βροχής το μέλι των σταφυλιών και των σύκων των αραιών κοριτσιών μέσα στο δάσος Κάθε χρόνο Σεπτέμβρης ο μήνας του μέλιτος στο Ξυλόκαστρο Τάκης Μιχόπουλος Από το βιβλίο Κορακοφωληά ( Δ’ έκδοση ) που αποτελεί μια επιλογή ποιημάτων και Read more
– Τις έχει τις 500 ή θα ξεθρακίσω και θα μου μείνουνε οι 50; – Τις έχει σούαρ. – Ντιριέμαι…η μύτη της… – Αμάν ντε, δεν είναι και κορκόδειλος…υπάρχουν και γιατροί που τις καλαφατίζουνε. – Άμα αρχίσω με καλαφατίσματα δεν θα μου μείνει λίρα τσακιστή. Παίνεψε αρκούντως ο συγκεσιολόγος και τέλος πάντων δέχτηκε ο γαμπρός, Read more
Πρόσφατα γίναμε φίλοι στο facebook με τον κύριο Κώστα Μιχόπουλο. Ο Ξυλοκαστρίτης νομικός στο προσωπικό του προφίλ έχει ξεκινήσει μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα καταγραφή προσωπικών του αναμνήσεων. Ενδιαφέρουσα γιατί αυτές έχουν ως αφετηρία τα παιδικά του χρόνια στο Ξυλόκαστρο, που συμπίπτουν με εκείνα της ταραγμένης και δύσκολης εποχής της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα αλλά και λίγο Read more
Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις, έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης. Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα. Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη… Ρομπέρτο Μπενίνι Read more
Ας πούμε ότι στο κέντρο της Αθήνας παρακολουθείς κλεφτά δυο ανθρώπους, έναν καλό και έναν κακό. Ο καλός θα περπατήσει βλέποντας τριγύρω και τους αστέγους θα τους πλησιάσει με συμπόνοια και θα σκεφτεί έστω τι μπορεί να προσφέρει. Ο κακός δεν βλέπει τίποτα, περπατά τρέχοντας γιατί το κακό ως γνωστόν αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες. Σαφέστατα ο Read more
Ο ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΟΣ Ό,τι κι αν γράψεις λόγια θα ’ναι. Αυτά τα λόγια που ζητώ να εξαφανίσω· κι είναι γι’ αυτό που έχω κόψει το χέρι μου. Κι είναι γι’ αυτό που ζυμώνομαι νύχτα μέρα με τη φωτιά, που πατήθηκα κι έλιωσα κάτω όπως ένα τριαντάφυλλο κόκκινο. Θέλω να γίνω ενός άλλου είδους νερό. Μιαν άλλου Read more
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, στη μέση ενός χωματόδρομου, τότε που υπήρχαν ακόμα χωματόδρομοι, ζούσε μια πέτρα. Μάνα, πατέρα δεν γνώρισε κι ούτε ήξερε πότε γεννήθηκε. Οι πέτρες, όπως ξέρετε, ζούνε τόσα πολλά χρόνια, που ξεχνούν την ηλικία τους. Πολλές απ’ αυτές μάλιστα είναι τόσο αρχαίες όσο κι η πέτρινη εποχή, αν έχετε ακουστά. Μια Read more